Τα Αρχαία και τα Νέα

Επειδή -όπως λέγαμε παλιότερα- εκτός από τον καπιταλισμό υπάρχει και η μοναξιά, αλλά και επειδή εκτός από την πολιτική υπάρχει και η Κοινωνία που η φάση, η ποιότητα κι ο χαρακτήρας της ορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την Τέχνη, καταπιάστηκα με το ζήτημα των βραβείων Αρχαίου Δράματος - Κάρολος Κουν. Αρχικό έναυσμα ήταν το ατόπημα καθαυτό βεβαίως, αλλά και το μετριοπαθές (μακάρι να είχα αυτό το χάρισμα) αλλά περιεκτικό κείμενο του Πάνου Σκουρολιάκου «Γιατί όχι ο Σάκης;» στην Αυγή: [ http://www.avgi.gr/article/5134453/giati-oxi-o-sakis- ].

Θα πάρω θέση εκ προοιμίου, λέγοντας πως ο βασικός υπεύθυνος της βράβευσης γνωστού ποπ αοιδού της παραλίας σε παράσταση του, ηθοποιού και προσφάτως σκηνοθέτη, Δημήτρη Λιγνάδη είναι ο Λέανδρος Πολενάκης. Ο Λέανδρος είναι πρόεδρος της επιτροπής που έκανε την αρχική εισήγηση λέγοντας πως «έχει δει όλες τις παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας» και «αναμφισβήτητα η καλύτερη ήταν του φιλάνθρωπου αοιδού». Διότι ο Λέανδρος «είναι σε θέση να γνωρίζει».

Αναμφισβήτητα λοιπόν «έχει χαθεί η μπάλα» όπως -πολύ πετυχημένα- άκουσα σε εκπομπή του Κόκκινου.

Συνένοχοι στον διασυρμό του βραβείου και την προσβολή του μεγάλου ονόματος που αυτό φέρει, ήταν η Όλγα Μοσχοχωρίτου, ο Κωστής Μπίτσιος, η Καλλιόπη Ραπανάκη και η Μίρκα Ψαροπούλου. Φαντάζομαι πως οι άνθρωποι αυτοί θα είναι έτοιμοι να επαναλάβουν πάλι και πάλι ομοειδείς επιλογές προβάλλοντας την Παρακμή όσο το δυνατό βαθύτερα στο μέλλον όλων μας.

Ο χειμαρρώδης  Σταμάτης Κραουνάκης, που «γνωρίζει την τέχνη  τού σπάω αυγά», δεν πήρε θέση (ίσως διότι τα αυγά ήταν άρτι βρασμένα). Το ίδιο έπραξε και ο πολύς Χρήστος Χωμενίδης αλλά  και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός,. Ουδέν σχόλιο. Το ‘πνεύμα’ (με εισαγωγικά) της νέας Αθήνας αν εξαιρέσεις την δίκαιη αλλά ανεπαρκή κραυγή της Χρυσούλας, σιώπησε. Γεγονός που από μόνο του συνιστά ένα ηχηρό σχόλιο, έγραψε ένας δημοσιογράφος. Ναι, όχι μόνο ηχηρό το σχόλιο αλλά και αμφίπλευρο. Δίκοπο!

Ο πυροσβέστης Κυριάκος Λουκάκης (αρθρογράφος της Αυγής παρακαλώ), είπε επί σκηνής: «σήμερα τιμάμε ανθρώπους και όχι προκαταλήψεις»… Τίποτα δεν κατάλαβα βρε παιδιά. Εσείς;

Διάβασα σε ένα άρθρο [ http://goo.gl/BhntIW ] της Ιωάννας Κλεφτογιάννη:

[ Πριν από χρόνια, προτού γίνουν τα πάντα πολτός, δεν θα αποτελούσε μόνο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, αλλά και σκάνδαλο ο … (η παράληψη δική μου)  να τιμάται με το βραβείο Αρχαίου Δράματος. Σήμερα, που καταπίνουμε τη μια έκπτωση μετά την άλλη αμάσητες, η πιάτσα απλώς καγχάζει και κάποιοι χαιρέκακοι απολαμβάνουν την επιτροπή του βραβείου να βγάζει με τα χεράκια της τα μάτια της. Γιατί οι περισσότεροι πλέον δεν ασχολούνται. Όχι τώρα. Εδώ και χρόνια. Τα βραβεία Κουν χρόνο με το χρόνο καταρρέουν ]

Ενδιαφέρον έχει επίσης και το κείμενο [ http://m.lifo.gr/team/parastasi/53733 ] της Ματίνας Καλτάκη.

Έκατσα να γράψω αυτό το σημείωμα, όχι επειδή γνωρίζω άμεσα τα πρόσωπα ή έχω κάτι μαζί τους, αλλά γιατί νομίζω πως όταν η Παρακμή αποκτά τέτοια ερείσματα ώστε να είναι σε θέση να πλήξει τη βάση του Πολιτισμού αυτού του τόπου, τότε οι ελπίδες όλων μας εκτίθενται και τρέμουν αδύναμες πάνω στον πάγκο του χασάπη.

Θανάσης Κοντονάτσιος