[ … ] αν θέλεις να μεταβάλλεις «από πάνω» ένα καθεστώς κυριαρχίας προς το συμφέρον σου, τότε προκαλείς ανεργία, όχι απλώς για να απορρυθμίσεις την αγορά εργασίας, προκαλώντας το οικονομικό ντόμινο που επιφέρει η λειτουργία του «εφεδρικού στρατού εργασίας» στα κεφαλαιοκρατικά συστήματα, αλλά επιπλέον για να εξουδετερώσεις τις κοινωνικές μικροδομές που διατηρούν τις σχέσεις των ανθρώπων σε μια κάποια ισορροπία.
Μόνον που αυτές οι «μικροδομές» είναι ο μικρόκοσμος που ζει ο καθένας μας. Καταστρέφοντας αυτές, καταστρέφεις την ύπαρξη του κοινωνικού ατόμου, καθιστώντας μακροχρονίως τον άνεργο ένα τίποτα, που για να ξαναγίνει κάτι θα πρέπει να ξεχάσει αυτό που ήταν.
Θα πρέπει οικιοθελώς να ευνουχιστεί ως προσωπικότητα.
Προσέξτε, ενώ ο ελεύθερος χρόνος μπορεί να προσεγγιστεί ως μέτρο και κριτήριο του κοινωνικού πλούτου σε ένα καθεστώς ευημερίας, ο ελεύθερος χρόνος του ανέργου είναι το μέτρο της αθλιότητάς του. [ … ]
Από ένα άρθρο του Δ. Γιανακόπουλου
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου