Οι αριστερές ιδέες που
μετασχηματίζονται και μεταλλάσσονται τον 21ο Αιώνα με τρόπο αργό και
βασανιστικό, γιατί αυτός είναι ο τρόπος της Ιστορίας, παραμένουν οπωσδήποτε
ζωντανές και ακτινοβολούν εντός της Κοινωνίας προετοιμάζοντας ένα φωτεινότερο
μέλλον.
Το απατηλό παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας φαίνεται πως δεν αποτελεί ούτε κεντρικό άξονα ούτε βασικό εργαλείο για την διάδοση, την εμπέδωση και την επικράτηση των ιδεών αυτών και για τον θετικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Υπενθυμίζω το χαριτωμένο κλισέ «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την Κοινωνία θα τις είχαν απαγορεύσει»…
Όμως φαίνεται λογικό και πάρα πολλοί συμφωνούν πως ο βαθύτερος στόχος της αριστεράς είναι η σε όλα τα επίπεδα βελτίωση της ζωής των πολιτών. Υπό την έννοια αυτή η αριστερά μπορεί να αξιοποιήσει ακόμη και το αστικό παιχνίδι των εκλογών προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Αν δεν υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που να συνορεύει λίγο ή πολύ με κάποιο (προσγειωμένο στην πραγματικότητα και αποτελεσματικό) τρόπο με τις αριστερές ιδέες και αξίες τότε ο αριστερός πρέπει να ψηφίζει αυτόν που θα προκαλέσει στον τόπο του και στην Κοινωνία το λιγότερο κακό. Στην περίπτωση αυτή, η αποχή είναι κάτι σεβαστό που μπορεί να θεμελιωθεί λογικά.
Το απατηλό παιχνίδι της αστικής δημοκρατίας φαίνεται πως δεν αποτελεί ούτε κεντρικό άξονα ούτε βασικό εργαλείο για την διάδοση, την εμπέδωση και την επικράτηση των ιδεών αυτών και για τον θετικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Υπενθυμίζω το χαριτωμένο κλισέ «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν την Κοινωνία θα τις είχαν απαγορεύσει»…
Όμως φαίνεται λογικό και πάρα πολλοί συμφωνούν πως ο βαθύτερος στόχος της αριστεράς είναι η σε όλα τα επίπεδα βελτίωση της ζωής των πολιτών. Υπό την έννοια αυτή η αριστερά μπορεί να αξιοποιήσει ακόμη και το αστικό παιχνίδι των εκλογών προς την παραπάνω κατεύθυνση.
Αν δεν υπάρχει πολιτικός σχηματισμός που να συνορεύει λίγο ή πολύ με κάποιο (προσγειωμένο στην πραγματικότητα και αποτελεσματικό) τρόπο με τις αριστερές ιδέες και αξίες τότε ο αριστερός πρέπει να ψηφίζει αυτόν που θα προκαλέσει στον τόπο του και στην Κοινωνία το λιγότερο κακό. Στην περίπτωση αυτή, η αποχή είναι κάτι σεβαστό που μπορεί να θεμελιωθεί λογικά.
Αν όμως υπάρχει τέτοιος πολιτικός σχηματισμός -που να διεκδικεί ακόμη και την διακυβέρνηση- τότε ο κάθε λογικός πολίτης αντιλαμβάνεται πως η επιλογή ψήφου είναι προφανής γιατί στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε για το λιγότερο κακό αλλά για ένα -minimum έστω- καλό. Ο συλλογισμός αυτός προϋποθέτει πως ο πολίτης αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες, διαισθάνεται –τουλάχιστον- τους συσχετισμούς και έχει μια προσγειωμένη αίσθηση του εφικτού μέσα στις συνθήκες που ζει.
Ο μεγάλος στόχος στα χιλιάδες χρόνια του ανθρώπινου πολιτισμού είναι το να μπορέσουν όλοι οι άνθρωποι να ζουν ανάλογα με τις δυνατότητες της εποχής τους. Αυτό το άπιαστο ακόμη όνειρο είναι η προοπτική και το όραμα της αριστεράς. Κάθε βήμα προς την κατεύθυνση αυτή, όσο μικρό, έχει τη σημασία του. Ο δρόμος θα είναι μακρύς και το ταξίδι περίπλοκο.
Θανάσης Κοντονάτσιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου