Η χίμαιρα της απόλυτης υπεροπλίας

[ … ] η Θουκυδίδεια ανάλυση προβάλει επίσης και την άποψη ότι ο μύθος της στρατηγικής υπεροπλίας σε όλους τους τομείς, ακόμα και για τις χώρες που διαθέτουν ένα σύγχρονο πυρηνικό οπλοστάσιο, παράγει λανθασμένες αναλύσεις αναφορικά με τις δυνατότητες των μεγάλων δυνάμεων να αντιμετωπίζουν επιτυχώς τον κάθε αντίπαλο.

Ο μύθος της στρατηγικής υπεροπλίας στηρίζεται στην μονομερή ανάλυση των στρατηγικών πλεονεκτημάτων του κράτους, δίχως όμως τα πλεονεκτήματα αυτά να τίθενται σε σύγκριση με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των αντιπάλων. Ο μύθος της στρατηγικής υπεροπλίας που στηρίζεται στην ασφάλεια, που, όπως θα δούμε στα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν, δεν αποτελεί απλώς και μόνο μία χίμαιρα για τα κράτη που την αναζητούν, αλλά την ίδια στιγμή γίνεται και ένα από τα σημαντικότερα αίτια ανορθολογικών αποφάσεων των κρατών στην διεθνή αρένα.

Κλασικά παραδείγματα τέτοιων κρατών είναι η Γερμανία και στους δύο παγκόσμιους πολέμους του 20^ου αιώνα και οι ΗΠΑ σήμερα. Δύο ηγεμονικές δυνάμεις με υπεροχή στη στρατιωτική υποδομή και λειτουργία αλλά με σημαντικά κενά στο στρατηγικό σχεδιασμό. Κι αυτό, γιατί η λειτουργία των δυνάμεων αυτών στους πολέμους που διεξήγαγαν δεν ακολούθησε μια παράλληλη συγκριτική πορεία με τη λειτουργία των εκάστοτε αντιπάλων, αλλά πρόβαλε την λογική της υπεροπλίας που θα φέρει εύκολα και αβίαστα τη νίκη.

Η χίμαιρα της απόλυτης υπεροπλίας οδηγεί στη χίμαιρα της εύκολης και αβίαστης νίκης [ … ] --- Πόλεμος και ορθολογισμός, Σπύρος Λίτσας, 2010, σ. 219.