ΣΥΡΙΖΑ - Για το καταστατικό του κόμματος

Παρατηρήσεις επί των προσυνεδριακών κειμένων (Το Καταστατικό του Κόμματος)

του Θανάση Κοντονάτσιου

Προοίμιο [σελ. 53 της Αυγής 2/6/13]

Αντί για τα περίπλοκα και -ας μου επιτραπεί να πω- λίγο στραμπουλιγμένα, θα περίμενα να διαβάσω:

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ενιαίο, δημοκρατικό πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς. Φιλοδοξεί να εκφράσει ολόκληρη την Κοινωνία και να αναβαθμιστεί σε ηγετική της δύναμη που θα οργανώσει την δημοκρατική ανατροπή του πολιτικού συστήματος και των δομών που το στηρίζουν.

Κεφάλαιο 4ο – Αιρετές θέσεις και δημόσια αξιώματα

Για τις βουλευτικές υποψηφιότητες ήθελα να σημειώσω πως η πλέον απλή και αντιπροσωπευτική πρόταση για την παράγραφο (γ) [ σελ. 58] είναι η δεύτερη πρόταση όπου οι υποψήφιοι βουλευτές ανά εκλογική περιφέρεια εκλέγονται από όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ανά Νομαρχιακή Οργάνωση. Θα πρότεινα το δικαίωμα αιτιολογημένης τροποποίησης των επιλογών των Νομαρχιακών Επιτροπών ή των προκριματικών εκλογών για τις Ευρωεκλογές να απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 80 και όχι 70%.

Για τους βουλευτές επικρατείας θα πρέπει νομίζω να βρεθεί ένας περισσότερο αντιπροσωπευτικός τρόπος ή να ενταχθεί και αυτή η επιλογή στην παραπάνω διαδικασία απ’ ευθείας επιλογής από τα μέλη είτε με Πανελλαδικές προκριματικές εκλογές (όπως για τους Ευρω-βουλευτές) είτε με Νομαρχιακές εκλογές.

Μένει βέβαια να καθοριστούν με λεπτομέρεια οι παραπάνω διαδικασίες ώστε να καλυφθούν ζητήματα που αφορούν προτεραιότητες, σταυροδοσίες κλπ

Πρόταση: Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστικά θητεία οκτώ (και όχι δέκα) χρόνια ή περισσότερο δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι. Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστικά θητεία πάνω από επτά και λιγότερο από οκτώ χρόνια μπορούν να είναι υποψήφιοι μόνο με απόφαση της ΚΕ (και όχι της ΚΠΕ) με αυξημένη πλειοψηφία 60%.

Διαφωνώ απολύτως με την πρώτη πρόταση για την παράγραφο (στ) [σελ. 58] περί ποσοστού επί της αποζημίωσης των βουλευτών. Ο βουλευτικός θεσμός όπως και οποιοσδήποτε άλλος εκτελεστικός, νομοθετικός ή δικαστικός θεσμός (συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των Περιφερειακών, Νομαρχιακών και Αυτοδιοικητικών θεσμών) αφορά την Κοινωνία και οι αμοιβή που τον συνοδεύει αφορά επίσης την Κοινωνία. Το κόμμα δεν έχει καμία δικαιοδοσία και κανέναν λόγο να παρεμβαίνει σε αυτούς τους θεσμούς.

Είναι προφανές πως το κόμμα πρέπει να ορίσει συγκεκριμένο μισθολόγιο για όσους δεν είναι μέλη του κόμματος και προσφέρουν ως άτομα ή ως εταιρείες  (προμηθευτές κλπ) υπηρεσίες στο κόμμα.

Οι αμοιβές προς μέλη του κόμματος τα οποία προσφέρουν υπηρεσίες στο κόμμα είναι ξεχωριστό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί ξεχωριστά. Τέτοια αντιμετώπιση και λύση νομίζω πως δεν υπάρχει μέσα στα προσυνεδριακά κείμενα που έχουν διανεμηθεί.

Η παράγραφος από [Τα παραπάνω πρόσωπα …] έως [ …απρόβλεπτα ζητήματα και ειδικές περιπτώσεις] [σελ. 58 Αυγή 2/6/13] είναι απολύτως ανεφάρμοστη και επιφορτίζει το κόμμα χωρίς εμφανή λόγο με τεράστιο γραφειοκρατικό φόρτο. Εμπεριέχει επίσης ανοικτά ζητήματα νομιμοποίησης και θεσμικής αυθαιρεσίας όπως προσπάθησα να περιγράψω στις αμέσως τρείς προηγούμενες παραγράφους.

Γενικά η ενότητα Αιρετές θέσεις και Δημόσια Αξιώματα από την παράγραφο (στ) και κάτω, φαίνεται πως χρειάζεται εξ αρχής επεξεργασία. Νομίζω πως το ζήτημα των εσωτερικών εκλογών και της αντιπροσώπευσης από το επίπεδο της Οργάνωσης Μελών έως αυτό της Κεντρικής Επιτροπής, της Πολιτικής Γραμματείας και του Τακτικού Συνεδρίου παραμένει ανοικτό.

Η άποψή μου είναι πως η παραδοχή ως έννοιας της «επαγγελματικής σχέσης με την πολιτική» είναι εξαιρετικά αρνητική για λόγους κοινωνικούς, αφού μπορεί να  λειτουργήσει εν δυνάμει ως έρεισμα για δημιουργία κομματικής και κοινωνικής ελίτ, για λόγους κομματικούς αφού επιφορτίζει έμμεσα και άμεσα το κόμμα με βαριά γραφειοκρατία και εν δυνάμει αμφιλεγόμενες διαδικασίες, και για λόγους ηθικούς. Ένα από τα πλέον κεντρικά χαρακτηριστικά του αριστερού που ασχολείται με την πολιτική πρέπει να είναι η ανιδιοτέλεια. Όσοι θεωρήσουν την άποψή μου ουτοπική ή αφελή καλό θα ήταν να το σκεφτούν μια δεύτερη φορά.

Είναι, για εμένα τουλάχιστον, απολύτως κατανοητό πως και η έννοια «επαγγελματικό στέλεχος» είναι εγγενώς αρνητική και αμφιλεγόμενη και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται και από το ίδιο το κόμμα. Ο ορισμός «επαγγελματικών στελεχών» θα πρέπει να γίνεται μόνο όταν αποδεδειγμένα όλοι οι άλλοι τρόποι κάλυψης των αναγκών του κόμματος έχουν, χωρίς επιτυχία, εξαντληθεί.

Νομίζω πως υπάρχει επίσης ένα κενό σχετικά με το πώς αντιμετωπίζονται εισφορές στο κόμμα ιδιαζόντως μεγάλων ποσών ή εισφορές όχι από πρόσωπα αλλά από οργανισμούς, εταιρείες κλπ.

Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος – Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής