Για τις ‘συνιστώσες’ και πάλι…

Για τις ‘συνιστώσες’ και πάλι…

του Θανάση Κοντονάτσιου

Σύντροφοι,

Γράφω τις παρακάτω γραμμές με αφορμή το εκτεταμένο και -από ότι μπόρεσα να καταλάβω- συναισθηματικά φορτισμένο άρθρο του σ. Στάθη Κουβελάκη με τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ στο μεταίχμιο» που δημοσιεύτηκε στο iskra. Θα τολμήσω να πω, πως το κείμενο του σ. Κουβελάκη, γραμμένο πριν καν ολοκληρωθεί το Συνέδριο, έχει ένα χαρακτήρα σχεδόν επιθετικό αφού υπάρχουν μέσα του θέσεις και φράσεις που δεν θα ταίριαζαν σε ένα κείμενο συντρόφου που αφορά το κόμμα του.

Πρέπει εξ αρχής να πω πως, στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, το ζήτημα δεν ήταν να προσέλθει στο Συνέδριο ένας Φρανκεστάιν, φτιαγμένος από κομμάτια και θρύψαλα, που αγωνίζεται να γίνει ενιαίο κόμμα, αλλά το αντίστροφο: να προσέλθει με μεγαλοψυχία και συναίσθηση της σημασίας των καιρών ένα ενιαίο κόμμα που θέλει να οριστικοποιήσει και να θεσμοθετήσει τις αρχές, τη δομή και τις κατευθύνσεις του. Τα μορφώματα που λειτουργούν εντός του κόμματος αλλά ‘παράλληλα’ προς το κόμμα, και που προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους ακόμη και παρακάμπτοντας την στρατηγική του οργανισμού μέσα στον οποίο ευδοκιμούν, όπως κι αν τα ονομάσει κανείς, συνιστώσες ή φράξιες ή βιλαέτια, πιστεύω πως είναι εντελώς ασύμβατα με την ζητούμενη εσωτερική δομή και λειτουργία για το νέο κόμμα.

Οι τάσεις όμως που συνεισφέρουν ανοικτά, εντός δηλ. των γενικών θεσμών και οργάνων του κόμματος, νέες ιδέες, προτάσεις και αντιλήψεις αποτελούν πλούτο και κάθε πλήρης οργανωτική κομματική μορφή θα πρέπει να έχει την δυνατότητα ανάδειξης και αξιοποίησής τους. Άλλο όμως αυτό και άλλο ένα κόμμα που αποτελεί υπερσύνολο άλλων άτυπων «υπο-κομμάτων» που λειτουργούν ακόμη και ως αυτόνομα συμπυκνώματα και αποτελούν αιτία για ανάπτυξη φυγόκεντρων δυνάμεων. Αυτά είναι σημεία φθοράς και «οργανωτικού γήρατος» και δεν ταιριάζουν νομίζω στην τρέχουσα προσπάθεια για την δημιουργία ενός νέου κόμματος το οποίο μάλιστα αντιμετωπίζει άμεσες και πολύ αυξημένες ευθύνες όχι μόνο ως προς τα μέλη του αλλά ως προς ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία. Προκαλεί κατάπληξη πως άνθρωποι που παλεύουν χρόνια στο κίνημα και γνωρίζουν από πολιτική δεν αντιλαμβάνονται πως ένα κόμμα που αποτελείται από (αντικρουόμενες πολλές φορές) τάσεις χωρίς να διαθέτει κύριο και ενιαίο σώμα, είναι ένα κόμμα αναποτελεσματικό, ευάλωτο σε κάθε αστική προπαγάνδα και υπόσκαψη, το οποίο ποτέ δεν πρόκειται να κερδίσει την ουσιαστική εμπιστοσύνη των πολιτών.

Το ζήτημα μου θυμίζει τις δυσκολίες που είχαν οι διάφοροι οπλαρχηγοί του ’21 να αφήσουν τα βιλαέτια τους και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για το ρίζωμα και την ανάπτυξη του τότε νέου Ελληνικού κράτους. Έτσι όμως ήταν πάντα οι οπλαρχηγοί. Ευαίσθητοι στην γοητεία του βιλαετιού, παραγνωρίζουν και παραγκωνίζουν το γεγονός πως οι Έλληνες πολίτες αναμένουν κάτι από το Συνέδριο. Κάτι νέο και διαφορετικό από αυτό που είχαν. Κάτι ώριμο, σοβαρό, ενιαίο και ειλικρινές. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι όσοι μετέχουμε στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ πως οι πολίτες παρακολουθούν με τον τρόπο τους και διαισθάνονται ποια είναι η αξιοπιστία των θέσεών μας και ποια η ισχύς του οργανισμού που χτίζουμε. Παρακολουθούν!

Επειδή αναφέρθηκε κάπως μειωτικά η σημασία της εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ που αναπαράγεται από τα αστικά μέσα ήθελα να επισημάνω πως στην κοινωνία δεν είμαστε μόνοι μας. Ο αστικός τύπος κάθε μορφής υπάρχει και είναι εκεί έξω. Έχει τεράστια (καμιά φορά συντριπτική) απήχηση στους συν-πολίτες μας και είναι πανέτοιμος να αξιοποιήσει την παραμικρή αδυναμία μας και το απειροελάχιστο λάθος μας. Να τον αγνοήσουμε;

Η δράση και το όραμά μας δεν αφορά μόνο εμάς. Κάθε τι που κάνουμε έχει επιπτώσεις, δημιουργεί εντυπώσεις και γεννά επιχειρήματα που άλλες φορές βοηθούν την δική μας προσπάθεια και άλλες όχι. Έχω την βαθιά πεποίθηση πως την στιγμή αυτή οι πολίτες αναμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να βγει από το συνέδριο ως ενιαίος και ώριμος μηχανισμός με σταθερή, ξεκάθαρη και αταλάντευτη φωνή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προ-ιστορία και ιστορία μακρά και θετική που παρουσίασε όμως επανειλημμένα, προβλήματα ενιαίου λόγου. Το ζήτημα αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί σήμερα αν θέλουμε πράγματι να διαδραματίσουμε κάποιο ρόλο στην ιστορία και στην πολιτική ζωή του τόπου μας.

Η σύνθεση που προκύπτει μέσα από την πραγματική Εσωτερική Δημοκρατία πρέπει -ειδικά στις συνθήκες που διανύουμε σήμερα- να προβάλει προς την Κοινωνία μια ενιαία εικόνα όπως ακριβώς οι πυξίδες δείχνουν έναν μόνο Βοριά. Ούτε αρχηγικό κόμμα φυσικά, αλλά ούτε και οπλαρχηγοί βέβαια. Σύνθεση! Ένα αριστερό κόμμα εξουσίας στις σημερινές συνθήκες και με τον παρόντα αριθμό μελών χρειάζεται γνήσια και ειλικρινή εσωτερική ενότητα κι όχι φανερές ή κρυφές λίστες και τεχνάσματα. Πολλοί σύντροφοι μετά το Συνέδριο θα κληθούν ίσως να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.

Όπως και πολλοί απλοί πολίτες θα αποφασίσουν αν θα επιστρέψουν ή όχι στα σαλόνια και στους καναπέδες τους. Από εμάς όλους εξαρτάται.

Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος

Ο.Μ. ΣΥΡΙΖΑ Αγ. Παρασκευής

ΣΥΡΙΖΑ - Για την Ευρώπη

Παρατηρήσεις επί των προσυνεδριακών κειμένων (Για την Ευρώπη)

του Θανάση Κοντονάτσιου

Επιτρέψτε μου να σημειώσω πως κατά την γνώμη μου, αυτή η εμμονή με την «Γερμανική Στρατηγική» και την «Γερμανική Ευρώπη» εκτός από εντελώς αφελής και πολιτικά άτοπη, είναι και το πλέον ανόητο κλισέ από αυτά που έτυχε να παρεισφρήσουν τελευταία στην λεγόμενη αριστερή αφήγηση. Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος τελείωσε και -ευτυχώς- η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.

Η Ευρώπη, στην εποχή του αδυσώπητου ανταγωνισμού των οικονομικών κέντρων,  αγωνίζεται να επιβιώσει πρωτίστως ως οικονομικό κέντρο παραμένοντας έτσι στο προσκήνιο της ιστορίας. Δεν έχει δυστυχώς συνειδητοποιηθεί πως η Ευρώπη είναι ο μοναδικός παράγοντας σήμερα που έχει το ιστορικό βάθος και το πολιτικό κύρος που απαιτείται ώστε να μπορεί να αποτρέψει την ακατέργαστη και καταστροφική φιλοδοξία των Ενωμένων Πολιτειών για την εγκαθίδρυση μιας Μονοπολικής Παγκόσμιας Ηγεμονίας τα χαρακτηριστικά της οποίας, αν τελικά επιτευχθεί, θα ξεπερνούν και την πλέον σκοτεινή φαντασία.

Παράλληλα με τον παραπάνω μύθο περί «Γερμανικής Ευρώπης» αναπτύσσεται κι ένας δεύτερος περί «Ευρωπαϊκού Νότου». Ένας όρος που στερείται οποιασδήποτε σημασίας και που παραβλέπει πως σε όλες ανεξαίρετα τις χώρες του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Νότου έχουν εγκαθιδρυθεί με σχετικά άνετες (ναι, άνετες!) κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες απολύτως νέο-φιλελεύθερες κυβερνήσεις.

Η Ευρώπη είναι μία. Δεν είναι δύο, ούτε τρείς.

Η οικονομία της Γερμανίας είναι πολύ μικρή ώστε να της επιτρέψει Ευρωπαϊκή ηγεμονία και ο παραγωγικός της μηχανισμός, με 60% περίπου των εξαγωγών του στην Ευρώπη, είναι απόλυτα εξαρτημένος από τους Εταίρους της. Τα προβλήματα της Ευρώπης δεν είναι ούτε Νότια ούτε Βόρεια. Είναι απλώς αυτό: Ευρωπαϊκά! Κι έχουν μια διαβολεμένη ομοιότητα που πιάνει από τον Ατλαντικό μέχρι το Αιγαίο και από την Νορβηγία μέχρι την Κύπρο.

Το ζήτημα που γεννιέται λοιπόν για την Ευρώπη είναι διπλό. Είναι ζήτημα στόχου και ζήτημα τακτικής. Η νέο-φιλελεύθερη οπτική και διαχείριση και η διατήρηση των εθνικισμών (που λειτουργούν ως ερείσματα επιβίωσης κι ως εργαλεία χειραγώγησης των λαών για τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ) είναι ο πραγματικός εχθρός και το ουσιαστικό πρόβλημα της Ευρώπης.

Είναι απολύτως λογικό και αναμενόμενο πως ο μέσος Κινέζος δεν μπορεί πλέον να ζει με 600 ευρώ τον χρόνο. Είναι επίσης αντιληπτό πως η Κίνα, ελέγχοντας πλέον τεράστιο ποσοστό της παγκόσμιας βιομηχανικής παραγωγής, αντιμετωπίζει και πολεμά την Δύση με τα ίδια τα δικά της όπλα. Στην διελκυστίνδα αυτή η Ευρώπη εκτός από την νεοφιλελεύθερη αντιμετώπιση έχει κι άλλους τρόπους να δράσει. Οι έννοιες ‘ανταγωνισμός’ και ‘ανάπτυξη’ θα πρέπει να επανακαθοριστούν, οι κατευθύνσεις και οι προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής βιομηχανικής παραγωγής να επαναπροσδιορισθούν, και αυτές οι πολύ δύσκολες δουλειές, είναι δουλειές για την Ευρωπαϊκή Αριστερά. Οι μεγάλες δυνάμεις και τα κράτη θα πρέπει να αντιληφθούν πως εκτός από τον Ανταγωνισμό υπάρχει και η Συνεργασία και πως εκτός από τις εξαγωγές υπάρχει και η προσπάθεια για κάλυψη των εσωτερικών αναγκών και διατήρηση του επιπέδου ζωής των ανθρώπων. Δεν μιλώ για εσωστρέφεια, μιλώ για ανθρωπιστικό ορθολογισμό.

Ο καθορισμός των στόχων και η αναμόρφωση του θεσμικού περιβάλλοντος είναι οι προκλήσεις για την Ευρώπη.

Ο Jurgen Habermas περιγράφει το όραμά του έτσι:

[ … ] Ο λαός της Ευρώπης χρειάζεται να ξέρει πως ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει το κοινωνικό του μοντέλο και την πολιτιστική του ποικιλομορφία είναι να ενωθεί και να συνεργαστεί [ … ]

Και ο Etienne Balibar απαντά:

[ … ] η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης … δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί και δεν είναι δυνατή, παρά μόνον εάν είναι πιο δημοκρατική από το σύνολο των  εθνών που την συναποτελούν [ … ]

Αυτή είναι η δυσκολία, το όραμα και το έπαθλο για τους λαούς. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση για την Αριστερά. Ιδού η Ρόδος!

Καμία Ευρωπαϊκή χώρα (ούτε ακόμη και η πάμπλουτη Νορβηγία) δεν θα είναι σε θέση να επιβιώσει μονάχη έξω από κάποιο μεγάλο συνασπισμό που λειτουργεί ως οικονομικό κέντρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρόκειται για μια κατάσταση που δεν θα περάσει ούτε του χρόνου ούτε σε δέκα χρόνια και την οποία η αριστερά δεν μπορεί να αγνοεί χωρίς ταυτόχρονα να απολέσει τον ρόλο της όσο και τον λόγο για την ύπαρξή της.

Τα κρυμμένα αποθέματα της Ρωσίας είναι η παρθένα και άθικτη Σιβηρία. Μια αχανής περιοχή των 7,5 εκ. τετραγωνικών χιλιομέτρων, όσο και η Ευρώπη, με τα τρία τέταρτα να είναι κατοικήσιμα. Με ένα πληθυσμό που δεν ξεπερνάει τώρα τα 25 εκ., τεράστιες περιοχές κατάλληλες για παραγωγή τροφής, εκτεταμένα κοιτάσματα γαιάνθρακα και μετάλλων, αχανή δάση, πολύ πετρέλαιο και πολύ φυσικό αέριο.

Τα αποθέματα της Κίνας των πενήντα ‘εθνοτήτων’, είναι η ασύλληπτη δημογραφική της υπεροχή, η απαράμιλλη βιομηχανική της παραγωγή, η ταχύτατη ανάπτυξη και ο συνεκτικός (παρ’ όλα τα τεράστια μεγέθη) τρόπος διοίκησης.

Τα κρυμμένα αποθέματα της Ευρώπης είναι η ανθρωπιστική της παράδοση, ο πολιτισμός, η επιστημοσύνη της, η τεχνολογία της και η εσωτερική πολιτιστική και πολιτική της ενότητα που σέβεται, διατηρεί και αξιοποιεί την ποικιλία. Αυτός είναι ο Ευρωπαϊκός θησαυρός, πολύτιμος για όλους τους ανθρώπους, μέσα και έξω από την Ευρώπη.

Για το νόμισμα δεν θα προσθέσω πολλά διότι δεν αξίζει ίσως ούτε την μελάνη ούτε και τον κόπο. Το νόμισμα είναι ένα εργαλείο που οι λαοί θα πρέπει να αποφασίσουν πως θα το χρησιμοποιήσουν. Η ενότητα του Ευρωπαϊκού νομίσματος είναι απλώς μια πλατφόρμα που διευκολύνει την επίτευξη εξαιρετικά περίπλοκων και πολύ πιο φιλόδοξων, από το ίδιο το κοινό νόμισμα, στόχων σαν αυτούς που ακροθιγώς ανάφερα λίγο πριν. Το ευρώ ως οικονομικό εργαλείο και ως νόμισμα δεν ανήκει μόνο στις ελίτ αλλά ανήκει και στα 500 εκατομμύρια των Ευρωπαίων πολιτών.

Είναι η κατάλληλη στιγμή για πλήρες ξεκαθάρισμα και υιοθέτηση απλών, υπεύθυνων και πολιτικά ρεαλιστικών θέσεων. Ένα κόμμα εναντίον του ευρώ είναι ένα κόμμα που εχθρεύεται την Ένωση. Ένα τέτοιο κόμμα, που δεν έχει την ιστορική οξυδέρκεια ή την πολιτική ειλικρίνεια να αποδεχθεί τους συσχετισμούς και την κατεύθυνση της ιστορίας, είναι σήμερα καταδικασμένο στην πολιτική καταστροφή. Μαζί με αυτό το κόμμα όμως τσακίζονται και οι προοπτικές για ισχυροποίηση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και καταστρέφονται όλες οι προσδοκίες των πολιτών για μια, προς την σωστή κατεύθυνση, μετεξέλιξη της Ένωσης.

Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος – Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής

ΣΥΡΙΖΑ - Για το καταστατικό του κόμματος

Παρατηρήσεις επί των προσυνεδριακών κειμένων (Το Καταστατικό του Κόμματος)

του Θανάση Κοντονάτσιου

Προοίμιο [σελ. 53 της Αυγής 2/6/13]

Αντί για τα περίπλοκα και -ας μου επιτραπεί να πω- λίγο στραμπουλιγμένα, θα περίμενα να διαβάσω:

Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς – ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ενιαίο, δημοκρατικό πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς. Φιλοδοξεί να εκφράσει ολόκληρη την Κοινωνία και να αναβαθμιστεί σε ηγετική της δύναμη που θα οργανώσει την δημοκρατική ανατροπή του πολιτικού συστήματος και των δομών που το στηρίζουν.

Κεφάλαιο 4ο – Αιρετές θέσεις και δημόσια αξιώματα

Για τις βουλευτικές υποψηφιότητες ήθελα να σημειώσω πως η πλέον απλή και αντιπροσωπευτική πρόταση για την παράγραφο (γ) [ σελ. 58] είναι η δεύτερη πρόταση όπου οι υποψήφιοι βουλευτές ανά εκλογική περιφέρεια εκλέγονται από όλα τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ανά Νομαρχιακή Οργάνωση. Θα πρότεινα το δικαίωμα αιτιολογημένης τροποποίησης των επιλογών των Νομαρχιακών Επιτροπών ή των προκριματικών εκλογών για τις Ευρωεκλογές να απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 80 και όχι 70%.

Για τους βουλευτές επικρατείας θα πρέπει νομίζω να βρεθεί ένας περισσότερο αντιπροσωπευτικός τρόπος ή να ενταχθεί και αυτή η επιλογή στην παραπάνω διαδικασία απ’ ευθείας επιλογής από τα μέλη είτε με Πανελλαδικές προκριματικές εκλογές (όπως για τους Ευρω-βουλευτές) είτε με Νομαρχιακές εκλογές.

Μένει βέβαια να καθοριστούν με λεπτομέρεια οι παραπάνω διαδικασίες ώστε να καλυφθούν ζητήματα που αφορούν προτεραιότητες, σταυροδοσίες κλπ

Πρόταση: Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστικά θητεία οκτώ (και όχι δέκα) χρόνια ή περισσότερο δεν μπορούν να είναι υποψήφιοι. Βουλευτές και Ευρωβουλευτές που έχουν αθροιστικά θητεία πάνω από επτά και λιγότερο από οκτώ χρόνια μπορούν να είναι υποψήφιοι μόνο με απόφαση της ΚΕ (και όχι της ΚΠΕ) με αυξημένη πλειοψηφία 60%.

Διαφωνώ απολύτως με την πρώτη πρόταση για την παράγραφο (στ) [σελ. 58] περί ποσοστού επί της αποζημίωσης των βουλευτών. Ο βουλευτικός θεσμός όπως και οποιοσδήποτε άλλος εκτελεστικός, νομοθετικός ή δικαστικός θεσμός (συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των Περιφερειακών, Νομαρχιακών και Αυτοδιοικητικών θεσμών) αφορά την Κοινωνία και οι αμοιβή που τον συνοδεύει αφορά επίσης την Κοινωνία. Το κόμμα δεν έχει καμία δικαιοδοσία και κανέναν λόγο να παρεμβαίνει σε αυτούς τους θεσμούς.

Είναι προφανές πως το κόμμα πρέπει να ορίσει συγκεκριμένο μισθολόγιο για όσους δεν είναι μέλη του κόμματος και προσφέρουν ως άτομα ή ως εταιρείες  (προμηθευτές κλπ) υπηρεσίες στο κόμμα.

Οι αμοιβές προς μέλη του κόμματος τα οποία προσφέρουν υπηρεσίες στο κόμμα είναι ξεχωριστό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπισθεί ξεχωριστά. Τέτοια αντιμετώπιση και λύση νομίζω πως δεν υπάρχει μέσα στα προσυνεδριακά κείμενα που έχουν διανεμηθεί.

Η παράγραφος από [Τα παραπάνω πρόσωπα …] έως [ …απρόβλεπτα ζητήματα και ειδικές περιπτώσεις] [σελ. 58 Αυγή 2/6/13] είναι απολύτως ανεφάρμοστη και επιφορτίζει το κόμμα χωρίς εμφανή λόγο με τεράστιο γραφειοκρατικό φόρτο. Εμπεριέχει επίσης ανοικτά ζητήματα νομιμοποίησης και θεσμικής αυθαιρεσίας όπως προσπάθησα να περιγράψω στις αμέσως τρείς προηγούμενες παραγράφους.

Γενικά η ενότητα Αιρετές θέσεις και Δημόσια Αξιώματα από την παράγραφο (στ) και κάτω, φαίνεται πως χρειάζεται εξ αρχής επεξεργασία. Νομίζω πως το ζήτημα των εσωτερικών εκλογών και της αντιπροσώπευσης από το επίπεδο της Οργάνωσης Μελών έως αυτό της Κεντρικής Επιτροπής, της Πολιτικής Γραμματείας και του Τακτικού Συνεδρίου παραμένει ανοικτό.

Η άποψή μου είναι πως η παραδοχή ως έννοιας της «επαγγελματικής σχέσης με την πολιτική» είναι εξαιρετικά αρνητική για λόγους κοινωνικούς, αφού μπορεί να  λειτουργήσει εν δυνάμει ως έρεισμα για δημιουργία κομματικής και κοινωνικής ελίτ, για λόγους κομματικούς αφού επιφορτίζει έμμεσα και άμεσα το κόμμα με βαριά γραφειοκρατία και εν δυνάμει αμφιλεγόμενες διαδικασίες, και για λόγους ηθικούς. Ένα από τα πλέον κεντρικά χαρακτηριστικά του αριστερού που ασχολείται με την πολιτική πρέπει να είναι η ανιδιοτέλεια. Όσοι θεωρήσουν την άποψή μου ουτοπική ή αφελή καλό θα ήταν να το σκεφτούν μια δεύτερη φορά.

Είναι, για εμένα τουλάχιστον, απολύτως κατανοητό πως και η έννοια «επαγγελματικό στέλεχος» είναι εγγενώς αρνητική και αμφιλεγόμενη και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται και από το ίδιο το κόμμα. Ο ορισμός «επαγγελματικών στελεχών» θα πρέπει να γίνεται μόνο όταν αποδεδειγμένα όλοι οι άλλοι τρόποι κάλυψης των αναγκών του κόμματος έχουν, χωρίς επιτυχία, εξαντληθεί.

Νομίζω πως υπάρχει επίσης ένα κενό σχετικά με το πώς αντιμετωπίζονται εισφορές στο κόμμα ιδιαζόντως μεγάλων ποσών ή εισφορές όχι από πρόσωπα αλλά από οργανισμούς, εταιρείες κλπ.

Θανάσης Σ. Κοντονάτσιος – Ο.Μ. Αγίας Παρασκευής

ΣΥΡΙΖΑ - Με αφορμή τα Προσυνεδριακά Κείμενα

Του Θανάση Κοντονάτσιου

(α) Μητρώο Μελών
Στο πλαίσιο της λειτουργίας των συμβουλευτικών υπηρεσιών θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για δημιουργία ενημερωμένου μητρώου μελών. Η καταγραφή πληροφοριών για το μέλος στο Μητρώο Μελών θα πρέπει να είναι εθελοντική και να εκτελείται με έντυπη ή ηλεκτρονική φόρμα που να συμπληρώνεται εθελοντικά από το ίδιο το μέλος.
Στο Μητρώο Μελών, εκτός των τυπικών στοιχείων, θα πρέπει να περιλαμβάνονται επαγγελματικές ή άλλες δεξιότητες, γνωστικό αντικείμενο και επίπεδο σπουδών. Έτσι, το κόμμα θα είναι σε θέση να γνωρίζει την εσωτερική του δυναμική και ικανότητα σε επίπεδο δεξιοτήτων και τεχνογνωσίας.
Οι ανθρώπινοι αυτοί πόροι, διασπαρμένοι γεωγραφικά στην έκταση δραστηριοποίησης του κόμματος θα μπορούν εύκολα να εντοπισθούν και να αξιοποιηθούν για την αντιμετώπιση τεχνικών ή άλλων θεμάτων, τη δημιουργία ειδικών επιτροπών, τις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές και την επιστημονικά άρτια τοποθέτηση του κόμματος σε κάθε ζήτημα που αφορά την Κοινωνία.
Οι πόροι αυτοί θα μπορούν να αξιοποιηθούν εθελοντικά για την κάλυψη οποιασδήποτε ανάγκης του κόμματος που απαιτεί ειδικές γνώσεις, εμπειρία ή δεξιότητες έτσι ώστε να βελτιστοποιείται η αποδοτικότητα της κομματικής δράσης, να ελαχιστοποιείται η ανάγκη του κόμματος για οικονομικούς πόρους και να επιτυγχάνεται ενεργοποίηση και δημιουργική εθελοντική συμμετοχή των μελών στις διαδικασίες του κόμματος και της κοινωνίας.
Παράδειγμα: Πόσους υδροβιολόγους και πόσους μεταλλειολόγους-μηχανικούς διαθέτει σήμερα το κόμμα και πώς αυτοί θα μπορούσαν να βοηθήσουν για μια καλύτερη κατανόηση και θέση του κόμματος στο ζήτημα των Σκουριών ή στο ζήτημα της εκτροπής του Αχελώου; Έτσι δεν πρέπει να συμμετέχει η κοινωνία στη διαμόρφωση του μέλλοντός της;

(β) Κινητοποιήσεις
Ζούμε εδώ και καιρό την ανυποχώρητη επιμονή του νεοφιλελευθερισμού στην καταστροφή του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, στην καταστολή και στον αυταρχισμό. Είναι πολύ πιθανόν, λοιπόν, το κίνημα και το κόμμα να αντιμετωπίσουν καταστάσεις άμεσης σύγκρουσης όπως αυτές που έχουμε ζήσει στο κέντρο της Αθήνας και σε μεγάλες πόλεις ή και χειρότερες ακόμα. Ό,τι έχουμε δει μέχρι στιγμής είναι η ασυδοσία των οργάνων καταστολής, η επικίνδυνη ακόμη και προς την ίδια τη ζωή συμπεριφορά, η χρήση επιβλαβών όπλων και ουσιών, η συκοφαντία, τυφλές και άδικες προσαγωγές και συλλήψεις αλλά και επί της ουσίας παράνομες και άδικες προφυλακίσεις και καταδίκες.
Ποια άλλη προοπτική μπορεί να προσφέρει το κόμμα στα μέλη του και στους πολίτες που συγκρούονται με τους μηχανισμούς καταστολής, εκτός από το να επιστρέφουν κλαμένοι και δαρμένοι στο σπίτι τους;
Ποια είναι τα μέσα και οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες το κόμμα μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες; Η πλήρης και πολύπλευρη νομική προστασία, η καλύτερη οργάνωση των διαδηλώσεων είναι κάποιες από τις προτάσεις. Αρκούν; Τι άλλα μέσα μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιήσει το κόμμα ώστε να προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας και σχετικής -έστω- σιγουριάς στον πολίτη που διαμαρτύρεται, στο μέλος που συγκρούεται; Πώς μπορούμε, άραγε, να βοηθήσουμε τους πολίτες ώστε να γυρίζουν στο σπίτι τους μετά από μια συγκέντρωση, πορεία ή διαμαρτυρία με την αίσθηση της νίκης και όχι με την αίσθηση της ήττας;
Οι αναρίθμητες φωτογραφίες με τα ματωμένα και χτυπημένα θύματα της κατασταλτικής βίας δεν μας καθαγιάζουν. Το αντίθετο: Δείχνουν την αδυναμία μας! Να ένα καλό ερώτημα για το κόμμα.

(γ) Τάσεις
Τα μορφώματα που λειτουργούν εντός του κόμματος αλλά «παράλληλα» προς το κόμμα και που προσπαθούν να επιτύχουν τους στόχους τους ακόμη και παρακάμπτοντας τη στρατηγική του οργανισμού μέσα στον οποίο ευδοκιμούν, όπως κι αν τα ονομάσει κανείς, συνιστώσες ή φράξιες ή βιλαέτια, πιστεύω πως είναι εντελώς ασύμβατα με τη ζητούμενη εσωτερική δομή και λειτουργία για το νέο κόμμα.
Οι τάσεις όμως που συνεισφέρουν ανοικτά, εντός δηλ. των γενικών θεσμών και οργάνων του κόμματος, νέες ιδέες, προτάσεις και αντιλήψεις αποτελούν πλούτο και κάθε πλήρης οργανωτική κομματική μορφή θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα ανάδειξης και αξιοποίησής τους. Άλλο όμως αυτό και άλλο ένα κόμμα που αποτελεί υπερσύνολο άλλων άτυπων «υπο-κομμάτων» που λειτουργούν ακόμη και ως αυτόνομα συμπυκνώματα και αποτελούν αιτία για ανάπτυξη φυγόκεντρων δυνάμεων.
Αυτά είναι σημεία φθοράς και «οργανωτικού γήρατος» και δεν ταιριάζουν νομίζω στην τρέχουσα προσπάθεια για τη δημιουργία ενός νέου κόμματος το οποίο μάλιστα αντιμετωπίζει άμεσες και πολύ αυξημένες ευθύνες όχι μόνο ως προς τα μέλη του αλλά ως προς ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

* Ο Θανάσης Κοντονάτσιος
είναι  Μέλος Τ.Ο. Αγίας Παρασκευής

Κώστας Σακκάς: Μέχρι τη Νίκη. Μέχρι το τέλος ...

Ενωτικές δηλώσεις...

Με μια κυριολεκτικά απίστευτη δήλωση, οι εκπρόσωποι των τριών συνιστωσών, Μανώλης Γλέζος (Ενεργοί Πολίτες), Γιάννης Θεωνάς (ΚΕΔΑ) και Αντώνης Νταβανέλλος (ΔΕΑ) αναφέρουν ότι «παρακολουθούν με ανησυχία στην προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ την επιμονή στο αδιέξοδο θέμα της 'αυτοδιάλυσης' των συνιστωσών, στα πλαίσια του -αναγκαίου- μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό φορέα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και συνεχίζουν: «μέσα από μια ειλικρινή, έντιμη και έγκαιρη συνεννόηση, να αποσύρουμε από την προσυνεδριακή συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ ένα 'αγκάθι' που -ενώ δεν λύνει κανένα υπαρκτό πρόβλημα- μπορεί να δημιουργήσει μια σοβαρή κρίση».

Η δήλωση αυτή έρχεται σε συνάφεια και ίσως ως επιστέγασμα της προχθεσινής «ενωτικής» συνέντευξης του σ. Λαφαζάνη.

Η δήλωση αυτή αναπαράγεται ευρύτατα, ταχύτατα και με πολλή χαρά από ολόκληρο τον αστικό τύπο!

Το ζήτημα μου θυμίζει τις δυσκολίες που είχαν οι διάφοροι οπλαρχηγοί του ’21 να αφήσουν τα βιλαέτια τους και να συνενώσουν τις προσπάθειές τους για το ρίζωμα και την ανάπτυξη του τότε νέου Ελληνικού κράτους.

Έτσι όμως ήταν πάντα οι οπλαρχηγοί. Ευαίσθητοι στην γοητεία του βιλαετιού παραγνωρίζουν και παραγκωνίζουν το γεγονός πως οι Έλληνες πολίτες αναμένουν κάτι από το Συνέδριο.

Κάτι νέο και διαφορετικό από αυτό που είχαν. Κάτι ώριμο, σοβαρό, ενιαίο και ειλικρινές.

Πολλοί σύντροφοι μετά το Συνέδριο θα κληθούν ίσως να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν.

Όπως και πολλοί σύντροφοι αλλά και απλοί πολίτες θα αποφασίσουν αν θα επιστρέψουν ή όχι στα σαλόνια και στους καναπέδες τους.

Οι οπλαρχηγοί κρώζουν αλλά η ιστορία καλεί. Ας διαλέξουμε !