Ευρώ

Να με συγχωρείτε, αλλά το ζήτημα του ευρώ δεν είναι πρωτίστως οικονομικό.
Είναι ιστορικό, πολιτιστικό και πολιτικό.
Το ευρώ με όλα τα προβλήματά του (ή και ακριβώς λόγω αυτών) αποτελεί βασικό μοχλό ενοποίησης της Ευρώπης.
Το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης ενυπάρχει στο μυαλό των Ευρωπαίων από πολύ παλιά, μερικοί υποστηρίζουν πως τα πρώτα του ψήγματα ανάγονται στην εποχή του Καρλομάγνου.
Όσο δεν θα βλέπουμε την σημασία του ευρώ σε όλη την έκτασή της αλλά περιοριζόμαστε μόνο στα οικονομικά, δεν θα έχουμε στιβαρή και προσγειωμένη άποψη.
Με τα σημερινά δεδομένα τόσο η παραμονή της χώρας όσο και η γενικότερη πορεία του ευρώ είναι εντελώς σίγουρα και απολύτως άτρωτα. Μόνο ένα πολύ μεγάλο γεγονός εκτός Ευρώπης θα μπορούσε να αλλάξει αυτήν την κατάσταση.
Καμία πολιτική δύναμη δεν είναι σε θέση να βγάλει την χώρα από το ευρώ, διότι έτσι θα έρθει σε αντίθεση με ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία αλλά και με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Συγγνώμη για το ‘κατηγορηματικό’ γράψιμο, αλλά προσπάθησα να είμαι επιγραμματικά σύντομος :-)
.

ΣΥΡΙΖΑ ρε !

Αν ακούσετε από οποιονδήποτε αυτά τα τρελά περί «εξόδου από το ευρώ», «εξόδου από την Ευρωπαϊκή ένωση» και γενικά τέτοιου είδους φαντασιοπληξίες και χοντρά ψεύδη, τότε να είστε βέβαιοι πως έχετε απέναντί σας έναν εντελώς ηλίθιο ή (το πλέον σύνηθες) έναν ιδιοτελή απατεώνα που προσπαθεί να σας εκμεταλλευτεί δια της τρομοκράτησης.

Με την ίδια ακριβώς μέθοδο μπορείτε να ανιχνεύσετε εάν κάποιος είναι ή όχι ψευτάκος αριβίστας σαν τον δήθεν ‘βενιζέλο’ ή λαμόγιο πολιτικός σαν τον αντωνάκη. Χρησιμοποιούν την Ευρώπη και το ευρώ, συνεκτιμώντας την ευαισθησία των πολιτών γι αυτά τα θέματα, ώστε να τους γονατίσουν με το ψέμα και την ασύστολη κινδυνολογία.

Τα εσωτερικά παπαγαλάκια της απάτης είναι απολύτως συγχορδισμένα με τα εκτός Ελλάδας καθάρματα που επί τέσσερα σχεδόν χρόνια βιάζουν το επίπεδο ζωής, τον πολιτισμό και το ίδιο το μέλλον της Ευρώπης. Επί τέσσερα σχεδόν χρόνια τα ιδιωτικά χρέη μετατρέπονται σε δημόσια και ο χρηματοπιστωτικός βούρκος ρουφά εντελώς ανεξέλεγκτα Ευρωπαϊκά Δημόσια χρήματα. Χρήματα που ανήκουν σε όλους μας. Από το ’75 μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει δώσει σε Δημόσιο χρήμα περίπου διακόσια είκοσι (220) δισεκατομμύρια ευρώ για όπλα (σύνθεση: λίγα όπλα, πάρα πολλά πεταμένα λεφτά, μίζες, λαδώματα …). Από το φθινόπωρο του 2009 η Ελλάδα έχει δώσει σε Δημόσιο χρήμα και εγγυήσεις κάπου εκατόν ογδόντα πέντε (185) δισεκατομμύρια ευρώ στις Τράπεζες που πήγαν στις τσέπες αυτών που τις φαλίρισαν. Και μετά από αυτά μας λένε οι ανήθικοι καραγκιόζηδες πως τα φάγαμε όλοι μαζί παρέα, πως είμαστε σπάταλοι και πως τώρα χρειάζεται λιτότητα (sic).

Επί τέσσερα σχεδόν χρόνια οι γνωστές συμμορίες των Βρυξελλών συγκεντρώνουν το πλούτο στους πολύ λίγους και καταστρέφουν κάθε πιθανότητα ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής οικονομίας παίζοντας ένα ιδιότυπο bras de fer φρίκης με τους υπερατλαντικούς ‘φίλους’ μας.

Έχω μια υπερηφάνεια κρυφή επειδή το ξήλωμα του προσωπείου αυτών των απατεώνων φαίνεται να αρχίζει από την χώρα μου.

.

Η άναρθρη κραυγή

Πολλά λέγονται και διάφορα εξυφαίνονται αυτές τις ημέρες, μετά το συνταρακτικό εκλογικό αποτέλεσμα. Για ακόμη μία φορά, όπως και πολλές άλλες στην ιστορία αυτής της χώρας, η αριστερά εκ’ των πραγμάτων αναδεικνύεται ως η πλέον ειλικρινής και φωτεινή δύναμη μέσα στο Ελληνικό πολιτικό τοπίο. Οι Έλληνες πολίτες, αυτοί οι προδομένοι και κατατρεγμένοι, αυτοί οι πολλαπλά εξαπατημένοι και ύπουλα τρομοκρατημένοι από τους πράσινους, μπλε και μαύρους τεχνικούς της εξουσίας, έδειξαν πως στην πραγματικότητα ούτε φοβίζονται ούτε εξαπατώνται.

Η ξεκάθαρη επιβολή, από την ίδια την σύνθεση της ψήφου, των αριστερών θέσεων είναι ένα γεγονός με πολλαπλές σημασίες μέσα και έξω από την Ελλάδα. Η αντοχή των Ελλήνων πολιτών στο βάρος της εγχώριας και Ευρωπαϊκής νέο-φιλελεύθερης προπαγάνδας εκτός από την ουσιαστική πολιτική σημασία της έχει και μια εντελώς ανθρώπινη και βαθιά συγκινητική πλευρά. Είναι ο λαός που αντιστέκεται. Και όποιος δεν καταλαβαίνει, θα θυμάστε βέβαια πως δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει.

Όμως το βαθύ και πολύπλευρο τραύμα που αποτυπώθηκε πάνω στην Ελληνική κοινωνία έχει και παράπλευρες συνέπειες. Η αγανάκτηση, η έλλειψη πληροφόρησης η απαξίωση και ο διασυρμός της χώρας και των ανθρώπων της από τα εντόπια και τα εκ του εξωτερικού τσιράκια της ιδεολογίας περί «δημιουργικών καταστροφών», καμιά φορά εκφράζεται και με άκομψους, μη δομημένους και απρόβλεπτους τρόπους. Η άδικη πίεση και η στέρηση κάθε ελπίδας εξαγριώνει τον άνθρωπο και η οργή αυτή, η καταπιεσμένη τα τελευταία δυόμισι χρόνια, καμιά φορά μπορεί να γίνει σκοτεινή και αυτό-καταστροφική.

Αυτού του τύπου η (δικαιολογημένη;) τυφλή οργή τμήματος της Ελληνικής κοινωνίας είναι που οδήγησε σ’ αυτήν την μακρόσυρτη και ανατριχιαστικά απάνθρωπη άναρθρη κραυγή μέρους των συν-πολιτών, που πολιτικά εκφράστηκε με την παροχή ψήφων ικανών για την είσοδο στην Βουλή ατόμων που καμία σχέση δεν έχουν ούτε με τον πολιτισμό καθ’ αυτόν αλλά ούτε και με την αργά και σταθερά αναδυόμενη Ελληνική κοινωνία των πολιτών.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να τρομάζουμε από τους γραφικούς χαιρετισμούς, τα υστερικά εγέρθουτου (sic) και την παντελή έλλειψη εγκεφάλου που παρατηρείται σε κάποιους. Μια άναρθρη κραυγή είναι που βγήκε ασύντακτα, αυθόρμητα και δυστυχώς ασυλλόγιστα από την ψυχή του προδομένου πολίτη.

Μια άναρθρη κραυγή είναι. Θα περάσει …

.

Αφιερωμένο στον Schäuble και την παρέα του ...

Ο Μητσοτάκης στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

Από το έθνος:

«Ο κ. Μητσοτάκης ξέρει τι λέει» σχολίασε η γενική γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα αναφερόμενη στη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος, μεταξύ άλλων, προτείνει μία νέα εθνική συμφωνία με το ΚΚΕ, αφού «δεν μπορεί να είναι και νόμιμο και παράνομο», όπως είπε.  

«Αποδεικνύει ότι το σύστημα έχει βασικό του αντίπαλο, κύριο αντίπαλο, το ΚΚΕ, το οποίο οργανώνει τους αγώνες των εργαζομένων, τους εμπνέει εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στο δίκιο τους», είπε η κ. Παπαρήγα.

«Αλλωστε, ο κ. Μητσοτάκης το έχει ξαναπεί και άλλη φορά, ότι το ΚΚΕ δεν μπορούν να το βάλουν στο χέρι, δεν εξαγοράζεται, δεν υποκύπτει, δεν ενδιαφερέται για λαμπερές θέσεις και πάνω απ΄ όλα ενδιαφέρεται να υπηρετήσει το λαό. Ο κ. Μητσοτάκης για δεύτερη φορά λέει την αλήθεια από τη δική του τη σκοπιά, εναντίον βεβαίως του ΚΚΕ, λέει την αλήθεια» κατέληξε η κ. Παπαρήγα.

Όπως έγραψε ο Νίκος Ξυδάκης στο κείμενό του "Τα ρεφλέξ της Αριστεράς":

Η στάση του ΚΚΕ θα χαρακτηριζόταν φιλοσοφικά ως σολιψισμός, αν δεν εμπεριείχε την ιδιοτέλεια της ηγεσίας του και τη υποκρυπτόμενη μοχθηρία προς τις δοκιμαζόμενες μάζες, προς τα άτακτα, ανυπάκουα, αλλόπιστα κοινωνικά υποκείμενα.

.

 

Το AIDS στο μυαλό

Η χώρα διολισθαίνει προς τον φασισμό, η κοινωνία εκχυδαΐζεται, ο πολίτης φορτώνεται μια σκοτεινή συνενοχή χωρίς να αντιδρά. Η δημοσιοποίηση των στοιχείων της πρώτης γυναίκας ιερόδουλης με AIDS και η συνέχιση τέτοιων δημοσιοποιήσεων,  φέρουν έντονη την οσμή της προπαγάνδας και της προσπάθειας τρομοκράτησης των πολιτών και υπερ-συντηρητικοποίησης ολόκληρης της κοινωνίας. Γιατί άραγε ακριβώς τώρα; 

Οι ενέργειες αυτές μοιάζουν πολύ με ένα σύγχρονο κυνήγι μαγισσών, με μια αχαλίνωτη τάση προς την ανθρωποφαγία. Ούτε η ευαισθησία, ούτε το απόρρητο των πληροφοριών υγείας, ούτε οι αρχές προστασίας μπορούν να σταματήσουν τον εσμό των φαρισαίων που τραβούν την Ελληνική κοινωνία προς το χάος. 

Το φαινόμενο αυτό χρησιμοποιείται προ των εκλογών και για να στηρίξει τις εντελώς αδικαιολόγητες και άσκοπες πρωτοβουλίες τύπου αμυγδαλέζας και των περιπολιών τύπου γκεστάπο στο κέντρο της Αθήνας. Τα απάνθρωπα και εντελώς παράλογα αυτά μέτρα έχουν έναν εξαιρετικά διαφανή ψηφοθηρικό στόχο. Απευθύνονται είτε στους κάθε λογής ελληνόψυχους (sic) είτε στον φοβισμένο ανθρωπάκο που μετασχηματίζει την ανασφάλειά του σε άρνηση και μίσος προς όλους και όλα. 

Σημασία όμως δεν έχει τόσο η ανάλυση των παραπάνω θέσεων, αφού ο οποιοσδήποτε έχει διατηρήσει έστω μια στοιχειώδη ικανότητα σκέψης μπορεί να αντιληφθεί τι ακριβώς γίνεται και γιατί, όσο η διαπίστωση της απάθειας και αφασίας του νομικού κόσμου, των πολιτικών θεσμών και της διανόησης μπροστά στην αποδόμηση των αξιών και την -ανεπαισθήτως τελούμενη- υποβάθμιση της κοινωνίας στο επίπεδο της αγέλης. 

Ο πνευματικός μας κόσμος ή ότι απέμεινε από αυτόν απλώς απ-εργεί. Αφασία !

.