Μάλλον θα ακούτε συνέχεια αυτές τις ημέρες τον όρο «Ρήτρα Συλλογικής Δράσης» αγγλιστί «Collective Action Clause» ή CAC. Είναι πολύ πιθανόν αυτό το οικονομικοτεχνικό τερτίπι να καθορίζει την ζωή μας από τούδε.
Με
αυτή τη ρήτρα λοιπόν, οι αγοραστές ενός κρατικού ομολόγου (πιστωτές) θα
γνωρίζουν εξαρχής, ότι σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους
από τον εκδότη (κράτος), οι πιστωτές θα μπορούν να αποφασίσουν κατά πλειοψηφία:
- τη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους («κούρεμα»)
- την επιμήκυνση διάρκειας
- τη μείωση του επιτοκίου
ή ένα συνδυασμό αυτών των μέτρων ώστε να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Υποστηρίζεται ότι με
αυτόν τον τρόπο απλώς μεταφέρονται στους κερδοσκόπους των αγορών βάρη,
προκειμένου να προστατευθούν οι φορολογούμενοι.
Στην
πραγματικότητα όμως, εισάγεται και θεσμικά η εξουσία των αγορών εντός των
διαδικασιών σχεδιασμού και διαχείρισης της Ευρωπαϊκής οικονομίας.
Πρόκειται για την μητέρα όλων των καλυμμένων ιδιωτικοποιήσεων, για τον
τελικό θρίαμβο του νέο-φιλελευθερισμού.
Με την ρήτρα αυτή (CAC) οι κεφαλαιούχοι (αγορές) θα μπορούν,
χωρίς να εξοντώνουν τις χώρες-θύματά τους, να ρυθμίζουν ανάλογα τον
ρυθμό άντλησης τόκων και χρεολυσίων ώστε να τις διατηρούν ίσα - ίσα
ζωντανές, ως αγελάδες προς άρμεγμα, απομυζώντας ταυτόχρονα και κάθε
διαθέσιμο δημόσιο αγαθό (επιχειρήσεις, ορυκτά, γη κλπ). Πρόκειται για
τον επίγειο παράδεισο των κερδοσκόπων αφού η Ευρώπη θα εγγυάται θεσμικά
και απόλυτα την τελική αποπληρωμή των όποιων κρατικών δανείων με έναν
προσεκτικά επιλεγμένο και αποφασισμένο κατά πλειοψηφία από τους ίδιους τους πιστωτές ρυθμό.
Δυστυχώς
τέτοια μέτρα δεν έχουν την βάση τους σε οικονομική σκέψη παρά
αντανακλούν την τρέχουσα ψυχοπαθολογία της φάσης την οποία περνά η
Ευρώπη εμφανιζόμενη μπροστά στον νεοφιλελεύθερο εσμό ως βασιλικότερη
του βασιλέως. Πρόκειται για καταστροφικές επιλογές που έχουν σαν
μοναδική τους αφετηρία την ανεξέλεγκτη πλέον ανάγκη για ιδεολογική
επιβολή.
Για περισσότερα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου