Ζήτω η 25η Μαρτίου !

Σκοπεύοντας ελεύθερα  (ή από την αντικοινωνική εχθρότητα στην απύθμενη βλακεία)

Η οικονομική ελίτ  (πρόκειται για λιγότερο από το 1% του πληθυσμού που κατέχει ένα τεράστιο ποσοστό του συνολικού πλούτου)  είναι αυτή που στην πραγματικότητα ευθύνεται για όλες τις σοβαρές αποφάσεις καθώς και την θεσμική φυσιογνωμία ενός κράτους, χρησιμοποιώντας προς τον σκοπό αυτό μια οικονομικά εξαρτώμενη και καλά ελεγχόμενη πολιτική ελίτ που θα εξασκεί άμεσα την πολιτική και εκτελεστική εξουσία. Όμως και η δικαστική εξουσία λειτουργεί και αυτή ως θεραπαινίδα της οικονομικής ελίτ αφού κατά την άποψή μου το όραμα του Μοντεσκιέ περί διαχωρισμού των εξουσιών (νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής) έχει ξεπέσει –ειδικά σήμερα – στο επίπεδο του ρομαντικού βολονταρισμού. Μέσα στα πλαίσια αυτά η κατανόηση της καταγωγής και του ρόλου της Ελληνικής οικονομικής ελίτ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανόηση των δεινών και της φάσης που διέρχεται σήμερα η χώρα.

Από το 1823 έως το 1825 ένας καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος διέλυσε κάθε δυνατότητα της Ελλάδας να αναδειχθεί σε ένα πραγματικά γνήσιο και ανεξάρτητο κράτος. Οι συνεχείς παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων, οι εσωτερικές έριδες και οι συγκρούσεις συμφερόντων των ποικίλων τμημάτων της «άρχουσας τάξης» (οπλαρχηγοί, κοτζαμπάσηδες, καραβοκυραίοι κλπ) οδήγησαν στην καταστροφή κάθε γνήσιας εσωτερικής πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης, στον ληστρικό και αδιέξοδο δανεισμό και στην επικράτηση των Άγγλων ως πατρόνων της νέας χώρας. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε απαράλλαχτη μέχρι την έναρξη του εμφυλίου το 1944 οπότε η Αγγλική κυριαρχία αντικαταστάθηκε από την Αμερικανική.

Η ταραχώδης καταγωγή του νέου κράτους οδήγησε στην δημιουργία μιας Ελληνικής οικονομικής ελίτ (κατ’ άλλους αστική ή άρχουσα τάξη) που εμπεριέχει έως και σήμερα όλα τα κακά και άσχημα των φατριών που με την ιδιοτελή δράση τους σημάδεψαν την χώρα με απαρχή τις πρώτες έριδες λίγο μετά την αιματηρή άλωση της Τρίπολης, και κατάληξη την πλήρη παράδοση της χώρας στα Αγγλικά συμφέρονται και την πυρπόληση του Ελληνικού στόλου από τον Ανδρέα Μιαούλη το 1831.

Η εγχώρια οικονομική ελίτ λοιπόν, καθοριζόμενη απόλυτα από την καταγωγή της, είναι σήμερα το ίδιο ιδιοτελής και αχόρταγη όπως και τότε. Επί πλέον έχει αποδείξει ότι παραμένει προσκολλημένη στο εμπόριο και τον παρασιτισμό κρατώντας –ιδιαίτερα μετά τον Β’ πόλεμο- αποστάσεις από την πραγματική παραγωγή, την αγροτική και την βιομηχανική ανάπτυξη. Η Ελληνική οικονομική ελίτ έχει επανειλημμένα στραφεί με τα όπλα εναντίων των απλών πολιτών αυτής της χώρας επιβεβαιώνοντας την κακή της κουλτούρα και συμπεριφορά καθώς και την απίστευτα δουλική της προσήλωση στον ξένο παράγοντα ο οποίος πάντα την συντηρούσε και την στήριζε.

Η οικονομική ελίτ υπήρξε πάντοτε πιστή στις εντολές των ξένων πατρόνων βάζοντας τα συμφέροντά τους αλλά και τα δικά της πάνω από τα συμφέροντα της χώρα και των πολιτών της. Η Ελληνική οικονομική ελίτ και η ομάδα των λίγων εκατοντάδων οικογενειών που την αποτελούν, υπακούει, από την δημιουργία της, στα ξένα αφεντικά δηλαδή στις ισχυρότερες υπερατλαντικές και Ευρωπαϊκές οικονομικές ελίτ τα συμφέροντα των οποίων εκφράζονται από τις καλοστημένες πολιτικές τους ελίτ.

Η εγχώρια πολιτική ελίτ, αυτό που σήμερα λέμε ‘πολιτικό προσωπικό’, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί μηχανισμό έκφρασης των συμφερόντων αυτής της χώρας είναι (και ήταν πάντα) μια ομάδα λακέδων με δύο αφεντικά: αφενός την εγχώρια οικονομική ελίτ και αφ’ ετέρου τις ξένες πολιτικές ελίτ των κρατών που λειτουργούν κατά καιρούς ως πάτρωνες αυτής της χώρας.

Όσο καλά εξηγείται η παρούσα κατάσταση της Ελλάδας από τις παραπάνω θέσεις τόσο περισσότερο ισχυρή γίνεται η διαπίστωση πως η διέξοδος από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι εξαιρετικά δύσκολη.

... το σημείωμα αυτό το έγραψα με αφορμή την σημερινή διασπορά, από την κατοχική κυβέρνηση του δοσίλογου παπαδήμου και τα τσιράκια του, ελεύθερων σκοπευτών στα ψηλά κτίρια του κέντρου της Αθήνας, και για του λόγου το αληθές:

.

Η al-Qaeda υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ και την Σαουδική Αραβία συνυπεύθυνη για την επιδείνωση της κατάστασης στην Συρία

Η φωτογραφία από σημερινή μεγάλη διαδήλωση στην Δαμασκό υπέρ της κυβέρνησης του προέδρου Άσαντ και κατά της τρομοκρατίας

Συνέντευξη του Press_TV με τον Jamal Wakim, Καθηγητή στο διεθνές Πανεπιστήμιο της Βυρηττού.

« … η Al-Qaeda παίζει το ρόλο του εργαλείου της Αμερικάνικής εξωτερικής πολιτικής στην περιοχή ειδικά αυτή την περίοδο όπου διαφαίνεται μια τάση ανάληψης του ελέγχου της περιοχής από μια συμμαχία Σουνιτικών ομάδων καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ.

Ομάδες της Al-Qaeda υποστηριζόμενες από την Σαουδική Αραβία και τις ΗΠΑ λειτουργούν ως πράκτορες της Δύσης στην Συρία με στόχο την κλιμάκωση της κρίσης σ’ αυτό το Αραβικό κράτος … »

Το Press-TV πήρε συνέντευξη από τον Jamal Wakim, καθηγητή στο διεθνές Πανεπιστήμιο της Βυρηττού σχετικά με τον ρόλο της Σαουδικής Αραβίας στην Αμερικανικής εμπνεύσεως επίθεση εναντίον της Συρίας καθώς και τον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ συνεργάζονται στενά με την Al-Qaeda, ως το κατ’ εξοχήν μέσο τρομοκράτησης όχι μόνο στην Συρία αλλά και αλλού. Ότι ακολουθεί είναι μια ελεύθερη καταγραφή της συνέντευξης:

Press-TV: Σαουδαραβικές διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι παρατηρήθηκαν περισσότεροι βομβαρδισμοί και σημειώθηκαν μεγαλύτερες απώλειες αυτό το Σαββατοκύριακο στην Δαμασκό. Κύριος στόχος ήταν κτίρια των δυνάμεων ασφαλείας σε κατοικημένες περιοχές. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι και μόνο το γεγονός αυτό πείθει ότι δεν πρόκειται για επιθέσεις των κυβερνητικών δυνάμεων. Οπότε τι πρέπει να υποθέσουμε; Ότι η Σαουδική Αραβία προσπαθεί να σταματήσει την αιματοχυσία ή ότι αντίθετα, την ενισχύει μέσω της βίας;

Wakim: Είναι βέβαιο ότι η Σαουδική Αραβία εμπλέκεται στα γεγονότα της Συρίας. Εμπλέκεται στον βαθμό που προσπαθεί να ρίξει το Συριακό καθεστώς ώστε να επιτύχει έναν κεντρικό στρατηγικό στόχο που δεν είναι άλλος από την εξάλειψη του παρόντος καθεστώτος που είναι εχθρικό προς τα Αμερικανικά σχέδια που αφορούν στην περιοχή και που αρνείται να απεμπολήσει τις σχέσεις και τους δεσμούς του με το Ιράν, την Ρωσία και την Κίνα. Η Συρία, με βάση την οπτική των Αμερικανών, μπορεί να παίξει τον ρόλο ενός εμποδίου για την διέξοδο της Περσίας (Ιράν) προς την Μεσόγειο. Αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό επιχείρημα και αυτός είναι ο στόχος που η Σαουδική Αραβία, με την συμβολή – προς το παρόν – της Ιορδανίας του Κατάρ και της Τυνησίας, προσπαθεί να επιτύχει μέσω της κατάλυσης του Συριακού καθεστώτος.

Press TV: Βλέποντας αυτά που συμβαίνουν στην Συρία και αν συνέβαινε κάτι παρόμοιο στο Μπαχρέιν, δηλαδή ομάδες από το εξωτερικό να εξόπλιζαν τους ντόπιους επαναστάτες τι είδους αντίδραση νομίζετε ότι θα είχαμε από το Ριάντ την Ουάσιγκτον και άλλους;

Wakim: Μα έχουμε ήδη αντίδραση από το Ριάντ χωρίς καν να υπάρχει μια ένοπλη αντιπολίτευση στο Μπαχρέιν αφού οι Σαουδάραβες έχουν στην ουσία επέμβει χρησιμοποιώντας ένοπλες ομάδες για να τσακίσουν τις ειρηνικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες στο Μπαχρέιν διότι φοβούνται ότι μια επιτυχής επανάσταση στο Μπαχρέιν θα ενθάρρυνε τους πολίτες της Σαουδικής Αραβίας να εξεγερθούν εναντίον της δυναστείας των Σαούντι ανατρέποντάς την.

Γι αυτό τον λόγο επεμβαίνουν στο Μπαχρέιν εναντίον φιλήσυχων διαδηλωτών ώστε να τσακίσουν την ειρηνική τους επανάσταση που ζητά απλώς μεταρρυθμίσεις και όχι την ίδια την ανατροπή του καθεστώτος Αλ-Χαλίφα. Οι πολίτες του Μπαχρέιν είναι άοπλοι και δεν επιτίθενται ούτε εξασκούν βία σε άτομα ή ομάδες του καθεστώτος ούτε ακόμη και στα Σαουδαραβικά στρατεύματα που εγκαταστάθηκαν εντός του Μπαχρέιν υποστηρίζοντας το καθεστώς Αλ-Χαλίφα.

Press TV: Για να το κάνουμε περισσότερο συγκεκριμένο … τι είδους αντίδραση θα περιμέναμε από τους Σαουδάραβες στην περίπτωση όπου άλλες ομάδες ή οργανώσεις θα προσπαθούσαν να εξοπλίσουν τους επαναστάτες του Μπαχρέιν;

Wakim: Θα πήγαιναν στον ΟΗΕ διότι είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε άλλη ομάδα ή κράτος. Θα πήγαιναν στο ΟΗΕ, και με την υποστήριξη των ΗΠΑ θα προσπαθούσαν να καταγγείλουν και να καταδικάσουν αυτό το κράτος ή αυτή την ομάδα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι το Σαουδαραβικό καθεστώς παίζει την στιγμή αυτή ένα υποκριτικό παιχνίδι δύο μέτρων και δύο σταθμών αφού υποστηρίζει μια μειοψηφική ένοπλη αντιπολίτευση στην Συρία που αντιμάχεται το Συριακό καθεστώς το οποίο όμως απολαμβάνει την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των Σύρων πολιτών. Δεν έχουμε δει τους τελευταίους μήνες καμία ειρηνική διαδήλωση της αντιπολίτευσης στην Συρία. Ίσως στις πρώτες μέρες των ταραχών να υπήρχαν γνήσιες και ειρηνικές διαμαρτυρίες, αλλά κατά τους τελευταίους τρείς ή τέσσερεις μήνες βλέπουμε αποκλειστικά ένοπλες επιχειρήσεις καθοδηγούμενες από εξοπλισμένες ομάδες που αντιτίθενται στην κυβέρνηση. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Press TV: Στις ένοπλες ομάδες που αντιτίθενται στην κυβέρνηση φαίνεται να εμπλέκονται το Κατάρ, η Σαουδική Αραβία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ και η Γαλλία, με τις τελευταίες αναφορές να φέρουν εμπλεκόμενο και το Ισραήλ. Είναι αλήθεια ότι όλες αυτές οι ομάδες εργάζονται μαζί; Έχουν άραγε τους ίδιους σκοπούς ώστε να μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι συνεργάζονται με αυτόν ή με παρόμοιους τρόπους και σε άλλα μέρη του κόσμου;

Wakim: Οπωσδήποτε. Υπάρχει μια συμμαχία ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ, του Καναδά, της Δυτικής Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια συμμαχία χερσαίων δυνάμεων κυρίως της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν χωρίς να ξεχνάμε την Al-Qaeda και το Ισραήλ … Το Ισραήλ αποτελεί ένα τμήμα αυτής της συμμαχίας μαζί με άλλα Αραβικά κράτη με κύρια την Σαουδική Αραβία, τα κράτη του Κόλπου και την Τυνησία για την ώρα. Ένα άλλο τμήμα της συμμαχίας είναι η ίδια η Al-Qaeda που λειτουργούσε πάντοτε ως πράκτορας των Αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή.

Ακόμη και στην περίπτωση της 11ης Σεπτεμβρίου χρησιμοποιήθηκε ως πρόφαση για την εισβολή στο Αφγανιστάν και αργότερα στο Ιράκ υπό το μανδύα του υποτιθέμενου πολέμου εναντίον της τρομοκρατίας. Μετά από αυτά η Al-Qaeda χρησιμοποιήθηκε ως συμπληρωματικό εργαλείο τρομοκράτησης του Ιρακινού πληθυσμού, σκεφτείτε ως παράδειγμα την δράση του al-Zarqawi, που προσπαθούσε να αντισταθεί στην Αμερικανική κατοχή

Τώρα που ο Bin Laden εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, την θέση του ως αρχηγός της al-Qaida, πήρε ο al-Zawahiri παίζοντας τον ρόλο του εργαλείου της Αμερικάνικής πολιτικής στην περιοχή σε μια προσπάθεια να ανατεθεί ο έλεγχος σε μια συμμαχία των Σουνιτικών ομάδων. Αυτή είναι η ουσία της προσπάθειας των Αμερικανών. Πιστεύω ότι και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Τουρκία, στην Αίγυπτο ή ακόμα και στην Σαουδική Αραβία επιθυμούν να παίζουν τον ρόλο του εργαλείου της Αμερικανικής πολιτικής στην περιοχή.

.

dallara

 photo από: silez + ukuk

Καμιά φορά, μικρά και σχετικά απλά συμβάντα μας δίνουν έναυσμα για σκέψη πάνω σε κάπως μεγαλύτερα και περισσότερο περίπλοκα θέματα. Αναφέρομαι στα γνωστά σε όλους επεισόδια που έγιναν, και μάλλον θα συνεχίζουν να γίνονται, στις «δωρεάν» εμφανίσεις γνωστού αηδούς αοιδού.

Οι εμφανίζεις καθαυτές έχουν την έννοια της συστημικής επιβολής αφού ο άνθρωπος αυτός έχει κατ’ επανάληψη υποστηρίξει την ελίτ που λυμαίνεται και καταστρέφει την χώρα και τα μέτρα τα οποία αυτή επιβάλλει στον τόπο. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι συναυλίες αυτές θα μπορούσαν να θεωρηθούν και ως απροκάλυπτη και χυδαία προεκλογική υποστήριξη της οικογένειας του ατόμου αυτού. Η αποδοχή λοιπόν και η θετική αντίδραση του κοινού στις «συναυλίες» έμμεσα μπορεί να θεωρηθεί και ως συναίνεση κάποιων πολιτών σε ότι ο αηδής αυτός κύριος εκπροσωπεί και πρεσβεύει.

Οι αντιδράσεις από την πλευρά των πολιτών με φωνές και αποδοκιμασίες στην διάρκεια των «συναυλιών» μου φαίνονται και δικαιολογημένες και θεμιτές. Το ζήτημα όμως δεν είναι εκεί.

Αν θεωρήσουμε ότι ο μικρόκοσμος αυτών των «συναυλιών» σημειολογικά λειτουργεί και στο πολιτικό επίπεδο, τότε ο άμεσος στόχος που εκ των πραγμάτων τίθεται είναι η ματαίωση της συγκεκριμένης εκδήλωσης που θα λειτουργούσε ως έκφραση και υπογράμμιση της απέχθειας και της αντίθεσης των πολιτών σε ότι ο αηδής εκπροσωπεί.

Ο στόχος αυτός, δηλαδή η ματαίωση, μπορεί να κατακτηθεί είτε με την αποχή των πολιτών αφού καμία συναυλία δεν μπορεί να εκτελεστεί χωρίς κοινό, είτε με την πυκνότητα και την ένταση των αρνητικών αντιδράσεων που εκ’ των πραγμάτων οδηγούν στην ματαίωση.

Το γεγονός ότι ούτε η αποχή χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο κοινωνικής ή πολιτικής δράσης, αλλά ούτε και οι αρνητικές εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες οδήγησαν σε ματαίωση αυτού του είδους των «συναυλιών» δείχνει, κατά την άποψή μου, πόσο σπασμωδική, εύπλαστη και αδύναμη είναι αυτή η μέθοδος έκφρασης / δράσης και πόσο στην ουσία ενισχύει το αντίθετο αποτέλεσμα μετατρέποντας τους διαμαρτυρόμενους σε όχλο και τους παρακολουθούντες σε «πολίτες».

Όπως στις διαδηλώσεις τρώμε στο κεφάλι τα κλομπ χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε αποτελεσματικά ούτε και να πετύχουμε οποιοδήποτε στόχο, έτσι και στις «συναυλίες» τρώμε στην μάπα τον ιδιοτελή αοιδό και ότι αυτός εκπροσωπεί, χωρίς να επιτυγχάνουμε τον προφανή στόχο που είναι η ματαίωση. Πρόκειται για παραλλαγές της ίδιας ακριβώς μορφής ήττας. Το κοινό λοιπόν ηττάται, οι πολίτες ηττώνται διότι συνήθισαν να λειτουργούν ως φορείς «αιτημάτων» νιαουρίζοντας γκρινιάρικα και πετώντας αντικείμενα ως μωρά και όχι ως υλοποιητές στόχων. Όχι άλλα αιτήματα. Μόνο στόχοι !

.

Χρεωκοπία (ή Θριαμβολογίες και Ψέματα ανάκατα με CACs και CDS …)

 

CAC Speedway, 1934

[ Με αφορμή το χθεσινό διάγγελμα -σε παλιό Παπαδοπουλικό στυλ- του ψεύτη Παπαδήμου ]

Ο ψεύτης παπαδήμος και οι συνένοχοί του δεν μας λένε ότι «γλυτώσαμε» κακήν κακώς 105 περίπου δις αλλά αντ’ αυτών δανειστήκαμε επί πλέον 130 δις και ότι από αυτά τα 35 έως 50 δις θα πάνε για μία ακόμα φορά στις τράπεζες και όχι στην κοινωνία όπου και ανήκουν
Η ενεργοποίηση των CACs (ρήτρες συλλογικής δράσης) προβάλλεται στο μέλλον επιβαρύνοντας ιδιαίτερα την θέση της χώρας στα χρόνια που έρχονται σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση των CDS (ασφάλιστρα κινδύνου).
Από τον Μάιο του 2009 έχουν δοθεί συνολικά στις τράπεζες (μαζί με τα τωρινά) πάνω από 150 δις ενώ η κοινωνία καταρρέει, η πραγματική οικονομία εξαφανίζεται και οι άνεργοι διολισθαίνουν σταθερά προς την χωρίς επιστροφή εξαθλίωση.
Η μείωση του Ελληνικού ΑΕΠ έχει πλέον λάβει φρικαλέες διαστάσεις αφού ξεπερνά πλέον τις επτά (7) ποσοστιαίες μονάδες για το 2011 με αντίστοιχα αποτελέσματα για το 2012 και χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης.
Η προσφυγή στο ΔΝΤ και την τρόικα με την παρεπόμενη καταστροφή της χώρας θα μπορούσε ΑΝΕΤΑ να είχε αποφευχθεί αν ο παπανδρέου, οι συνένοχοι και η οικογένειά του δεν ήταν σκοτεινοί υπηρέτες εκτός της χώρας συμφερόντων.
 

Η αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους θα έπρεπε να έχει ενεργοποιηθεί ήδη από την ανάληψη της εξουσίας από το καταστροφικό ΠΑΣΟΚ και τον προδότη πρόεδρό του το 2009. Τότε θα ήταν πραγματικά λυτρωτικό. Τότε όμως. Σήμερα όχι. Σήμερα τα ξεπουλημένα ζώα που σφετερίζονται την εξουσία κατέληξαν να πτωχεύσουν την χώρα (αυτό σημαίνει η απώλεια του 85% της αξίας των Ελληνικών ομολόγων και η ενεργοποίηση των CDS ) αφού πρώτα την κατέστρεψαν.
Η περιβόητη «ηρωική διαπραγμάτευση» του γιού του τούρκογλου και του υπαλληλίσκου της Goldman Sachs που τόλμησε να αυτοανακηρυχθεί πρωθυπουργός σημαίνει ότι
 

(α) υλοποιήθηκε -αλλά πολύ αργά πια- η αναδιαπραγμάτευση για την οποία πάρα πολλοί Έλληνες φωνάζαμε από το φθινόπωρο το 2009
(β) η χώρα χρεοκόπησε και επίσημα μετά την ομόφωνη απόφαση για ενεργοποίηση των CDS με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της
(γ) αναλάβαμε την υποχρέωση να εξοφλήσουμε ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο και το οποίο δεν είναι διαπραγματεύσιμο (λόγω αγγλικού δικαίου που διέπει τα νέα ομόλογα). Οι εντόπιοι δοσίλογοι έβαλαν το κεφάλι όλων μας στον ντορβά για δεκαετίες ολόκληρες και αυτό θέλουν να το εμφανίζουν ως επιτυχία (!)
(δ) η ανάληψη μη βιώσεων οικονομικών υποχρεώσεων από την χώρα θα οδηγήσει σύντομα σε δεύτερη χρεωκοπία (που θα ονομαστεί ‘διαπραγμάτευση’, ‘διορθωτικό πακέτο’ ή δεν ξέρω κι εγώ τι) και αυτό θα αποτελέσει την χαριστική βολή τόσο για τις προοπτικές της χώρας καθ’ εαυτής όσο και για το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της
 

Η καταστροφή που επέφεραν οι άρρωστοι δικτάτορες και οι ξεπουλημένοι σαλτιμπάγκοι που μας κυβερνούν είναι ασύλληπτη.
 

Δυστυχώς, φίλοι αναγνώστες όσοι έχετε την υπομονή να διαβάσετε αυτό το φορτισμένο κείμενο, έχω απόλυτη συναίσθηση του τι γράφω και δυστυχώς, δεν υπερβάλλω καθόλου.
 

Αυτά που δεν μας λένε λοιπόν, είναι καιρός να τα καταλάβουμε μόνοι μας. Να τα καταλάβουμε πλήρως και άμεσα όσο το δυνατόν περισσότεροι πολίτες ώστε να τους πνίξουμε την ψεύτικη και χυδαία θεατρική θριαμβολογία μέσα στο λαρύγγι τους.
.

Ρήτρα Συλλογικής Δράσης ή Collective Action Clause ή CAC (2)

Μάλλον θα ακούτε συνέχεια αυτές τις ημέρες τον όρο «Ρήτρα Συλλογικής Δράσης» αγγλιστί «Collective Action Clause» ή CAC. Είναι πολύ πιθανόν αυτό το οικονομικοτεχνικό τερτίπι να καθορίζει την ζωή μας από τούδε.

Με αυτή τη ρήτρα λοιπόν, οι αγοραστές ενός κρατικού ομολόγου (πιστωτές) θα γνωρίζουν εξαρχής, ότι σε περίπτωση αδυναμίας εξυπηρέτησης του χρέους από τον εκδότη (κράτος), οι πιστωτές θα μπορούν να αποφασίσουν κατά πλειοψηφία:

-         τη μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους («κούρεμα»)

-         την επιμήκυνση διάρκειας

-         τη μείωση του επιτοκίου

ή ένα συνδυασμό αυτών των μέτρων ώστε να αναδιαρθρωθεί το χρέος.

Υποστηρίζεται ότι με αυτόν τον τρόπο απλώς μεταφέρονται στους κερδοσκόπους των αγορών βάρη, προκειμένου να προστατευθούν οι φορολογούμενοι.

Στην πραγματικότητα όμως, εισάγεται και θεσμικά η εξουσία των αγορών εντός των διαδικασιών σχεδιασμού και διαχείρισης της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Πρόκειται για την μητέρα όλων των καλυμμένων ιδιωτικοποιήσεων, για τον τελικό θρίαμβο του νέο-φιλελευθερισμού.

Με την ρήτρα αυτή (CAC) οι κεφαλαιούχοι (αγορές) θα μπορούν, χωρίς να εξοντώνουν τις χώρες-θύματά τους, να ρυθμίζουν ανάλογα τον ρυθμό άντλησης τόκων και χρεολυσίων ώστε να τις διατηρούν ίσα - ίσα ζωντανές, ως αγελάδες προς άρμεγμα, απομυζώντας ταυτόχρονα και κάθε διαθέσιμο δημόσιο αγαθό (επιχειρήσεις, ορυκτά, γη κλπ). Πρόκειται για τον επίγειο παράδεισο των κερδοσκόπων αφού η Ευρώπη θα εγγυάται θεσμικά και απόλυτα την τελική αποπληρωμή των όποιων κρατικών δανείων με έναν προσεκτικά επιλεγμένο και αποφασισμένο κατά πλειοψηφία από τους ίδιους τους πιστωτές ρυθμό.

Δυστυχώς τέτοια μέτρα δεν έχουν την βάση τους σε οικονομική σκέψη παρά αντανακλούν την τρέχουσα ψυχοπαθολογία της φάσης την οποία περνά η Ευρώπη εμφανιζόμενη μπροστά στον νεοφιλελεύθερο εσμό ως βασιλικότερη του βασιλέως. Πρόκειται για καταστροφικές επιλογές που έχουν σαν μοναδική τους αφετηρία την ανεξέλεγκτη πλέον ανάγκη για ιδεολογική επιβολή.

Για περισσότερα:

-http://www.capital.gr/News.asp?id=1091074

-http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=226957

-http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-11-23-00-07-39-2010112330699/

-          http://www.eurocapital.gr/index.php/permalink/22674.html