TAXI ή ΤΑΞΙ ;

Πολλές φορές διαβάζοντας, έχω σκεφτεί για ένα κείμενο γεμάτος ζήλια: μακάρι να το είχα γράψει εγώ αυτό …

Tο παρακάτω απόσπασμα από πολύ ενδιαφέρον κείμενο της Ανωτάτης Σχολής Κακών Τεχνών η επί το απλούστερον BadArts είναι ένα από αυτά που ζήλεψα. Η τοποθέτηση αυτή, με την οποία συμφωνώ και ταυτίζομαι όσο δεν πάει άλλο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως απάντηση στον ευτραφή θεματοφύλακα της «τάξης» κο Ρακιντζή αλλά και σε όλους αυτούς που εκφράζοντας ανεξήγητο μίσος προς τους συν-πολίτες τους οδηγούς taxi, λεονταρίζουν λέγοντας και γράφοντας ένα σωρό κακεντρεχείς μπούρδες. Απολαύστε (και σκεφτείτε) το:

[ … ] Προτιμώ να είναι μικροϊδιοκτήτες παρά προλετάριοι. Προτιμώ να βγάζουν 2.οοο εβρά το μήνα από τη δουλειά τους παρά 700 εβρά ως οδηγοί σε μεγάλες εταιρείες. Νομίζω ότι είμαι πολύ σαφής. Δεν συμμερίζομαι κατά κανένα τρόπο την άποψη ‘να γίνουν εργάτες για να αποκτήσουν ταξική συνείδηση’. Οι ταξιτζήδες ιδιοκτήτες, ως αυταπασχολούμενοι μικροϊδιοκτήτες, είναι Κύριοι και υποτελείς μαζί, είναι αφεντικά του εαυτού τους, εργάζονται οι ίδιοι, είναι παραγωγοί άυλου κοινωνικού πλούτου (μετακίνηση), ξέρουν τι σημαίνει να δουλεύεις. Γνώριζα στην Αθήνα μια παρέα τεσσάρων ανδρών που είχαν ένα συνεταιρικό ταξί, δούλευαν μέρα παρά μέρα κι έβγαζαν ένα καλό μεροκάματο. Αυτό δεν μπορείς να το κάνεις ως οδηγός σε εταιρεία διότι είναι μια μορφή διεύρυνσης του κομμουνισμού, με όλους τους περιορισμούς της.

Μιας και δεν θα ήθελα να δω αυτούς τους Παραγωγούς να γίνονται εργάτες, υπάλληλοι σε εταιρείες, μιας κι έχω ξεκαθαρίσει τη θέση μου ως προς το ζήτημα της μετεξέλιξης των ιδιόκτητων αυτοκινήτων σε κοινόκτητα, θα πιω ένα καφέ και θα περάσω στο δεύτερο κείμενο μόνο και μόνο για να τους βγάλω το καπέλο διότι οι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου που έχουν υιοθετήσει έρχονται από το μέλλον. [ … ]

.