Οι supranational εταιρείες και οι «οίκοι» τους, η ΕΕ, οι ΗΠΑ

Αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις είναι τα απαξιωτικά δημοσιεύματα στον Ευρωπαϊκό τύπο για την ηγεσία της ΕΕ, οι απανωτές υποβαθμίσεις (sic) Πορτογαλίας και Ελλάδας, η επαπειλούμενη … υποβάθμιση των ΗΠΑ (αυτό και είναι παραπλάνηση) από τους διαβόητους «οίκους» και τέλος η χαζή επιστολή του χαζού(;) πρωθυπουργού στον πρόεδρο του Eurogroup.

Η επιστολή αυτή με την οποία, λες και δεν βρίσκονται συνεχώς δια ζώσης, ο Παπανδρέου επαναλαμβάνει τις θέσεις του Ομπάμα σχετικά με την Ευρωπαϊκή και Ελληνική κρίση, ήταν άκριτη και άχρηστη ακόμη και για εσωτερική κατανάλωση. Ίσως ο άνθρωπος ήθελε να δείξει πόσο καλό παιδί είναι, τώρα που έρχεται και η μισότρελη Χίλαρυ για επιθεώρηση της αποικίας της.

Όμως, παρ’ όλα αυτά τα τραγικώς αστεία, ποιος άραγε έχει πραγματικά την εξουσία; Μήπως μερικές πανίσχυρες ιδιωτικές υπερεθνικές (supranational) που διαθέτουν κυριολεκτικά απεριόριστη τραπεζική υποστήριξη, οπότε οποιαδήποτε χώρα είναι νάνος μπροστά τους; (βλέπε σχετικά άρθρα του epicurus2day και του Techie Chan). Μήπως τελικά, ο Δυτικός κόσμος, αλλάζει κινούμενος προς μια τόσο σκοτεινή κατεύθυνση;

Όλα τα περίεργα παιχνίδια των τελευταίων ετών γεννούν την υποψία ότι από την μία η Ευρώπη προσπαθεί να παραμείνει στο προσκήνιο ως αυθύπαρκτο Οικονομικό Κέντρο, ενώ από την άλλη οι ΗΠΑ επιμένουν σε μια ενοποίηση της Δύσης, υπό την κυριαρχία τους φυσικά, και με το δικό τους στυλ οικονομικής διακυβέρνησης που είναι: «Αν είσαι σε δύσκολη θέση, απλά τύπωνε χρήμα. Αν κάποιοι δεν σέβονται το χρήμα σου τότε βγάλε τα κανόνια από την αποθήκη …»

Ίσως να είναι κι έτσι. Οι πολίτες δηλαδή της Δύσης να βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια τριπλή διελκυστίνδα μεταξύ ΕΕ, ΗΠΑ και χρηματιστικού εσμού που περιλαμβάνει τους γνωστούς «οίκους» και μια εκατοντάδα πανίσχυρες supranational ιδιωτικές εταιρείες.

Παρ’ όλο τον ερασιτεχνισμό του δήθεν πρωθυπουργού και τις άκριτες και άχρηστες επιστολές που του δίνουν ίσως (μαζί με τα άλλα) και το «χρίσμα» του κολλημένου λακέ του μπάρμπα Σάμ και άρα του εν κρυπτώ αντι-Ευρωπαϊστή, δεν διαφαίνεται η παραμικρή πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη ή την ΕΕ διότι αυτό θα αποτελούσε ισχυρότατο πλήγμα για την ΕΕ, αλλά και την Δύση ολόκληρη, στο συμβολικό όσο και στο στρατηγικό (γεωπολιτικό) επίπεδο.

Προκαλεί πραγματική θλίψη να βλέπει και να ακούει κανείς αναλυτές και οικονομολόγους να επιμένουν σε μια προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη είτε με την μορφή της «λύσης» είτε με αυτή της «τιμωρίας». Τέτοιες θέσεις απλώς πιστοποιούν ότι οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν παντελώς ανυποψίαστοι μη δυνάμενοι να αντιληφθούν κατά το ελάχιστο το τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους.

Οι τελευταίες εξελίξεις που μάλλον θα οδηγήσουν σε συνολική Ευρωπαϊκή λύση (αλλά με επώδυνα τερτίπια και παρατεταμένα, επικίνδυνα πισωγυρίσματα) δείχνουν ότι οι Βρυξελλάνθρωποι ποιούντες την ανάγκη φιλοτιμία, θα μας υποστηρίξουν πλήρως αλλά παράλληλα θα καταστρέψουν το κοινωνικό μας κράτος και θα ωθήσουν την κοινωνία σε ακραίο αυταρχισμό (το είδαμε στις 29 & 30 Ιουνίου) αρπάζοντας ταυτόχρονα ότι μπορούν από την Ελληνική Δημόσια Περιουσία (ήδη οι Γερμανοί πήραν το 10% του ΟΤΕ κοψοχρονιά !).

Είναι πραγματικά αποκαρδιωτικό και δυσάρεστο να συνειδητοποιεί κανείς ότι οι αντιδράσεις και οι αντιστάσεις των πολιτών έχουν αρκετές πιθανότητες να αποβούν αναποτελεσματικές, όσο αυτές περιορίζονται στα εθνικά -κατά χώρα της ΕΕ- πλαίσια αδυνατώντας να αποκτήσουν γνήσιο και ενεργό Πανευρωπαϊκό χαρακτήρα.

.