Ο Σαμαράς και το Γιουροπίαν Πίπλς Πάρτυ

Μου θυμίζει έντονα Ελληνική ταινία τύπου Ξανθόπουλου ή Κούρκουλου το ηρωικό έπος που γράφει ο Αντωνάκης ο Σαμαράς και το κόμμα του με την δήθεν άρνησή τους να υποστηρίξουν το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και τα τοιαύτα. Σύσσωμο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (European People’s Party – EPP) και τα διάφορα θλιβερά νεοφιλελεύθερα γεράκια που το αποτελούν (για προσέξτε καλύτερα την φωτό με τους «epp leaders»), βάλθηκε να αλλάξει την γνώμη του τραγικού ήρωα και να τον πείσει να υποστηρίξει επί τέλους τα προγράμματα και υποπρογράμματα των ληστών τύπου ΔΝΤ ώστε να «σωθεί» αυτή η έρμη χώρα.

Βέβαια, ο στόχος είναι να σωθούν μαζί με αυτή και τα ομόλογα που βρίσκονται στην κατοχή όλων σχεδόν των αξιότιμων μελών του Ευρωπαϊκού και συνάμα Λαϊκού (sic) κόμματος αλλά – το κυριότερο – στις πολύ βαθιές και αχόρταγες τσέπες των αφανών αφεντικών τους της Ευρωπαϊκής και Διεθνούς οικονομικής ελίτ. Γι αυτό μερικοί δήθεν σκέφτηκαν, έτσι για ξεκάρφωμα, να διαγράψουν το κακό κόμμα από τα κατάστιχά τους και μερικοί άλλοι να του κόψουν τις επιδοτήσεις, διότι κι από εκεί μαζεύει κάμποσα μπικικίνια η ΝΔ.

Θλιβερό όσο και αποκρουστικό φαινόμενο είναι ότι μέσα σ’ αυτή την ανίερη συγχορδία εξέχοντα ρόλο έπαιξε και ο Νικολάκης ο Αναστασιάδης, αρχηγός της καραδεξιάς αντιπολίτευσης της Κυπριακής Δημοκρατίας παρακαλώ. Ο Νικολάκης προφανώς αισθάνεται βαρύ στους ώμους του το καθήκον να υποστηρίξει τους ελάχιστους πλην άπληστους Κύπριους καρχαριίσκους που κερδοσκοπώντας αναίσχυντα εις βάρος του Ελληνικού κράτους γέμισαν και αυτοί τις τσέπες τους με Ελληνικά ομόλογα και τώρα τσιγαρίζονται από την αγωνία για το τι μέλλει γενέσθαι.

Αλλά ας μη γελιόμαστε, ποιος είναι πραγματικά ο ρόλος του Σαμαρά και του κόμματός του; Ποιους εκφράζει και σε ποιους - στην ουσία - λογοδοτεί; Ο ξεκάθαρα ταξικός μηχανισμός της ΝΔ έχει δείξει διαχρονικά και επίμονα δείγματα γραφής σημαδεύοντας την Ελληνική κοινωνία με κάθε είδους φαυλότητα, αυταρχισμό και ξεπούλημα κρατικής περιουσίας. Τι θα έκανε τον οποιονδήποτε να νομίζει ότι ο λύκος άλλαξε και ότι ο Αντωνάκης δεν μας λέει τίποτε άλλο παρά ξεδιάντροπα παραμύθια; Είναι τόσο διαφανής ο ελιγμός της δήθεν μη συναίνεσης μέσα στην ιδιοτελή πολιτική της ουσία που αγγίζει τα όρια της χυδαιότητας. Το παλικάρι από την Καλαμάτα θέλει απλώς να παίξει στο πρωθυπουργικό επίπεδο αυτό που παίχτηκε στο επίπεδο του υπουργείου οικονομικών: Βενιζέλος αντί Παπακωνσταντίνου, Σαμαράς αντί Παπανδρέου … Μια από τα ίδια και χειρότερα δηλαδή.

.