Έχει πολύ γούστο να παρακολουθεί κανείς τους σαλτιμπάγκους που βρίσκονται στην κεφαλή της τρέχουσας «κυβέρνησης», της οικονομίας και διαφόρων άλλων θεσμών αλλά και τους πιθήκους των μέσων της μαζικής (sic) δήθεν ενημέρωσης, να προσπαθούν εφευρίσκοντας φουτουριστικούς όρους όπως «ανάκτηση ομολόγων», «επαναγορά του χρέους», «επιμήκυνση» και άλλα τέτοια χαριτωμένα, να κρύψουν την αδήριτη και εξόχως πιεστική πλέον ανάγκη Αναδιάρθρωσης του Ελληνικού χρέους. Θα γελούσα με την καρδιά μου αν δεν ήμουν έτοιμος να ξεσπάσω σε κλάματα από αγανάκτηση και θυμό.
Αναδιάρθρωση Χρέους είναι η απλή και λογική ενέργεια που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει από την μαύρη Δευτέρα, 5η Οκτωβρίου του έτους 2009. Δηλαδή θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει πριν χρεωθεί η χώρα με δεκάδες επί πλέον δις, πριν χάσει από την φυγή τους στο εξωτερικό τουλάχιστον 40 δις ιδιωτικών κεφαλαίων, πριν καταστραφεί το εναπομείναν κοινωνικό μας κράτος, πριν παραδοθούμε πλήρως στις σκοτεινές ορέξεις των γερακιών του ΔΝΤ και πάνω από όλα πριν διασυρθούν και απογοητευτούν βαθύτατα (και ίσως ανεπανόρθωτα) οι αθώοι πολίτες αυτής της χώρας.
Ζούμε πλέον εν μέσω των θεσμικών καταστροφών που βιώνουμε καθημερινά με περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις, μετατάξεις και ότι άλλο μπορεί κάποιο σατανικό μυαλό να φανταστεί, όταν ένας στους τρείς νέους κάτω των 35 είναι άνεργος και όταν 71.000 εργαζόμενοι βγήκαν εκτός παραγωγής μόνο τον Δεκέμβριο.
Λυπάμαι και που το σκέφτομαι, πόσο μάλλον που το γράφω τώρα, αλλά ο συμπολίτης μας που δεν αντιλαμβάνεται το χυδαίο και καταστροφικό παιχνίδι που παίζεται εδώ και ενάμιση χρόνο εις βάρος του ίδιου, των παιδιών του και της χώρας ολόκληρης, είναι είτε πονηρά ιδιοτελής και ανίερα βολεμένος εις βάρος άλλων, είτε έχει πολύ σοβαρό έλλειμμα νοημοσύνης.
Ίσως τα μέτρα που εξυφαίνονται αργά και βασανιστικά από τους πρωταγωνιστές - και μόνον - της ΕΕ (Γερμανία, Γαλλία) να οδηγήσουν σε μια εξ’ ίσου αργή και πολύ περισσότερο βασανιστική αποφυγή πλήρους καταστροφής της Ελληνικής οικονομίας. ‘Ίσως. Να μου το θυμάστε όμως ότι αν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί, θα βγουν τα θλιβερά ανδρείκελα που κρατούν με τρεμάμενα (από την συναίσθηση της ανικανότητας) χέρια σήμερα το τιμόνι της χώρας και θα μας πουν:
... είδατε; τα καταφέραμε !
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου