Για την Ελλάδα ρε γαμώ το !

Τα 22 χρηματοδοτικά και πιστωτικά ιδρύματα που επιλέχθηκαν ως Βασικοί Διαπραγματευτές Αγοράς (Primary Dealers) στην αγορά ομολόγων του ελληνικού δημοσίου το 2011 ανακοινώθηκαν σήμερα, το βρήκα εδώ.

Πρόκειται για τα:

ALPHA BANK S.A

BANCA IMI S.p.A

BARCLAYS BANK PLC

BNP PARIBAS S.A.

CITIGROUP GLOBAL MARKETS LTD

CREDIT SUISSE SECURITIES (EUROPE) LTD

DEUTSCHE BANK AG

EFG EUROBANK ERGASIAS AE

ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΕ

EMPORIKI BANK

GOLDMAN SACHS INTERNATIONAL

HSBC BANK PLC

ING BANK NV

JP MORGAN SECURITIES LTD

MERRILL LYNCH INTERNATIONAL

MORGAN STANLEY & Co. INTERNATIONAL LTD

NOMURA INTERNATIONAL PLC

ROYAL BANK OF SCOTLAND PLC

SOCIETE GENERALE

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

UBS LTD

UNICREDIT BANK AG

Βλέπετε όλα τα Δυτικά λαμόγια και μερικά Ελληνάκια (Alpha, Eurobank, Εθνική , Εμπορική , Πειραιώς) ιδιοκτησίες κρυφές ή φανερές της ξεπουλημένης ντόπιας οικονομικής ελίτ που γλείφονται να κερδοσκοπήσουν εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου με δανεικά λεφτά - ελάχιστου επιτοκίου - από την ΕΚΤ … κατ’ άλλους ECB - European (sic) Central Bank.

Δεν βλέπω πουθενά χρηματιστικούς οργανισμούς εκ Κίνας εκ Ρωσίας ή ακόμη και εξ Ινδίας. Δια τι άραγε; Μήπως ή εβραία καταγωγή εκ’ πατρός και η χιλιαστική εκ’ μητρός μας το απαγορεύει;

Καλή χρονιά και … μη χειρότερα αγαπητοί εν χρηστώ (με ήτ[τ]α) αδελφοί …

.

Στοχευμένες εκτελέσεις – η ντροπή των targeted killings

Πολλές φορές, ιδιαίτερα δυσάρεστες ειδήσεις γλιστρούν από την προσοχή μας διευκολυνόμενες από την δύναμη της επανάληψης και τον εφησυχασμό της συνήθειας. Οι ανεξέλεγκτες εκτελέσεις αθώων ανθρώπων στην πολύπαθη περιοχή της Μέσης Ανατολής με τα σχετικά νέα ηλεκτρονικά παιχνίδια των ΗΠΑ, είναι σίγουρα ιδιαίτερα δυσάρεστες ειδήσεις. Φαίνεται ότι η Δύση εκτός από τον αυταρχισμό και την απληστία της προς τους υπόλοιπους ανθρώπους του πλανήτη, βάλθηκε να δείξει το πλέον απάνθρωπο και το πλέον παρακμιακό της πρόσωπο που κάθε μέρα γίνεται χειρότερο όπως το πορτραίτο του Dorian Gray. Πρωταγωνιστές, όπως πάντα, στην αξιακή παρακμή και την αντιανθρώπινη συμπεριφορά, οι ΗΠΑ.

Τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα των ΗΠΑ που χρησιμοποιούνται στις περιοχές αυτές είναι συνήθως τα Predators κατασκευασμένα από την εταιρεία General Atomics . Η εταιρεία αυτή είναι ιδιωτική και ιδρύθηκε το 1955 ως παρακλάδι της General Dynamics. Η κεντρική ασχολία του Group θεωρείται ο τομέας της υψηλής τεχνολογίας που σχετίζεται με παραγωγή πυρηνικής ενέργειας (συμπεριλαμβανομένης της σύντηξης), ηλεκτρομαγνητικά συστήματα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη κλπ. Είναι νομίζω περιττό να αναφέρω νούμερα και εκτιμήσεις για τους τεράστιους τζίρους που αποφέρουν σκάφη όπως στο Predator στην εταιρεία αυτή. Το κόστος ενός τέτοιου σκάφους - χωρίς το υλικό και το λογισμικό της βάσης ελέγχου - είναι της τάξης των οκτώ (8) εκατομμυρίων ευρώ. Φαίνεται ότι για μια ακόμη φορά οι ΗΠΑ στηρίζουν την οικονομική τους σταθερότητα και την τεχνολογική τους ανάπτυξη στο αίμα αθώων.

Το 2009 εκτελέστηκαν περίπου 53 επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροπλάνα (drones ή Unmanned Aerial Vehicles – UAV). Για το 2010 οι επιθέσεις ξεπέρασαν τις 75. Οι θάνατοι από τις επιθέσεις αυτές ανήλθαν στους 709 το 2009 και ξεπέρασαν τους 650 για το πρώτο δεκάμηνο του 2010.

Στην αναφορά «The Year of the Drone» από το ίδρυμα ‘New America’ αναφέρεται ένα ποσοστό 32% αμάχων μεταξύ των απωλειών από αυτές τις τυφλές επιθέσεις.

το 'παλικάρι' σκοτώνει με το joystick αθώους από την ασφάλεια του γραφείου του

Τα UAV σκοτώνουν σήμερα ανθρώπους στο Αφγανιστάν, Πακιστάν, Υεμένη και Σομαλία. Δεδομένου ότι οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται σε πόλεμο με καμία από τις παραπάνω χώρες επομένως οι φόνοι αυτοί είναι παράνομοι από την πλευρά τόσο του διεθνούς δικαίου όσο και του συντάγματος των ΗΠΑ. Η διαπίστωση αυτή ενισχύεται και από την μελέτη της Mary Ellen O’ Connell, καθηγήτριας στο Notre Dame Law School με τίτλο «Unlawful Killing with Combat Drones». Η O’ Connell αναφέρει στην μελέτη της «Πρόθεση της CIA είναι να σκοτώσει ηγέτες της Al-Qaeda και τρομοκράτες χρησιμοποιώντας drones. Όμως στην πραγματικότητα τα όπλα αυτά σπάνια, ή και ποτέ, δεν πέτυχαν τους στόχους τους. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009 η αναλογία ήταν περίπου 20 ‘τρομοκράτες’ για 750 με 1.000 αθώους πολίτες».

Το εν πολλοίς αθώο αίμα ρέει από τις επιθέσεις των drones και οι διάφορες υπηρεσίες και οργανισμοί επιδίδονται σε στατιστικά παιχνίδια. Φανταστείτε ότι για την Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010 το ίδρυμα New America αναφέρει 4 με 6 νεκρούς, η Wikipedia αναφέρει 19, ενώ οι Πακιστανικοί Daily Times αναφέρουν τουλάχιστον 28 θύματα. Η Wikipedia αναφέρει συνολικά 167 επιθέσεις από το 2004 με σύνολο απωλειών 1.753.

Όλοι αυτοί οι δολοφονημένοι άνθρωποι αναφέρονται από τα δυτικά μέσα ως ένοπλοι, φιλικά προσκείμενοι προς την al-Qaeda, μέλη των Πακιστανών Ταλιμπάν και οργανώσεων όπως οι:

Tehrik-e-Taliban

Lashkar al-Zil

Lashkar-e-Jhangvi

Haqqani Network

Hezb-e-Islami Gulbuddin

al-Hizb al-Islami al-Turkistani (αυτοί μάχονται για την απελευθέρωση του «Ανατολικού Τουρκιστάν» που δεν είναι άλλο από την αυτόνομη Κινεζική περιοχή των Ουιγούρων).

Η Πακιστανική εφημερίδα Dawn News, επικαλούμενη κυβερνητικές πηγές, αναφέρει ότι κατά το 2009 μόνο εκτελέστηκαν 44 επιθέσεις με drones ‘Predator’ της Αμερικανικής εταιρείας General Atomics κατά τις οποίες σκοτώθηκαν 708 άνθρωποι αλλά μόνο πέντε (5) από τις επιθέσεις πέτυχαν να πλήξουν βασικά στελέχη της Al-Qaeda και των Taliban. Το σύνολο των ‘επιχειρήσεων’ είχε σαν αποτέλεσμα την εν ψυχρώ εκτέλεση πάνω από επτακοσίων αθώων αμάχων πολιτών. Με απλή αριθμητική προκύπτει ότι για κάθε έναν υποτιθέμενο τρομοκράτη δολοφονήθηκαν, ως παράπλευρες απώλειες, άλλοι 140 αθώοι. Αυτό σημαίνει ότι άνω του 90% των απωλειών από τις επιθέσεις των αμερικανικών «ηλεκτρονικών παιχνιδιών» ήταν αθώοι πολίτες.

Οι Αμερικανοί, μέσω της κυβερνητικής νομικής υπηρεσίας που υπάγεται στο υπουργείο της Hillary Clinton, υποστηρίζουν ότι η χρήση των UAV είναι σύμφωνη με το νομικό πλαίσιο της χώρας (ΗΠΑ) συμπεριλαμβανομένων και των κανόνων πολεμικής εμπλοκής. Όμως η αντίθεση προς αυτές τις επιθέσεις, που ενορχηστρώνονται από την CIA, εκφράζεται στις ΗΠΑ αλλά και σε άλλες χώρες με απαρχή την εποχή Bush το 2002 και επικεντρώνεται στο ζήτημα των ανεξέλεγκτων παράπλευρων απωλειών. Το ζήτημα αυτό, των δολοφονιών αθώων ανθρώπων, δεν φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τον διευθυντή των νομικών υπηρεσιών της κυβέρνησης Obama κύριο Harold Hongju Koh.

Στην πραγματικότητα η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί εδώ και χρόνια απαθής να γίνονται ανεξέλεγκτες και μαζικές δολοφονίες αθώων σε ένα υπερατλαντικό στιλ «licensed to kill» που εισάγει μια νέα μόδα δήθεν στοχευμένων εκτελέσεων. Αυτό επισημαίνει με τον πλέον πλήρη και τεκμηριωμένο τρόπο και ο Philip Alston του συμβουλίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στην μελέτη του «Study on targeted killings». Η μόδα αυτή δεν αποτελεί κίνδυνο μόνο για τους αθώους πολίτες. Αποτελεί κίνδυνο για τον πολιτισμό καθ’ αυτόν.

για περισσότερα:

-       Drone attacks in Pakistan

-       U.S. Unmanned Drone attacks within Pakistan record high: Threat to civilians

-       Δεκαπέντε νεκροί στο βορειοδυτικό Πακιστάν από πυρά αμερικανικών μη επανδρωμένων σκαφών

-       Different Types of Drones (Unmanned Aerial Vehicle) which one use for killing Pakistani peoples we don't know

-       Unmanned aerial vehicle

-       List of unmanned aerial vehicles

-       General Atomics MQ-1 Predator

-       General Atomics

.

Πετρέλαια ... υπάρχουν ! (και λεφτά άλλωστε)

Το τελευταίο διάστημα με έχει ιδιαίτερα χαροποιήσει το γεγονός ότι κυριολεκτικά κολυμπάμε στο πετρέλαιο. Έχουμε τόσο πολύ πετρέλαιο ώστε πρόκειται να ξεπληρώσουμε το ΔΝΤ και την ΕΕ, να φύγουν οι διάφοροι επιβήτορες της οικονομίας από το κεφάλι μας και να μας μείνουν και άπειρα δις ώστε να κάνουμε και το κομμάτι μας.

Ο ενθουσιασμός δεν μου περνάει ακόμη και όταν σκέφτομαι ότι στα 30 χρόνια εκμετάλλευσης, το περιβόητο κοίτασμα Πρίνος άφησε στο Δημόσιο περίπου 500 εκατομμύρια δηλαδή ίσα με 15 εκατομμύρια το χρόνο, όσο το κόστος μιας μέτριας βίλλας ενός από τους εφοπλιστές μας.

Για το πετρέλαιο αυτό φαίνεται να ανησυχούν ιδιαίτερα κυρίως κύκλοι προσκείμενοι στην (ακρο)δεξιά του κυρίου, η δε αριστερά, μη γνωρίζουσα τι ποιεί η δεξιά, ανησυχεί και αυτή, η πτωχή.

Διάφορα πρόσωπα μεγάλου βεληνεκούς και διαμετρήματος όπως ο κος Μαρκεζίνης ( ο υιός ντε) και ο κος Καρυώτης, αν και μάλλον δεν θυμούνται ακριβώς που πέφτει η Ελλάδα, ανησυχούν και αυτοί επικαλούμενοι Αμερικανικές (φυσικά) «μελέτες» φαντάσματα, που βρίσκουν πετρέλαια στο Καστελόριζο, στην λεβεντογένα Κρήτη και αλλού.

Οι κατά τα άλλα συμπαθείς και έως τα σήμερα σεβαστοί δημοσιογράφοι Δ. Κωνσταντακόπουλος και Σ. Λυγερός κόλλησαν την ασθένεια και άρχισαν και αυτοί να ανησυχούν για τα πετρέλαια μπαίνοντας σε μια μάλλον απρεπή και στερούμενη οιουδήποτε νοήματος φιλονικία με το ΥπΕξ.

Ήθελα απλώς να θίξω το θέμα διότι η όλη υπόθεση δεν με πείθει για την γνησιότητά της. Μου μυρίζει άσχημα. Πολύ άσχημα. Χειρότερα και από πετρέλαιο.

.

σχετικά:

-     B.Μαρκεζίνης & Θ. Καρυώτης – Ανοιχτή επιστολή για ΑΟΖ: "Η τραγωδία του Καστελόριζου"

-       Μυστικές διαπραγματεύσεις για το Αιγαίο

-       Theodore Kariotis

-       Basil S Markesinis

.

Περί τάξεων ο λόγος

Έτυχε να συζητώ με φίλους το πόσο ατόνησε πλέον - παρά την χυδαία επίθεση στους θεσμούς και στο επίπεδο ζωής των πολιτών - η συνείδηση της ταξικότητας στους ανθρώπους. Λες και ζούμε σε έναν γκρίζο και θολό κόσμο με ξεθωριασμένες αντιθέσεις και ξεθυμασμένες μνήμες. Αυτή ήταν η αφορμή του παρακάτω μικρού, ατελέστατου σημειώματος.

η μεσαία

Ας ελέγξουμε τα παρακάτω γενικά και ατάκτως ερριμμένα χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που είχαν επαφή με την παιδεία και έχουν την δυνατότητα να διαβάζουν πότε – πότε και κανένα βιβλίο. Άνθρωποι που θυμούνται ακόμη τι είναι η Μεταρρύθμιση και κατάλαβαν ποια ήταν η σημασία της Αναγέννησης. Άνθρωποι χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιφάνεια αλλά αρκετή ώστε να έχουν πρόσβαση στα τρέχοντα (υλικά ή μη) αγαθά. Άνθρωποι που εκτιμούν την αξιοπρέπεια και επιθυμούν το καλό και των άλλων. Άνθρωποι που εργάζονται διατηρώντας όμως ένα, ελάχιστο έστω, επίπεδο ανεξαρτησίας. Όπως θα καταλάβατε αυτά που σημειώνω παραπάνω αφορούν την ‘μεσαία τάξη’ της Ευρώπης και όχι μόνο την δική μας, θα πρέπει να προσθέσω ότι όχι, την εποχή τουλάχιστον αυτή η μεσαία τάξη δεν έχει επίγνωση όχι μόνο του ρόλου αλλά ούτε καν της ύπαρξής της. Έτσι πιθανόν εξηγείται το γεγονός ότι σήμερα στην Ευρώπη ολόκληρη  δεν υπάρχει αριστερά !

και η «αστική»

Και η «αστική» ή άρχουσα τάξη; Για την χώρα μας, χρησιμοποιώ αυτόν τον ‘τίτλο’ καταχρηστικά συγκρίνοντας την δική μας «αστική» τάξη με αυτές των υπόλοιπων Ευρωπαϊκών χωρών. Οι μεγαλοκτηματίες κολλητοί των Τούρκων, οι σχεδόν αποκλειστικά Αρβανίτες καραβοκύρηδες του Αιγαίου, λίγες οικογένειες οπλαρχηγών και ακόμα πιο λίγοι ‘λόγιοι’ αποτέλεσαν το έμβρυο της δικής μας «αστικής» τάξης. Το έμβρυο όμως αυτό δεν γεννήθηκε ποτέ. Δωροδοκήθηκε και μεταλλάχτηκε πριν προλάβει να δει το φως του κόσμου από τα ξένα - κυρίως τα Βρετανικά - λεφτά. Ο εμφύλιος του 1825 αποτέλεσε την επισφράγιση της μη γέννησής της. Η διασπάθιση των πόρων της χώρας που αρχίζει από τα δάνεια της Αγγλίας και περνώντας από την καταλήστευση ακόμα και των κεφαλαίων του σχεδίου Μάρσαλ καταλήγει στο θλιβερό σήμερα, επιβεβαίωσαν την διεστραμμένη του φύση ! Η πληθυσμιακά ελαχιστότατη Ελληνική «αστική» τάξη βουλιαγμένη, εν πολλοίς, σε εμπορευματικές παρασιτικές δραστηριότητες, αποτελούσε πάντοτε τον εντολέα και προϊστάμενο του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού. Η Ελληνική «αστική» τάξη δεν αποτελεί παρά ένα μεταλλαγμένο τέρας που πάντοτε έδρασε και δρα με αυταρχισμό, ιδιοτέλεια και άκρα δουλικότητα προς το ξένο κεφάλαιο καταστρέφοντας την χώρα.

.

Περί Ευρωομολόγων

Τρία επιχειρήματα υπέρ του ευρωομολόγου:

-         Ένα ομόλογο με την εγγύηση της Ένωσης θα είναι λιγότερο εκτεθειμένο στην κερδοσκοπία και θα έχει χαμηλότερη απόδοση για τους αγοραστές του, δηλαδή χαμηλότερο επιτόκιο και δεν θα επιβαρύνονται υπερβολικά (σσ. από τον δανεισμό) οι προϋπολογισμοί των κρατών μελών.

-         Η Ευρωζώνη θα γίνει πιο ελκυστικός τόπος χρηματικών επενδύσεων, τα ευρωπαϊκά ομόλογα θα ανταγωνίζονται τα ομοσπονδιακά ομόλογα των ΗΠΑ στη διεθνή αγορά, το ευρώ θα αποκτήσει μεγαλύτερη σταθερότητα και θα ενισχύσει τη θέση του ως νόμισμα στο οποίο τοποθετούν τα κράτη τα αποθέματά τους.

-         Με το ευρωομόλογο θα συνδεθούν οπωσδήποτε ρυθμίσεις διαχείρισής του, κι έτσι θα ενισχυθεί η συνοχή της Ένωσης. Επιπλέον, αν και το ομόλογο θα εκδοθεί για τις ανάγκες των κρατών μελών, σύντομα, αφού θα υπάρχει, η χρήση του θα επεκταθεί για επενδύσεις σε ενωσιακό επίπεδο, σαν τα «δίκτυα» που είχε προτείνει ο Ζακ  Ντελόρ, όταν ήταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αυτό θα απαιτήσει σταδιακά αύξηση του προϋπολογισμού (σσ. της ΕΕ) κ.ο.κ.

Δύο επιχειρήματα κατά:

-         Ένα ομόλογο που το εκδίδουν όλες οι χώρες μαζί, θα έχει επιτόκιο που θα αντανακλά ακριβώς αυτόν τον συνδυασμό, και επομένως θα είναι υψηλότερο από το επιτόκιο που πληρώνουν σήμερα π.χ. η Γερμανία, η Ολλανδία, η Δανία ή η Αυστρία. Αυτές οι χώρες λοιπόν θα επιβαρύνονται περισσότερο από όσο τώρα, για να στηρίξουν τον δανεισμό κρατών σαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία.

-         Το σχετικά χαμηλό επιτόκιο των ευρωπαϊκών ομολόγων θα είναι κίνητρο γι’ αυτές τις χώρες (σσ. δηλ. τις δανειζόμενες) να πάψουν να τηρούν δημοσιονομική πειθαρχία. Θα συνεχίσουν να δανείζονται ακόμα περισσότερο, και στο τέλος η κρίση χρέους που θέλει να καταπολεμήσει το ευρωομόλογο θα επανέλθει.

.

(Από το άρθρο Ποιον εξυπηρετούν, τελικά, τα ευρωομόλογα του Θ. Παρασκευόπουλου)

.

Τι είναι η Επιμήκυνση (ανατριχιαστικό χριστουγεννιάτικο παραμύθι)

Συγχωράτε με αλλά δεν έχω όρεξη να λέω «χρόνια πολλά», «καλά χριστούγεννα» και τα τοιαύτα. Αντ’ αυτού σας παραθέτω την δήλωση του επικεφαλή των γερακιών του ΔΝΤ, Poul Thomsen στο IMF Survey Magazine στις 17 Δεκεμβρίου:

«Ο διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ έχει πει ότι είναι πρόθυμος να προτείνει τη μετατροπή του υπάρχοντος Stanb-By Arrangement (SBA) σε Extended Fund Facillity (EFF) προς την εκτελεστική επιτροπή του ΔΝΤ. Αυτό θα επιμηκύνει την περίοδο αποπληρωμής του δανείου από 5 σε 10 χρόνια. Για να είναι κάτι τέτοιο αποτελεσματικό, οι εταίροι από τις χώρες της ευρωζώνης θα πρέπει να συμφωνήσουν σε μια παρόμοια επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής και για το δικό τους μερίδιο των δανείων προς την Ελλάδα».

Παραθέτω επίσης δύο μικρά αποσπάσματα από το άρθρο «Ανήγγειλαν Πτώχευση» του Δημήτρη Καζάκη:

[ … ] Το ενδιαφέρον με την δήλωση Thomsen δεν είναι η επιμήκυνση αυτή καθαυτή, για την οποία έχουμε μιλήσει, αλλά ο μηχανισμός που προτείνεται. Μέχρι σήμερα ο μηχανισμός με βάση τον οποίο κατέβαλλε τις δόσεις του δικού του δανείου το ΔΝΤ ήταν ο SΒΑ, που στην πράξη χρησιμοποιείται όταν πρόκειται να αντιμετωπιστεί κατάσταση αφερεγγυότητας μιας χώρας. Με άλλα λόγια, όταν μια χώρα αντιμετωπίζει προσωρινές δυσκολίες στην εξυπηρέτηση των δανείων της, το ΔΝΤ προσέρχεται ως «σύμβουλος» για να διευκολύνει προσωρινά τη φερεγγυότητα της χώρας με ένα τμηματικό δάνειο διαμέσου του SΒΑ. [ … ]

[ … ] Η προσφυγή στον μηχανισμό EFF του ΔΝΤ όμως γίνεται όταν η προσωρινή δυσκολία εξυπηρέτησης των δανείων έχει μετατραπεί σε πλήρη αδυναμία πληρωμής. Κι αυτό σημαίνει πτώχευση, είτε το δηλώνει ανοιχτά η χώρα είτε όχι. Προκειμένου η αδυναμία πληρωμής να μη μετεξελιχθεί σε επίσημη αθέτηση πληρωμών και οι δανειστές χάσουν τα λεφτά τους, το ΔΝΤ επεμβαίνει με τον μηχανισμό EFF, με βάση τον οποίο παρέχει μακροπρόθεσμο δάνειο τμηματικά ή άπαξ και αναλαμβάνει τα ηνία της χώρας. Το ΔΝΤ με τον μηχανισμό αυτόν δεν είναι πλέον τυπικά «σύμβουλος» της χώρας, αλλά επίσημα κηδεμόνας της. Σαν τον εκκαθαριστή μιας πτωχευμένης επιχείρησης. [ … ]

Για περισσότερα:

http://europeanbusiness.gr/page.asp?pid=870

http://www.imf.org/external/np/exr/countryfacts/grc/InterviewPoul_thomsen.pdf

http://usa.greekreporter.com/2010/12/18/imf-says-greek-program-doing-well-approves-new-loan-payment-interview-with-poul-thomsen/

http://www.imf.org/external/pubs/ft/survey/so/2010/INT121710A.htm

http://www.capital.gr/gmessages/showTopic.asp?id=1987722&nid=1105074

.

Για τους ιστορικούς του μέλλοντος

Τοπίο με βάρκα - Βασίλης Γερμενής

«Η χώρα μας, είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητα, αφέθηκε κι έγινε το επίκεντρο των κερδοσκοπικών επιθέσεων. Η πολιτική κρίση του καθενός, αφορά στο εάν αυτό έγινε από άγνοια ή σκοπιμότητα, αν η κυβέρνηση υπήρξε αφελής ή ακούσια χειραγωγούμενη, ή εάν υπήρξε ο άλλος πόλος μιας συμφωνίας με καταστρεπτικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα μας». 

Σοφία Σακοράφα

Χριστόδουλος – Ιερώνυμος σημειώσατε Χ (… ξυρίστε τα γένια μάγκες και φτιάξτε κόμμα)

παπάδες απευθυνόμενοι "προς τον λαό"

Μετά τον Χριστόδουλο, ο Ιερώνυμος και η ‘ιεραρχία’ του απευθύνονται, χωρίς ντροπή, «προς τον λαό». Αμετανόητοι χομεϊνίδες ονειρεύονται θεοκρατίες, οι μωροί, την ώρα που η χώρα παλεύει να ξεφύγει από τα προβλήματά της. Ας τα ξυρίσουν λοιπόν και ας φτιάξουν κόμμα. Το κόμμα της «αγάπης» και του «Χριστού» (με γιώτα). Να το φτιάξουν όμως με δικά τους κα όχι με δικά μας λεφτά.

Μέσα στον κακό χαμό που ταλανίζει και απειλεί την χώρα μας και τους πολίτες της, τσούπ ! να και η ‘εκκλησία’ - η ορθόδοξη βέβαια - η οποία σπεύδει να διεκδικήσει μερίδιο πελατών, συγγνώμη, ‘πιστών’ ήθελα να πω. Η δυστυχία την θρέφει, η μιζέρια την δικαιώνει, τα προβλήματα των άλλων την στηρίζουν και της δίνουν λόγο ύπαρξης.

Μια ματιά και μόνη έριξα στο περιβόητο κείμενο της ιεραρχίας (sic) με τον πιασάρικο τίτλο ‘προς τον λαό’.

Πρόκειται για τετριμμένο πολιτικό μανιφέστο. Η ιεραρχία και η συμβουλάτορές της φαίνεται ότι παρέβλεψαν το γεγονός ότι συνήθως οι εκπρόσωποι των θρησκειών απευθύνονται προς τους πιστούς τους για θέματα που αφορούν το πνεύμα και την πίστη. Μας απειλούν με την ίδρυση «κοινωνικού παρατηρητηρίου» υποτιμώντας τους πάντες και μιλώντας – ξεδιάντροπα και ανεύθυνα – για τα πάντα.

Η ιεραρχία και ο ανεύθυνος αρχηγός της βρήκανε την χειρότερη δυνατή συγκυρία για να ανοίξουν «πολιτικό διάλογο με τον λαό» διεκδικώντας άραγε τι; Την πολιτική ηγεσία; Μήπως απλώς θέλουν με αυτό το γελοίο μανιφέστο να εκφράσουν την συμπάθεια και να προσφέρουν την ευλογία τους σε συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις; Τι τέλος πάντων;

Η απλούστερη εξήγηση είναι ότι μέσα από τις βρωμερές αναθυμιάσεις της οπισθοδρόμησης και της ακραίας ιδιοτέλειας που χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους – χωρίς μάνα – μαυροφορεμένους γενειοφόρους, ξεπηδά η λαχτάρα της «συλλογής των κερδών».

Οι άνθρωποι βλέπουν την ανασφάλεια και την δυστυχία των πολιτών αυτής της χώρας ως μια ευκαιρία δικής τους ισχυροποίησης. Κυκλοφορούν άσχετα, αψυχολόγητα και επικίνδυνα κείμενα προς άγραν δύναμης και επιβολής ξεχνώντας βέβαια ότι ο ζάπλουτος μηχανισμός που εκπροσωπούν με τα μετρητά, τις μετοχές, τις λίμνες, τα αγροτεμάχια, τα οικόπεδα, τα ακίνητα, τις εταιρείες, τις φορολογικές ‘διευκολύνσεις’, τους παχυλούς δημόσιους μισθούς για το τίποτα, δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για την χώρα που τους θρέφει σαν φίδια στον κόρφο της επί αιώνες. Τίποτα.

Είμαι βέβαιος ότι η ‘ιεραρχία’ των  ‘ορθοδόξων’ και η αρχηγοί της έχουν από αιώνων χάσει την ικανότητα να αισθάνονται ντροπή.

Δεν πειράζει, ντρεπόμαστε εμείς γι αυτούς.

.

Slavoj Zizek: Ζώντας στην εποχή των τεράτων

Αντιγράφω από το blog «με αφορμή» δύο εδάφια που μου έκαναν εντύπωση από την χθεσινή ομιλία του Slavoj Zizek στην αίθουσα ΜΑΧ του Μετσόβειου. Το ένα που αναφέρεται στην Πανεπιστημιακή παιδεία για την απλότητα και την πληρότητα της τοποθέτησης και το άλλο που αναφέρεται στην Ευρώπη για την έξοχη διορατικότητα την βαρύτητα και την πολύ επίκαιρη πολιτική σημασία:

-         Για την Πανεπιστημιακή παιδεία:

[ … ] Ο αγώνας μας οφείλει λοιπόν να στρέφεται προς εκείνες τις πλευρές της τρέχουσας «αναδιάρθρωσης» που δημιουργούν απειλές στον ελεύθερο, δημόσιο χώρο, σε διεθνική κλίμακα. Παράδειγμα θα μπορούσε να αποτελέσει η λεγόμενη «Διαδικασία της Μπολώνια», που έχει ξεκινήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, με στόχο «την εναρμόνιση της αρχιτεκτονικής της ανώτατης εκπαίδευσης σε ευρωπαϊκή κλίμακα»- στην πραγματικότητα μια επίθεση στη δημόσια χρήση του ορθού λόγου. Κοινός παρονομαστής αυτών των αλλαγών είναι η πίεση για υποταγή της ανώτατης εκπαίδευσης στην επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της κοινωνίας μέσω της παραγωγής εξειδικευμένων γνώσεων. Αυτό που εξαφανίζεται εδώ είναι η πραγματική αποστολή της επιστημονικής σκέψης: όχι μόνο να προσφέρει λύσεις σε προβλήματα που τίθενται από την «κοινωνία»- στην πραγματικότητα, από το κράτος και το κεφάλαιο- αλλά να στοχαστεί πάνω στην ίδια τη μορφή αυτών των προβλημάτων και να διακρίνει το πρόβλημα που υπάρχει στον ίδιο τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε το πρόβλημα. Η αναγωγής της ανώτατης εκπαίδευσης στο έργο της παραγωγής κοινωνικά χρήσιμης, εξειδικευμένης γνώσης αποτελεί παραδειγματική έκφραση της Καντιανής «ιδιωτικής χρήσης του ορθού λόγου»- δηλαδή, της υποταγμένης σε αυθαίρετες, δογματικές απαιτήσεις- στο πλαίσιο του σημερινού, παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. [ … ]

-         Για την Ευρώπη:

[ … ] Η Ευρώπη είναι νεκρή- εντάξει, αλλά ποια Ευρώπη; Η απάντηση είναι: ή μετά- πολιτική Ευρώπη της προσαρμογής στην παγκόσμια αγορά, η Ευρώπη που επανειλημμένα «μαυρίστηκε» στα δημοψηφίσματα, η Ευρώπη της τεχνοκρατίας των Βρυξελλών. Η Ευρώπη που παριστάνει τον εκπρόσωπο του ψυχρού, ευρωπαϊκού Λόγου απέναντι στο ελληνικό πάθος και την ελληνική διαφθορά, το μαθηματικό πνεύμα απέναντι στη συγκινισιακή μέθη. Ωστόσο, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, το έδαφος είναι ακόμη ελεύθερο για μια άλλη Ευρώπη: μια εκ νέου πολιτικοποιημένη Ευρώπη, θεμελιωμένη πάνω σε ένα συλλογικό σχέδιο χειραφέτησης. Την Ευρώπη που γέννησε την αρχαία ελληνική Δημοκρατία, τη Γαλλική και τη Ρωσική Επανάσταση. Να γιατί πρέπει να αποφύγουμε τον πειρασμό να αντιδράσουμε στη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση με μια αναδίπλωση στα απολύτως κυρίαρχα έθνη- κράτη, εύκολη λεία στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που δεν γνωρίζει σύνορα και ηπείρους και μπορεί εύκολα να φέρει το ένα έθνος- κράτος σε αντιπαράθεση με το άλλο. Περισσότερο από ποτέ, η απάντηση στην κρίση πρέπει να είναι περισσότερο διεθνιστική και οικουμενική από την οικουμενικότητα του παγκοσμίου κεφαλαίου. [ … ]

( Ολόκληρη την ομιλία στα Ελληνικά και σε video μπορείτε να την βρείτε στο blog «με αφορμή» )

.

Ο πολύκροτος Κομήτης (Μπόστ, 1963)

(Μια ιδιαίτερα ευαίσθητη και επίκαιρη με τον τρόπο της ανάρτηση από το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου)

Κυριακή σήμερα, η τελευταία πριν από τα Χριστούγεννα, και σκέφτηκα να σας παρουσιάσω ένα σκίτσο του Μποστ, εκ πρώτης όψεως εντελώς άσχετο με την επικαιρότητα, που δημοσιεύτηκε πριν από 47 χρόνια, ανήμερα τα Χριστούγεννα, στην Αυγή του 1963.

Στο σκίτσο, η μαμά-Ελλάς παρουσιάζει το βασιλικό αεροσκάφος, που επρόκειτο να αγοραστεί και που ονομαζόταν «Κομήτης». Στον τύπο είχαν διατυπωθεί επιφυλάξεις για το υπέρογκο ύψος της αγοράς· η παραγγελία είχε γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου δεν την ματαίωσε ενώ είχε τη δυνατότητα. Θυμίζουμε ότι μετά τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε σχηματίσει κυβέρνηση Ένωσης Κέντρου, τερματίζοντας την οχταετία της ΕΡΕ.

Ο Μποστ σχεδιάζει με σαρκαστική λεπτομέρεια (και με ευρηματικότατες ανορθογραφίες στις λεζάντες) τον Κομήτη, ενώ η μαμα-Ελλάς παινεύει το αεροπλάνο και ειρωνικά θεωρεί μικρό το κόστος του. Αφού είναι τόσο φτηνό, λέει ο Πειναλέων, γιατί δεν παραγγέλνουν και άλλο ένα για να επισκέπτεται τους παππούδες του το μωρό της Σοφίας της Ισπανίας; Θυμίζω ότι η Σοφία, αδελφή του Κοκού Γλίξμπουργκ και σημερινή βασίλισσα της Ισπανίας, είχε παντρευτεί το 1962 τον Χουάν Κάρλος. Στις 20 Δεκεμβρίου 1963 γεννήθηκε το πρώτο παιδί τους, η ινφάντα Έλενα.

Στο κείμενο της μπορντούρας ο Μποστ απευθύνεται στο βασιλικό βρέφος και του ζητάει να ενώσει τη φωνή του ώστε να αποφυλακιστούν, χρονιάρες μέρες, οι πολιτικοί κρατούμενοι και να κάνουν Χριστούγεννα στο σπίτι τους. Αν και σατιρικός, εδώ ο Μποστ πιάνει τόνους αυθεντικής συγκίνησης.

Μικρό πεδάκη που γεννήθης στη Μανδρίτη
από μυτέρα Ελληνίδα κι Ισπανό
Πες στον παππού σου για τον δέσμιο πολίτη
που ζη σε φάτνη κε κοιμάται στο σανό


Πάτα φονές κε πες να δόσουνε μια χάρη
για να χαρούν κε οικογένιες φτοχές
Να βγη ο άντρας κε το νέο παλικάρι
που είδε χρόνια, είδε μπόρες κε βροχές


Κε της γιαγιάς σου την καρδγιά να μαλακόσης
μ’ ένα χαμόγελο γληκό εσή μπορείς
αλλά στους άλους της αβλής θάρρος μη δόσης
κε τους κακούς τους αβλικούς να τους ουρής

Πράγματι, το 1963 απέμεναν ακόμα όχι λίγοι πολιτικοί κρατούμενοι του εμφύλιου στις εξορίες και στις φυλακές. Η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε αρνηθεί να τους αποφυλακίσει πριν από τα Χριστούγεννα, επιμένοντας στην ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης, με εξαίρεση τους «σοβαρώς νοσούντες», όπως θυμίζει η μαμα-Ελλάς. Ο αντιστράτηγος Βέλιος για τον οποίο γίνεται λόγος ήταν αρχηγός του 1ου σώματος στρατού, που είχε τεθεί σε αποστρατεία και είχε εκδώσει μια εμπρηστική ημερήσια διαταγή στην οποία κατηγορούσε την κυβέρνηση ότι συνεργάζεται με την Αριστερά και θα φέρει συμφορές στη χώρα.

Κατά σύμπτωση, την προηγούμενη μέρα από τη δημοσίευση του σκίτσου, η κυβέρνηση Παπανδρέου έδωσε την παραίτησή της, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει αυτοδυναμία σε νέες εκλογές, κάτι το οποίο η ΕΔΑ θεώρησε «αντίθετο προς το πνεύμα της 3ης Νοεμβρίου», όπως ειρωνεύεται και ο υπότιτλος του Μποστ. Αυτοδυναμία πέτυχε, και μάλιστα τρανή, και τα είδαμε τα καζάντια της το 1965.

Είπα πιο πάνω ότι το σκίτσο του Μποστ είναι εντελώς άσχετο με τη σημερινή επικαιρότητα, εκ πρώτης όψεως. Ομοιότητες όμως θα μπορούσε να βρει κανείς ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Για παράδειγμα, και τότε και τώρα έχουμε κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου. Έπειτα, και τώρα υπάρχουν άνθρωποι που άδικα θα κάνουν Χριστούγεννα στις φυλακές.

Για παράδειγμα, τις προάλλες, ύστερα από ένα χρόνο προφυλάκιση, καταδικάστηκε σε εννιά χρόνια και 3 μήνες φυλακή ο νεαρός Χρυσοβαλάντης Πουζιαρίτης. Ο Πουζιαρίτης δεν έφαγε τέτοια ποινή για κάποια κολοσσιαία κατάχρηση, δεν λήστεψε τράπεζα, δεν σκότωσε άνθρωπο: απλούστατα πήρε μέρος, στις 6 Δεκεμβρίου 2009, σε συγκέντρωση για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου – και πιάστηκε στα επεισόδια που ακολούθησαν. Κι επειδή είχε μοϊκάνα το μαλλί του, κι επειδή ήταν πρώην τοξικοεξαρτημένος, κι επειδή έπρεπε, μέρες που έρχονται, να δοθεί ένα μήνυμα, του φόρτωσαν τον μισόν ποινικό κώδικα, με αποτέλεσμα την εξοντωτική αυτή ποινή. (Ή ποτέ σου δεν τις έφαγες, ή ποτέ σου δεν τις μέτρησες, είπε, σύμφωνα με την παροιμία, ένας κατηγορούμενος στον δικαστή που τον καταδίκασε σε πενήντα βουρδουλιές). Και βέβαια, ο Πουζιαρίτης δεν κάπνιζε πούρα ούτε ήταν ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, ώστε να καταδικαστεί μεν αλλά να μην τολμάει κανείς να τον κλείσει μέσα. Ήδη βρίσκεται στις φυλακές χρονιάρες μέρες.

Οπότε, στα φετινά Χριστούγεννα, τα πιο δύσκολα των τελευταίων δυο-τριών δεκαετιών για τους περισσότερους, ας σκεφτούμε και κάποιον που τα φέρνει ακόμα πιο δύσκολα. Κατά τα άλλα, ζητώ συγνώμη που το άρθρο πήρε όχι ευχάριστη τροπή, και σας παραπέμπω στο ιστολόγιο των φίλων του Πουζιαρίτη για περισσότερες πληροφορίες. Θα παρατηρήσετε ότι δεν έχει δημοσιευτεί άρθρο για την έκβαση της δίκης – προφανώς θα έχουν μείνει άναυδοι οι άνθρωποι από το μέγεθος της αναλγησίας.

.