Το κουτί της πανδώρας

Παρακολούθησα χθες την εκπομπή «Το κουτί της Πανδώρας» του Κώστα Βαξεβάνη που είχε θέμα τον Δημόσιο Τομέα της χώρας.

Αυτά που συγκράτησα είναι τα παρακάτω:

-         Κρατικοδίαιτος θεολόγος που ίσως παρατύπως κρατά έδρα Φιλοσοφίας σε Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο μας έκανε μαθήματα περί Δημοσίου και Κράτους.

-         Κρατικοδίαιτο στέλεχος και υπουργός πολλών κομμάτων και κυβερνήσεων, εξέπεμψε και νέες θέσεις συμπληρωματικές της προτροπής του για εκδίωξη 400.000 Δημοσίων Υπαλλήλων από τις θέσεις τους. Φαντάζομαι ότι θα αναλάμβανε να ζει με δικούς του προσωπικούς πόρους το ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπων που θα βρίσκονταν ξαφνικά χωρίς εισοδήματα.

-         Από καιρού εις καιρόν η εκπομπή παρουσίαζε – προς επίρρωση του γενικού πνεύματος – ένα άθλιο και χυδαίο σκετς εξαιρετικά προσβλητικό για τους Υπαλλήλους του Δημοσίου αλλά και για την νοημοσύνη μας.

-         Εις εκ των βασικών «μνημονιακών» Υπουργών της κυβέρνησης με μηδενικό έργο πλην του καταστροφικού Καλλικράτη, τοποθετήθηκε κριτικά στο πρόβλημα ξεχνώντας να μας ενημερώσει ότι εκτός της μείωσης των αποδοχών και της παύσης των προσλήψεων κανένα απολύτως άλλο μέτρο δεν έχει πάρει αυτή η κυβέρνηση για την βελτίωση της απόδοσης του Δημόσιου Τομέα.

Ουδείς σώφρων άνθρωπος δεν παραβλέπει την ανάγκη σημαντικής βελτίωσης των υπηρεσιών του Δημοσίου. Άλλο όμως αυτό και άλλο να χρησιμοποιούμε το Δημόσιο ως αποδιοπομπαίο τράγο και κεντρική αιτία για κάθε κακό στον τόπο. Η εκπομπή ξέχασε επίσης να μας πει ότι ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων στην Ελλάδα είναι κάτω από τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο και ότι η επιβάρυνση του Δημοσίου από τους μισθούς και τα επιδόματά τους  είναι ακόμη πιο κάτω.

Τα ελάχιστα ανώτατα στελέχη (γεν. γραμματείς κλπ) του Δημόσιου  τομέα είναι εν πολλοίς πολιτικά πρόσωπα που εναλλάσσονται μαζί με τις κυβερνήσεις και τα οποία επιδεικνύουν απόλυτη αδιαφορία (ή ανικανότητα;) για την οργανωτική και λειτουργική βελτίωση των Δημόσιων Υπηρεσιών. Ο Δημόσιος Υπάλληλος παραμένει ξεχασμένος, ανεκπαίδευτος και απρόσωπος χωρίς προοπτική και πραγματική πρόσβαση σε οτιδήποτε δημιουργικό, χωρίς περιθώριο για συμμετοχή σε τίποτα το καινοτόμο αφού αντιμετωπίζεται ως μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων του δικομματισμού και τίποτε περισσότερο.

Περιμένω, μάταια ίσως, κάποιον που να  έχει πρόσβαση στα ΜΜΕ όπως ο κύριος Βαξεβάνης και ο οποίος να έχει το θάρρος να πληροφορήσει το Ελληνικό κοινό ότι το πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου δεν είναι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι και οι μισθοί τους.

Το πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου είναι ότι χρησιμοποιείται συστηματικά από την Οικονομική ελίτ και το «πολιτικό προσωπικό» της χώρας ως αγωγός εξαιρετικά σπάταλης και σε πολλές περιπτώσεις παράτυπης (βλ. σκάνδαλα κλπ) διοχέτευσης του Δημόσιου χρήματος προς τον Ιδιωτικό Τομέα.

Η διοχέτευση του Δημόσιου χρήματος προς τον Ιδιωτικό τομέα γίνεται επί δεκαετίες με υπερτιμολογήσεις Δημοσίων Έργων, με εξωφρενική σπατάλη για την Άμυνα, με πανάκριβες και αδιαφανείς προμήθειες στην Υγεία. Οι πρακτικές και οι νοοτροπίες αυτές έχουν στον ίδιο ή μικρότερο βαθμό μετακυληθεί και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση η οποία συμμετέχει ενεργά στην καταστροφική διαδικασία ανεξέλεγκτης «δρομολόγησης» δημόσιου χρήματος προς τον Ιδιωτικό τομέα (ο Καλλικράτης θα εμπεδώσει το πρόβλημα μετατρέποντας τις περιφέρειες σε παραδείσους για την αρπακτική κρατικοδίαιτη «ιδιωτική πρωτοβουλία»).

Για όλα αυτά όμως καμία απολύτως ευθύνη δεν έχουν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι της χώρας. Οι ευθύνες βαρύνουν τον αχόρταγο κρατικοδίαιτο τμήμα του Ιδιωτικού Τομέα και το άμεσα συνένοχο «πολιτικό προσωπικό» που αποτελεί κεντρικό φορέα αδιαφορίας, ανικανότητας και διαφθοράς.

Ένας νέος δημοσιογράφος όπως ο Βαξεβάνης απλώς συμμετέχει στην γενική υστερία εχθρότητας προς το Δημόσιο και τους υπαλλήλους του χωρίς να προσφέρει καμία πραγματική πληροφορία ή διέξοδο. Θα μπορούσε πολύ περισσότερα. Κρίμα.

.