Τα σαντέ της Σαπφώς

Παραθέτω ένα απόσπασμα από την εξαιρετική ανάρτηση της taspa:

(αφιερωμένο στους αντι-παθητικούς αντι-καπνιστές)

[ … ] στο βιογραφικό του διήγημα «Τα σαντέ της Σαπφώς» ο Γιώργος Μανιωτης, ο μόνος πνευματικός άνθρωπος που την πλησίασε και έγραψε γι΄αυτήν,...... ήταν σα να έλεγε στον κόσμο
«στην πραγματική ζωή δε θα υπάρχω. Θα υπάρχω μόνο, όσο διαρκεί η παράσταση». 
''Έτσι φρόντισε να κρατήσει τον εαυτό της, αόρατο σχεδόν, μισοκρυμμένο πάντα στις πίσω σκιές των κτιρίων. Το άβατο της μοναξιάς της δεν το πάτησε ποτέ κανείς. 
Στη διάρκεια της ημέρας την έβλεπες συχνά να κάθεται μονάχη της στο τραπεζάκι κάποιου καφενείου, να μηρυκάζει τη θλίψη της, ..........καπνιζοντας  τα'

ΚΟΚΚΙΝΑ   ΤΣΙΓΑΡΑ  ΤΗΣ

Βλεποντας   λοιπον   την   αντιδραση  των  ηλικιωμενων  απεναντι   στην  απαγο-ρευση   του  καπνισματος   στα - ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ   ΚΑΦΕΝΕΙΑ- εκει  οπου  η

ΠΕΡΙΦΗΜΗ  ΤΙΜΗΜΕΝΗ  ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ

περνα  χρονια  τωρα   τον  χρονο της  νοιωθοντας  πως  συνεχιζει  να ζει  αναμεσα  σ'εναν καφε ,ενα  τσιπουρο  μια  πρεφα  εναν  φιλικο  καυγα  και ενα τσιγαρο,

μεταφερθηκα ΑΥΤΟΜΑΤΑ  στην  εικονα  της  μοναξιας

ΤΟΥ   ΒΙΒΛΙΟΥ.

Προκειται  για  αναλγητη  συμπεριφορα  απεναντι  στους  ανθρωπους  αυτους.

Για  το

ΚΥΝΗΓΙ  ΤΩΝ  ΚΑΚΟΜΟΎΤΣΟΥΝΩΝ.

Για   αναγκαστικο κατ  οικον  εγκλεισμο, για  κοινωνικο  αποκλεισμο

Για εναν ιδιομορφο

ΡΑΤΣΙΣΜΟ!!!!

[ … ]