Δημοκρατία – Μαϊμού (από την cynical)
Το χωριό Ποτέμκιν έμεινε στην Ιστορία σαν η επιτομή της large scaleοργανωμένης εξαπάτησης. Ο στρατηγός Ποτέμκιν θέλοντας να προστατεύσει την Τσαρίνα Αικατερίνη από κρίση ευαισθησίας στο αντίκρισμα της ανθρώπινης γύμνιας και αθλιότητας στις νότιες επαρχίες της τσαρικής Ρωσίας, οπωσδήποτε όμως και το κεφάλι του, έστησε ένα ολόκληρο χωριό-σκηνικό, σαφώς υψηλοτέρων προδιαγραφών από τα υφιστάμενα, ένθεν και ένθεν του δρόμου απ’ όπου θα περνούσε. Δεν έχει σημασία αν η αναπαράσταση ήταν ρεαλιστική και αψεγάδιαστη, σημασία έχει ότι όλοι συμφώνησαν ότι ήταν τέτοια, ότι ήταν δηλαδή πραγματικότητα και όχι καραγκιόζ μπερντές.
Η παραπλανητική παρουσίαση της πραγματικότητας είναι μια συνηθισμένη πρακτική, η οποία ακολουθείται τόσο σε ατομικό επίπεδο με το μακιγιάζ και τα Wonder Bra σουτιέν, όσο και ευρύτερα με τις παπαρολογίες και τις δημοσκοπήσεις για παράδειγμα. Αλλά και πάλι το εύρος εφαρμογής της παραμένει περιορισμένο, στις δυτικές τουλάχιστον δημοκρατίες. Και τούτο όχι λόγω φιλανθρωπίας ή ανάδυσης ενοχικών συνδρόμων, όσο λόγω τής σε ικανοποιητικό βαθμό λειτουργίας της αντιπληροφόρησης, των δημοκρατικών αντανακλαστικών των πολιτών, αλλά και των θεσμών.
Προσπαθώ όσο γίνεται να μην καταπίνω τις λέξεις αμάσητες, γι αυτό και αποφεύγω να εκτίθεμαι στα τηλεοπτικά λύματα, για το λόγο ότι δεν προλαβαίνω να τα υποβάλω σε βιολογικό καθαρισμό και αντ' αυτών στρέφομαι στο γραπτό λόγο, ο οποίος δίνει όλο το χρόνο να τον επεξεργαστείς και να τον αποδομήσεις. Συνήθως αποφεύγω να πάρω τοις μετρητοίς φράσεις-κραυγές, φράσεις-πυροτεχνήματαoverloaded με νοήματα, τα οποία μετά βίας αντιστοιχούν στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή αυτού που ονομάζουμε πραγματικότητα. Έτσι μετά δυσκολίας θα έπαιρνα κατά γράμμα τις αντιστοιχίσεις της σημερινής κατάστασης με τη χούντα του 1967, ή με τη γερμανική εισβολή του 1941. Ταυτίσεις όμως, που δικαιολογούνται πλήρως στα πλαίσια της πηγαίας έκφρασης της αγανάκτησης των πληττόμενων στρωμάτων απέναντι στους κυβερνήτες μας, ντόπιους και ξένους.
Απ’ όλα όμως τα προηγούμενα, τη διατύπωση ότι «η δημοκρατία σε θεσμικό επίπεδο έχει καταλυθεί» θα την έπαιρνα τοις μετρητοίς. Αν το κοινοβούλιο και ο Πρόεδρος, το στεφάνι και η κορώνα της Δημοκρατίας, αδυνατούν να εκπληρώσουν τα συστατικά σημεία του ρόλου τους, τότε ΝΑΙ η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει όντως καταλυθεί.
Το κοινοβούλιο ψηφίζει ένα σχέδιο νόμου που του έχει επιβληθεί απ’ έξω, και μάλιστα γραμμένο στ αγγλικά, γλώσσα που ελάχιστοι εκεί μέσα μπορούν και καταλαβαίνουν, πέρα από το επίπεδο του «I am ajerk». Άρα το κοινοβούλιο δεν υφίσταται, παρά μόνο σαν κοινοβούλιο Ποτέμκιν.
Ο υπουργός Εργασίας συντάσσει θεμελιώδη Νόμο τον οποίο δεν φέρνει καν στη βουλή, ίσως επειδή ορθώς θεωρεί ότι η βουλή δεν υφίσταται ουσιαστικά, αλλά τον πηγαίνει για έγκριση και υπογραφή σε ένα Πρόεδρο, ο οποίος δεν μπορεί παρά, δεσμευμένος από το Σύνταγμα, να τον υπογράψει. Δηλαδή σε ένα Πρόεδρο, ο οποίος είναι και αυτός Πρόεδρος-Ποτέμκιν, δηλαδή, επί το λαϊκότερο Πρόεδρος «Μαϊμού».
Αν ο Πρόεδρος αρνηθεί να υπογράψει, τότε αυτό θα εκληφθεί ως συνταγματική εκτροπή, που θα επισύρει μεγάλες κατά το νόμο ποινές. Από τα συμφραζόμενα λοιπόν προκύπτει ότι και το Σύνταγμα είναι Ποτέμκιν, δηλαδή κι αυτό «Μαϊμού».
Αν επιφυλάσσουμε για τον εαυτό μας ρόλο ανώτερο των μαϊμούδων που μάς κατσικώθηκαν, ας κάνουμε τουλάχιστον το ελάχιστο:
Να στείλουμε επιστολές προς τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας στη διεύθυνση
ή
ζητώντας του να μην εκδώσει τα Προεδρικά Διατάγματα για την εφαρμογή του Προδοτικού νόμου ν.3845/06-05-2010 με το ΔΝΤ, μέχρι να κριθεί η μήνυση για Εσχάτη Προδοσία από τη Δικαιοσύνη.
ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΝΤ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΑΙΤΗΣΗ ΓΙΑ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ (άρθρο 41 Συντ.).
ΜΗΝΥΣΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΩΝ XAΛΚΙΔΟΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
Του Δημητρίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ, Ιατρού, κατ. Χαλκίδος, τηλ. 22210-62743…»
Αριστούργημα διεισδυτικής ματιάς πραγματικού πολίτη:
ΑπάντησηΔιαγραφή« … όσο λόγω τής σε ικανοποιητικό βαθμό λειτουργίας της αντιπληροφόρησης, των δημοκρατικών αντανακλαστικών των πολιτών, αλλά και των θεσμών. »
Όμως.
Grsail, θυμάσαι εκείνη την ομηρική μας «αναμέτρηση» περί λάθρο;
Είχες ξεκινήσεις αποκαλώντας όσους αντιδρούν στο λάθρο με την κλισέ ατάκα «αυγά του φιδιού».
Τι κι αν σου εξηγούσα οτι το θέμα δεν ήταν «ρατσιστικό», δεν ήταν «φόβος του διαφορετικού», δεν ήταν «ξενοφοβία», δεν επρόκειτο για αυγά φιδιού και καμηλοπάρδαλης. Τι κι αν εξηγούσα ότι ήταν όλα εφευρήματα μιας πολιτικής κάστας που ήθελε να στρέψει την ματιά των πολιτών αλλού από το πρόβλημα, ότι το πρόβλημα ήταν ΠΟΛΙΤΙΚΟ. Ήταν η κατάχρηση εξουσίας των όποιων κομιστών της λευκής επιταγής εξουσίας, που ήθελαν να κάνουν τα δικά τους στον ευρύτερο έξωθεν σχεδιασμό σουποποίησης της Βαλκανικής.
Εις μάτην μιλούσα. Ο πολίτης Grsail διατράνωνε την πίστη του στα καλά του εμπλουτισμού της όποιας κοινωνίας με αίματα, μυαλά, γλώσσες, και άλλα πολλά. Μα δεν ήταν το θέμα του όποιου οφέλους, είτε συμφωνούσαμε σε αυτό είτε διαφωνούσαμε (διαφωνούσα και σε αυτό αλλά δεν είχε σημασία γιατί δεν ήταν το θέμα). Το θέμα ήταν ότι με το έτσι θέλω νομιμοποιούσαν σε επίπεδο ιδιοκτήτη χώρας ολόκληρους πληθυσμούς που μπήκαν αυθαίρετα. Χωρίς αξιολόγηση. Χωρίς προηγηθείσα μελέτη σκοπιμότητας. Χωρίς να ερωτηθεί κανείς από τους ήδη πολίτες. Χωρίς να εξεταστούν τα θέματα της χώρας υποδοχής. Χωρίς διαφανείς διαδικασίες.
Δεν είπε κανείς να μην τους προσφέρουν ανθρωπιστικά ένα ειδικό καθεστώτος μακρόχρονης παραμονής (άρα και ευνομίας), παρόλο που και αυτό θα ήταν πρόβλημα θεωρώντας τα πιο πάνω (δλδ χατιρικά), αλλά τέλοσπαντων.
Πληθυσμούς, μάλιστα, που δεν μπήκαν αυθαίρετα από μη καπιταλιστικές και πεινώσες χώρες σε μια καπιταλιστική και ευνομούμενη, αλλά, πληθυσμούς που μπήκαν αυθαίρετα από μη καπιταλιστικές χώρες σε μια επίσης μη καπιταλιστική και μη βιομηχανική χώρα, μη ευνομούμενη και με ήδη πρόβλημα ανεργίας.
Στο εδώ θέμα τώρα.
Αυτά όλα, τα πιο πάνω, γίνονταν κάποιους αρκετούς μήνες προ του καλπάζοντος ΔΝΤ. Αντί όμως της προετοιμασίας έναντι του επελαύνοντος ΔΝΤ, τι γινόταν από την φρέσκια τότε «προοδευτική» ΜΚΟ που μας κυβερνά; Αναλωνόταν για τα ιερά και όσια δικαιώματα των μεταναστών (<= αγιοποιημένη λέξη πλέον), και ΜΟΝΟ για αυτά.
Δεν ασχολήθηκαν, ούτε καν, με το από 10ετίες πρόβλημα των νοσοκομείων όπου σερνόμαστε και ψοφάμε, με τα τεράστια κονδύλια (χρωστούμενα κι αυτά) που δεν αποτιμώνται σε ποιότητα αλλά μόνο σε προμήθειες.
Τώρα είναι πλέον αργά Grsail.
Μας έφτασαν σχετικά σιωπηλά στο «ακριβώς» και είτε με συνταγματική εκτροπή (που είναι) είτε χωρίς τέτοια, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε και εμείς ως πολίτες το «ναι» αλλιώς θα πεινάσουμε.
Έτσι τώρα είμαστε υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να γονατίσουμε και να πληρώνουμε τα δάνεια που έβαζαν κάποτε στο όνομα μας για να πληρώνονται οι μίζες τους. Ταυτόχρονα, γινόμενοι και έξωθεν άμεσα ελεγχόμενοι σε ότι άλλο μας ζητήσουν, με το «έτσι θέλω». Είναι ακριβώς αυτή η ευθεία αντιστοιχία.
Το «ναι» που ήδη ψήφισαν στην Βουλή και από μόνοι τους, ανεμίζοντας θριαμβευτικά την λευκή επιταγή εξουσίας που πήραν με την υφαρπαγή ψήφου στο «λεφτά υπάρχουν».
Την οποία λευκή επιταγή, όμως, στην αρχή αυθαίρετα μετέφρασαν ως «πολιτοποίηση όποιου θέλουμε εμείς». Στην συνέχεια, αφού άφησαν να φτάσουμε στο «ακριβώς» της ανάγκης, την μετέφρασαν σε «ναι» στο να σκλαβωθούμε, για να πληρωθούν οπωσδήποτε τα δάνεια που πήραν κάποτε για τον εαυτό τους, όλοι οι πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας και όχι μόνο.
Τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άδολε Grsail, σκύψε και εσύ μαζί μας και μη λες και πολλά, γιατί τελευταία γίνονται και αυθαίρετα κλεισίματα blogs που λένε «πολλά».
@Άναυδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠερί ‘λάθρο’:
Εξακολουθώ να είμαι επιφυλακτικός, έως αλλεργικός, σε κάθε «επιφύλαξη» έναντι των μεταναστών. Αφού όμως συμφωνούμε στο «να τους προσφέρουν ανθρωπιστικά ένα ειδικό καθεστώτος μακρόχρονης παραμονής (άρα και ευνομίας)» η διαφωνία μετριάζεται ιδιαίτερα.
Τα δικαιώματα των μεταναστών εξακολουθούν να είναι ιερά και όσια για μένα.
Στο εδώ θέμα τώρα:
Πρέπει να παραδεχτώ ότι μου ήταν εντελώς αδύνατον να φανταστώ όχι την ανικανότητα ή την βλακεία αλλά την απόλυτη αδιαφορία, την ιδιοτέλεια, την δουλική υπακοή και την απόλυτη υποταγή στα ξένα συμφέροντα που επιδεικνύει η κυβέρνηση αυτή με πρωταγωνιστή τον παπανδρέου.
Ήμουν πεπεισμένος μετά την εμπειρία της κατάπτυστης δεξιάς κυβέρνησης του καραμανλή ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρξει χειρότερη κυβέρνηση και δυστυχώς έπεσα έξω !
Εδώ δεν πρόκειται για αποπληρωμή δανείων (υπήρχαν - και υπάρχουν ίσως - πολλοί και διάφοροι τρόποι γι αυτό, πίστεψέ με), πρόκειται για συνταγματική εκτροπή και για εγκατάσταση σκιώδους κατοχικής κυβέρνησης που εκπροσωπεί ξένα συμφέροντα.
Η λευκή επιταγή της διαφοράς του 11% ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των νενέκων της δεξιάς, καταντήσαμε απλώς να διαπιστώνουμε σήμερα ότι το πολίτευμα δεν λειτουργεί.
Όμως ποτέ δεν είναι αργά. Θέλω να πιστεύω ότι οι χώρες - και ειδικά αυτές σαν την δική μας – δεν καταστρέφονται έτσι εύκολα.
Η ζημιά όμως είναι μεγάλη, το τραύμα βαρύ και το χειρότερο είναι ότι μεταβιβάσαμε τις ευθύνες και τις λύσεις όχι τόσο σε εμάς αλλά στις γενιές που έρχονται. Αυτό είναι ίσως και το χειρότερο διότι αποτελεί την πλέον δραματική και τελεσίδικη μορφή ήττας …
.
Αγαπητέ συμπολίτη μου (εν Βριλησσίοις)GRSAIL
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα της μετανάστευσης, απασχόλησε και μενα πολύ....Μελετώντας και τον Γ. Κοντογιώργη, πολύ βοηθήθηκα, στο να οδηγήσω κάπου τις σκέψεις μου.
Δεν ξέρω αν βοηθάει, τις καταθέτω συνοπτικά, και ζητώ προκαταβολικά συγνώμη για τον πλατειασμό:
1. Η μετανάστευση δεν θα είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο. Είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι ήταν σε κρατικό επίπεδο η "πρωταρχική συσσώρευση" που περιέγραψε ο Μάρξ για την Αγγλία:
Εκεί, ερήμωνε η ύπαιθρος απο τους αγρότες κτηνοτρόφους και γέμιζαν οι πόλεις απο εργατικά χέρια. Εδώ, οι δυστυχείς της περιφέρειας του καπιταλισμού, έρχονται στα κέντρα του.Αυτο επιτάθηκε και γενικεύτηκε, μετα απο την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, και την παγκόσμια επέκταση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής στην τέως δεσποτική τριτοκοσμική περιφέρεια.
2. Το πρόβλημα της ανεργίας των πολιτών του κέντρου, δεν θα έχει τον παλαιό του χαρακτήρα: Ανεργία στήν σταθεροποίηση και στην ύφεση και εργασία στην "ανάπτυξη".
Τώρα, η παρουσία των μεταναστών, θα ωθεί ολοένα και περισσότερο τον πολίτη σε αναγκαστική αεργία, σέ υποχρεωτική σχόλη.
3.Ο πολίτης, εξερχόμενος αναγκαστικά και σταδιακά απο την εργασία, θα προσπαθεί να διαπραγματευτεί την συμμετοχή του στον παραγόμενο απο τους μετανάστες κοινωνικό πλούτο, με όπλο την πολιτειότητά του, δηλαδή την ικανότητά του να διαπραγματευτεί με πολιτικό τρόπο. Κι αυτή, όμως, ολοένα και θα μειώνεται, λόγω της υπερπληθώρας μεταναστευτικών εργατικών χεριών, και της ανεξέλεγκτης απο τίς κρατικές κυβερνήσεις δύναμης των παγκοσμιοποιημένων οικονομικών δυνάμεων (βλέπε ασφαλιστικό και εργασιακό νομοσχέδιο)
Τό επόμενο βήμα, θα είναι να διεκδικήσει ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ απο το κράτος.
4. Οι μετανάστες, θα διεκδικούν και θα κατακτούν ανθρωπινότερους όρους εργασίας. Πάντα όμως, η υποδεέστερη ως πρός τον πολίτη διαπραγματευτική θέση τους, θα τους καθιστά ελκυστικότερους για το κεφάλαιο. (συνεχίζεται)
Σκεφτόμενοι ως εργαζόμενη κοινωνία με ιδιαίτερη ταυτοτητα, ως Ελληνικό Έθνος και όχι ως το παρασιτικό κράτος που αφιππεύει την κοινωνία, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ποτέ η Ελλάδα δεν θα είναι στο μέλλον το «καθαρό» Εθνος-κρατος που γνωρίσαμε παλιά. Η μετανάστες στην χώρα θα είναι μόνιμη πραγματικότητα. Οι υστερίες της προσκόλλησης στο παρελθόν και οι εμμονές μας, το μόνο που κάνουν είναι να μας καθιστούν απροσάρμοστους. Η «καθαρότητα» της ακροδεξιάς, εκφράζει την «καθαρότητα» του Εθνικισμού, της ιδεολογίας, δηλαδή, του νεοτερικού κρατικού μηχανισμού, που θέλει το Εθνος υποταγμένο πολιτικά στην εξουσία του. Που θέλει υποταγμένη και ομοιογενή την κοινωνία του Εθνους.
Το Ελληνικό Εθνος, στην Οικουμενική του φάση, (Ελληνιστικοί χρόνοι, Βυζάντιο, Τουρκοκρατία), ήταν πολύσημο . Δεν είχε, πλέον, ως βάση ενότητας το όμαιμο, αλλά τον Ελληνικό και Ορθόδοξο Χριστιανικό πολιτισμό.
Ήταν ενότητα πολιτισμού. Ήταν, επίσης, πολιτική-πολιτειακή ενότητα, καθώς το κοινωνικό του κύτταρο, ήταν το «κοινόν», η μετεξέλιξη δηλαδή της παλιάς πόλης κράτους, που συνέχισε να διατηρεί σημαντικά στοιχεία ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής ελευθερίας των πολιτών του.
Η ΑΝΟΧΗ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΛΥΣΗΜΙΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΗΓΑ, ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΥΡΙΟ ΤΟΥ.
Η ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΘΑΡΌΤΗΤΑ, ΗΤΑΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ.
2. Από την άλλη μεριά, είναι αυτονόητο, ότι η Ελληνική κοινωνία, δεν μπορεί να γίνει καταφύγιο των κατατρεγμένων όλου του κόσμου, γιατί απλώς , δεν είναι δυνατόν να τους χωρέσει επ’ αόριστον χωρίς να διαλυθεί. Βρισκόμαστε, καλώς η κακώς στην κατάσταση των εθνών κρατών, που λύνουν τα διακρατικά προβλήματα, με την δύναμη, όπως ακριβώς περιγράφει ο Θουκυδίδης στον Πελοποννησιακό πόλεμο, την σύγκρουση μεταξύ των κρατών πόλεων. Αυτό εν όσω παράλληλα υπάρχει η τάση οικουμενοποίησης μας, υπο τους όρους όμως του ηγεμόνα(ΗΠΑ), του διεθνούς κεφαλαίου, και των αδύναμων συνεργατών τους κρατικών ελίτ.
Δεν μπορούμε, λοιπόν, να πολιτευόμαστε αφελώς και να μην βλέπουμε την προσπάθεια της Τουρκίας να δημιουργήσει πρόβλημα στην κοινωνία μας, μέσω των κατά τα άλλα σεβαστών μουσουλμάνων μεταναστών. (συνέχεια: Τι να κάνουμε;)
Τι να κάνουμε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πω πρώτα τι να μην κάνουμε:
1. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ΜΟΝΟ με κριτήριο την (ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΓΚΑΙΑ) ανθρωπιά μας. Το πρόβλημα των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα δεν είναι φανταστικό.
2. Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τον μετανάστη μόνο με όρους συμφέροντος. Να λέμε, δηλαδή, εμείς 10000 χρειαζόμαστε και οι υπόλοιποι να πάνε να πνιγούνε. Η παράδοση μας της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ επιτάσσει να ενδιαφερθούμε για την δυστυχία τους.
3. Την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού δεν πρέπει να την αφήσουμε στο καταρρέον πολιτικό σύστημα, διότι:
Α) κριτήριο της αποδοχής και νομιμοποίησης των μεταναστών είναι η ψηφοθηρία. Είναι επίσης, η ανάγκη των ηγεμονικών ελίτ για φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
Β) Διαπνέεται από τα «διεθνιστικά»-εθνομηδενιστικά προτάγματα του παγκόσμιου ηγεμόνα, και δεν νοεί το Έθνος ως αυθύπαρκτη οντότητα έξω από το κράτος. Δεν επιφυλάσσει στην κοινωνία του Έθνους τον αυτόνομο πολιτικό ρόλο του βουλευόμενου Δήμου.. Την θέλει μόνο ως ανά τετραετία νομιμοποιητή του πολιτικού προσωπικού του κράτους, και ενδιάμεσα της ορίζει ρόλο ιδιώτη. Θέλει το Έθνος υπόδουλο στο κράτος.
Τι να κάνουμε:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Να διεκδικήσουμε ως κοινωνία θεσμοποιημένο μερίδιο στην πολιτική εξουσία, ως πραγματικοί εντολείς έναντι των πολιτικών-εντολοδόχων. (συγκεκριμένες προτάσεις υπάρχουν στη στήλη , δεξιά από τις αναρτήσεις, στα δύο ιστολόγιά μου)Όπως δεν μπορούμε να αφήσουμε την διαχείριση της οικονομίας στο καταρρέον πολιτικό σύστημα, έτσι δεν μπορούμε να τους αφήσουμε την διαχείριση του μεταναστευτικού. Είναι επικίνδυνοι.
2. Να αναπτύξουμε ως Ελλάδα και ως Ευρώπη, πολιτικές ανάπτυξης των χωρών από τις οποίες έρχονται οι μετανάστες. Με ανθρώπινα και όχι με αποικιοκρατικά κριτήρια. Κι αυτό απαιτεί αυξημένο πολιτικό λόγο των κοινωνιών (και όχι των ελίτ και των τραπεζών) σε Ευρωπαϊκό επίπεδο.
3. Να δώσουμε πλήρη ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ δικαιώματα στους μετανάστες, ώστε να μειώσουμε την δυστυχία τους και την εκμετάλλευσή τους.
4. Πολύ αυστηρά κριτήρια απόδοσης πολιτειότητας, που θα λαμβάνουν υπ’ όψην το πολιτισμικό υπόβαθρο του μετανάστη και τον κίνδυνο να γίνει φερέφωνο του Ισλαμοκεμαλικού φασισμού , του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, κλπ.
5. Κίνητρα διασποράς των μεταναστών προς όλες τις συνοικίες, ώστε να μην γίνεται γκέτο μία περιοχή.
6. Ορισμός μεγίστου ποσοστού μεταναστών μαθητών ανά τάξη και ανά σχολείο.
7. Πρόνοια αξιοπρεπούς διαβίωσής τους μέσα από κοινωνικές πολιτικές ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΡΌΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΊΔΑΣ. Κλπ.
ΤΕΛΟΣ, και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
@vripol (1/2)
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ εν Βριλησσίοις έγινε τώρα εν Γέρακα :-)
Δεν γνωρίζω το έργο του κυρίου Κοντογιώργη.
(1) θα συμφωνήσω ότι δεν μιλάμε για ένα συγκυριακό φαινόμενο αλλά για μια μετακίνηση πληθυσμών που γίνεται με καθαρά οικονομικά κριτήρια.
(2) η αξιοποίηση των μεταναστών από το ‘κεφάλαιο’ ως εργαλείο συμπίεσης των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εντόπιων πληθυσμών δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ευθύνη των μεταναστών καθ’ αυτών.
(3) Η θεωρία ‘αξιοποίησης’ της πολιτειότητας (sic) δεν μου εγείρει ιδιαίτερες διαφωνίες. Η μείωση της κοινωνικής και πολιτικής ισχύος των εντόπιων πληθυσμών αποτελεί ήδη καθημερινό γίγνεσθαι. Η κακώς εννοούμενη και κακώς υλοποιημένη παγκοσμιοποίηση ζει και βασιλεύει. Η διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου πολιτικής εξουσίας από τον εντόπιο πληθυσμό αποτελεί – τουλάχιστον μέχρι σήμερα – όνειρο θερινής νυκτός.
(4) Η λειτουργία των μεταναστών ως διαπραγματευτικό εργαλείου στα χέρια του ‘κεφαλαίου’ δυστυχώς με βρίσκει σύμφωνο.
Ουδέποτε θεώρησα την χώρα μου (για την οποία μάτωσαν παππούδες και πατεράδες) ως παρασιτικό κράτος.
Δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα οι «καθαρότητες». Η διαχωριστικές καθαρότητες και οι ομοιομορφίες πάντα μου δημιουργούσαν ψυχολογικά και δερματικά εξανθήματα.
Θέλω να σημειώσω :
(α)
Βουλγάροι κι' Αρβανήτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
(β)
τον αντρειωμένο μην τον κλαίς
κι αν αστοχήσει μια και δυο
πάλι αντρειωμένος είναι
έχει την πόρτα του ΑΝΟΙΧΤΗ
την τάβλα του στρωμένη
(γ)
Το λανθασμένα αναφερόμενο ως Βυζάντιο, δηλαδή η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, λίγη σχέση είχε με την ουσία του Ελληνισμού την οποία, εν πολλοίς, αντιπάλεψε λυσσαλέα
Δεν έχω την αίσθηση ότι κάποιος ζήτησε από την χώρα μας να γίνει καταφύγιο των κατατρεγμένων όλου του κόσμου. Κατά την άποψή μου υπάρχουν πάρα πολλές πιθανότητες η δοξασία περί της «προσπάθειας της Τουρκίας να δημιουργήσει πρόβλημα στην κοινωνία μας» να είναι ακριβώς αυτό: δοξασία !
.
@vripol (2/2)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα το δημιούργησε η συνειδητή αδιαφορία των αρμοδίων και η ανικανότητα των «υπευθύνων» και όχι οι μετανάστες καθ’ αυτοί. Εκτός από τους πραγματικά ελάχιστους απροσάρμοστους «λάθρο» θα έπρεπε να τσουβαλιαστούν και τα μιαρά ανδροειδή της «αυγής», του «απομεσήμερου» και του σκότους.
Η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά είναι η μόνη πολύτιμη παρακαταθήκη της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Αν χάσουμε αυτά τότε ... όλα χάθηκαν !
Το καταρρέον πολιτικό σύστημα είναι γενικευμένο Ευρωπαϊκό πρόβλημα, δεδομένης της ανυπαρξίας της αριστεράς το μέλλον μάλλον έχει χρώμα γκρίζο.
Οι έννοιες τύπου «έθνος» δεν μπορούν να μας σώσουν πλέον, αποτελούν τρύπια σωσίβια που αρμόζουν σε μικρόνοες και ανυποψίαστους. Τα προβλήματα είναι ομοειδή και Πανευρωπαϊκά.
Δεν βλέπω άλλη διέξοδο από την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Αν δεν μπορούμε να αφήσουμε σοβαρά πράγματα στην διαχείριση «αυτού» του πολιτικού συστήματος τότε πρέπει να το αντικαταστήσουμε – θεσμικά – με ένα άλλο καλύτερο. Είναι αλήθεια ότι η Δημοκρατία είναι διάτρητη και γεμάτη ασθένειες και ελαττώματα, οτιδήποτε όμως έξω από αυτή έχει κοφτερά δόντια και ματωμένα νύχια – είναι η ίδια η κόλαση !
«… να αναπτύξουμε ως Ελλάδα και ως Ευρώπη, πολιτικές ανάπτυξης των χωρών από τις οποίες έρχονται οι μετανάστες με ανθρώπινα και όχι με αποικιοκρατικά κριτήρια … σε Ευρωπαϊκό επίπεδο … » Aυτά είναι δικά μου λόγια, σίγουρα με αντέγραψες :-))
Μα όλα πλέον θα παιχτούν σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Φοβάμαι ότι για μια ακόμη φορά η Ευρώπη θα κληθεί να επιλύσει το δίλημμα : _πολιτισμός_ η βαρβαρότητα.
Και βέβαια να δώσουμε εργασιακά δικαιώματα στους μετανάστες για να προστατέψουμε τους ίδιους, τον εντόπιο πληθυσμό αλλά και – εν τέλει – την κοινωνία μας.
Δεν βλέπω πουθενά «Ισλαμοκεμαλικό φασισμό» ή «Αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό». Βλέπω ότι οι άνθρωποι αυτοί διαθέτουν, έστω κάποιο, όραμα ενώ εμείς ΟΧΙ !
Η απόδοση ιθαγένειας, υπηκοότητας ή όπως αλλιώς την λένε έχει υπερτιμηθεί και θα πρέπει νομίζω να ειδωθεί στα σωστά της πλαίσια. Τα προβλήματα αυτά θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι τοπικά. Η έξυπνη και οργανωμένη αφομοίωση εξωτερικών πληθυσμών από την Ευρώπη θα αποτελούσε πραγματική ευλογία και όχι πρόβλημα. Όλοι κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο τεράστιο ποσοστό μεταναστών στο Ην. Βασίλειο και στα 15 ίσως και πλέον εκατομμύρια Τούρκων στην Γερμανία …
Καλό βράδυ !
.
@Grsail (20 Ιούνιος, 2010 19:05)
ΑπάντησηΔιαγραφή<< Τα δικαιώματα των μεταναστών εξακολουθούν να είναι ιερά και όσια για μένα. >>
Μου δίνεις την εντύπωση ότι εγώ προσπαθώ να τα απεμπολήσεις.
Δεν ξέρω τι παθαίνετε συγκεκριμένης «αύρας» συνομιλητές του «προοδευτικού» χώρου, ακόμη και όταν δεν μιλάτε με κάποιον ΧΑυγίτη. Παρόλο που σας γίνεται η πολύ σαφής διευκρίνιση ότι το πρόβλημα ήταν πολιτικό (πριν το είπα και με κεφαλαία αλλά εις μάτην). Πολιτικό όσον αφορά τους χειρισμούς και τις αυθαίρετες φασιστικές πρακτικές ανθρώπων, που βρέθηκαν σε θέση εξουσίας και το προχώρησαν χωρίς να πείθουν για την νομιμότητα των πράξεων τους, απλά φρόντισαν για την νομοτυπία αυτών. Για τους μετανάστες καθαυτούς δεν ανέφερα τίποτα, αναφέρομαι στο ΈΛΛΕΙΜΜΑ δημοκρατίας μεταξύ μας, των τότε ήδη πολιτών, και με αφορμή το λαθρο.
Στο θέμα, και ως συγκοινωνούντα δοχεία (διότι είναι).
Αυτό το έλλειμμα δημοκρατίας, λοιπόν, στο προηγούμενο ζήτημα δεν σας συγκίνησε, δεν άγγιξε τις παρωπίδες σας καν. Αντί να αναρωτηθείτε ότι τα ιερά και όσια δεν εξυπηρετούνται με αυταρχικές πρακτικές μόνο και μόνο γιατί αφορούν κάποιον που η ιδιότητα του έχει θεοποιηθεί. Αυτά εξυπηρετούνται καταρχήν με μια «Χριστιανική» προσέγγιση του νόμου και βλέπουμε.
Ένα έλλειμμα δημοκρατίας όποτε παρουσιάζεται δείχνει πάντα ύποπτη ποιότητα και προθέσεις από τους υπηρέτες του, παρά τυχαιότητα. Άρα, αυτό σήμαινε ότι δεν θα σταματούσαν εκεί και θα το αντιμετωπίζαμε σε άλλη μορφή και σε επόμενο θέμα.
Νάτο, λοιπόν, το επόμενο θέμα μπροστά μας.
Εγώ προσωπικά δεν συνεχίζω να αγωνίζομαι πλέον απέναντι σε ελλείμματα δημοκρατίας όπως τότε με το λάθρο. Έχω απογοητευτεί ΤΡΟΜΕΡΑ, τόσο για τις παρωπίδες πολλών συμπολιτών μου από τους οποίους περίμενα καλύτερα ανακλαστικά απέναντι σε «ελλείμματα», όσο και γιατί αγωνιζόμενος στο λάθρο έμαθα στην πράξη πόσο ισχυρή είναι η παρακρατική και κομματική προπαγάνδα, είτε είναι εμφανής είτε πολύ περισσότερο αφανής. Ειδικά με την δεύτερη έχω φρίξει (από το φρίκη).
Συνοπτικά το πιο πάνω και το προηγούμενο σχόλιο μου σημαίνουν:
Απόδειξη αυτών όλων είναι ότι καταναλώθηκε το 7μηνο όχι για προετοιμασία προ ΔΝΤ, όχι για φραγή στην κατάσταση πχ των Νοσοκομείων και των εξόδων τους, αλλά για αλλότρια, που όμως τους ενδιέφεραν βιαστικά για κάποιο ύποπτο (και όχι ανθρωπιστικό) σκοπό, όπως τα φωνάζαμε οι αντίθετοι.
Παραδίνομαι, ας κάνουν από εδώ και εμπρός ότι θέλουν, ας τα πάρουν όλα, ας τα πουλήσουν όλα. Μόνο όταν φτάσουμε να μην έχουμε τίποτα σαν κοινή περιουσία να μας πουν κατά που μπορούμε και να φύγουμε από τούτη δω την γη ώστε τουλάχιστον να φύγουμε ήσυχα. Εκτός και αξίζει κάτι για αυτούς ακόμη και το τομάρι μας.
Στην έκκληση του άρθρου σου:
Παιδιά από μένα μην περιμένετε τίποτα. Η ήδη εμπειρία με το προηγούμενο θέμα με έχει πείσει ότι δεν υπάρχει τίποτα από το οποίο να στηριχθούμε και με το οποίο να αντιδράσουμε. Οι «προοδευτικοί» συμπολίτες πρέπει να καταλάβετε ότι εμείς είδαμε καλύτερα γιατί τα φάγαμε στην μάπα πριν από εσάς όντας αντίθετοι, για αυτό και δεν έχετε δει ακόμη όλο το φάσμα της κατάστασης, αφορά ΟΛΟΝ τον πολιτικό κόσμο. Είναι όλα μιλημένα, συμφωνημένα, προγραμματισμένα, τελειωμένα από πριν, και εμείς ούτε καν θεατές, γιατί πλέουμε σε πελάγη προπαγάνδας και κατευθυνόμενης πληροφόρησης. Ανεξαρτήτως κομμάτων. Το ξαναλέω, ανεξαρτήτως κομμάτων.