Δευτέρα 12 Απριλίου 2010

… σε ποιανού την θεωρία …


Με αφορμή την ανάρτηση της cynical, «Πολιτική Ξηρασία» που τελειώνει με το ερώτημα

[ … σε ποιανού τη θεωρία θα πατήσει σήμερα η αριστερά για να καθοδηγήσει, να βρει λύσεις και να διεκδικήσει την εξουσία; ]

θεώρησα σαν καλή ιδέα να παραθέσω την συζήτηση που είχα με τον RadicalDesire με αφορμή τις δυο αναρτήσεις του «Κομμουνισμός επειδή …» και «Και γιατί "κομμουνισμός" και όχι ΧΧισμός;»

Grsail:
Χρειαζόμαστε ένα όνομα νέο (ακόμα και στον ήχο του)
οι αξιωματικές παραδοχές είναι για τα μαθηματικά και τον Πάπα
αλήθεια, το παιχνίδι με τις λέξεις μπορεί και να μην είναι διασκεδαστικό
που πήγε; χάθηκε εκεί που του πρέπει: στο παρελθόν, μας μένει η αναζήτηση για το νέο
αποτυγχάνω άρα αλλάζω, ο εξαγνισμός της αποτυχίας μου με τραβάει στον καιάδα
κανένα ενδιαφέρον για το τι πήγε λάθος (αφού πήγε!), ενδιαφέρον μόνο για το τι θα πάει σωστά

Radical Desire:
1. Μπορεί, μπορεί η απαίτηση για ένα νέο όνομα να μην διαφέρει πολύ από το "τώρα, με νέα σύνθεση και κάλσιουμ CA!"
2. "Money makes the world go round" ή "όπου φτωχός και η μοίρα του" ή "no alternatives" είναι επίσης αξιωματικές παραδοχές. Διαλέγεις και παίρνεις. Εγώ διάλεξα πάντως.
3. Κανένας εξαγνισμός της αποτυχίας στην ουσιαστικά οντολογική βάση του χάσματος στο οποίο βασίζεται η ύπαρξη και απ' το οποίο απορρέει κάθε επιθυμία. Εξαγνισμός της ορθοψυχικής επιτυχίας που σκοτώνει κάθε επιθυμία, ίσως.

Grsail:
Κατ’ αρχήν δεν έκανα επίθεση παρά είπα (με αφορμή την ανάρτησή σου) τον πόνο μου.

1. Κανένα όνομα δεν υπάρχει αν δεν έχει ένα περιεχόμενο ως αντίκρισμα. Εδώ το ζήτημα είναι ότι και το όνομα έχει πρόβλημα (εφθάρη) και το περιεχόμενο, διότι στις σημερινές συνθήκες είναι απολύτως σαφές ότι δεν μπορεί πλέον να λειτουργήσει ως όραμα. Έτσι βρισκόμαστε εμπρός στο πλέον δύσκολο από τα δύσκολα προβλήματα : την δημιουργία νέου οράματος.
2. Όχι, δεν διαλέγεις και δεν παίρνεις τίποτα από τέτοιες πραμάτειες. Η ελευθερία στην δράση και στην σκέψη δεν μπορεί να ανέχεται αξιώματα.
3. Επιτυχία είναι να αποτυγχάνεις αλλά με εντελώς διαφορετικό (από τον προηγούμενο) τρόπο

Radical Desire:
Για το 1), βλ. απάντηση στον Γ.Κ., δηλαδή δώσε μου λίγο χρόνο.

Για το 2): Διαφωνώ κάθετα. Η ίδια η ελευθερία την οποία προϋποθέτεις δεν προκύπτει παρά μόνο ως αξίωμα ιστορικά. Δεν υπάρχει λογικό πέρασμα από την σκλαβιά στην ελευθερία. Τίποτε στην κατάσταση της σκλαβιάς δεν οδηγεί στην ελευθερία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα επίσης δεν έχουν καμμία βάση στην λογική, αποτελούν αξιωματικές αρχές. Ξανασκέψου το.

Για το 3): "Επιτυχία είναι να αποτυγχάνεις αλλά με εντελώς διαφορετικό (από τον προηγούμενο) τρόπο".
Υπέροχα το θέτεις, δεν θα μπορούσα να το πω καλύτερα. Ξεκαθαρίζεις με τον καλύτερο τρόπο αυτό που προσπάθησα να πω. Συμφωνώ συνεπώς απόλυτα με αυτή τη διατύπωση.

Grsail:
(2) Ενδόμυχα έχω την τάση της εξήγησης των πάντων με την λογική βασισμένη πάνω στις βασικές αξίες οι οποίες δεν είναι αξιωματικές αφού αποδεδειγμένα από την πράξη εξελίσσουν (διευκολύνουν αν θέλεις) την πορεία του είδους στον 'κόσμο'. Το ζήτημα με έχει απασχολήσει αλλά μάλλον ξεπερνά τα δικά μου, τουλάχιστον, κυβικά. Αν δεν μπορεί να αποδειχθεί με λογικά επιχειρήματα η ορθότητα μιας ιδεολογικής θέσης τότε σε τι είμαστε ευγενέστεροι – ας πούμε - των δημιουργιστών ; Η θεώρηση καθ’ ενός αποτελεί ζήτημα προσωπικής επιλογής του τύπου «γιατί έτσι» ; μήπως αισθητικής ; μήπως ηθικής ; Γερό ζήτημα. Στο είπα: πάνω από τα δικά μου κυβικά.

Όπως έγραψα και στο προηγούμενο σχόλιο, ίσως οι έννοιες, το περιεχόμενο αλλά και η μορφή τους, να έχουν διαφορετική βαρύτητα και ρόλο στα επίπεδα της θεωρίας και της πολιτικής δράσης. Η επίδρασή τους πάνω στην ικανότητα διάχυσης μέσα στην κοινωνία ενός συστήματος αξιών ή μιας ιδεολογίας δεν είναι δυνατόν να παραβλέπεται. Αυτός είναι και ο άξονας των αντιρρήσεών μου.

Πίσω και κάτω από τα όνομα ‘κομμουνισμός’ υπάρχουν πολλά που πολλές φορές δεν δείχνουν όλα προς την ίδια κατεύθυνση. Ακόμη και ένα κομμάτι των ουτοπικών θεωριών ή και του αναρχισμού δεν είναι ασύμβατο με την έννοια του κομμουνισμού.

Ο πλούτος των παραλλαγών που εμπεριέχονται σε μια ιστορικά φορτισμένη έννοια μπορεί να οδηγήσει σε μη ελέγξιμη λειτουργία της. Μήπως λοιπόν προτιμότερος από την προσήλωση σε μια έννοια, που πράγματι έρχεται από μακριά, είναι ο επαναπροσδιορισμός της ‘επιθυμίας’ καθ’ αυτής; Μήπως οι έννοιες φθείρονται και αυτές αποκτώντας και σέρνοντας μαζί τους αρνητικά ανακλαστικά οπότε πρέπει να τις ανανεώνουμε στο περιεχόμενο αλλά και στην μορφή τους;

Είναι για μένα βέβαιο ότι θα χρειαστούμε νέα εργαλεία αν θέλουμε να κάνουμε κατανοητό, δηλαδή ουσιαστικά προσιτό, στον μέσο πολίτη (_χωρίς_ γεωγραφικό περιορισμό) τι πραγματικά σημαίνει ‘εμβάθυνση της αλληλεξάρτησης των ανθρώπινων όντων όχι με δεσμούς εξάρτησης και υποτέλειας αλλά με δεσμούς αυθεντικά κοινωνικούς’.

Όλα αυτά τα λέω διότι πιστεύω βαθύτατα ότι οι περισσότεροι κομμουνιστές ή αριστεροί δεν είναι πραγματικά σε θέση να δικαιολογήσουν τις αντιλήψεις τους. Ίσως θα έπρεπε να επαναδιοχετευτούν (μάλλον επαναπροσφερθούν) οι βασικές – δομικές ιδέες στον κόσμο ‘αποδελτιωμένες’, απαλλαγμένες δηλαδή από τις ταμπέλες και όλο το άκαμπτό τους μέρος. Είναι ίσως επικίνδυνο (και εγωιστικό;) να υποτιμούμε την ισχύ που διαθέτουν ‘τα επώδυνα ιστορικά μπαγκάζια’. Πρέπει να κατανοήσουμε την σημασία του γεγονότος ότι ακόμα και απλά (πολλές φορές απλοϊκά) κείμενα όπως αυτά της σύγχρονης Γερμανικής αριστεράς δεν είναι κτήμα του μέσου πολίτη.

Επειδή είμαι από την φύση μου προβοκάτορας θα παραφράσω ένα σχόλιο του Νίτσε για την ηθική : ο κομμουνισμός είναι υπόθεση εκείνων που δεν μπορούν να απελευθερωθούν από αυτόν, γι αυτό και αποτελεί μέρος των όρων της ύπαρξής τους. Δεν μπορεί κανείς ν’ ανατρέψει τους όρους της ύπαρξης, ό,τι μπορεί μόνο είναι: να μην τους έχει !

Πραγματικά ελπίζω να έγινα κατανοητός, μακάρι να είχα την ικανότητα να εμφανίσω περισσότερο ξεκάθαρα την άποψή μου.

Radical Desire:
"Αν το συστημα διαστρεβλωνει και εξευτελιζει ιδεες οπως π.χ. η κομμουνιστικη ειναι γιατι αυτη τιθεται ως αιτημα (σε ποιον ρε παιδια;). Η προσωπικη βελτιωση, εκλεπτυνση, τελειωση(ουαου) ως αναγκη-επιθυμια μπορει να σπασει αυτο το σχεδιο της διπολικης αποκρισης στο συστημα και να σταθει αυτοτελης και πλερια ως προαπαιτουμενο για τη δημιουργια αυτων των συζευξεων-σχεσεων που ολοι ποθουμε."

Έχω την αίσθηση ότι ταυτίζεις την κομμουνιστική υποκειμενικότητα με την συνδικαλιστική, και μάλιστα της κακιάς ώρας. Ο κομμουνισμός δεν προβάλλει αιτήματα για να ικανοποιηθούν από το αστικό κράτος αλλά κοντράρεται άμεσα με την έννομη τάξη του. Εξ απανέκαθεν που λέμε--απ' τους πληβείους ως τους σπαρτακιστές, και απ' τον Σεν Ζυστ στον Λένιν. Όσο για την λύση που λέγεται "προσωπική βελτίωση", ανήκει σε ένα λεξιλόγιο ξένο προς τον κομμουνισμό όχι γιατί ο κομμουνισμός δεν πιστεύει στον μετασχηματισμό του ατόμου (το ακριβώς αντίθετο), αλλά γιατί αυτός ο μετασχηματισμός δεν μπορεί να εννοηθεί με όρους "βελτίωσης" ή τελειοποίησης. Ο δούλος δεν απελευθερώνεται με τον να εκλεπτύνεται αλλά με το να εξεγείρεται, δηλαδή με το να πάψει να είναι δούλος. Μετασχηματισμός και στις δύο περιπτώσεις, αλλά στην μία με όρους εξωγενείς προς το υποκείμενο και πραγμοποιημένους (εκλέπτυνση, κλπ) και και στην άλλη με όρους εμμένειας και είναι.

Με λίγα λόγια, το "βήμα μπροστά" που προτείνεις αναπαράγει κάθε μορφή ρεφορμισμού από τον 19ο αιώνα και μετά, προϋποθέτοντας μια απόλυτη αντίστιξη ανάμεσα στην αλλαγή του εαυτού και την αλλαγή της κοινωνίας, ανάμεσα στις υποκειμενικές και τις αντικειμενικές διαστάσεις του κοινωνικού, κλπ. Είναι απλώς μη διαλεκτική σκέψη και όχι πολυπλοκοποίηση της διαλεκτικής σκέψης.

Η πρόταση "Όλα αυτά τα λέω διότι πιστεύω βαθύτατα ότι οι περισσότεροι κομμουνιστές ή αριστεροί δεν είναι πραγματικά σε θέση να δικαιολογήσουν τις αντιλήψεις τους. Ίσως θα έπρεπε να επαναδιοχετευτούν (μάλλον επαναπροσφερθούν) οι βασικές – δομικές ιδέες στον κόσμο ‘αποδελτιωμένες’, απαλλαγμένες δηλαδή από τις ταμπέλες και όλο το άκαμπτό τους μέρος"

περιγράφει απλά το γενικό πρόσταγμα κάθε "ανανεωτικής" αριστεράς, της οποίας η συνεισφορά περιορίστηκε στο "κομμουνισμός αλλά χωρίς τα επικίνδυνα συστατικά" --κατά το καφές χωρίς καφεϊνη, κλπ. Όλες οι αριστερίζουσες μορφές που επικράτησαν στην δυτική Ευρώπη μετά το 1945 περιέγραψαν τον εαυτό τους ως "αποδογματικοποιημένες", "εύκαμπτες", κλπ. Τι πέτυχαν; Πέτυχαν σε ορισμένες περιπτώσεις οι κομματικοί τους φορείς να σχηματίσουν κυβερνήσεις, να ανέβουν στην εξουσία μέσα στα πλαίσια του αστικού κράτους. Πέτυχαν να δημιουργήσουν τον Μιτεράν ή τον Α. Παπανδρέου ή τον Π. Γκονζάλεθ ή τον Κύρκο. ΟΚ. Αυτό είναι το μέλλον μετά τον κομμουνισμό; Αστική φιλελεύθερη δημοκρατία με ζιβάγκο ή φυσαρμόνικα για να μην πολυδεξιίζουμε; Μα, αυτή δεν είναι που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και κάνει την κορόϊδα στις μέρες μας;

Με λίγα λόγια: ΜΑΚΑΡΙ να ήταν τόσο απλά τα πράγματα ώστε να γινόταν να καταστήσουμε τον κομμουνισμό ελεύθερο από δογματικές ή αξιωματικές προτεραιότητες και συνάμα αποτελεσματικό για αυτά που μετράνε στην υλική ζωή των κοινωνιών, αλλά δεν είναι καθόλου ούτε απλό ούτε προφανές το πώς γίνεται να έχεις την πίττα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο.

Grsail:
Εγώ θέλω να έχουμε την πίττα ολόκληρη και το σκυλί χορτάτο.

Θέλω μια ‘αριστερά’ ριζοσπαστική και ασυμβίβαστη με ένα καλά επεξεργασμένο σύστημα _σύγχρονων_ ιδεών που να είναι προσιτό και κατανοητό σε βάθος από τους πολίτες (χωρίς γεωγραφικό περιορισμό). Τα ζιβάγκο και οι φυσαρμόνικες είναι για αυτούς που διαλάθουν της ιστορίας.

Θέλω μια ‘αριστερά’ που να μπορεί χωρίς φόβο και ενοχές να δει κριτικά και από απόσταση (πλέον) τον Μαρξ όπως και να εμπεριέχει τον Κροπότκιν την Ρόζα, τους Μαύρους Πάνθηρες και το New Left αλλά και την Μπάαντερ Μάινχοφ.

Ζητάω πολλά;

[ το ‘αριστερά’ το έβαλα σε εισαγωγικά διότι και αυτή η έννοια φοβάμαι ότι πρέπει να επανακαθοριστεί ! ]

Radical Desire:
Το ζήτημα δεν είναι αν ζητάς πολλά αλλά το πώς μπορούν να δοθούν αυτά που ζητάς και από ποιον. Τόσο ο ευρωκομμουνισμός όσο και ο ευρωσοσιαλισμός αποδείχθηκαν ιστορικά ανεπαρκείς και αναιμικές προοπτικές (κοινώς, σούπες). Στην ουσία, έχεις να κάνεις με το πρόβλημα των ασύμβατων χρονικοτήτων επανάστασης (ρήξη) και αναμόρφωσης (διάρκεια) και ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ, με το πρόβλημα της σχέσης επαναστατικού υποκειμένου, κράτους και εξουσίας. Τα προβλήματα αυτά παραμένουν ανεπίλυτα σήμερα και δεν εξαφανίζονται ούτε με ευχολόγια ούτε με επικλήσεις της απελευθέρωσης απ' τον δογματισμό. Ο δογματισμός δεν ήταν απλώς βίτσιο ορισμένων κολλημένων μυαλών αλλά μορφή ανταπόκρισης σε προβλήματα, όπως μορφή ανταπόκρισης σε προβλήματα είναι και τα αντίθετά του, ο εκλεκτικισμός ή οι οπορτουνιστικές συνθέσεις.

Θεωρώ σημαντικό να παλεύουμε με τα προβλήματα αλλά εξίσου σημαντικό να μην υποτιμούμε το μέγεθός τους και τις επιπλοκές που παρουσιάζουν. Γιατί στην ουσία, δεν είναι ο κομμουνισμός ως μορφή επιστροφής προς τα πίσω vs εναλλακτικές μορφές προχωρήματος μπροστά. Εγώ δεν βλέπω τι μπορεί σήμερα να θεωρηθεί ως χειραφετητική πολιτική που προχωρά πραγματικά μπροστά από εκεί που έφτασε ο ιστορικός κομμουνισμός, που επιλύει τα προβλήματα στα οποία προσέκρουσε ο ιστορικός κομμουνισμός. Πολύ θα θέλαμε όλοι μια τέτοια πολιτική, αλλά δεν έχει ούτε αναπτυγμένη θεωρία ούτε συγκροτημένη πολιτική έκφραση κάπου. Για να βρούμε ένα τρόπο να την αρθρώσουμε χτυπιόμαστε όλοι όσοι χτυπιόμαστε.

Grsail:
'... ούτε αναπτυγμένη θεωρία ούτε συγκροτημένη πολιτική ...'

Το κακό είναι ότι με αυτές τις τελευταίες σου θέσεις οπωσδήποτε συμφωνώ. Κακό, διότι οι συγγενείς θεωρήσεις ενός προβλήματος συνήθως δεν οδηγούν στην λύση του ...
.

25 σχόλια:

  1. ...εγώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τρέχετε όλοι πίσω από κάθε "ισμούς" και μας παιδεύετε απάνθρωπα και αδικαιολόγητα...
    αντί να επανιδρύσετε/αναστήσετε το "κοινόν"
    των δήμων και κοινοτήτων των νομαρχιών των γεωγραφικών διαμερισμάτων, το κοινόν της ελλάδας,
    κτλ...????????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @bbimbo
    ... και για πες μου σε παρακαλώ με ποιόν τρόπο αφυπνίζεται και ενεργοποιείται αυτό το κοινό (που είναι λουφαγμένο διότι συντρίβεται από την αίσθηση της ήττας του) και - κατόπιν - με ποιά πυξίδα δρα και τι ακριβώς διεκδικεί ;

    βασικά όμως με ενδιαφέρει ο τρόπος ... περιμένω ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. μόλις του κόψουμε την μάσα.....
    να δείς πως θα τρέχει στους δρόμους
    και θα θυμάται ότι η γιαγιά του ήταν κνίτης..;-)

    για τα υπόλοιπα θα το περιμένωμεν με το ρόπαλον στην γωνία χωρίς βαζελίνη...:-D

    υγ. η εκτίμησή μου για το "εθνος" και τους
    εθνάρχες του είναι γνωστή..:
    Θάλαττα-Θάλαττα
    ας τους πετάξουμε στην Θάλαττα
    να χαρούν κι' οι καρχαρίες..:-))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ωραια ....Μια συζητηση σε πολλά Μπλογκ που διεξαγεται σε πολλαπλους χρονους ..Μαλον θα κρατησει πολύ... Ισως ειναι καλό αυτο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @bbimbo

    ναι! να λυσσάξουμε τον κόσμο στην μιζέρια και στην πείνα για να τον κάνουμε επαναστάτη. Μπράβο, ΚΚε μου θυμίζει αυτό :-)) ήδη άρχισε να μου ανεβαίνει η πίεση ...

    .... να τους πετάξουμε; δηλαδή ποιός θα κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά της γάτας ;

    :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Νοσφεράτος
    είναι άραγε συζήτηση ή απλή μουρμούρα ;
    αν είναι συζήτηση ας κρατήσει πολύ αρκεί όμως να καταλήξει κάπου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ..γιατί οργίζεσαι..?!?!?!?!?!
    ..αφού το γνωρίζεις πολύ καλά πως μόνο αν κλείσουν τα σκυλάδικα και οι ιππόδρομοι
    θα ανησυχίσουν....
    και αν παρ' ελπίδα δεν εκτελωνισθεί η "πέρδικα"
    και το Τζάκ Ντάνιελς..:-P

    έτσι ζούσαν την εποχή της αρκουδιάρας της θεοδώρας
    έτσι ζούν και σήμερα...
    (..αφήναν τα παιδιά τους να πεθαίνουν της πείνας
    για να γιορτάσουν του πράσινους τους γιαλαντζί στα άδυτα του ιπποδρόμου...)

    υγ. ναι να τους πετάξουμε και κουδούνια δεν νομίζω να χρειάζονται..:-))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Mια ματιά στα χτεσινά εκλογικά αποτελέσματα της Ουγγαρίας, θα σας πείσει για το ποιο είναι το πιο πιθανό πολιτικό σενάριο, μετά από μια "επίσκεψη" το ΔΝΤ.
    Ώρα να τελειώνουν μερικοί με τις διαπιστώσεις.
    Και την αριστερή ηττοπάθεια.
    Δεν αφορά τους πολλούς.
    Πρόταση και δράση είναι το ζητούμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Odyssey

    Φίλε odyssey, τα αποτελέσματα ήταν αναμενόμενα ίσως αλλά σε κάθε περίπτωση απογοητευτικά.
    Το πολιτικό σενάριο αν ακουμπήσουμε τα λεφτά του ΔΝΤ είναι σκοτεινό και εφιαλτικό

    Μα γι αυτό γίνεται όλη η συζήτηση διότι δεν υπάρχει ούτε πρόταση ούτε δράση. Το ζητούμενο παραμένει ζητούμενο ...

    ΥΓ. Ακόμα και για απλά ζητήματα που θίγουν το ίδιο το Σύνταγμα και την (όποια) Δημοκρατία η αριστερά είναι ανύπαρκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Τώρα, πρέπει να λέω τα ίδια σε δύο blogs;
    Όταν λες "σε ποιανού τη θεωρία;", η απάντηση είναι απλή:
    "στη δική μας".
    Αυτοδημιουργία προς την Αυτοκυβέρνηση.
    Πολιτική Κίνηση αντί για Κόμμα.
    Η αφετηρία υπάρχει. Είμαστε μπροστά στη φθορά του παλιού. Και αυτή η φθορά, αρέσει δεν αρέσει, παίρνει αμπάριζα ΟΛΟΥΣ.
    Πριν μας πουν κι εδώ, κάποιες άλλες δυνάμεις, πως φταίνε οι "γύφτοι" ή οι μετανάστες, πριν μας πουν τα Μέσα Εξημέρωσης, πώς είναι καλός διαχειριστής της υπάρχουσας αθλιότητας ο κ.Βγενόπουλος...
    Ας πούμε εμείς πρώτοι ποιος φταίει.
    Εύκολο είναι. Αρκεί να πάμε εκεί που βρίσκεται ο άνθρωπος, που οι άνθρωποι τα έχουν χαμένα.
    Να εξηγήσουμε. Να συνδημιουργήσουμε τις αξιακές, πολιτικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις αλλαγής.

    Εύκολο είναι, αν αποφασίσουμε να βγούμε από τον εφησυχασμό, την απάθεια και τον ανούσιο σχολιασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ειναι και συζητηση και Μουρμουρα ..Και δεν ειναι δυνατον να καταλήξει καπου; Δηηλαδή που να καταλήξει ;
    Εδω πιά βλεπουμε πώς ολος ο Κοσμος Βυθθισμένος στην περιπετεια που τον δηγησε ο Τουρμποκαπιταλισμος δεν ξερει που θα καταλήξει ..

    Η ΙστΟρια προχωρει αλλά οχι οπως θα την σχεδιαζαμε ή θα θελαμε ... ΠροΧωρά σαν συνθετο αποτελσεσμα .. Και Τις περισσοτερες φορες δυστυχώς ή ευτυχώς ανεξαρτητο απο θεωρητικές αναζητησεις .

    τΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
    ΑΛΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. O κόσμος είναι κατανοητός. Οι βασικοί του μηχανισμοί είναι επίσης γνωστοί.
    Κι ένας κόσμος, περισσότερο από βίωμα ή ένστικτο, παρά από γνώση, αναζητεί ΑΛΛΗ λύση.
    Λύση. Δεν ξέρει, αλλά Θέλει.
    Η ιστορία και ο κόσμος είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Δεν είναι "σύνθετο αποτέλεσμα" δυνάμεων πέρα από τον άνθρωπο.
    Το ζήτημα, λοιπόν, είναι η ατομική και συλλογική πράξη με στόχο το μετασχηματισμό και της σκέψης και της πράξης και της πραγματικότητας.
    Εκεί πρέπει να καταλήγουν οι πράξεις των ανθρώπων.
    Δημοκρατία το λένε, από αραιοτάτων χρόνων. Συμπτωματικά, ελληνικών χρόνων.
    Όποιος δε θέλει να ζυμώσει ...σχολιάζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @odyssey

    Πολιτική Κίνηση αντί για Κόμμα, ναι αυτό είναι κάτι που αξίζει να το επιδιώξουμε.
    Να «το αποφασίσουμε» όμως ; Πως δηλαδή, ξαφνικά ένα πρωϊ ; Απαιτείται υπόβαθρο που δεν υπάρχει. Μπορεί κάπου να χτίζεται ήδη πάντως εγώ ακόμη δεν το βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Νοσφεράτος

    Να καταλήξει σε ένα νέο σύνολο ιδεών που να αποτελέσουν εύφορο έδαφος για την δημιουργία ενός πλατύτερα αποδεκτού οράματος που θα είναι ικανό να κινητοποιήσει ένα σημαντικό τμήμα του κοινού. Ακούγεται ίσως ξύλινο αλλά δεν έχω ταλέντο να το πω καλύτερα.
    Το γεγονός ότι παρ’ όλη την κρίση και τα πιεστικά προβλήματα οι κινητοποιήσεις πχ της Αθήνας είναι, οι περισσότερες, αναιμικές, κομματοκρατούμενες εξ’ ου και απόλυτα αναποτελεσματικές λέει πολλά.
    Η κατανόηση του σημερινού κόσμου είναι ένας στόχος χωρίς την κατάκτηση του οποίου δεν υπάρχει δυνατότητα αλλαγής.
    Τα αποθέματα του καπιταλισμού όχι τόσο σε κοινωνική, οικονομική και πολιτική ισχύ αλλά σε επίπεδο γνώσης σχετικής με τα λειτουργικά χαρακτηριστικά της τωρινής και μελλοντικής εξέλιξης των πραγμάτων στον πλανήτη είναι που με τρομάζει.
    Ο υπερσυγκεντρωτισμός στην γνώση υπέρ των ιερέων του καπιταλισμού και ο έλεγχος των εξελίξεων μπορεί να τσακίσει σήμερα (και το κάνει) οποιαδήποτε προσπάθεια προοδευτικής αλλαγής.
    Αυτό που συνηθίσαμε να ονομάζουμε «αριστερά» διαισθάνομαι ότι έχει μείνει έτη φωτός πίσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @Odyssey

    Εδώ είναι η διαφωνία : ο κόσμος δεν είναι σήμερα κατανοητός και οι μηχανισμοί _νομίζουμε_ (κακώς) ότι είναι γνωστοί.
    Αν δεν _ξέρεις_ δεν έχεις λύση παρά αποτελείς έρμαιο.
    Πως να δράσεις έτσι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @grsail
    Και τη Φιλική Εταιρεία" και πολλά άλλα , κάποιοι κάποτε το αποφάσισαν. Και τίποτα δεν είναι "ξαφνικό", όταν δίνει απαντήσεις στην εποχή του.
    Ας συμφωνήσουμε πρώτα, πως πράγματι θέλουμε να δράσουμε και όχι μόνο να σχολιάζουμε και ύστερα πάμε στο επόμενο βήμα.

    Είναι αίτημα των καιρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @odyssey

    η αισιοδοξία σου μου είναι ιδιαιτέρως ευχάριστη, ελπίζω να βγεί και αληθινή :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εγω παλι διαφωνώ ΑΠΟΛΥΤΩΣ με τον @odyssey. κΑΙ ΘΑ ΤΟ ΛΕΩ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΥΚΑΙΡΙΑ .


    Και νομιζω οτι ο Ψυχαναγκασμος για Δραση (χωρις θεωρια- εχει γινει πια Συστημικό στοιχειο ..Δομικό του συστηματος ..Και οχι εξω-συστημικο ή οπως αλλιως θελει να το πει κανεις ..
    αλλά επιπλεον
    αυτο το

    ''Κι ένας κόσμος, περισσότερο από βίωμα ή ένστικτο, παρά από γνώση, αναζητεί ΑΛΛΗ λύση.
    Λύση. Δεν ξέρει, αλλά Θέλει. ''

    Δεν Νομιζω να ανηκει σε καμμια παραδοση της αριστερας
    ειτε Μαρξιστική ειτε μη μαρξιστική
    Ανηκει σε αλλη παραδοση .. Πολύ γνωστη μεν απο τον καιρο του Μπεργκσον του Μπαρες του Μωρας
    αλλά οχι της Αριστερας

    Γι αυτο λεω οτι χρειαζομαστε οσο ποτε
    την θεωρια. Αλλά και της Ιστορια της θεωριας και των ιδεων .Τουλαχιστον την προσφατη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Nosferatos
    Mη με μπερδεύεις αγαπητέ με θεωρίες που δεν ξέρω και που δεν με ενδιαφέρουν αυτή τη στιγμή.
    Ούτε είπα πουθενά ότι η πρόταση μου είναι "αριστερή".
    Η αντίθεση "αριστερά-δεξιά" είναι μέρος του "διαίρει και βασίλευε" του συστήματος και ο λαός το βιώνει απελπισμένος.

    Ανακαλύπτεις τι συμβαίνει στη ζωή, χρησιμοποιώντας την αέναη κίνηση της σκέψης και μελετώντας το σήμερα, την ιστορία και την πραγματικότητα, και όχι μελετώντας τις θεωρίες.
    Κι ένας κόσμος, περισσότερο από βίωμα ή ένστικτο, παρά από γνώση, αναζητεί ΑΛΛΗ λύση.
    Λύση. Δεν ξέρει, αλλά Θέλει.''
    Και, βέβαια, αυτή η κατάσταση ΔΕΝ ανήκει σε κάποια θεωρία. ΑΝΗΚΕΙ στην πραγματικότητα.
    Τόσο το χειρότερο για τη "θεωρία" ή για την πραγματικότητα; (Δόγμα μου θυμίζει).

    Και αυτή η κατάσταση γεννά την ανάγκη (ψυχαναγκασμό για σένα) για μια διαφορετική πολιτική κίνηση.
    Το "Χωρίς θεωρία" που αναφέρεις, πράγματι, είναι αυτό που συγκρουέται με τις "θεωρίες" που αγκυλώνουν τα μυαλά και καθηλώνουν τις κοινωνίες.
    Αντί για "θεωρίες" , η πρόταση είναι:
    Η απόρριψη κάθε αυθεντίας, όταν πρόκειται να διαβάσουμε και να διαυγάσουμε την σημερινή πραγματικότητα και ενδεχομένως να σκεφτούμε τι καθήκοντα απορρέουν για τον καθένα μας και τι μπορούμε να προτείνουμε ως συλλογική πράξη.
    Οι θεωρίες είναι μέρος της ανθρώπινης δημιουργίας και όχι κάτι πέρα και πάνω από αυτήν. Σαν τέτοιες ελέγχονται και κρίνονται, αλλά προτιμότερη είναι η αυτόνομη σκέψη από μασημένες τροφές.
    (Για την ώρα δεν μασιόνται. Για πέταμα είναι).

    Η "αριστερά" θεωρία και πράξη δεν μπορεί να δει ούτε τι συμβαίνει σήμερα, ούτε τι καθήκοντα προκύπτουν από αυτή την κατάσταση, ούτε φυσικά τι να πράξει. (Προσωπικά, πιστεύω πως δεν θέλει).

    @grsail
    Δεν είναι θέμα αισοδοξίας. Και δεν ελπίζω πως κάτι θα βγει αληθινό, χωρίς τη δική μου συμμετοχή.
    Δεν αρκούν οι ευχές.
    Αλλιώς θα το έριχνα στην προσευχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @Νοσφεράτος
    Αυτό προσπάθησα να πω και εγώ αλλά ορισμένοι (και ο odyssey) θεωρούν ότι η απαίτηση για σύγχρονο και πλήρες θεωρητικό υπόβαθρο εμποδίζει ή αποδυναμώνει την δράση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. εμποδίζει ή αποδυναμώνει την δράση.

    xμμ ..Το μονοαπο μια παραδοση δρασης που μπορω να θυμηθω αναλογης ειναι τον ..Σορελ ..


    ΑΑλλά ο δρόμος του Σορελ δεν οδηγησε σε επιθυμητες πολιικές λυσεις για να το πώ Ευγενικά ...

    Βεβαια πιο κοντα μου φαινεται ο Μπαρρες και η Γαλλική ΔΡΑΣΗ ( αλλά εκει ισως γινω υπερβολικά αγενής)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Odyssey συγχαρητήρια για την τοποθέτησή σου.Και κοίτα μην πτοηθείς απο τους κάποτε κομματικοποιημένους που ακόμη δεν έχουν ξεπεράσει την πλύση εγκεφάλου,καινομίζουν οτι τα ζητήματα λύνονται με θεωρίες και συζητήσεις.Ζητώ συγγνώμη για την έκφραση,αλλά δεν εννοώ τους εδώ συνομιλητές,εξ'αλλου δεν τους γνωρίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Radical Desire τα σχόλιά σου είναι εύστοχα και παρά το παράπονό σου οτι χτυπιέσαι είπες πολύ μεγάλες αλήθειες σε αυτόν το διάλογο. Θα επαναλάβω τα λόγια σου επιλεκτικά.


    1-Όσο για την λύση που λέγεται "προσωπική βελτίωση", ανήκει σε ένα λεξιλόγιο ξένο προς τον κομμουνισμό όχι γιατί ο κομμουνισμός δεν πιστεύει στον μετασχηματισμό του ατόμου (το ακριβώς αντίθετο), αλλά γιατί αυτός ο μετασχηματισμός δεν μπορεί να εννοηθεί με όρους "βελτίωσης" ή τελειοποίησης.
    2- Ο δούλος δεν απελευθερώνεται με τον να εκλεπτύνεται αλλά με το να εξεγείρεται, δηλαδή με το να πάψει να είναι δούλος. Μετασχηματισμός και στις δύο περιπτώσεις, αλλά στην μία με όρους εξωγενείς προς το υποκείμενο και πραγμοποιημένους (εκλέπτυνση, κλπ) και και στην άλλη με όρους ευμμένειας και είναι.
    3-Με λίγα λόγια, το "βήμα μπροστά" που προτείνεις αναπαράγει κάθε μορφή ρεφορμισμού από τον 19ο αιώνα και μετά, προϋποθέτοντας μια απόλυτη αντίστιξη ανάμεσα στην αλλαγή του εαυτού και την αλλαγή της κοινωνίας, ανάμεσα στις υποκειμενικές και τις αντικειμενικές διαστάσεις του κοινωνικού, κλπ. Είναι απλώς μη διαλεκτική σκέψη και όχι πολυπλοκοποίηση της διαλεκτικής σκέψης.

    4-Ίσως θα έπρεπε να επαναδιοχετευτούν (μάλλον επαναπροσφερθούν) οι βασικές – δομικές ιδέες στον κόσμο ‘αποδελτιωμένες’, απαλλαγμένες δηλαδή από τις ταμπέλες και όλο το άκαμπτό τους μέρος"
    περιγράφει απλά το γενικό πρόσταγμα κάθε "ανανεωτικής" αριστεράς, της οποίας η συνεισφορά περιορίστηκε στο "κομμουνισμός αλλά χωρίς τα επικίνδυνα συστατικά" --κατά το καφές χωρίς καφεϊνη, κλπ.
    5- Όλες οι αριστερίζουσες μορφές που επικράτησαν στην δυτική Ευρώπη μετά το 1945 περιέγραψαν τον εαυτό τους ως "αποδογματικοποιημένες", "εύκαμπτες", κλπ. Τι πέτυχαν; Πέτυχαν σε ορισμένες περιπτώσεις οι κομματικοί τους φορείς να σχηματίσουν κυβερνήσεις, να ανέβουν στην εξουσία μέσα στα πλαίσια του αστικού κράτους. Πέτυχαν να δημιουργήσουν τον Μιτεράν ή τον Α. Παπανδρέου ή τον Π. Γκονζάλεθ ή τον Κύρκο. ΟΚ. Αυτό είναι το μέλλον μετά τον κομμουνισμό; Αστική φιλελεύθερη δημοκρατία με ζιβάγκο ή φυσαρμόνικα για να μην πολυδεξιίζουμε; Μα, αυτή δεν είναι που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και κάνει την κορόϊδα στις μέρες μας;

    6-Η ίδια η ελευθερία την οποία προϋποθέτεις δεν προκύπτει παρά μόνο ως αξίωμα ιστορικά. Δεν υπάρχει λογικό πέρασμα από την σκλαβιά στην ελευθερία. Τίποτε στην κατάσταση της σκλαβιάς δεν οδηγεί στην ελευθερία. Τα ανθρώπινα δικαιώματα επίσης δεν έχουν καμμία βάση στην λογική, αποτελούν αξιωματικές αρχές.
    7-Το ζήτημα δεν είναι αν ζητάς πολλά αλλά το πώς μπορούν να δοθούν αυτά που ζητάς και από ποιον.
    8-Ο δογματισμός δεν ήταν απλώς βίτσιο ορισμένων κολλημένων μυαλών αλλά μορφή ανταπόκρισης σε προβλήματα, όπως μορφή ανταπόκρισης σε προβλήματα είναι και τα αντίθετά του, ο εκλεκτικισμός ή οι οπορτουνιστικές συνθέσεις.
    Πολύ σπουδαίες επισημάνσεις.Θα έλεγα να συνεχίσετε τον διάλογο,γιατί ο ένας τροφοδοτεί τη σκέψη του άλλου.Σας ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. 1. "εμποδίζει ή αποδυναμώνει την δράση".
    Γιατί γράφετε για κάτι το οποίο δεν είπα;

    2. Και γιατί, αφού είπα μία φορά πώς κάποιοι κύριοι και οι θεωρίες τους μου είναι άγνωστοι, επανέρχεστε , κάνοντας κριτική σε μένα;

    Αρχίσαμε τις πονηρές τακτικές της διαστρέβλωσης;

    Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει , κάνει και τέτοια.
    Υπηρέτες της ολιγαρχίας, αντικειμενικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Και γιατί, αφού είπα μία φορά πώς κάποιοι κύριοι και οι θεωρίες τους μου είναι άγνωστοι, επανέρχεστε , κάνοντας κριτική σε μένα;


    Γιατί μπορεις να δηλωνεις η πραγματι να σου ειναι αγνωστοι
    αλλά οι αποψεις που φερνεις εδώ περα μεσα δεν ειναι καθόλου αγνωστες

    Και γιατί ακομα
    Στα Μπολγκ το μόνο που μπορουμε να κανουμε ειναι θεωρια
    Δεν καταλαβαινω πως μπορουμε να κανουμε στα Μπλογκ Δραση ..
    Συζηταμε και διαμορφωνουμε αποψη ..Οσο μπορουμε δηλαδή...
    Δεν περνουμε προσωπικά την κριτική και δεν βαζουμε τοσο ευκολα ετικετες οταν δεν τα βγαζουμε περα

    Δεν διακυβευεται και τιποτε μωρε Οδυσσεα... Στο καυω κατω τι μας ειπες ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails