Στον κρόταφο του πιο πάνω από το αφτί ένα θολό σημάδι … κάτι σαν μουντζαλιά σε φωτογραφία …
… Η ταραχή μου μεγάλωνε, έκανα προσπάθεια να την κρύψω. Και αυτός με την ίδια φωνή, αυτή τη χαμηλή και σταθερή φωνή του, συνέχισε:
… είναι το σημάδι του θανάτου μου … εγώ δεν μπορώ να το δω …
Από το κείμενο ‘Φαντάσματα’ του Δημήτρη Κουκουλά
.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή...η αντίδραση κατά του καθεστώτος δεν μπορεί
ΑπάντησηΔιαγραφήνα κρύβεται πίσω από την δολοφονία ενός παιδιού...
@bbimbo
ΑπάντησηΔιαγραφή... βέβαια, αλλά το δικαιολογημένο όσο και εκλεπτυσμένο πένθος είναι ένδειξη πολιτισμού ο οποίος πάντοτε (φυσικά !) προηγείται της πολιτικής !
σ' αυτό συμφωνώ απόλυτα..!
ΑπάντησηΔιαγραφή..παρ' ότι δεν αντέχω τις "πλερέζες"..!