…
Κείτεται απάνω στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Αιώνες μαύροι γύρω του ,
Αλυχτούν με σκελετούς σκυλιών τη φοβερή σιωπή
Κι οι ώρες που ξανάγιναν πέτρινες περιστέρες,
Ακούν με προσοχή.
'Όμως το γέλιο κάηκε, όμως η γη κουφάθηκε,
Όμως κανείς δεν άκουσε την πιο στερνή κραυγή
Όλος ο κόσμος άδειασε με τη στερνή κραυγή.
Κάτω απ' τα πέντε κέδρα
Χωρίς άλλα κεριά
Κείτεται στην τσουρουφλισμένη χλαίνη.
Άδειο το κράνος, λασπωμένο το αίμα,
Στο πλάι το μισοτελειωμένο μπράτσο
Κι ανάμεσ' απ' τα φρύδια -
Μικρό πικρό πηγάδι, δαχτυλιά τής μοίρας
Μικρό πικρό πηγάδι κοκκινόμαυρο
Πηγάδι όπου κρυώνει ή θύμηση!
…
Άσμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολοχαγό της Αλβανίας
.
http://www.youtube.com/watch?v=FPbCpOhi6MI
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακολούθησα την προηγούμενη συζήτηση που είχατε. Όλα καταλήγουν σ' αυτή την ανάρτηση με αυτή την αφιέρωση.
ΑπάντησηΔιαγραφήGrsail, μας αποστόμωσες...
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος 20:04
ΑπάντησηΔιαγραφή... ναι, είναι άραγε αυτά τα περβόλια ; υπάρχουν αυτοί οι κήποι ;
@kakalon @simple man
ΑπάντησηΔιαγραφή... γι αυτό δεν είναι όλος ο 'καυγάς'; για την ζωή που δεν πρέπει να χάνεται !