Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Ελληνισμός και Ιουδαϊσμός


Ένα blog δεν είναι ίσως ο κατάλληλος χώρος ώστε να καταπιάνεται κανείς με θέματα που εμφανίζουν την περιπλοκότητα που υπονοεί ο τίτλος. Ωστόσο δεν άντεξα στον πειρασμό να γράψω λίγες σκέψεις που ίσως να οδηγήσουν σε ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Πολλά κείμενα στην προσπάθεια τους να περιγράψουν την καταγωγή του Χριστιανισμού ξεπέφτουν στον μεθοδολογικό χειρισμό των εννοιών «Ιουδαϊσμός» και «Ελληνισμός» ως έννοιες της αυτής τάξης πράγμα που οπωσδήποτε δεν ισχύει ούτε από την πλευρά της σημασίας ούτε από την πλευρά της επίδρασης στην Ιστορία ούτε από οποιαδήποτε άλλη πλευρά που εγώ τουλάχιστον, μπορώ να σκεφτώ.

Χρησιμοποιούνται για παράδειγμα αφορισμοί όπως

«Ο Ιουδαϊσμός και ο Ελληνισμός αντιπροσωπεύουν ... δυο πνευματικά και πολιτιστικά μεγέθη τόσο ασυμβίβαστα μεταξύ τους, ώστε αρκεί να διαπιστωθεί η παρουσία του ενός για να αποκλεισθεί πλήρως η παρουσία του άλλου.»

οι οποίοι έμμεσα εξισώνουν μια περιχαρακωμένη και εσωστρεφή θρησκεία με ολόκληρη την κλασική κληρονομιά της Ανθρωπότητας !

Η πορεία συγκερασμού των δύο αυτών εννοιών οδηγεί στην ισχυροποίηση του Χριστιανικού-Ιουδαϊκού πυρήνα ο οποίος συνειδητά και επιδέξια φορά την Ελληνική χλαμύδα που θα του προσφέρει πληθυσμιακή διεύρυνση των ‘ακροατών’ του μαζί με πανίσχυρο ιστορικό και πολιτιστικό έρεισμα ... αυτό είναι ο ορισμός του σφετερισμού ! Και ο σφετερισμός αυτός γίνεται κατηγορηματικός και αδίστακτος : «οὐκ ἔστι διαστολὴ Ἰουδαίου τε καὶ Ἕλληνος» ! (Παύλος) Ο διαφανής, ελπίζω, στόχος ικανοποιείται πλήρως όταν «οἱ Ἕλληνες γίνονται οὐσιαστικὰ σπέρμα τοῦ Ἀβραάμ» ! (Παύλος)

Η ενότητα και η παγκοσμιότητα της ιστορίας δεν κατακτήθηκε κατά την ταπεινή μου άποψη παρά μόνον από τα ελεύθερα Ευρωπαϊκά πνεύματα που κινήθηκαν περισσότερο στο Επιστημονικό, κατά την Αναγέννηση, επίπεδο παρά σε οποιοδήποτε θεολογικό ή θρησκευτικό ή πατερικό (sic) μονοπάτι.

Ο Ορθόδοξος ισχυρισμός περί αντικατάστασης της «τήρησης του Νόμου» (Ιουδαισμός) με την «πίστη στο πρόσωπο του Χριστού» (Χριστιανισμός) δεν αποτελεί επί της ουσίας ένα υπέρ-εκτιμημένο τέχνασμα αντικατάστασης ενός νόμου με έναν ‘άλλο’; Ένα ιδεολογικό παγώνι που απλώς απλώνει τα φτερά του;

Περισσότερο από την όσμωση του Ελληνισμού με τον Ιουδαϊσμό ο Παύλος πέτυχε στον συγκερασμό της Θρησκείας με την πολιτική εξουσία την συνένωση της πίστης με την πολιτική ισχύ.

Αυτό το Παύλειο (sic) έργο αφού οδήγησε πολύ αργότερα στην καταστροφή (τρίτη και χειρότερη) της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, ύστερα έστειλε στην πυρά τον Τζορντάνο Μπρούνο και πρόσβαλε την φύση καθ’ εαυτή τιμωρώντας το ελεύθερο ανθρώπινο πνεύμα στο πρόσωπο του Γαλιλαίου.

Τι σχέση έχουν αυτά με τον Ελληνισμό ; Και πόση άραγε ζημιά έκανε στην ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού το πηγαίο και χαώδες μίσος των Ελληνο – Ορθόδοξων (πχ Αιτωλός) όχι προς τον Πάπα αλλά προς την Δύση ολόκληρη ;

Ο διαχωρισμός του ανθρώπου από την φύση του και ο «ορισμός του από την σχέση του με τον Θεό» δεν είναι κάτι Ελληνικό και πάντως δεν είναι κάτι που εγώ θα μπορούσα αποδεχτώ ούτε – πολύ περισσότερο - να θαυμάσω.

Αφορμή για το κείμενο μου έδωσε ένα απόσπασμα του βιβλίου «Ελληνισμός – Χριστιανισμός. Η συνάντηση δύο κόσμων», [ Ζηζιούλας, Ιωάννης Δ. ISBN 9789603155003 ] (μπορεί να βρεθεί και εδώ).
.



7 σχόλια:

  1. Ο διαχωρισμός του ανθρώπου από την φύση του και ο «ορισμός του από την σχέση του με τον Θεό» δεν είναι κάτι Ελληνικό.....
    συμφωνόντας επισημαίνω ότι είναι λάθος να περιορίζουμε τα αίτια και λάθη αυτής της σκέψης σε μετέπειτα χρόνους/περιόδους και όχι στην γέννησή τους...δηλαδή στην Αθήνα του Σόλωνα, του Σωκράτη(Πλάτων),τ' Αριστοτέλη και Περικλή...
    πιστεύωντας ακράδαντα ότι ουδεμιάν σχέσην είχον,
    οι Αθηναίοι Πολίτες/Αγύρτες....
    με το κοινόν των Ελλήνων/δημοκρατικο αίσθημα
    και συμπεριφορά..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση διότι οι Σωκράτης και οι λοιποί χρησιμοποίησαν την έννοια 'Θεός' με τελείως διαφορετικό τρόπο. Ο τρόπος αυτός προσομοιάζει περισσότερο στον 'θεό' που ίσως κάποιοι βλέπουν πίσω από τις χαραμάδες της σύγχρονης φυσικής παρά στον γνωστό γενειοφόρο Εβραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. επιμένω να παραμένω γήινος κατα το ανάγνωσμα,
    οπότε η οποιαδήποτε παλαιά -η- νέα τέχνη ανάγνωσης,ακομη και η ιδιαίτερα αποτελσματική
    χρήση αιτιατικής αντί δοτικής
    στην παραποίηση/διαστροφή των ιδεών,
    δέν με μετακίνει απο την προαναφερθήσα θέση..:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ακόνισα ακόμη σωστά το σπαθί μου ώστε να ριχτώ σε τέτοια μάχη ... και μόνο με μάχη (τι κακή συνήθεια κι αυτή) αλλάζω θέσεις :-)

    [ ... και καλά ο Πλάτων, αλλά ο Αριστοτέλης ! ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πάλι εξ απενατίας...;-)
    ο πλάτων έχοντας το γνωθι σ'εαυτόν και κατέχοντας την τέχνη της γραφής του διαλόγου/συζήτησης
    μας φόρτωσε το χείριστον του πολίτη(σωκράτης)
    ως ιδεατον/ιδεώδες....
    ο αριστοτέλης μή κατέχοντας το ίδιον -η-
    το ανάλογο του πλάτωνα,
    μας φόρτωσε την τραγωδία της Μακεδονιας και του μεγάλου αλεξάνδρου..,
    έτσι απο κακία δηλαδή και
    μόνο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Σωκράτης απεπειράθει να περιχαρακώσει την καθημερινή ζωή ακόμη και τον τρόπο σκέψης της Αθήνας 'ηθικολογώντας' ενοχλητικά !

    Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του δώσουν οι συμπολίτες του το γνωστόν ποτό και να του κάνουν και δωρεάν μαθήματα ... άρπας :-)

    [ ... φοβάμαι ότι δεν θα αφήσουμε τίποτα όρθιο σήμερα, θα μας ανακαλύψουν οι νεο-Πλατωνικοί και θα μας κρεμάσουν τ'ανάποδα ! ]

    Δια τον σφαγέα των Λαών μαθητήν του ετέρου άκρως επικινδύνου φιλοσόφου, θα απαντήσω με αυτήν ταύτην την ηχηράν μου σιωπή !

    [ ... τρέχω ήδη εις αναζήτησην πολτικού ασύλου εις την χώραν του ... Βαρδάρη ! ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. δε χρειάζεται να τρέχεις....
    δηλώνεις τσάμης και αποκτάς στιγμιαία το ατιμώρητον/ασυλία/μπέσα του κολωκοτρωνη..;-)
    αλλ' αμα τολμήσουν και πλησιάσουν οι νεοπλατωνικοί κάλεσε σε συμπόσιο
    τους νεοορθόδοξους καταπατητές αιγιαλών και άλλων περιοχών της επικρατείας....
    -μεσούσης της σαρακοστής αποκλείεται να σου αρνηθούν την παρουσία τους στον ελευσίνιον μυστικόν δείπνον-

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails