Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Η Στάζι και ο Blair (το Έπος της μη - κουκούλας)


Όταν είδα την ταινία ‘Οι ζωές των άλλων’ (Das Leben der Anderen) του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ ξεκαθάρισα και αντιλήφθηκα καλύτερα πώς ήταν δομημένη η Ανατολικογερμανική κοινωνία και πως υποβασταζόταν στην πορεία της προς την συνεχή υποβάθμιση των σχέσεων, της πολιτείας, των ανθρώπων, της ζωής της ίδιας.

Μαζί με αυτά όμως αντιλήφθηκα και άλλα πράγματα !

Σήμερα έχω την αίσθηση ότι πολλές από τις ‘προηγμένες’ κοινωνίες της ΕΕ, πολλά από τα πολύτιμα πρότυπά μας, έχουν ήρεμα και αθόρυβα αρχίσει την διολίσθησή τους σε θεσμική υποβάθμιση των κοινωνιών. Στην χρήση του προσφορότερου κάθε φορά μπαμπούλα ώστε να δικαιολογήσουν τον αυταρχισμό, την αυθαιρεσία και στο τέλος την εχθρότητά τους προς τον μέσο πολίτη τον ‘άγνωστο άνθρωπο’.

Θυμάστε πριν από κάμποσο καιρό την πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μέρκελ για δημιουργία βιολογικής βάσης δεδομένων με στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας (φυσικά !) και της εγκληματικότητας; Αρκετοί Γερμανοί αντέδρασαν τότε και μάλιστα με ευρηματικότητα και χιούμορ οργανώνοντας διαδηλώσεις όπου κυριαρχούσαν ως αξεσουάρ οι ... άπλυτες κάλτσες ως δώρο προς τους αστυνομικούς !

Δεν γνωρίζω ποια ήταν η τελική τύχη αυτής της Γερμανικής ρύθμισης αλλά μου θύμισε και τότε, έντονα, αντίστοιχες μεθόδους στην Ανατολική Γερμανία.

Εκεί, κατά την ‘σοσιαλιστική’ περίοδο οι συλλαμβανόμενοι αντίπαλοι του καθεστώτος κάθονταν σε καρέκλες με ειδικά μαλακά μαξιλαράκια ώστε εκπαιδευμένοι σκύλοι να μπορούν αργότερα να τους ψάξουν με βάση την προσωπική τους ... μυρωδιά !

Ίσως πολλοί από εμάς να το έχουμε πλέον συνηθίσει αλλά η υπερβολική και οπωσδήποτε ενοχλητική διαδικασία που υποχρεωτικά πρέπει να υποστούμε κάθε φορά που ταξιδεύουμε με αεροπλάνο δεν είναι άλλο από μια ‘ανώδυνη’ εκπαίδευση στην υποτέλεια, στην ελαστικοποίηση της αξιοπρέπειας στην ανοχή της καταχρηστικής εξουσίας. Είναι τα προκαταρτικά φίλοι μου, μετά τα προκαταρτικά έρχεται ο έρωτας !

Αλλά το βασικότερο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την πλήρη αλλοτρίωση της κοινωνίας δεν ήταν άλλο από την κοινωνία καθ’ εαυτή ! Θα θυμάστε ότι μετά την πτώση του τείχους και αφού δόθηκε ελεύθερη πρόσβαση στα αρχεία της Στάζι έγινε κατανοητό ότι η μυστική αστυνομία χρησιμοποιούσε ως συνεργάτες και πληροφοριοδότες τους μισούς σχεδόν από τους πολίτες της χώρας !

Αφορμή για τις γκρίζες έως κατάμαυρες αυτές σκέψεις ήταν η ανάρτηση του εξαιρετικού ιστότοπου MACEDOINE :
APOCALYPSE....H ΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ

Εκεί, μεταξύ άλλων σοκαριστικών, αναφέρει: “H Βρετανία οργανώνει πολίτες (ρουφιάνους) στην αντιτρομοκρατική, και οι δαπάνες θα είναι £ 3,5 δισ. λίρες το χρόνο..!”

Θα γνωρίζετε βέβαια ότι η κυβέρνησή μας μετά τα ευφυέστατα μέτρα κατά της τρομοκρατίας (sic) που αφορούν στην ποινικοποίηση της κουκούλας και την έμμεση πλην σαφέστατη επαναφορά του νόμου περιύβρισης αρχής, προσέτρεξε στον, από τα παλιά αγαπητό και σεβαστό εταίρο της, την υπέρ - συντηρητική κυβέρνηση των Εργατικών (!) [φανταστείτε τι θα δει η Ευρώπη με τον Κάμερον ], για να αντλήσει επί πλέον συμβουλές και βοήθεια ώστε να μετριάσει ή ακόμη και να καλύψει την αναμφισβήτητη πλέον εχθρότητά της προς τον μέσο Έλληνα και την αποδεδειγμένη παντελή ανικανότητά της.

Η βοήθεια ήλθε (με το αζημίωτο βέβαια) στο πρόσωπο του Ian Blair μεγάλο - αστυνόμου του μεγάλο - βασιλείου του οποίου το βιογραφικό – όπως και των συνεργατών του - βρίθει από επιτυχίες όπως λανθασμένες συλλήψεις, άδικοι θανατηφόροι πυροβολισμοί σε υποτιθέμενους τρομοκράτες κλπ. Ο κος Blair διεκδικεί επίσης και την πατρότητα της μεγαλοφυούς ιδέας να γεμίσει το Λονδίνο με εκατομμύρια κάμερες.

Συνεκτιμώντας όλα αυτά μου δημιουργείται η απορία για ποιο λόγο οι συμπαθείς Ηρακλειδείς της ‘ησυχίας’ της ‘τάξεως’ και της ‘ασφάλειας’, οι διάφοροι μουστακαλήδες (με ανοικτό πουκάμισο παρακαλώ) τιτλούχοι έχοντες την ‘αρχήν’ της Αττικής γης και που δεν τους αρέσει να κωλώνουν (sic) καθώς και οι συμπαρομαρτούντες αυτών, δεν ανατρέχουν στα αρχεία της Στάζι.

Είναι αμεσότερο και οικονομικότερο !

Εκεί θα βρουν αρχές λειτουργίας, μεθόδους οργάνωσης και έρευνας και κάθε είδους τεκμηρίωση ώστε να προσαρμόσουν αντίστοιχα τις υπηρεσίες τους και να επιτύχουν την αποτελεσματικότητα που επιθυμούν.

Όλα αυτά βέβαια εις βάρος της ποιότητας του πολιτεύματος και της ποιότητας της ζωής των πολιτών αυτής της χώρας που παρ’ όλα τα προβλήματά της εξακολουθεί να ‘έρχεται από μακριά’.
.

16 σχόλια:

  1. ευχαριστω για τους επαίνους και ανταποδίδω..,
    αναγνωρίζοντας ότι πολλοί γράφουν καλύτερα απο μένα,αλλα όχι πιο καλα απο σένα..!
    θα παρακαλούσα μόνο τον κάθε αναγνώστη να σκεφθεί πολύ σοβαρά αυτές τις καταγγελίες/αναρτήσεις,
    όχι βέβαια για τον κόπο μας να τίς βρούμε,
    αλλα γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία,
    να περισώσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας
    πριν επανέλθει ο μεσαίωνας/σκοταδισμός....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @B.Bimbo
    Ελπίζω πράγματι εκτός από εμάς τους ίδιους να μας διαβάζει και κανένας άλλος. Οι ελπίδες μου αναπτερώνονται όταν βλέπω καλά κείμενα στην 'βλογόσφαιρα'.

    Κοίταξε πχ και τις τελευταίες αναρτήσεις της CYNICAL (http://e-cynical.blogspot.com) και της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ (http://agauch-katerina.blogspot.com)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα καθεστώτα με Στάζι
    είναι μεταβατικά ή όχι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πως δεν σας διαβάζουμε..Αλλά τι να σχολιάσεις σε τόσο ολοκληρωμένα κείμενα; Προσωπικά, θα το έκανα αν γνώριζα κάτι παραπάνω, δύσκολο, όχι για μένα, για πολλούς νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κοιτάξτε αγαπητή tsaousa, ένα δύο τέτοια κομπλιμέντα ακόμη (την αρχή έκανε ο B.Bimbo) και πάω ο άνθρωπος, το καβάλησα το καλάμι ! Ύστερα, σαν τον Χρήστο Γιανναρά, θα αρχίσω να χρησιμοποιώ και εγώ λέξεις όπως «παιγνιώδης αδολεσχία» ώστε να φαίνεται ότι είμαι υπεράνω και πρώτη μούρη στο καβούρι και πως μόνο εγώ μπορώ να αντιληφθώ το εαυτό μου :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @airgood
    Τα σταζο-καθεστώτα που γνωρίζω βρέθηκαν στην εξουσία για σχεδόν πενήντα χρόνια ... όχι και τόσο μεταβατικά έ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε πρόσφατο ταξίδι Ανατολικά, νόμισα ότι οι άνθρωποι είναι δύο ειδών. Το ένα "Εγώ κύριε, δεν έκανα τίποτα" και το άλλο το γνωστό ανοιχτομάτικο, "θα σε κλέψω ό,τι κι αν κάνεις". Ναι, τα 70 χρόνια "σοσιαλισμού" ήταν πάρα πολλά. Ατυχώς....

    Καταπληκτικά πράγματα περιείχε ένθετο της Ελευθεροτυπίας, όταν ο Τεγόπουλος τρώγονταν με τον Κόκκαλη (Κοκκαλίνο). Μυθιστόρημα καλύτερο κι απ' την ταινία, περί Στάζι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @cirut
    Ελπίζω να μην ξαναδούμε τέτοιες πρακτικές και καθεστώτα αν και οι φίλοι μας οι εγγλέζοι έδωσαν ήδη την πρώτη δέσμη 'συμβουλών'. Πολύ περισσότερες κάμερες, σούπερ κοριοί, 'σόφτγουερ' αναγνώρισης υπόπτων (!) και διάφορα άλλα. Όλα αυτά διότι δεν είμαστε καλά παιδιά και λειτουργούμε και ως πέρασμα τρομοκρατών από την ανατολή (?!)

    Ήμαρτον !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ και δεν τις μπορώ αυτές τις εκφράσεις, νομίζω ότι διαβάζω Σουηδικά που δεν ξέρω.

    Πάντως, δεν έχεις πρόβλημα, είναι θέμα πλαγιοσκυφτού εγκεφάλου η χρήση αυτής της γλώσσας, ειδικά στα blogs. ;))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ..εγω πάντως και για να βοηθήσω την συζήτηση,
    βρήκα (κατά τύχη)μια φωτογραφία του fini από την
    liga nord, στο vendetta και την κόλλησα στο
    macedoinearchiv...;-)
    εχει τον τίτλο...fini-to..!
    ο καθένας που θα δεί την φωτογραφια αυτή και διαβάσει την ανάρτηση,προσεκτικά,μέχρι το τέλος
    θ'αντηληφθεί τα περίεργα της ιστορίας και της
    προπαγάνδας....
    συμπληρώνω ακόμη,ότι του ιδίου πνευματικού χώρου
    είναι και ο Gregor Gysi απο την PDS/die Linke
    ο πατέρας του οποίου διετέλεσε μέχρι θανάτου υπουργός πολιτισμού και Λογοκρισίας της Ανατολικης Γερμανίας,συναρχηγός της Stasi δηλαδη,ότι ο Μπέρια και οι συναυτώ ήταν επίσης του ιδίου πνευματικου χώρου...
    κτλ,κτλ,κτλ...
    προσοχή στο μελαψό καπελάκι του κυρίου φίνι
    φανατικού θαυμαστή του μπενιτο..;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εμενα πάλι ολη αυτή η πορεια προς εναν Νεοφιλελευθερο Ολοκληρωτισμόμου θυμίζει εντονα την ταινια bRAZIL
    πολύ ενδιαφερουσα αναρτηση ..Την αναδημοσιευω στο Μπλογκ μου
    http://nosferatos.blogspot.com/2009/03/blair_23.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Νοσφεράτος
    Ευχαριστώ, να είσαι καλά.
    Μακάρι να είναι ενδιαφέρουσα, αρκεί να μην είναι ... προφητική :-))
    Και πολύ σωστά χρησιμοποιείς τον όρο 'Φιλελεύθερος Ολοκληρωτισμός' !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο πόλεμος του άξονα άφησε 54 εκατομύρια νεκρούς. Ο αγωνιστής Έρικ Χόνεκερ ήταν ένας από τους γερμανούς που αγωνίστηκαν για την ελευθερία και πολέμισε το φασισμό.

    Το 1945, υπήρχαν ήδη δύο Γερμανίες όπως πολύ εύστοχα είχε επισημάνει ο Ιωσήφ Στάλιν στο Βίλχελμ Πικ. Η μία ήταν η Γερμανία της Αντίστασης και η άλλη ήταν η Γερμανία του Ναζισμού (Εθνικοσοσιαλισμός). Η μία ήταν η Γερμανία της Ταξιαρχίας Έρνεστ Τέλμαν που τόσο γενναία είχε πολεμήσει κάτω από τον ήλιο της Ισπανίας και η άλλη ήταν η Γερμανία της λεγεώνας του Κόνδορα.
    Η ίδρυση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας ήταν το αποτέλεσμα αυτού του διχασμού, αλλά και το παιδί των μεταπολεμικών εξελίξεων και όχι κάτι το "αφύσικο", όπως έλεγε ο πολύς πράκτορας Σεβαρντνάτζε υπουργός εξωτερικών της ΕΣΣΔ το 1989.
    Η διαίρεση δεν επιδιώχθηκε από τους κομμουνιστές της Γερμανίας, ούτε από τη Σοβιετική Ένωση, που αγωνίζονταν μέχρι το 1949 να υπάρξει μία ενιαία, ανεξάρτητη και δημοκρατική Γερμανία, που αγωνίζονταν να εφαρμοσθεί η συμφωνία του Πότσδαμ. Στην ενιαία Γερμανία, θα υπήρχε αυστηρή τιμωρία για τους Ναζί εγκληματίες πολέμου και φυσικά μία δημοκρατική αγροτική μεταρρύθμιση, πραγμάτωση των θεμελιωδών δικαιωμάτων της νέας γενιάς, δημιουργία κεντρικής διοίκησης στο Βερολίνο.
    Μέχρι το 1952 η πολιτική του ΕΣΚΓ, του Συνδέσμου των Ελεύθερων Γερμανικών συνδικάτων (FDGB), αλλά και της Σοβιετικής Ένωσης ήταν σε αυτήν την κατεύθυνση.
    Αυτό δεν έγινε. Ο στόχος της οικοδόμησης μιας ενωμένης Γερμανίας έγινε μη δυνατός λόγω του Ψυχρού Πολέμου, της πολιτικής των κύκλων που είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Κόνραντ Αντενάουερ και της προτίμησης των Δυτικών ότι είναι καλύτερα να ελέγχουν εξ ολοκλήρου τη μισή Γερμανία, παρά κατά το ήμισι ολόκληρη.
    Έτσι δημιουργήθηκαν δύο Γερμανίες, με διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά συστήματα.
    Είναι δικαίωμα αναφαίρετο για κάθε χώρα να ορίζει τη συνοριακή της τάξη.
    Πάντα με γνώμονα την ασφάλεια την δική της και των συμμάχων της. (Στην ευρωπαϊκή σύμβαση του 1970 - 71 ρητά διατυπώνεται η αρχή της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας όλων των ευρωπαϊκών κρατών. Η ΟΔΓ, υπογράφοντας αυτήν τη σύμβαση (όπως και πολλές άλλες μετά) ήξερε για ποιά σύνορα μιλούσε). Στις αρχές του Αυγούστου του 1961, η λαϊκή Βουλή της ΓΛΔ αποφασίζει τον έλεγχο των συνόρων. Στις 3 - 5 Αυγούστου 1961, σε σύσκεψη ανωτέρων εκπροσώπων των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αποφασίσθηκε λόγω της πολιτικής όξυνσης και της κορύφωσης του Ψυχρού Πολέμου, μετά από ένα εξαιρετικά αναλυτικό και πολύπλευρο σκεπτικό, ο έλεγχος των συνόρων. Η ΓΛΔ, έλαβε την υποχρέωση απέναντι στο λαό της και στους συμμάχους της να λάβει τα κατάλληλα μέτρα και αυτό έπραξε στις 13 Αυγούστου του 1961.
    Τείχος του Βερολίνου στήθηκε και ορθώθηκε χωρίς όπως αναφέρεται να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Και προάλεσε την ανακούφιση πολλών, τόσο ανατολικών όσο και δυτικών, γιατί εξασφάλισε την ειρήνη.
    Διατάξεις για τη χρήση όπλων υπήρξαν όπως υπάρχουν παντού. Και στο στρατό αλλά και στους συνοριακούς φρουρούς της Δυτικής Γερμανίας. Διαταγή "για ρίξιμο στο ψαχνό" δεν υπήρξε ποτέ" και δε βρέθηκε ποτέ. Η ΓΛΔ διαφύλαξε τα σύνορά της. Ήταν αναγνωρισμένο, κράτος δικαίου, μέλος του ΟΗΕ από την δεακετία του 1970 και προσπάθησε να εφαρμόσει το μέτρο της συνοριακής ασφάλειας, όχι σε εσωγερμανικά σύνορα, αλλά σε αυτά της κρατικής της υπόστασης. Ωστόσο υπάρχουν κατάλοιπα της ναζιστικής Γερμανίας τα οποία χρησιμοποιούν την πρακτική της φίμωσης και της βίας των Ες-Ες ακόμα και στην ελληνική μπλογκόσφαιρα. Χρησιμοποιώντας δήθεν την αντικειμενικότητα απ'την οποία απέχουν όπως και από τη γνώση. Ο φασισμός είναι σαν το αυγό του φιδιού. Η διαστρέβλωση της αλήθειας εκεί οδηγεί.

    Στά... Ζεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αγαπητέ ανώνυμε,
    όλα αυτά είναι ωραία και ουδείς τ'αμφισβητεί,
    δεν έχουν όμως καμμία σχέση με δημοκρατία,
    πολιτισμό,προσωπικότητα....
    έχοντας την δυστυχία να συμβιώνω επί καθημερινης
    (πολιτικης και κοινωνικης)βάσης με αξιόλογους
    και ευρύνους πολίτες αυτής της εννιαίας πλέον χώρας,εχω χάσει σχεδόν κάθε ελπίδα για την κοινωνικη και πολιτική πρόοδό της.....
    όσο για την όποια οικονομική της πρόοδο...
    (παλάτια στην άμμο)
    τα κακά μαντάτα καταφθάνουν ταχέως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ ανώνυμε,

    Όπως γνωρίζεις η συνθήκη που επισφράγισε την λήξη του Α’ πολέμου (με βασικό αρχιτέκτονα βεβαίως τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ) εκ’ των πραγμάτων και του περιεχομένου της δεν μπόρεσε να λειτουργήσει παρά ως ανακωχή μεταξύ των δύο μεγάλων πολέμων.

    Ο πόλεμος δεν ήταν του άξονα. Ο Β’ πόλεμος ήταν αυτό ακριβώς : η υπέρτατη αναμέτρηση μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. (δεν αναρωτήθηκες ποτέ γιατί καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν πολέμησε επί της ουσίας τους Γερμανούς ;)

    Δεν είμαι σε θέση να κρίνω σε βάθος την άποψη του Στάλιν περί δύο Γερμανιών. Διαισθητικά όμως και εξ’ όσων αυτή την στιγμή γνωρίζω η άποψη αυτή μου εμφανίζεται ως αίολη και εξωπραγματική.

    Περισσότερο κοντά στην ιστορική αλήθεια θεωρώ την θέση σου :

    “… της πολιτικής των κύκλων που είχαν συσπειρωθεί γύρω από τον Κόνραντ Αντενάουερ και της προτίμησης των Δυτικών ότι είναι καλύτερα να ελέγχουν εξ ολοκλήρου τη μισή Γερμανία, παρά κατά το ήμισυ ολόκληρη. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο Γερμανίες, με διαφορετικά κοινωνικοπολιτικά συστήματα.”

    Αυτό το εντός εισαγωγικών απλό επιχείρημα ισχύει κατά την άποψή μου αυτούσιο και από την αντίστροφη πλευρά ! Και οι δύο ‘ψυχροί’ μονομάχοι, και τα δυο μπλοκ προτιμούσαν ακριβώς αυτό : “… να ελέγχουν εξ ολοκλήρου τη μισή Γερμανία, παρά κατά το ήμισυ ολόκληρη …”

    Ο θαυμασμός σου για το τείχος του Βερολίνου το οποίο κατά την άποψή σου «... εξασφάλισε την ειρήνη ... » δυστυχώς δεν με βρίσκει σύμφωνο. Θεωρώ την οικοδόμηση αυτού του τερατουργήματος στίγμα και ντροπή για τον Άνθρωπο, άλλωστε τα ίδια αισθήματα και την ίδια απέχθεια μου προξενεί το τείχος της Ιερουσαλήμ το οποίο επίσης «εξασφάλισε την ειρήνη» !

    Εάν οποιοδήποτε καθεστώς χρειάζεται σχεδόν τον μισό πληθυσμό ως πληροφοριοδότες (Στάζι) έναντι του άλλου μισού για να μπορέσει να επικρατήσει αυτό για μένα σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο σοβαρό και βαθύ πρόβλημα στο καθεστώς το ίδιο και όχι στον λαό.

    Δεν έχει νόημα να ανοίξουμε μια συζήτηση περί φασισμού, καπιταλισμού και κομμουνισμού τίποτε από αυτά δεν με γοήτευσε ποτέ και στις μέρες που ζούμε μάλλον επιβεβαιώνομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails