Η Στάζι και ο Blair (το Έπος της μη - κουκούλας)

Όταν είδα την ταινία ‘Οι ζωές των άλλων’ (Das Leben der Anderen) του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Φλόριαν Χένκελ Φον Ντόνερσμαρκ ξεκαθάρισα και αντιλήφθηκα καλύτερα πώς ήταν δομημένη η Ανατολικογερμανική κοινωνία και πως υποβασταζόταν στην πορεία της προς την συνεχή υποβάθμιση των σχέσεων, της πολιτείας, των ανθρώπων, της ζωής της ίδιας.

Μαζί με αυτά όμως αντιλήφθηκα και άλλα πράγματα !

Σήμερα έχω την αίσθηση ότι πολλές από τις ‘προηγμένες’ κοινωνίες της ΕΕ, πολλά από τα πολύτιμα πρότυπά μας, έχουν ήρεμα και αθόρυβα αρχίσει την διολίσθησή τους σε θεσμική υποβάθμιση των κοινωνιών. Στην χρήση του προσφορότερου κάθε φορά μπαμπούλα ώστε να δικαιολογήσουν τον αυταρχισμό, την αυθαιρεσία και στο τέλος την εχθρότητά τους προς τον μέσο πολίτη τον ‘άγνωστο άνθρωπο’.

Θυμάστε πριν από κάμποσο καιρό την πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μέρκελ για δημιουργία βιολογικής βάσης δεδομένων με στόχο την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας (φυσικά !) και της εγκληματικότητας; Αρκετοί Γερμανοί αντέδρασαν τότε και μάλιστα με ευρηματικότητα και χιούμορ οργανώνοντας διαδηλώσεις όπου κυριαρχούσαν ως αξεσουάρ οι ... άπλυτες κάλτσες ως δώρο προς τους αστυνομικούς !

Δεν γνωρίζω ποια ήταν η τελική τύχη αυτής της Γερμανικής ρύθμισης αλλά μου θύμισε και τότε, έντονα, αντίστοιχες μεθόδους στην Ανατολική Γερμανία.

Εκεί, κατά την ‘σοσιαλιστική’ περίοδο οι συλλαμβανόμενοι αντίπαλοι του καθεστώτος κάθονταν σε καρέκλες με ειδικά μαλακά μαξιλαράκια ώστε εκπαιδευμένοι σκύλοι να μπορούν αργότερα να τους ψάξουν με βάση την προσωπική τους ... μυρωδιά !

Ίσως πολλοί από εμάς να το έχουμε πλέον συνηθίσει αλλά η υπερβολική και οπωσδήποτε ενοχλητική διαδικασία που υποχρεωτικά πρέπει να υποστούμε κάθε φορά που ταξιδεύουμε με αεροπλάνο δεν είναι άλλο από μια ‘ανώδυνη’ εκπαίδευση στην υποτέλεια, στην ελαστικοποίηση της αξιοπρέπειας στην ανοχή της καταχρηστικής εξουσίας. Είναι τα προκαταρτικά φίλοι μου, μετά τα προκαταρτικά έρχεται ο έρωτας !

Αλλά το βασικότερο εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε για την πλήρη αλλοτρίωση της κοινωνίας δεν ήταν άλλο από την κοινωνία καθ’ εαυτή ! Θα θυμάστε ότι μετά την πτώση του τείχους και αφού δόθηκε ελεύθερη πρόσβαση στα αρχεία της Στάζι έγινε κατανοητό ότι η μυστική αστυνομία χρησιμοποιούσε ως συνεργάτες και πληροφοριοδότες τους μισούς σχεδόν από τους πολίτες της χώρας !

Αφορμή για τις γκρίζες έως κατάμαυρες αυτές σκέψεις ήταν η ανάρτηση του εξαιρετικού ιστότοπου MACEDOINE :

“APOCALYPSE....H ΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΜΗΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ”

Εκεί, μεταξύ άλλων σοκαριστικών, αναφέρει: “H Βρετανία οργανώνει πολίτες (ρουφιάνους) στην αντιτρομοκρατική, και οι δαπάνες θα είναι £ 3,5 δισ. λίρες το χρόνο..!”

Θα γνωρίζετε βέβαια ότι η κυβέρνησή μας μετά τα ευφυέστατα μέτρα κατά της τρομοκρατίας (sic) που αφορούν στην ποινικοποίηση της κουκούλας και την έμμεση πλην σαφέστατη επαναφορά του νόμου περιύβρισης αρχής, προσέτρεξε στον, από τα παλιά αγαπητό και σεβαστό εταίρο της, την υπέρ - συντηρητική κυβέρνηση των Εργατικών (!) [φανταστείτε τι θα δει η Ευρώπη με τον Κάμερον ], για να αντλήσει επί πλέον συμβουλές και βοήθεια ώστε να μετριάσει ή ακόμη και να καλύψει την αναμφισβήτητη πλέον εχθρότητά της προς τον μέσο Έλληνα και την αποδεδειγμένη παντελή ανικανότητά της.

Η βοήθεια ήλθε (με το αζημίωτο βέβαια) στο πρόσωπο του Ian Blair μεγάλο - αστυνόμου του μεγάλο - βασιλείου του οποίου το βιογραφικό – όπως και των συνεργατών του - βρίθει από επιτυχίες όπως λανθασμένες συλλήψεις, άδικοι θανατηφόροι πυροβολισμοί σε υποτιθέμενους τρομοκράτες κλπ. Ο κος Blair διεκδικεί επίσης και την πατρότητα της μεγαλοφυούς ιδέας να γεμίσει το Λονδίνο με εκατομμύρια κάμερες.

Συνεκτιμώντας όλα αυτά μου δημιουργείται η απορία για ποιο λόγο οι συμπαθείς Ηρακλειδείς της ‘ησυχίας’ της ‘τάξεως’ και της ‘ασφάλειας’, οι διάφοροι μουστακαλήδες (με ανοικτό πουκάμισο παρακαλώ) τιτλούχοι έχοντες την ‘αρχήν’ της Αττικής γης και που δεν τους αρέσει να κωλώνουν (sic) καθώς και οι συμπαρομαρτούντες αυτών, δεν ανατρέχουν στα αρχεία της Στάζι.

Είναι αμεσότερο και οικονομικότερο !

Εκεί θα βρουν αρχές λειτουργίας, μεθόδους οργάνωσης και έρευνας και κάθε είδους τεκμηρίωση ώστε να προσαρμόσουν αντίστοιχα τις υπηρεσίες τους και να επιτύχουν την αποτελεσματικότητα που επιθυμούν.

Όλα αυτά βέβαια εις βάρος της ποιότητας του πολιτεύματος και της ποιότητας της ζωής των πολιτών αυτής της χώρας που παρ’ όλα τα προβλήματά της εξακολουθεί να ‘έρχεται από μακριά’.
.