Διαβάζοντας στο www.press-gr.blogspot.com το άρθρο του κυρίου Νίκου Προμπονά ‘Εορταστικές σκέψεις...’ εντελώς ανέλπιστα και απότομα ξεκαθάρισε μέσα στο μυαλό μου το τι συμβαίνει τις τελευταίες δύο - τρεις εβδομάδες στην χώρα μου.
Όλες αυτές τις ημέρες παρακολούθησα από κοντά την επικαιρότητα και διάβασα διάφορα άρθρα και απόψεις. Διάβασα πολύ! Παρ’ όλες όμως τις προσπάθειές μου δεν κατάφερα να βρω μια ολοκληρωμένη θέση, ένα συμπαγές επιχείρημα που να έχει αρθρωθεί από τους ‘καθ’ ύλην’ αρμόδιους δηλαδή την πνευματική ηγεσία του τόπου, τους διανοούμενους, τους ανθρώπους της τέχνης.
Κυκλοφόρησαν διάφορα γραπτά και συνεντεύξεις όπως το πρώτο (και ύστερα το δεύτερο) κείμενο του Μίκη Θεοδωράκη, η συνέντευξη του καθηγητή Γιανναρά και το ‘συλλογικό’ κείμενο του κυρίου Δοξιάδη.
Εξαίρεση μερικές λακωνικές τοποθετήσεις πανεπιστημιακών δασκάλων.
Οι θέσεις των κομμάτων αφού ξεκίνησε μία ευγενής άμιλλα τοποθετήσεων – με το ένα μάτι στους ψήφους – κατέληξε σε παρεμφερείς ή ακόμα και ταυτόσημες θέσεις με ελάχιστες διαφορές, ομοειδείς θέσεις που διατρέχουν ολόκληρο το υπάρχον ‘πολιτικό’ φάσμα.
Το κείμενο όμως του κυρίου Προμπονά έδρασε μέσα μου ως καταλύτης. Αντιλήφθηκα επί τέλους ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες που συνυπάρχουν στον ίδιο τόπο.
Η μία Ελλάδα είμαστε εμείς οι νομοταγείς και σοβαροί πολίτες. Εμείς που τελειώσαμε το Πανεπιστήμιό μας ολοκληρώσαμε τα μεταπτυχιακά μας, οπότε αμέσως μετά αρχίσαμε να δουλεύουμε πολύ σκληρά, τόσο σκληρά που ξεχάσαμε ότι μία Πέμπτη βράδυ ήμασταν μέσα στο Πολυτεχνείο. Επίσης είναι πλέον αδύνατον να θυμηθούμε τι ακριβώς γυρεύαμε εκεί!
Η άλλη Ελλάδα είναι ‘οι Άλλοι’. Αυτοί οι Άλλοι είναι ενοχλητικοί. Ήταν πάντα ενοχλητικοί. Στην αρχή δεν μας άφηναν να κοιμηθούμε διότι ήθελαν το γάλα τους ή απλά να παίξουν. Μετά άρχισαν τις ερωτήσεις οι οποίες όλο και δυσκόλευαν και στο τέλος η κατάσταση έγινε ανυπόφορη! Αυτοί οι ‘Άλλοι’ άρχισαν να μην ανέχονται την υποβάθμιση των αξιών, την καταστροφή του εκπαιδευτικού συστήματος, την διάλυση της οικονομίας, τις επεκτεινόμενες νοοτροπίες καταστολής, τον υπερ-συντηρητισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ... Όπως καταλαβαίνετε το πράγμα δεν πήγαινε άλλο. Το ποτήρι ξεχείλισε!
Πρέπει επειγόντως να προστατευτούμε από αυτούς τους ‘άλλους’. Ξέχασα να σας πω ότι οι ‘Άλλοι’ μυρίζουν και ‘αριστερίλα’ ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων ... απροσδιόριστο ..., καμιά φορά σπάνε και βιτρίνες και άκουσον-άκουσον καθυστερούν την έναρξη θεατρικών παραστάσεων!
Σίγουρα θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, στο κάτω-κάτω και αν τέσσερις ή πέντε ‘Άλλοι’ πέσουν νεκροί, δεν χάλασε ο κόσμος – εδώ κάτι λέγεται σχετικά με ομελέτα και σπασμένα αυγά αλλά μου διαφεύγει ...
Έτσι είναι, αυτό πρέπει να γίνει, στο μεταξύ προσπαθώ από το πρωϊ να υπολογίσω την παρακάτω εξίσωση: Αν (λέμε ΑΝ) ένας ανεπάγγελτος κομματάνθρωπος χωρίς προσόντα και ευαισθησία, χωρίς όραμα και αρχές καταλήξει να γίνει υπουργός, τότε αυτό το τελείως φανταστικό και υποθετικό σενάριο – ως καταστροφή – με πόσες σπασμένες βιτρίνες ισοδυναμεί; Η πάλι το κατεστραμμένο σύστημα υγείας σε πόσους καμένους κάδους απορριμμάτων αντιστοιχεί; (ως φαινόμενο καταστροφικής βίας πάντοτε)…
Νάστε καλά κύριε Προμπονά με κάνατε και ησύχασα ...
Σταματάω εδώ, κουράστηκα. Σίγουρα κούρασα και εσάς, επιστρέφω στο σπίτι μου. Ευτυχώς οι δικοί μου ‘Άλλοι’ είναι 21 και 24 ετών έχουν σταματήσει τις ερωτήσεις γιατί άρχισαν να βρίσκουν απαντήσεις. Oπότε με ενοχλούν όλο και λιγότερο...
... καληνύχτα σας ...
LinkWithin
Καλά τα λες καπετάνιε, αλλά ποιός τα ακούει ... Καλά ο τύπος είναι απερίγραπτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε καλή χρονιά κι άλλα κακά να μην μας βρούνε (χλωμό το βλέπω).
AEF.
Το τραγικό αδιέξοδο της νεοελληνικής Δημοκρατίας
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Δεκεμβριανά του 2008 μοιάζουν πολύ μα τα Δεκεμβριανά του 1944 στο γεγονός ότι φέρνουν στην επιφάνεια πραγματικότητες, από καιρό καλυμμένες και απωθημένες.
Σήμερα, η εγκληματική ενέργεια του αστυνομικού οργάνου προκαλεί την κοινωνική ευαισθησία. Ποια είναι όμως πραγματικά αυτή και πόσο ευθύνεται για τα οδυνηρά γεγονότα;
Ο χώρος των Εξαρχείων υπάρχει και λειτουργεί εδώ και καιρό σαν χώρος ελευθεριακής και εναλλακτικής εκτόνωσης, με την ανοχή και την υποστήριξη της πλειοψηφικά μικροαστικής ελληνικής κοινωνίας, η οποία έχει ανάμεσα στα άλλα και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του παλαιότερου πολιτικού της ακτιβισμού. Η ιδεοτυπική «αριστερά» αυτής της κοινωνίας, καθώς μεταφέρεται στα παιδιά της, αναζητεί έναν χώρο διεξόδου και έκφρασης. Και τον βρίσκει στο συγκεκριμένο γεωγραφικό Τρίγωνο. Μόνο που επειδή είναι «ιδεοτυπική», χωρίς καμία αναφορά σε πραγματικές κοινωνικο- οικονομικές συνθήκες, καθώς και από καιρό συμβιβασμένη στο μηχανισμό της εξουσίας, το απότοκο «εναλλακτικό» δημιούργημά της φέρει όλα τα σημάδια του «κακού» ελευθεριακού σκέπτεσθαι: δηλαδή τον εύκολο τσαμπουκά, την αυθάδεια, την αναίδεια, την παραφορά. Προσοχή. Αυτά τα «κακά» υπάρχουν σε κάθε δυνάμει και ενεργεία επαναστατική ομάδα σε όλο τον κόσμο. Μόνο που εδώ, καθώς ο «χώρος» των Εξαρχείων δεν έχει καμία υλική αναφορά και καθώς οι γονείς και προπάτορες είναι και αυτοί ανερμάτιστοι και μετεωριζόμενοι, αυτά τα «κακά» στοιχεία υποσκελίζουν τα όποια υπαρκτά «καλά». Με δύο λόγια, και στο Βερολίνο και στην Κοπεγχάγη (για παράδειγμα) συναντάς νεανικά- ελευθεριακά προάστια, και εκεί με μπίρες, βρισίδια και ναρκωτικά.
Μόνο που εκεί η όλη κοινωνική δομή και η παράδοση του λαού οδηγούν και σε πειραματισμούς αυτο-οργάνωσης και κοινοβιακής ζωής. Ο εύκολος τσαμπουκάς της μικροαστικής Δημοκρατίας μπορεί εκεί να γίνει και κοινωνικός πειραματισμός. Βέβαια, αυτό διότι τα «παιδιά» αλλού δεν επιστρέφουν αναγκαστικά μετά τον απογευματινό καφέ της πλατείας στους λαχανοντολμάδες και τα σουβλάκια της μαμάς, γιαγιάς ή του χωριού.
Και εδώ μπαίνουμε στο θέμα της γκετοποίησης των Εξαρχείων. Γκέτο σημαίνει κλειστή, οριοθετημένη κοινωνική οργάνωση, που συμβαίνει είτε για λόγους έξωθεν απειλής είτε για λόγους μειονοτικής μη προσαρμογής στα δεδομένα κοινωνικά πρότυπα. Γκέτο σημαίνει ζωή. Και η ζωή απαιτεί υλικές αναφορές, κοινωνικές σχέσεις και εδραίες ιδεολογίες. Στην Αθήνα δεν έχουμε ούτε τους άνεργους των προαστίων του Λονδίνου, ούτε τους καταπιεσμένους Μαύρους του Los Angeles ούτε τους φυλετικά και ταξικά περιορισμένους του Παρισιού. Έχουμε μικροαστικά παιδιά, που επιλέγουν φαινομενολογικά στοιχεία εναλλακτικής διαβίωσης, και που σ’ αυτή την προσπάθειά τους «στηρίζονται» από την υπόλοιπη κοινωνία. Η κοινωνία δεν τα περιθωριοποιεί, γιατί είναι αυτά τα παιδιά μέρος της, γι’ αυτό και δεν θα τα καταδικάσει ποτέ, δεν θα στηρίξει ποτέ σκληρές κατασταλτικές πολιτικές, και στο τέλος θα αποθεώσει τη γενναιότητά τους (το γλείψιμο των ΜΜΕ προς τον Αλέξη καταντά γελοίο). Εγώ δεν ξέρω επαναστάτες μειοψηφιών, πολύ περισσότερο νεαρής- σχολικής ηλικίας, να χαίρουν τέτοιας ευρείας δημοσιότητας και υποστήριξης από την υπόλοιπη κοινωνία, που ταυτόχρονα καίγεται ή καταστρέφεται.
Τα πράγματα είναι τραγικά, διότι αυτή η δια αντιπροσώπου (δηλαδή των παιδιών) εκτόνωση των μεγαλύτερων γενιών, που καταλαβαίνουν ενδόμυχα ότι δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα, σπιλώνει τις όποιες νεανικές πρωτοβουλίες, αποκρύπτει τη μικροαστική λογική τους, και δεν βοηθάει την κοινωνία ν’ αντιμετωπίσει τα πραγματικά της προβλήματα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι οι πραγματικές συγκρούσεις «δημιουργούν» πολιτική, όχι οι ένθεν και ένθεν τσάμπα μαγκιές..
Η πολιτική εξουσία και η Αστυνομία είναι έρμαια αυτής της αδυσώπητης αυτό-παγίδευσης της μικροαστικής μας Δημοκρατίας. Καλείται να αντιμετωπίσει καταστάσεις που άμα τις αντιμετωπίσει, θα βρεθεί στη θέση του κοινωνικά κατηγορουμένου. Η επιχειρησιακή σύγχυση και η πολιτική θολούρα δεν είναι μόνο πρόβλημα Δημόσιας Διοίκησης, είναι πρώτιστα αδυναμία της ίδιας της Κοινωνίας να αντιμετωπίσει τις κρίσεις της.
Ο αστυνομικός που «ξεφεύγει» και εκτελεί εξ’ επαφής, υπάρχει διότι ακριβώς δεν υπάρχει οργανωμένη και αποφασισμένη κοινωνία, άρα και αστυνομία. Οι σερίφηδες και οι ράμπο εκκολάπτονται σε συνθήκες απουσίας πολιτισμένης πολιτικής ζωής.
Ο μέσος πολίτης «συγχωρεί» τον τσαμπουκά του πιτσιρικά, διότι αυτός είναι συνήθως γιός, ανιψιός ή ξαδελφάκι του (δεν ξέρω αν τα αισθήματα συμπάθειας θα ήταν τα ίδια για τους Τσιγγάνους, Μουσουλμάνους ή τους Αλβανούς), μετά τον τσαμπουκά θα επιστρέψει σπίτι του (δεν ζει σε κανένα γκέτο), του θυμίζουν τις ένδοξες ημέρες της επαναστατικής νιότης του, δεν απειλείται η θέση του (διότι ξέρει ότι ο πιτσιρικάς δεν αμφισβητεί ριζικά την μικροαστική δημοκρατική συναίνεση, άλλωστε αργότερα θα θέλει να μπει και αυτός στο Δημόσιο ή θα γίνει ένας διαμαρτυρόμενος πολίτης των Καναλιών) και, τελικά, θέτει η ενέργεια αυτή σε κρίση ένα «σύστημα», το οποίο αυτός ποτέ δεν «χώνεψε» ούτε και δημιούργησε, κατά συνέπεια του είναι εντελώς ξένο.
Α, και κάτι ακόμη. Η παρασιτική οικονομική δραστηριότητα δεν «ενοχλείται» από τη διάλυση της εμπορικής- οικονομικής υποδομής, σαν αποτέλεσμα των εμπρησμών και των πυρπολήσεων. Ολόκληρη η κοινωνία είναι κατά βάθος εθισμένη στη λογική του παζαριού και της «μαύρης» δοσοληψίας, τι έγινε αν καούν κάποια καταστήματα και πληγεί ο τουρισμός;
Σημείωση 1. Η πρόσφατη αναφορά σε αλλοδαπούς πλιατσικολόγους και τσιγγάνους επαναστάτες καταδεικνύει ότι η ελληνική Κοινωνία, εν συνόλω, δεν γνωρίζει τα πραγματικά της προβλήματα. Αυτά έχουν να κάνουν με την μεταμόρφωση της αριστερο- λαϊκής ( και άκρως ευαίσθητης) κοινωνικής ευταξίας σε σύγχρονο, μετα- μοντέρνο πεδίο σύγκρουσης άγριων και ανεξέλεγκτων δυνάμεων.
Σημείωση 2. Η αναφορά της Παπαρήγα αγγίζει την αλήθεια, καθώς όντως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο «γλειψιματίας» της κάθε βλακείας, στο όνομα της μικροαστικής του, υποκριτικής αριστεροσύνης. Όμως μόνο «αγγίζει την αλήθεια», διότι- κατά παράδοξη ειρωνεία- ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεταμοντέρνος, ενώ της Παπαρήγα πεπαλαιωμένος. Υπέρμαχος της υποκριτικής Δημοκρατίας είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ήρωες του αντιεξουσιαστές και πλιατσικολόγοι Πακιστανοί….
Σημείωση 3. Κάτι αισθητικής τάξεως. Το περιβόητο βίντεο καταγραφής του «μετά» της εκτέλεσης από κινητό τηλέφωνο, αν προσέξατε συνοδευόταν από «σχολιασμό» κοπέλας, διανθισμένο με διάφορα «μπιπ». Ο τόνος, η προφορά και το λεξιλόγιο της αγανακτισμένης κοπέλας δείνουν ένα στίγμα για το τι είναι η μάζα των αγανακτισμένων με την αστυνομική βία πολιτών. Μιλάμε για πολύ «σικ» σπικάζ…
@AEF
ΑπάντησηΔιαγραφήείσαι αύτός που νομίζω :-) Καλή Χρονιά!
@Γαριβάλδι
ΑπάντησηΔιαγραφήΘίγονται πολλά θέματα σε πολλά είμαστε σύμφωνοι σε άλλα όχι. Καλή η αντιπαραβολή της ιδιότυπης 'Greek' με την κεντροευρωπαϊκή κουλτούρα, αλλά και εμείς εδώ τι πρέπει να κάνουμε, πως αμύνεται κάποιος στην υπερσυντηρητικοποίηση; ;Άώστε είναι ξεκάθαρο στα γραφόμενά μου ότι θεωρώ την παρούσα νέα γενιά 'καλύτερη' με την ουσιαστική έννοια από την δική μου.
... τα ξαναλέμε ...
Καλή Χρονιά!
Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω σε ένα και μόνο. Πιστεύω οτι η δική μας γενιά (και είμαι λίγο μεγαλύτερος από εσένα) ήταν καλύτερη. Στην πορεία όμως και στην εξέλιξη, πώς έγινε και γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα, δεν μπορώ να το εξηγήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ σε.
@ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή και ευτυχισμένη χρονιά!
Εγώ πάλι νομίζω ότι γίναμε αυτοί που είμαστε σήμερα (εσείς & εμείς) δότι απλούστατα δεν είμασταν καλύτεροι. Αν εν είναι έτσι ... χαθήκαμε!