Άχ μωρή Σοβιετία… Άχ!

[ … ]

Ή μεταμόρφωση μιας καθυστερημένης αγροτικής χώρας (της Σοβιετικής Ένωσης) σέ ένα τόσο βραχύ χρονικό διάστημα στη δεύτερη βιομηχανική δύναμη του κόσμου, δείχνει μόνο με πόση δύναμη λειτουργεί ό νόμος τής ανισόμετρης ανάπτυξης στην εποχή μας. Κάτω από την πολύπλευρη τρομακτική πίεση των Ιμπεριαλιστικών μεγαθηρίων του εξωτερικού ή καθυστερημένη ζωή αναγκάστηκε να προχωρήσει με άλματα και να πηδήσει σειρά από ενδιάμεσους σταθμούς.

Αλλά με τί μέσα και με τί μέθοδες! Με τό πιστόλι και το μαστίγιο τής Γκεπεού, με τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, με τούς δρακόντειους νόμους στα εργοστάσια, με τις νόρμες τής εξουθενωτικής εργασίας, με τη βίαιη κολεκτιβοποίηση, πού διαρκώς μετατόπιζε όγκους μαζών από την ύπαιθρο στην πόλη.

Και ύστερα από τον πόλεμο το θαύμα τής ανασυγκρότησης και τής ανοικοδόμησης:

Με τη βάρβαρη χρησιμοποίηση εκατομμυρίων αιχμαλώτων στην πιο αποκτηνωτική αναγκαστική εργασία, με τη ληστεία τής Γερμανίας, Αυστρίας κλπ. υπό την μορφή των επανορθώσεων από την τρέχουσα παραγωγή και την μεταφορά ολοκλήρων βιομηχανικών εγκαταστάσεων στη Ρωσία, με την εκμετάλλευση των «λαϊκών δημοκρατιών» υπό την μορφή των ετεροβαρών εμπορικών συνθηκών.

--

Μόνον από την Πολωνία απομυζούσε (δυνάμει τής συμφωνίας τής 16 Αύγουστου 1345, πού υποχρέωνε την Πολωνία να παραδίνει κάρβουνο στη Ρωσία με την τιμή των 2 δολαρίων τον τόνο, όταν στη διεθνή αγορά ή τιμή του ήταν 16 δολάρια) 100 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο, ποσόν δηλαδή που ποτέ δεν το πήραν οι Άγγλοι καπιταλιστές από όλες τους τίς επενδύσεις στις Ινδίες.

--

[ … ]

Από το επίμετρο του Άγι Στίνα (Σπύρος Πρίφτης) στο βιβλίο ‘Ρωσική Επανάσταση’ της Ρόζας Λούξεμπουργκ, εκδ. ύψιλον, σ.118-119

Ο Λενινισμός/Σταλινισμός ως προάγγελος της συντριβής του Ρωσικού σοσιαλισμού:

…

Στα τέλη του 1920 (ο Λένιν) επανέρχεται σε αυτήν (θέση του 1917) με μια διαφορετική μορφή: Οι μπολσεβίκοι ‘εν ονόματι της εργατικής τάξης’ θα αναλάβουν να βγάλουν τη χώρα από τη βαρβαρότητα [ … ] και να αναπτύξουν τις παραγωγικές δυνάμεις.

[ … ]

Ο Λένιν επιμένει πάνω σε αυτή την άποψη και με αδίστακτο χέρι καταφέρει άγρια χτυπήματα προπαντός εναντίον του τμήματος εκείνου της εργατικής τάξης που αντιδρά σε αυτόν και που εξακολουθεί να μιλάει τη γλώσσα της Επανάστασης.

Οι απεργίες καταστέλλονται με τη βία. Η εξέγερση των ναυτών της Κροστάνδης (με το σύνθημα ‘κάτω οι Μπολσεβίκοι ζήτω τα Σοβιέτ’) πνίγεται κυριολεκτικά στο αίμα.

[ … ]

Το 10^ο Συνέδριο το Μάρτη του 1921 καταργεί τις εργατικές κολεκτίβες, παραδίδει δηλαδή τα εργοστάσια στο κόμμα, και διαγράφει την Εργατική Αντιπολίτευση που απαιτούσε να μείνουν τα εργοστάσια στα χέρια των εργατών, που κατάγγελλε το κόμμα  ότι σφετερίζεται την εξουσία των μαζών και που διατύπωνε καθαρά από τότε την άποψη ότι αυτό που πάει να γίνει με τον καταναγκασμό των μαζών δεν είναι Σοσιαλισμός αλλά κρατικός Καπιταλισμός.

…

Από το επίμετρο του Άγι Στίνα (Σπύρος Πρίφτης) στο βιβλίο ‘Ρωσική Επανάσταση’ της Ρόζας Λούξεμπουργκ, έκδ. ύψιλον, σ.105-106

‘Πάνω στην Άμεση Δημοκρατία και την Απάτη των Εκπροσωπήσεων’ --- Marquis de Sade

[ … ] Η ψήφος του λαού πρέπει να εγκρίνει τους νόμους που ψηφίζονται για να τον δεσμεύσουν, πρέπει λοιπόν ο ίδιος ο λαός να βρίσκεται εκεί, χωρίς να εκλέγει άλλους στη θέση του: η εκλογή, αποτέλεσμα πάντοτε μιας επιλογής, θα έφερνε με αυτόν τον τρόπο, στο προσκήνιο, εκείνον που τις περισσότερες φορές, δυστυχώς, κατέχει την τέχνη να καταστρατηγεί τον νόμο ή τον τρόπο να τον παραβαίνει.

Ο Σόλων έλεγε ότι ‘οι νόμοι είναι σαν τον ιστό της αράχνης από τον οποίο περνούν οι μεγάλες μύγες, και στον οποίο παγιδεύονται οι μικρές’.

Αυτή η παρομοίωση ενός μεγάλου ανθρώπου μας οδηγεί να αναγνωρίσουμε ουσιαστικά και ίσως κατά προτίμηση, το μέρος εκείνο του λαού που έχει υποστεί την χειρότερη μεταχείριση, σαν το ποιο κατάλληλο για την επικύρωση ενός νόμου, άλλωστε αφού αυτό το μέρος του λαού πλήττει συχνότερα ο νόμος, είναι δικαίωμά του να διαλέξει το νόμο που δέχεται να το περιορίζει.

[ … ]

Κανένας στον κόσμο δεν έχει ίσως μεγαλύτερη εμπιστοσύνη από εμένα στους εκπροσώπους μας, αλλά ξέρω μέχρι που φτάνει η κατάχρηση της εξουσίας, έχω ξεδιαλύνει όλες τις πονηριές του δεσποτισμού, έχω μελετήσει τους ανθρώπους και τους ξέρω. Γνωρίζω ότι πολύ δύσκολα αποποιούνται την εξουσία που τους έχουν εμπιστευτεί και ότι δεν υπάρχει τίποτα δυσκολότερο από το να βάλεις όρια στον εκλεγμένο αυταρχισμό [ … ]

Απόσπασμα από το κείμενο ‘Πάνω στην Άμεση Δημοκρατία και την Απάτη των Εκπροσωπήσεων’   ---   Marquis de Sade