Ποιοι φοβούνται το Πανεπιστήμιο;

Βλέπω με στενοχώρια πως το πολύπαθο υπουργείο Παιδείας προσανατολίζεται να στηρίξει την διαδικασία εισαγωγής στα Πανεπιστήμια κύρια πάνω στο βαθμό απολυτηρίου στο λύκειο. Αυτό έμμεσα σημαίνει εντονότερο ανταγωνισμό στο λύκειο, ενίσχυση της ιεραρχίας μέσα στο σχολείο και ισχυροποίηση του ρόλου των καθηγητών και την εξουσίας τους πάνω στη ζωή και το μέλλον των μαθητών τους.

Με στενοχώρια λοιπόν, γιατί η εμπειρία μου ως μαθητή, ως γονέα που είδε τα παιδιά του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και κάποια σχετική επαγγελματική ενασχόληση, με βοήθησαν να αντιληφθώ συνδυαστικά την πνευματική οκνηρία, τον υπερσυντηρητισμό και την αμορφωσιά που χαρακτηρίζει το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα των διδασκόντων στη μέση εκπαίδευση.

Μέσα από τον φαύλο κύκλο άκαρπων αναζητήσεων το υπουργείο για μια ακόμα φορά κλωθογυρίζει ανάμεσα σε μέτρα που δυσκολεύουν τους νέους και δείχνουν στο παρελθόν αντί να ανοίγουν διέξοδο σε ένα φωτεινότερο μέλλον.

Η διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι νομίζω πασιφανές πως πρέπει να αφορά πρωτίστως τα ίδια τα Πανεπιστήμια.

Ουδείς όμως από όσους αποκαλούνται ‘δεξιό’, ‘αριστερό’ ή ‘κεντρώο’ πολιτικό προσωπικό -και μάλιστα εντελώς ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις και τη σύνθεση του Κοινοβουλίου- δεν τολμά να δώσει στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο τις ευθύνες και την αυτονομία που δικαιωματικά του ανήκουν.