Αν θες να λέγεσαι Άνθρωπος

Αν δεν ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Αν ούτε μια στιγμή δεν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

Αν δεν σταματήσεις ούτε μια στιγμή να ονειρευτείς

Αν δεν έχεις καιρό ούτε καν για τον εαυτό σου

Αν αφήσεις μάνα κι αγαπημένη χωρίς ουτ’ ένα δισταγμό

Αν δεν σταθείς ποτέ ν’ ακούσεις μια φυσαρμόνικα το βράδυ

Αν δεν σκύψεις -χαμένος από Όλα- πάνω απ΄ το κόκκινο στόμα της αγάπης σου

Αν (εγωιστής και υπερφίαλος) νιώθεις υπεύθυνος για όλα τα όνειρα του κόσμου

Αν είσαι τόσο έτοιμος να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό

Τότε φίλε μου, δεν είσαι Άνθρωπος…

Θανάσης Κοντονάτσιος