Γνωρίζω τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους - I know IS fighters

I know Isis fighters. Western bombs falling on Raqqa will fill them with joy

Jürgen Todenhöfer

The Guardian, Nov 27 2015

(Γνωρίζω τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους. Οι δυτικές βόμβες που πέφτουν στην Ράκκα τους γεμίζουν ικανοποίηση - Jürgen Todenhöfer)

[ Μετέφρασα το άρθρο του J. Todenhöfer που βρήκα  εδώ  ώστε να είναι προσιτό σε όσο το δυνατόν περισσότερους - ΘΚ ]

Μετά την επίθεση στο Παρίσι οι δυτικοί πολιτικοί βαδίζουν ανυποψίαστοι στην παγίδα των τρομοκρατών – όπως ακριβώς έκαναν και μετά το Σεπτέμβρη του 2001. Ανταπαντούν με βόμβες παρόλο που οι βόμβες είναι εξ αρχής, ένας από τους βασικούς λόγους γέννησης της τρομοκρατίας: γιατί οι βόμβες σκοτώνουν κυρίως αθώους ανθρώπους κι έτσι καταλήγουν να δημιουργούν νέους υποστηρικτές της τρομοκρατίας.

Όπως έμαθα από την συναναστροφή μου με μέλη του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το βόρειο Ιράκ, ο «πόλεμος στην τρομοκρατία» του George W Bush κατέληξε να λειτουργήσει σαν ένα κλασικό πρόγραμμα στρατολόγησης στην τρομοκρατία. Το 2001 υπήρχαν καμιά διακοσαριά τρομοκράτες στα βουνά του Hindu Kush (οροσειρά μήκους 800 χλμ μεταξύ κεντρικού Αφγανιστάν και βόρειου Πακιστάν) οι οποίοι αποτελούσαν απειλή για την διεθνή Κοινότητα. Σήμερα, αφού ο «πόλεμος στην τρομοκρατία» στοίχησε την ζωή σε ίσως και ένα εκατομμύριο Ιρακινούς πολίτες, αντιμετωπίζουμε περίπου 100.000 τρομοκράτες. Το Ισλαμικό Κράτος δημιουργήθηκε μόλις έξι μήνες μετά την εισβολή στο Ιράκ. Είναι ‘παιδί’ του Bush.

Πως είναι δυνατόν οι πολιτικοί ηγέτες να μην έχουν μάθει απολύτως τίποτα ύστερα από 14 χρόνια αντιπαραγωγικών αντιτρομοκρατικών πολέμων; Πως γίνεται να πιστεύουν ακόμα πως για να γλυτώσουμε από τις σφήγκες αρκεί να χτυπήσουμε την φωλιά τους με ένα σφυρί;

Η Συριακή πόλη Ράκκα, με τωρινό πληθυσμό μόλις διακόσιες χιλιάδες, έγινε ένας από τους αγαπημένους στόχους του Γάλλου προέδρου François Hollande. Τα Αμερικανικά, Ιοδρανικά, Ρωσικά και Συριακά πολεμικά αεροσκάφη ενισχύθηκαν τώρα από Γαλλικά βομβαρδιστικά. Οι Βρετανοί θα ακολουθήσουν σύντομα, ρίχνοντας το φονικό τους φορτίο σε ότι απέμεινε από τα θεμέλια της πόλης – παρ’ όλο που από τους περίπου διακόσιες χιλιάδες μαχητές του Ισλαμικού Κράτους που κατοικούσαν στην πόλη, μόνο το πολύ λίγες χιλιάδες παραμένουν. Οι περισσότεροι έχουν από καιρό καταφύγει στην Mosul (Μοσούλη), στο Ιράκ, ή στο Deir Ezzor, επίσης στην Συρία.

Η Γαλλία βομβαρδίζει κάθε τι που μοιάζει με στρατόπεδο ή οχυρό: μικρά εργοστάσια, δημόσια κτήρια, νοσοκομεία. Η πλειοψηφία του Αραβικού κόσμου έχει δει φωτογραφίες νεκρών παιδιών στη Ράκκα – το Ισλαμικό Κράτος κάνει ό,τι μπορεί για να τις διαδώσει. Και για κάθε νεκρό παιδί θα υπάρξουν νέοι τρομοκράτες, Ο πόλεμος γυρίζει σαν μπούμερανγκ και θα μας ανταποδώσει το χτύπημα με τρομοκρατία.

Φυσικά, ο Hollande πρέπει να αντιδράσει. Κανείς όμως δεν τον εμποδίζει από το να αντιδράσει με κάποια στοιχειώδη λογική. Σαν αρχηγός ενός κράτους θα έπρεπε να γνωρίζει πως αντάρτικα σώματα δεν ηττώνται με βόμβες. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους βαδίζουν σε τέλεια στρατιωτική σύνταξη ή σε πυκνές αυτοκινητοπομπές μόνο στα προπαγανδιστικά videos. Εκτός κάμερας αποφεύγουν να συνυπάρχουν σε μεγάλες ομάδες και παραμένουν μεταξύ του τοπικού πληθυσμού κατά προτίμηση σε οικοδομικά τετράγωνα που στεγάζουν οικογένειες αμάχων. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα τρομοκρατίας για ηλίθιους.

Κοιτάξτε τη Mosul: είναι μια πόλη που φιλοξενεί ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπους και μόλις δεκαπέντε περίπου χιλιάδες τρομοκράτες. Όμως, αν θέλεις να ξεμπερδεύεις με το Ισλαμικό Κράτος στη Mosul τότε θα πρέπει να ισοπεδώσεις ολόκληρη την πόλη.

Τον Οκτώβριο του 2014 ήμουνα ο πρώτος δυτικός δημοσιογράφος που πέρασε αρκετό χρόνο με τους ανθρώπους του Ισλαμικού Κράτους και επέστρεψε σώος. Κατά την παραμονή μου εκεί γίναμε πολλές φορές στόχος των αμερικανικών βομβαρδιστικών και των μη επανδρωμένων σκαφών (drones). Είναι δύσκολο να περιγράψω την ταχύτητα με την οποία οι συνοδοί μου κατάφερναν κάθε φορά να εξαφανιστούν  ανάμεσα στον ντόπιο πληθυσμό. Καθώς οδηγούσαμε μέσα στην περιοχή του Ισλαμικού Κράτους με πάντα τρία αυτοκίνητα -όπου το ένα ήταν μόνιμο δόλωμα για τα drones- κρατούσαμε σταθερή απόσταση δέκα χιλιομέτρων μεταξύ των αυτοκινήτων. Αλλάζαμε συχνά θέσεις. Το mantra των μαχητών του Ισλαμικού Κράτους ήταν: μην γίνεσαι ποτέ στόχος.

Η τρέχουσα στρατηγική των Γαλλικών βομβαρδισμών -που φαίνεται πως θα υιοθετηθεί τώρα και η Βρετανία- θα χτυπήσει περισσότερο από όλους τον άμαχο Συριακό πληθυσμό. Αυτό θα χαροποιήσει τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους. Ο Hollande θα μπορούσε να τους κάνει πιο ευτυχισμένους μόνο αν έστελνε και χερσαίες δυνάμεις: δυτικές μπότες στο Συριακό έδαφος είναι το απόλυτο όνειρο του Ισλαμικού Κράτους. Αντί να σκοτώνουν κυρίως μουσουλμάνους, αδημονούν να ζήσουν την φαντασιακή μάχη της αποκάλυψης μεταξύ του Καλού και του Κακού κατά την οποία θα μπορέσουν επί τέλους να πολεμήσουν εναντίον της Αμερικής, της Αγγλίας και της Γαλλίας – στο έδαφός τους.

Θα έχουν πολύ καλές πιθανότητες να κερδίσουν μάχες. Αυτοί οι φανατικοί μαχητές έχουν εξαιρετική στρατιωτική εκπαίδευση και αγαπούν το θάνατο. Οι δυτικοί στρατιώτες αγαπούν τη ζωή. Η δύση δεν μπορεί να νικήσει το Ισλαμικό Κράτος με στρατιωτικά μέσα.

Όμως, υπάρχουν τρόποι να νικηθεί το Ισλαμικό Κράτος.

Πρώτα, η Αμερική θα πρέπει να σταματήσει τις χώρες του κόλπου από το να τροφοδοτούν με όπλα τους τρομοκράτες στη Συρία και το Ιράκ.

Ύστερα, η δύση θα πρέπει να βοηθήσει την Τουρκία στο σφράγισμα των μακρών συνόρων με το Ισλαμικό Κράτος ώστε να σταματήσει ο ροή νέων μαχητών προς τις γραμμές του.

Τρίτον, το Ισλαμικό Κράτος υπάρχει μόνο επειδή κατάφερε να συμμαχήσει με τους καταπιεσμένους σουνιτικούς πληθυσμούς στο Ιράκ και στην Συρία. Αυτή είναι η δύναμη που στηρίζει της επιχειρήσεις του. Αν η δύση καταφέρει να διαμορφώσει τους όρους για μια εθνική συμφιλίωση στο Ιράκ και την Συρία που να ενσωματώνει τους σουνίτες (που στο Ιράκ θα πρέπει να περιλαμβάνει τους πρώην Μπααθιστές) στην πολιτική ζωή, το Ισλαμικό Κράτος θα έχει τελειώσει όπως το ψάρι έξω από το νερό.

Είναι πράγματι τόσο δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως η απόπειρα να αντιμετωπισθεί η τρομοκρατία με πολέμους έχει αποτύχει;

Ότι πρέπει να ξανασκεφτούμε τον «πόλεμο στην τρομοκρατία»;

Πως πρέπει επί τέλους να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τον Μουσουλμανικό κόσμο σαν πραγματικούς εταίρους κι όχι σαν φτηνά βενζινάδικα που μπορούμε να ληστεύουμε όποτε θέλουμε;

Οι βομβαρδισμοί αμάχων θα δημιουργούν νέους τρομοκράτες. Πάλι και πάλι.