Επιστροφή στο 1962

Βρήκα αυτό το κείμενο στο blog «The Slog» που μου πρότεινε ένας φίλος. Το θεώρησα αρκετά οξυδερκές, όχι συγκρατημένα απαισιόδοξο (η αισιόδοξο ανάλογα την οπτική γωνία) και επιβοηθητικό, για όσους τυχόν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν μια χοντρική έστω εικόνα του τι παίζεται σήμερα πάνω σ’ αυτόν τον όμορφο πλανήτη από το ανεκδιήγητο είδος μας. Πρόκειται για την παιδευμένη ματιά ενός πολίτη «μέσα» από στην λεγόμενη Αυτοκρατορία. Μπορεί να μην συμφωνούμε σε όλα αλλά σίγουρα δεν διαφωνούμε και σε όλα. Για τους λόγους αυτούς είπα να το μεταφράσω (ελεύθερα), ώστε εγώ να το αφομοιώσω καλύτερα κι εσείς να το διαβάσετε πιο άνετα :-)

Ανάλυση: Ευρωζώνη, Ιράν & Κίνα – Είναι το τέλος της Αμερικανικής ηγεμονίας;

Το ερώτημα φαίνεται να είναι από τα κυριότερα για τις ΗΠΑ αυτήν την εβδομάδα. Σε έναν μελαγχολικό κόσμο όπου η εθνική και η εξωτερική πολιτική δύσκολα ξεχωρίζουν πλέον, υπάρχουν καταφανή σημάδια πως η Αμερικανική θέληση δεν επικρατεί πλέον ανά τον κόσμο. Το τι μπορεί να επακολουθήσει ίσως είναι  εξαιρετικά αποκρουστικό. Το Slog προτείνει αυτή την ανάλυση βασισμένη πάνω στα τελευταία νέα και τις πρόσφατες εξελίξεις.

Η χθεσινή αρνητική (και ανώνυμη) απάντηση από το Πεκίνο θα μπορούσε να έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητη από τα media, αλλά όσοι παρατηρούν τις κινήσεις της Κίνας αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα ξεκάθαρο ‘όχι’ προς τους Ευρωπαίους επαίτες … αλλά και μια περιφρονητική χειρονομία απέναντι στην πολιτική πίεση που προήλθε για το ίδιο θέμα από τις ΗΠΑ την τελευταία εβδομάδα. Κάποιος ανώνυμος Κινέζος γραφειοκράτης εμφανίστηκε να λέει διάφορα ομιχλώδη, μπερδεμένα και αμφίσημα περί της Κινεζικής εσωτερικής κατάστασης, μην παραλείποντας φυσικά να τονίσει την αγάπη και την προσήλωση της Κίνας προς την παγκόσμια ειρήνη κλπ κλπ. Αυτό ήταν όλο, αν εξαιρέσει κανείς την ξώφαλτση αναφορά για τις Ευρωπαϊκές εισαγωγές Κινεζικού χάλυβα:

«Η απαρχή διεξαγωγής μιας έρευνας για αντι-εισαγωγικές επιδοτήσεις στέλνει αρνητικά μηνύματα σχετικά με τον εμπορικό προστατευτισμό στην ΕΕ. Αυτό εγείρει ανασφάλεια σχετικά με το Κινεζο-Ευρωπαϊκό εμπόριο χάλυβα, αλλά και βλάπτει τις ειλικρινείς προσπάθειες του Κινεζικού λαού για μια συνεισφορά στην επίλυση της Ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Οι Ευρωπαίοι οφειλέτες που βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα μεγάλων Δημοσίων Χρεών θα έπρεπε να είναι περισσότερο ανοικτοί και να δείχνουν κατανόηση και μεγαλύτερη διάθεση συνεργασίας σχετικά με την αντιμετώπιση της κρίσης» (εξαιρετικά κοφτερή Κινεζική ευγένεια έ; Επιστρέφει ίσως η αδυσώπητη και αλαζονική διπλωματία της εποχής των Μίνγκ).

Εντάξει, οι ευρωκράτες μπαίνουν στην μέση ως συνήθως αλλά η ανακίνηση του παραπάνω ζητήματος από το Πεκίνο δεν είναι παρά μια βολική δικαιολογία. Ο γλυκερός τόνος ίσως δείχνει την προσπάθεια των Κινέζων να πουν ότι «κοιτάξτε παιδιά, κι εμείς έχουμε τα προβλήματά μας εδώ», αλλά το μήνυμα είναι στην ουσία του ένα ξεκάθαρο όσο και κατηγορηματικό «όχι».

Δεδομένου ότι -χωρίς καμιά αμφιβολία- το Πεκίνο γνωρίζει πολύ καλά τον άμεσο κίνδυνο μεταφοράς της κρίσης από την Ευρώπη στις ΗΠΑ, η άρνηση αυτή σε διπλωματικούς όρους δεν είναι παρά ένα ρίξιμο, βελούδινου για την ώρα, γαντιού από το Πεκίνο προς την Ουάσιγκτον. Πέρυσι είχαμε Κινεζικές «παραινέσεις» σχετικά με τις χρεωμένες ΗΠΑ, ενώ φέτος έχουμε αυτό που κάποιος θα μπορούσε να ονομάζει «προληπτική απραξία»: Η Κίνα δεν πρόκειται να ενισχύσει το «οικονομικό φράγμα ασφαλείας» της Ευρωζώνης  απλώς και μόνο επειδή το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ … αισθάνεται νευρικότητα. (πρέπει να προσθέσω πως η ανερχόμενη τάξη των νέων Κινέζων γραφειοκρατών ίσως αξάσκησε την επιρροή της για την εδραίωση αυτού του κλίματος).

Οι Αστροφυσικοί, όπως και οι Βουδιστές, βεβαιώνουν ότι τα πάντα είναι μεταξύ τους συνδεδεμένα. Αυτό τώρα δίνει στο Ιρανικό καθεστώς πρόσθετη αυτοπεποίθηση ώστε να δοκιμάζουν την Αμερικανική αποφασιστικότητα τραβώντας επικίνδυνα το σχοινί. Διότι οι περισσότεροι από εμάς (του Slog περιλαμβανομένου) δίναμε λιγότερη από όσο θα έπρεπε προσοχή  στο κλιμακούμενο και περίπλοκο γεωπολιτικό παιχνίδι μεταξύ Ιράν / ΗΠΑ / ΟΗΕ / στενών του Ορμούζ. Είμαστε πάρα πολύ κοντύτερα σε έναν πόλεμο από όσο νομίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι. Το Πεκίνο έχοντας, όπως άλλωστε και η Ρωσία, διευρύνει και συσφίξει τις σχέσεις του με το Ιράν δεν θα είναι καθόλου διατεθειμένο να υποχωρήσει αλλάζοντας πολιτική (σ.μ. ήδη έκανε μία τακτική υποχώρηση σε σχέση με την Λιβύη αποσύροντας σε μια νύχτα 30.000 Κινέζους εργαζόμενους και θυσιάζοντας τα εκεί ενεργειακά και άλλα συμφέροντά της). Ακριβώς πενήντα χρόνια μετά ξαναζούμε την κρίση της Κούβας πολλαπλασιασμένη επί τρία. (σ.μ. Κίνα, Ιράν, Ευρώπη).

Εννοώ, ότι αυτό που ο ανώνυμος Κινέζος επίσης έκανε με το «όχι» του είναι να καταστήσει εξαιρετικά ζωτικής σημασίας για τον Geithner και τους δικούς του τον προσεταιρισμό του Βερολίνου σχετικά με το τρίπτυχο «διάσωση τραπεζών – έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη– ενίσχυση του οικονομικού φράγματος προστασίας» για το οποίο ή Κεντρική Τράπεζα και η κυβέρνηση θεωρούσαν ότι έχουν δεσμεύσει την Ευρώπη. Όμως, όπως και η Κίνα, η Γερμανία εισέρχεται σε μια πιο επιθετική περίοδο εθνικισμού. Η Γερμανία δεν έχει καμία όρεξη να υπακούει μια υπερ-νευρωτική Αμερική που απαιτεί χρήματα για να αποσοβήσει μια κρίση την οποία πολλοί άνθρωποι ξεκάθαρα αντιμετωπίζουν ως δημιούργημα του Αμερικανικού Τραπεζικού Δανεισμού (και των νομισματικών swapping της Goldman Sachs).

Έτσι - παρά την τρομακτική πίεση από το G20 και την χθεσινή προτροπή του Γερμανού υπουργού εσωτερικών για πτώχευση της Ελλάδας και εξόδου της από το ευρώ – ο Schauble και η Merkel εξακολουθούν να επιμένουν στον ίδιο τύπο ξεκάθαρου «όχι» όπως αυτό του Πεκίνου. Το Βερολίνο έχει να αντιμετωπίσει τους δικούς του εσωτερικούς διχασμούς αφού οι τραπεζίτες της Φρανκφούρτης και οι αντάρτες των FPD/CDU μετατρέπουν σε κόλαση την ζωή της καγκελαρίου … και η Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα (ECB) υπό τον Mario Draghi παίρνει της εντολές της περισσότερο από την Goldman Sachs παρά από το Βερολίνο.

Παρακολουθήστε τώρα πως κλείνει ο κύκλος της παγκόσμιας αιτιοκρατίας που περνά από την στρατηγική σημασία της Ελλάδας για τις ΗΠΑ και συνεχίζει προς το σώσιμο των κώλων της Wall Street. Ακούω πως ο πυθμένας του Αιγαίου αποτελεί προσφιλή ονείρωξη των πετρελαιάδων. Η πρόσβαση τω ΗΠΑ σε αυτό θα δυσκολέψει περισσότερο αν η Ελλάδα χάσει έναν αγώνα κυριαρχίας στην Κύπρο από την Τουρκία του Erdogan. Και μην παραβλέποντας την Κινεζική εξαγορά του λιμανιού του Πειραιά από τους διψασμένους για ρευστό Έλληνες, παρατηρούμε ότι το πεντάγωνο βρίσκεται πλέον σε μεγάλη δυσκολία να εξασφαλίσει πρόσβαση σε λιμάνια και βάσεις στην Μεσόγειο. Μια. θετική για τις ΗΠΑ, παρενέργεια της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα ήταν η μαζική εισβολή των Αμερικάνων (απ’ ευθείας ή μέσω του ΔΝΤ) με τις γνωστές ορδές των ‘εμπειρογνωμόνων’, στρατιωτικών συμβούλων, κατασκευαστικών συμβολαίων και των ψευτο-δολαρίων (σ.μ. στο πρωτότυπο: further-leveraged Dollars), για να προσφέρουν «ανθρωπιστική βοήθεια» (σ.μ. μια τέτοια αρπακτικής νοοτροπίας σύλληψη ήταν, ειδικά για την Ελλάδα, και το περιβόητο σχέδιο Μάρσαλ). Πηγές του Slog άκουσαν τον Wolgang Schauble να λέει την προηγούμενη Παρασκευή «Υπάρχουν πολύ περισσότερα σ’ αυτήν την ιδέα (της Ελληνικής εξόδου από το ευρώ) για τους Αμερικάνους παρά για εμάς».

Ας συνοψίσω σε αυτό το σημείο. Η δυσαρέσκεια προς την Αμερικανική πολιτική έχει ενταθεί τα τελευταία εξήντα χρόνια μεταξύ εκτεταμένων γεωγραφικών ομάδων: Νότια Αμερική, Άραβες, Ασιάτες και ιδίως στους πολίτες της Ενωμένης Ευρώπης. Μολονότι θα μπορούσε κάποιος εύλογα να ρωτήσει « οπότε ποιος τελικά μας έμεινε; », δεν είναι αυτό το ζήτημα: όταν διοικούσαμε τον κόσμο από την ένδοξη Αγγλία (Merrie Old England) όλοι μας μισούσαν επίσης … και ειδικά οι Σκωτσέζοι. Σε κάθε τόπο, όλοι μισούν το γεγονός πως ο μεγάλος σκύλος πάντα δαγκώνει εκεί ακριβώς που θέλει και πάντα πρώτος.

Η εμπορικές δραστηριότητες της ομάδας των χωρών της Νότιας Αμερικής - και η ανάπτυξη των BRICs εκεί – έχουν χαλαρώσει την πρόσβαση αλλά και τον έλεγχο των ΗΠΑ σε αυτήν την Ήπειρο. Καθώς το 2012 προχωρά, φαίνεται ότι η Αμερική δεν τα πηγαίνει ιδιαίτερα καλά και πουθενά αλλού.

Το τελευταίο κομμάτι του κύκλου ολοκληρώνεται τώρα και είναι αυτό που μια μέρα θα τυλιχθεί στο λαιμό των ΗΠΑ: εάν η Ευρωπαϊκή οικονομική μόλυνση δεν μπορέσει να απομονωθεί οι οικονομικές και δημοσιονομικές επιπτώσεις μιας Αμερικανικής ψευτο-ανάκαμψης θα είναι πέραν της φαντασίας ακοόμα και του Ambrose Evans-Pritchard, του Tyler Durden στο Zero Hedge ή του ίδιου του Max Keiser. Και αυτοί είναι τύποι που μπορούν να ανακαλύψουν την αρνητική πλευρά σε κάθε περίσταση. Αν οι ΗΠΑ αναγκαστούν να υποχωρήσουν μπροστά στο Ιράν, αυτό θα αποτελέσει νίκη για τα λεγόμενα rogue states και ενθάρρυνση για τις φιλοδοξίες της Κίνας. Και αν (ως αποτέλεσμα του προηγούμενου και μιας πιθανής ριζικής αλλαγής της κατάστασης στην Ελλάδα) οι Αμερικανικές επιχειρήσεις και το πεντάγωνο χάσουν ένα θεμελιώδες παιχνίδι πρώτων υλών, τότε η Κίνα έχει περισσότερο από την Ρωσία την δυνατότητα να καλύψει όποιο κενό δημιουργηθεί: Η Τουρκία θα είναι ο νικητής το 2013 αλλά το Πεκίνο – δεδομένης της θέσης του στην Αφρική – θα είναι ο απόλυτος θριαμβευτής.

Σχεδόν ανεπαίσθητα οι ΗΠΑ και ολόκληρος ο κόσμος βρέθηκαν σε ένα σταυροδρόμι. Υπάρχουν τρία οδοφράγματα εκεί και όλα πρέπει να παραμερισθούν αλλιώς η μοίρα των ΗΠΑ έχει σφραγιστεί. Πιστεύω ότι, παρόλο που οι παίκτες είναι εντελώς διαφορετικοί, ο παραλληλισμός με την κρίση των πυραύλων στην Κούβα το 1962 ισχύει. Στην τότε συγκυρία η Ρωσία υποχώρησε και έτσι είχαμε τον Αμερικανικό Αιώνα. Αυτοί όμως που σήμερα φράζουν τον δρόμο των ΗΠΑ θα υποχωρήσουν άραγε; Έχω τις αμφιβολίες μου. Οτιδήποτε κι αν σκέφτονται σήμερα διάφοροι για τον JFK, κανείς από τους υποψηφίους για την προεδρία – συμπεριλαμβανομένου και του μακαντάση στο οβάλ γραφείο – δεν έχει το όραμα, τα κότσια και το ανάστημα του Kennedy. O Nikita Kruschev ήταν ένας φιλοπόλεμος αλλά λογικός επαρχιώτης κομμουνιστής. Ο Ahmadhinnejad, πολύ ξεκάθαρα, δεν είναι.

Ποτέ ο κόσμος δεν ήταν τόσο επικίνδυνο μέρος όσο είναι αυτό το πρωί. Το G20 – είμαι βέβαιος – θα αποδείξει για μία ακόμη φορά ότι είναι ένα ανούσιο, ασπόνδυλο, υποβαθμισμένο μαντρί από υπερφίαλα μέλη που αρέσκονται κάνουν βαρύγδουπες ανακοινώσεις και να μιλούν από καθέδρας. Θα ήταν πραγματικά καλό – όχι, εννοώ εξαιρετικά ικανοποιητικό – να ήμουν ο ηγέτης μιας σε στυλ SAS αποστολής με στόχο τον αποκλεισμό της πρώτης τους συνεδρίασης αύριο. Η, ακόμα καλύτερα, να ήμουν αυτός που θα περνούσε από κάθε αυνανιστή συμμετέχοντα, έναν προς έναν, και θα του έδινε ένα άξαφνο χαστούκι και κατόπιν να έκανε μια ομιλία που θα έλεγε, «Ακούστε, εσείς κόπανοι μπορεί να είστε προστατευμένοι αλλά οι υπόλοιποι από εμάς δεν είναι. Σηκώστε τον κώλο σας και κάντε κάτι». Ύστερα να τους αφήναμε χωρίς τροφή μέχρι να κατέβαζαν μια ιδέα, ένα πραγματικό σχέδιο και - ποιος ξέρει; - την επιθυμία να φορέσουν επιτέλους μακριά παντελόνια σαν άντρες.

Αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και η Κίνα δεν αντέχει (ακόμα) να αφήσει την Αμερική να ξεπέσει. Και το Βερολίνο ίσως να υποχωρήσει. Και ο Mahmoud στην Τεχεράνη μένει άφραγκος με ταχύτατους ρυθμούς χάρη στον στραγγαλισμό των μεταφορών χρήματος από το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ.
Έτσι, την φορά αυτή, μπορεί να την γλυτώσουμε ξανά. Μέχρι την επόμενη φορά.

Και εδώ κάτω στο Devon, είναι ένα ωραίο ανοιξιάτικο πρωϊνό, και καθώς είναι τα γενέθλιά μου, είμαι έξω για ένα μαγικό πρώτης τάξεως γεύμα κερασμένο από το έτερον ήμισυ. Τίποτα, μα τίποτα, δεν πρόκειται να καταστρέψει την Κυριακή μου.

Μπορείτε τώρα να με ευχαριστήσετε που κατέστρεψα την δική σας.
.

Γράμμα από το Νότο

από το ιστολόγιο του Simple Man

Όχι , δεν είμαστε όλοι Έλληνες. Αφήστε μας να λύσουμε τα θέματα μόνοι μας αυτή την φορά. Δεν έχει ανάγκη από γάζες το δέντρο που κόπηκε από την ρίζα. Αφήστε το να βρει τον τρόπο μόνο του να ξαναθεριέψει ή αν δεν έχει γερές ρίζες να εξαφανισθεί για να μην μετατραπεί σε κισσό. Είναι συγκινητικές οι πικετοφορίες και τα κείμενα συμπαράστασης σας μέσω διαδικτύου αλλά είναι πλέον πολύ αργά. Αργήσατε, Ευρωπαίοι, να κατανοήσετε τι μας φυλούσαν για το τέλος οι δικοί σας εξουσιαστές που έχουν τα τσιράκια τους στην Ελλάδα από την εποχή παλαιών Φιλελλήνων. Εθελοτυφλούσατε και τώρα τα γράμματά σας και οι δηλώσεις σας μοιάζουν με επικήδειο μπροστά σε μία ψαροκασέλα που μας έβαλαν για φέρετρο. Όχι δεν είμαστε όλοι Έλληνες, γιατί εμείς κάνουμε την απάνθρωπη πορεία τώρα και γι’ αυτό αφήστε μας τουλάχιστον την ικανοποίηση να λέμε ότι ο δρόμος αυτός που παγώνει τα πόδια μας είναι αποκλειστικά δικός μας.

Δεν είμαστε όλοι Έλληνες, διότι ούτε εμείς εδώ κάτω στο Νότο των Βαλκανίων δεν είμαστε όλοι της ίδιας ράτσας. Χωριστήκαν τα τσανάκια μας από καιρό. Από την μια μεριά έχουμε τους υποτακτικούς των κομμάτων νέων και νεοεισαγώμενω ν και από την άλλη τους μοναχικούς που προσπαθούν να σώσουν από τον βομβαρδισμό τουλάχιστον την αξιοπρέπεια του να φέρεις το ασήκωτο όνομα Έλληνας. Για το λόγο αυτό όταν γράφετε επιστολές συμπαράστασης να βάζετε υποσημειώσεις σε ποιους τις στέλνετε γιατί σε αυτόν τον καφενέ στριμώχθηκαν αγρίως τα παλικάρια από τις αδελφές. Αν το κάνετε για να προλάβετε το τσουνάμι που έρχεται προς τη μεριά σας τότε οι δηλώσεις συμπαράστασης φανερώνουν δειλία να αντιμετωπίσετε τα δικά σας ψηφισμένα εξουσιαστικά γουρούνια. Δηλώνετε φόβο για την πάρτη σας και όχι αλληλεγγύη για μας.

Το μόνο που μπορείτε να κάνετε μέσα από το φιλεύσπλαχνο φιλελληνικό σας πνεύμα είναι να προστατέψετε από τα νύχια των δήθεν πολιτισμένων συμπολιτών σας τους Έλληνες που μεταναστεύουν για να επιβιώσουν στον δικό σας τόπο. Να γίνετε σύμμαχοι τους στο δικό σας έδαφος και όχι στο δικό μας γιατί αυτές οι συμμαχίες εισαγωγής μάς έχουν ακρωτηριάσει 200 χρόνια τώρα. Να μην αφήνετε κανέναν να τους πει: «Έλληνα, μού χρωστάς». Να υπερασπιστείτε τουλάχιστον αυτόν που μπορείτε και αφήστε εμάς ήσυχους αυτόν τον σκληρό χειμώνα που θα κάνει χρόνια να τελειώσει. Αφήστε μας ήσυχους διότι πρέπει να μάθουμε από την αρχή. Να καθαρίσουμε το τοπίο, να φτιάξουμε καινούργια θεμέλια, να ξεθάψουμε την σφαγιασμένη μας ηθική. Να ξαναγίνουμε Έλληνες, όχι για να μας θεωρείτε φίλους σας, αλλά για να ξαναγίνουμε η έμπνευσή σας.

.

Pourqoi ?

Η Γερμανική αγορά εργασίας είχε κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2011 περίπου 1,13 εκατομμύρια κενές θέσεις εργασίας σύμφωνα με το Ινστιτούτο Έρευνας για την Απασχόληση (IAB).

Το ποσοστό της ανεργίας τον Ιανουάριο του 2012 ήταν 7,3% στη Γερμανία ενώ στην Ισπανία αγγίζει πλέον το 25% και στην Ελλάδα το 22%.

Οι θέσεις εργασίας που περισσεύουν στην Γερμανία λείπουν από κάποιους άλλους, γιατί άραγε; Γιατί ;

Αξίζει να ψάξετε να βρείτε μόνοι σας αυτό το γιατί.

Πρόκειται για την φρικαλέα επικράτηση των δήθεν «νοικοκυραίων» που είναι πρόθυμοι να επιβιώσουν πάνω στα ερείπια της ζωής των άλλων.

Αυτοί οι ανυποψίαστοι και απαίδευτοι έχουν σοβαρή ευθύνη για την οδυνηρή περιπέτεια στην οποία σύρονται οι πολίτες ολόκληρης της Δύσης.

Ευθύνη άμεση γιατί εκχυδάισαν με τις πράξεις τους την διαδικασία παραγωγής.

Ευθύνη έμμεση διότι γιγάντωσαν με την συναίνεση ή την ανοχή τους την σάπια νεοφιλελεύθερη ιδεολογία που τυλίχτηκε πιά ως θανάσιμο φίδι όχι μόνο στον δικό μας λαιμό αλλά και των παιδιών μας.

.

Ύστατη βοήθεια προς το φαύλο πολιτικό κατεστημένο από την ΕΕ

η φωτογραφία από εδώ

Η αναδίπλωση των Ευρωπαίων σχετικά με το νέο πακέτο στήριξης αποτελεί το πλέον ποταπό μέσο υποστήριξης των νεοφιλελεύθερων δοσίλογων εντός της χώρας. Αμέσως μετά την τυχόν προκήρυξη εκλογών τα δύο μεγάλα κόμματα θα θέσουν το δίλλημα στου Έλληνες πολίτες : ή ψηφίζετε εμάς ή ξεχάστε την Ελλάδα γιατί χωρίς εμάς θα χρεοκοπήσει και θα πάει στην κόλαση. Έτσι ελπίζουν τα πράσινα, μπλε και μαύρα πολιτικά (και όχι μόνο) λαμόγια ότι θα επιβιώσουν ώστε να συνεχίσουν ανενόχλητοι να ασελγούν πάνω στην χώρα και την Κοινωνία ολόκληρη.

Οι Μαρίες Αντουανέτες της Ευρώπης που δήθεν κόπτονται για την εξυγίανση, την διαφάνεια και την πάταξη της υποτιθέμενης διαφθοράς στην Ελλάδα, πρώτες αυτές σπεύδουν να υποστηρίξουν έμμεσα αυτούς ακριβώς που μας έφτασαν μέχρις εδώ και που αχόρταγοι και αμετανόητοι είναι πρόθυμοι να ξεπουλήσουν την χώρα για ίδιο συμφέρον.

Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι η συμπεριφορά της Δύσης και παρεπόμενα της Ευρώπης δεν μπορεί πλέον να εξηγηθεί με την λογική. Η επικράτηση των απάνθρωπων νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων και του παρασιτικού χρηματοπιστωτικού τέρατος δεν μπορεί παρά να προμηνύει πολύ σκοτεινές ημέρες. Πολύ σκοτεινές …

.

Τα απομεινάρια μιάς νεκροτομής

Είπα να διαβάσω το νέο μνημόνιο και να γράψω ένα κείμενο με παρατηρήσεις και σχόλια. Η προσπάθεια αποδείχτηκε μια εξαιρετική άσκηση ψυχραιμίας και νεύρων που δεν έχει πραγματικό νόημα. Γιατί ολόκληρο το κείμενο, κάθε λέξη και κάθε παράγραφος, είναι αντικείμενο για παρατηρήσεις και σχόλια. Τι να γράψω; Τι να σχολιάσω; Αν θέλετε να υποβληθείτε στο ίδιο test ελέγχου θυμού πηγαίνετε εδώ και θα βρείτε το περιβόητο ‘νέο μνημόνιο’.

Μερικοί ανυποψίαστοι και φαταούλες είναι μέσα στην μεγάλη χαρά διότι το κείμενο (στο πρωτότυπο) είναι γεμάτο με όρους όπως:

•        Sponsors

•        Stakeholders

•        Programs

•        Projects

•        Phases

•        Milestones

•        Constraints

•        Assumptions …

ετοιμάζονται αυτοί, να χτίσουν επιβίωση και μέλλον πάνω στα αποκαΐδια και στα απομεινάρια της νεκροτομής της ίδιας τους της χώρας.

Αύριο θα είμαι φυσικά στην διαδήλωση, αλλά θεωρώ βέβαιο ότι το επαίσχυντο κείμενο θα λάβει τουλάχιστον 180 ψήφους … Θα είναι η επιβεβαίωση του πόσο μισούν αυτή την χώρα η οικονομική και πολιτική της ελίτ.

Αναγνωρίζω ότι ο μέσος καθημερινός πολίτης δεν είναι δυνατόν να μην λυγίσει κάτω από την πίεση τόσο αδίστακτης και επίμονης προπαγάνδας που επιτίθεται στο μυαλό του μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Είναι σίγουρα γεμάτος φόβο και αμφιβολίες αφού αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες φρόντισαν να ταυτίσουν την μη αποδοχή του τελεσίγραφου με την χρεωκοπία της χώρας.

Ακόμα όμως κι αν ο Έλληνας πολίτης είχε τέλεια πληροφόρηση και ανεξάντλητα αποθέματα σθένους, φοβάμαι ότι τίποτα το καλό δεν θα συνέβαινε. Η τύχη της Ευρώπης δεν είναι πλέον στα χέρια των πολιτών μιας χώρας.

Η επίθεση γίνεται, δυστυχώς με ‘παράδειγμα’ και πρότυπο την χώρα μας, στην ουσία του πολιτισμού και των κατακτήσεων των Ευρωπαίων πολιτών όπως αυτά διαμορφώθηκαν τα τελευταία διακόσια χρόνια.

Η τύχη της Ευρώπης λοιπόν είναι στα χέρια του Ευρωπαίου Πολίτη.

Αυτός είναι το εν δυνάμει υποκείμενο της αλλαγής.

Όμως φοβάμαι ότι ο Ευρωπαίος Πολίτης δυστυχώς δεν είναι έτοιμος για να αναλάβει τον ρόλο του. Δεν είναι …

.

The Greek Dilemma

 

αντιγραφή από YouPayYourCrisis 

Τρέμουν τις εκλογές όλα τα αλάνια (2)

Με αφορμή τις δηλώσεις του γνωστού σαλτιμπάγκου της πολιτικής μπεγλερίτη ή κάπως έτσι, περί παράτασης κατά το δυνατόν της θητείας της παρούσας «κυβέρνησης» που έχει λέει «νομιμοποίηση» και που άλλωστε … για «πολυτέλειες», δηλ. εκλογές, ήμαστε τώρα (!) Αντιγράφω ένα μικρό σχόλιο που έγραψα στις 3 Νοεμβρίου 2011:

Βαρέθηκα να γράφω και να συγκρίνω και να αναλύω. Άλλωστε υπάρχουν πολύ καλύτεροι από εμένα bloggers και με πολύ βαθύτερη και πληρέστερη σκέψη.

Θέλω απλώς να πω, παρακινημένος από πολύ βαθιά και έντονη αγανάκτηση, ότι θα λυσσάξουν όλα τα λαμόγια ένθεν κακείθεν για να μην γίνουν εκλογές. Θα κάνουν ότι είναι και δεν είναι δυνατόν για τον σκοπό αυτό και στο τέλος -δυστυχώς- μπορεί και να πετύχουν. Ο λόγος είναι ότι έχουν στρώσει το τραπέζι για να καταβροχθίσουν μπιρ παρά την χώρα και οι εκλογές μπορεί να τους χαλάσουν το στήσιμο.

Ο στόχος του πλέον διεφθαρμένου τμήματος της πολιτικής ελίτ είναι η αποφυγή των εκλογών ή η καθυστέρησή τους κατά το μέγιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Η τελευταία δήλωση του αντωνάκη όπου αποδέχεται την δανειακή σύμβαση και προτείνει «προσωρινή κυβέρνηση» με στόχο την προκήρυξη εκλογών (πότε;) είναι ό,τι ποιο αηδιαστικό διάβασα τα τελευταία εικοσιτετράωρα, λες και η παρούσα κυβέρνηση ή ο πρόεδρος (είσαι σπίτι κάρολε;) δεν μπορούν να προκηρύξουν εκλογές τώρα και εδώ !

.

Κάγκελα στο μυαλό του

η φωτογραφία του Νίκου Γιακουμίδη

Δεν πρόκειται για κανένα ανθρωπόμορφο συρμάτινο τέρας παρά για τον υπουργό «προστασίας του πολίτη» παπουτσή. Αυτός λοιπόν, σε περίοδο λιτότητας ξόδεψε πάνω από 3 εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει το συρμάτινο τείχος της ντροπής που βλέπετε. Στο χρήμα αυτό προσθέστε και καμιά "υπέρβαση", καμιά πάγια "τεχνική υποστήριξη" κλπ. Σαν να μην έφτανε ο φασισμός και η βλακεία του, διέσυρε και πάλι την χώρα αφού τόλμησε να ζητήσει και … συγχρηματοδότηση του ηλίθιου εγχειρήματος από την ΕΕ η οποία φυσικά, με καυστικά ειρωνικό τρόπο, αρνήθηκε.

Απορώ από τι πάσχει περισσότερο αυτό το ον, από αγιάτρευτο μίσος προς την κοινωνία ή από απύθμενη βλακεία;

ΥΓ1. Για την "αντιμετώπιση των μεταναστών" έχουν διατεθεί από την ΕΕ κάπου 215 εκατομμύρια συν άλλα 90 που είναι προγραμματισμένα συν τα λεφτά που πέταξε ο παπουτσής. Που πάνε και ποιός διαχειρίζεται άραγε όλα αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά;

ΥΓ2. Ενδιαφέρον θα είχε να μαθαίναμε και ποιός ήταν ο ευτυχής ανάδοχος του "έργου". Γνωρίζει κανείς;

.

μετοχές «κοινές» αλλά χωρίς ψήφο και περιουσία του Δημοσίου αλλά «ιδιωτική»

Το πόσο δύσκολο είναι ο καθημερινός συνηθισμένος πολίτης της διπλανής μας πόρτας να καταλάβει τα παιχνίδια που παίζονται, το αντιλαμβάνομαι και σε μεγάλο βαθμό το δικαιολογώ. Οι άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι από την καθημερινή προσπάθεια επιβίωσης με την επιστροφή τους στο σπίτι πέφτουν για λίγες ώρες πάνω στην τηλεόραση όπου εκεί κάποιες Τρεμ-άμενες κυρίες ή κάποιοι Καψ-ωμένοι κύριοι, διάφοροι μπαμπ-ουίνοι παπαδημήτρηδες, ψευτο-ντέρηδες και κάμποσοι Πρώτοι-στην-σάλτε, φροντίζουν να βγάλουν τα λεφτά τους ανταγωνιζόμενοι στο ποιος θα πει το μεγαλύτερο ψέμα, ποιος θα διαστρεβλώσει περισσότερο την αλήθεια, ποιος θα τρομοκρατήσει περισσότερο τους πολίτες και τέλος ποιος θα καταφέρει να δημιουργήσει τα εντονότερα συναισθήματα ενοχής όχι σ’ αυτούς που πραγματικά τα αξίζουν αλλά στην ίδια την κοινωνία.

Έχουμε δηλαδή έναν ταλαιπωρημένο άνθρωπο που αγωνίζεται να τα βγάλει πέρα, με -συνήθως- μέτρια και κάτω παιδεία και ακατέργαστο τρόπο σκέψης και που πέφτει θύμα της πιο άγριας και αδίστακτης διαδικασίας συσκοτισμού και πλύσης εγκεφάλου.

Έτσι το σύνολο των πολιτών που απαρτίζουν την κοινωνία μετατρέπεται ανεπαισθήτως σε μια άμορφη, απληροφόρητη και ευκολοδιοίκητη μάζα.

Αυτό ακριβώς βιώνουμε σήμερα αφού η οικονομική και πολιτική ελίτ κατάφεραν να αχρηστεύσουν όλα τα επιτεύγματα της εποχής μας στον τομέα της παιδείας και της πληροφόρησης και να αφήσουν το κοινό απληροφόρητο, εύπλαστο και εύπιστο.

Αφορμή για να τα γράψω αυτά είναι η «είδηση» που διάβασα σε διάφορα ηλεκτρονικά δημοσιεύματα και λέει ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει με … «κοινές μετοχές αλλά χωρίς δικαίωμα ψήφου».

Άντε λοιπόν να καταλάβει ο φίλος μου στο απέναντι σπίτι τι είναι η ανακεφαλαιοποίηση (πρόκειται για την ανεξέλεγκτη χρηματοδότηση των τραπεζών με Δημόσιο χρήμα).

Άντε να καταλάβει ο Κώστας, ο Γιώργος, η Μαρία, ο Γρηγόρης … πως δεν υπάρχουν «κοινές μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου» παρά υπάρχουν μόνο προνομιούχες που όποιος τις έχει (δηλαδή το Δημόσιο που χρηματοδοτεί την όποια τράπεζα) δεν ελέγχει τίποτα ούτε έχει δικαίωμα ψήφου στα τραπεζικά διοικητικά συμβούλια. Δίνονται δηλαδή στις τράπεζες ποταμοί δημόσιου χρήματος αλλά ο έλεγχος παραμένει στους αχόρταγους εγκληματίες ιδιώτες που δημιούργησαν τα τραπεζικά ελλείμματα. Αυτό ακριβώς, δηλαδή μετοχές χωρίς δικαίωμα ψήφου, ήταν που μας είχε υποσχεθεί ο ψεύτης και κλέφτης Τούρκογλου (πρόκειται για το πατρικό επίθετο του βουλιμικού μπένυ) ότι ΔΕΝ θα γίνει.

Για να τονίζω το πόσο μας εμπαίζουν ήθελα επίσης να πω ότι η εταιρεία η οποία προσφάτως ιδρύθηκε εν μία νυκτί και στην οποία μεταβιβάστηκε ολόκληρη (ναι ολόκληρη, ακόμη και τα δικαιώματα σε μετοχές , ομόλογα, μισθώματα κλπ. ΟΛΑ !) η Δημόσια περιουσία προς «αξιοποίηση», δηλαδή προς ξεπούλημα και καταλήστευση, ονομάζεται επίσημα «Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας τουΔημοσίου» (!).

Καταλάβατε;
Εγώ όχι.
Τι ακριβώς θα πει «ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου»;
Η περιουσία του Δημοσίου είναι ή όχι Δημόσια;
Θα τρελαθούμε, θα μας τρελάνουν ή έχουμε ήδη τρελαθεί ;

Οι πολίτες που θέλουν να αντιληφθούν το τι συμβαίνει σήμερα στην χώρα μας και αλλού ώστε να είναι έτοιμοι να δράσουν προς την κατεύθυνση της προστασίας των δικαιωμάτων τους και του πολιτισμού της χώρας και της Ευρώπης που βάλλεται από κάθε μορφής υπανθρώπους τύπου Παπανδρέου, Παπαδήμου, Τούρκογλου, Διαμαντοπούλου, Χρυσοχοϊδη, Λοβέρδου κλπ κλπ πρέπει να είναι αποφασισμένοι να αφιερώσουν πολύ χρόνο και πολύ κόπο σε διάβασμα, σε συζήτηση και σκέψη. Η πληροφόρηση δεν είναι ούτε άκοπη ούτε ανώδυνη.

.

το βόλβο

 η εικόνα είναι του Enki Bilal

το βόλβο από την άλλη άκρη του δρόμου στοιχειώνει αυτή τη γενιά και την προηγούμενη. Θα στοιχειώνει κάνα δυο γενιές ακόμη και μετά θα σταματήσει, καθώς αν ισχύουν οι υπολογισμοί μου, σε πενήντα χρόνια είτε δεν θα υπάρχει μουσική είτε δεν θα υπάρχουν βόλβο … ...

το είπε το βρακί του ντάρθ

.

Ο Τσάκας της πολιτικής, κατά κόσμον κος Τούρκογλου

Έκανε σήμερα διακαναλική (sic) δήλωση γεμάτη καλυμμένες εξαγγελίες ξεπουλήματος, ασύστολα ψεύδη περί "σκληρής διαπραγμάτεσης" και κομπορημοσύνες του στυλ "θα ενημερώσω τώρα τον πρωθυπουργό" (έλεος !) ο οποίος "πρωθυπουργός" τυγχάνει να είναι διορισμένος υπαλληλίσκος των δανειστών μας.

Στην κόψη του ξυραφιού δεν είναι, φυσικά, η χώρα αλλά η πολιτική καριέρα και η προσωπική ελευθερία αντικοινωνικών πρακτόρων τύπου Τούρκογλου που όχι μόνο σφετερίστηκαν με απάτες και ψεύδη την εξουσία αλλά ξεπουλούν και καταστρέφουν την χώρα για την οποία κόπιασαν και έδωσαν αίμα οι πατέρες και οι παππούδες μας.

.

Η Αίγυπτος παίζει μπάλα

Οι περισσότεροι από εμάς αντιλαμβανόμαστε την τεράστια σημασία που έχει η Αίγυπτος για τις γεωπολιτικές ισορροπίες της περιοχής αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Για δεκαετίες η χώρα αυτή κρατήθηκε συνειδητά από το Ηνωμένο Βασίλειο και κατόπιν τις ΗΠΑ στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική αφάνεια. Οι δυτικές οικονομικές και πολιτικές ελίτ δεν δίστασαν να πέσουν ως αδίστακτα αρπακτικά πάνω σ’ αυτήν την χώρα καταδικάζοντας εκατομμύρια Αιγυπτίων σε μια μίζερη ζωή καταδικασμένη στην ανέλπιδη φτώχια.

Τα τελευταία επεισόδια στο γήπεδο με τους δεκάδες νεκρούς ( λεπτομέρειες εδώ ) δεν είναι παρά μια εκτεταμένη προβοκάτσια προερχόμενη από δυτικές μυστικές υπηρεσίες και εσωτερικούς πράκτορες που έχουν στόχο

(α) να τρομοκρατήσουν τους πολίτες

(β) να ισχυροποιήσουν τον πουλημένο και πειθήνιο στις ΗΠΑ στρατό και να επαναφέρουν στους δρόμους την αιμοσταγή αστυνομία

(γ) να διευκολύνουν κατά το δυνατόν την ανάδειξη "δικών τους" δυνάμεων στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας.

Οι διάφοροι καλοθελητές (υπολογίστε οπωσδήποτε στο παιχνίδι και την μισότρελη πλέον Κλίντον) επιχειρούν να  ελέγξουν και πάλι την Αιγυπτιακή κοινωνία διατηρώντας την μέσα στον ασφυκτικό τους κλοιό. Δεν θα ήταν άστοχο να υποθέσει κανείς ότι οι βρωμεροί σιωνιστές του Ισραηλινού ψευτοκράτους είναι ανακατεμένοι μέσα και σε αυτή την μεγάλη βρωμιά όπως και σε  _κάθε_  άλλη στην περιοχή και αλλού. Το παιχνίδι είναι πολύ μεγάλο και περίπλοκο διότι παίζεται η γεωπολιτική ισορροπία της Μεσογείου, του Αραβικού κόσμου και ολόκληρης της Αφρικής. Για τους αδίστακτους αυτούς τύπους που ενορχήστρωσαν τα επεισόδια εβδομήντα ή ογδόντα αθώοι νεκροί δεν σημαίνουν τίποτα.

Τα επεισόδια που επεκτάθηκαν με την ανοχή των Αιγυπτιακών «σωμάτων ασφαλείας» αποτελούν μια πρώτης τάξης αφορμή για την ισχυροποίηση του στρατού (που λειτουργεί ως όργανο των ΗΠΑ) αλλά και κάθε αντιδραστικής και αντι-Αιγυπτιακής δύναμης.

Μια ισχυρή Αίγυπτος αποτελεί τον χειρότερο εφιάλτη των εγκληματιών του Ισραηλινού ψευτοκράτους αλλά – φυσικά – και των δυτικών γερακιών που προσπαθούν να μετατρέψουν την Μεσόγειο σε ιδιόκτητη λίμνη της Δύσης και ένα μεγάλο κομμάτι της Αφρικής σε συνονθύλευμα υπάκουων και άβουλων κρατών.

Φαντάζεστε πως θα ήταν ο κόσμος μας με τους Πέρσες να ελέγχουν τα στενά του Ορμούζ και τους Αιγύπτιους την διώρυγα του Σουέζ;

Οι ελπίδες για μια φορά ακόμα εξαρτώνται από τις αντοχές των Αιγυπτίων πολιτών. Το βάρος της επαναφοράς της χώρας τους στον ρόλο που της αξίζει μέσα στο διεθνές περιβάλλον πέφτει για μια ακόμη φορά στους ταλαιπωρημένους και ματωμένους ώμους τους.

.