Στην Ανατολή 600 ευρώ το χρόνο και στην Δύση 600 ευρώ τον μήνα;

Έχει άραγε η Κίνα κάτι ουσιαστικό να προσφέρει στην ανθρωπότητα σ’ αυτήν την δύσκολη συγκυρία ή μήπως η μόνη συνεισφορά της θα είναι ένα περιφερειακό, λίγο παράξενο μοντελάκι καπιταλισμού που κι αυτό θα αφομοιωθεί σιγά σιγά από το κεντρικό;

Ιδού ένα μεγάλο και πολύ κρίσιμο ερώτημα.

Από ότι φαίνεται η Ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ αρχίζει να συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι οι ανατολικές αγορές είναι πιασμένες (Κίνα, Ινδία, Κορέα κλπ), η Αφρικανική αγορά είναι μοιρασμένη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας και ό,τι περισσεύει είναι μάλλον μικρό και σίγουρα ανώριμο για να στηρίξει το Ευρωπαϊκό ισοζύγιο σε μια Ευρωπαϊκή Οικονομία σχεδόν απόλυτα εξαρτημένη ενεργειακά από τα ελεγχόμενα από Ρώσους και Αμερικάνους ορυκτά καύσιμα. Οπότε η σημασία της εσωτερικής αγοράς αρχίζει να αναβαθμίζεται στην συνείδηση των Ευρωπαίων εχόντων και κατεχόντων.

Μ’ άλλα λόγια, αρχίζουν να αντιλαμβάνονται οι τύποι πόσο αυτοκαταστροφικό είναι να ξεχαρβαλώνουν και να τσακίζουν με λιτότητες και μνημόνια χώρες του λεγόμενου Νότου οι οποίες συγκεντρώνουν  πάνω από 150 εκατομμύρια κόσμου που εκτός από γουρούνια (PIGS) είναι και οι άμεσοι, αν όχι και μοναδικοί προς ώρας, πελάτες της Ευρωπαϊκής παραγωγής. Εξ ου και η όψιμη ευαισθησία, εκ Γερμανίας κυρίως, και η δήθεν προθυμία να κουρέψουν το Ελληνικό, άρα και των άλλων χωρών σε δεύτερη φάση, χρέος. Η "ευαισθησία" αυτή δεν είναι γνήσια διότι εμπεριέχει ιδιοτέλεια και άπληστες κερδοσκοπικές βλέψεις, μπορεί όμως να εξελιχτεί σε γνήσια και ίσως αυτό ακριβώς να αποτελεί και την μοναδική ελπίδα παραμονής της Ευρώπης ως εννιαίο σχήμα στο γεωπολιτικό προσκήνιο.

Από την άλλη, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το πραγματικό υπόβαθρο της οικονομικής αναταραχής στην Δύση είναι απλώς μια παρενέργεια της μεγάλης ανακατανομής πλούτου που συντελείται αργά αλλά σταθερά, ως κίνηση τεκτονικής πλάκας, στην Παγκόσμια Οικονομία με την γιγαντιαία μεταφορά πόρων και τεχνογνωσίας από την Δύση προς την Ανατολή. Γι αυτό και το ενδιαφέρον για τον ενδεχόμενο ιστορικό ρόλο της Κίνας.

Το παιχνίδι είναι πλέον περισσότερο περίπλοκο και από τρισδιάστατο σκάκι και για να το παρακολουθήσει, έστω και ακροθιγώς, κανείς, απαιτείται πολύ σκέψη, πολύ διάβασμα και πολύ συζήτηση.

.