Κυριακή 10 Ιουλίου 2011

Η ηλίθια κόλαση



Η τελευταία παράγραφος από το σχόλιο του Άρη Χατζηστεφάνου «Η γαλανόλευκη κυματίζει στην κατεχόμενη Ελλάδα» (The Press Project), που γράφτηκε με αφορμή την δουλική συμμόρφωση της Ελληνικής κρατικής μηχανής προς τις διαταγές των Ισραηλινών με σκοπό την παρακώλυση και ματαίωση του ταξιδιού των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας για την Γάζα:

[ … ] Το γεγονός ότι ο κ. Παπανδρέου λειτουργεί αποτελεσματικά μόνο σαν εντολοδόχος οικονομικών και πολιτικών κέντρων στην Ουάσινγκτον τις Βρυξέλλες, το Τελ Αβίβ αλλά και την Αθήνα, δεν τον καθιστά λιγότερο επικίνδυνο. Από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου αρκετά πολιτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο επέλεγαν τους λιγότερο ικανούς πολιτικούς για να διαχειριστούν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ο μέθυσος Γιέλτσιν έγινε συνώνυμο του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας στην πρώην ΕΣΣΔ. Ο διανοητικά ανεπαρκής Τζορτζ Μπους κλήθηκε να κυβερνήσει όταν οι νεο-συντηρητικοί οργάνωναν την παγκόσμια σταυροφορία για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών του πλανήτη. Έτσι και ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε στην εξουσία όταν το σύστημα απαιτούσε έναν άβουλο πολιτικό ο οποίος θα λάμβανε το χρίσμα του κόμματός του «κληρονομικώ δικαίω», για να προωθήσει τη μεγαλύτερη επίθεση εναντίον των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το να παρουσιάζεις βέβαια περιορισμένες ικανότητες σε στιγμές κρίσης δεν αποτελεί δικαιολογία. Ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε ότι είναι καλύτερα να έχεις μια έξυπνη κόλαση παρά έναν ηλίθιο παράδεισο. Αυτό όμως που κανένας λαός και κανένας πολιτισμός δεν ανέχτηκε είναι μια ηλίθια κόλαση.
.

2 σχόλια:

  1. http://eparistera.blogspot.com/10 Ιουλίου, 2011 18:42

    Η αλήθεια είναι μάλλον GRSAIL πως το σύστημα βολεύεται όλο και περισσότερο με πολιτικούς χαμηλού πνευματικού και διανοητικού επιπέδου. Ο γέρο Galbraith γράφει πως οι πολιτικοί που είχε συναντήσει, ιδιαίτερα αυτούς μετά το 1970, μπορούν να χαρακτηριστούν ως και ηλίθιοι. Και είχε συναντήσει πολλούς στο μακρύ βίο του. ο Δερτιλής, αναφερόμενος στην Ελλάδα, χαρακτηρίζει τους πολιτικούς του δέκατου ένατου αιώνα σαφώς πιο μορφωμένους και με ισχυρότερη προσωπικότητα από αυτούς των τελευταίων δεκαετιών. Όσο περισσότερο οι αποφάσεις παίρνονται σε μη αιρετά όργανα και εκτός κοινοβουλίων και θεσμικών οργάνων τόσο και πιο ηλίθιους θα βλέπουμε στην εξουσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @eparistera

    Απόλυτα θα συμφωνήσω. Στην «αυλή» του Χαμουραμπή, του Αλέξανδρου, του Ναπολέοντα ή ακόμη και του Willy Brandt, ηλίθια, κακεντρεχή άτομα του τύπου (πχ) υιού Bush δεν θα άντεχαν ούτε ένα 24-ωρο.

    Γράφεις φίλε μου: «όσο οι αποφάσεις παίρνονται σε μη αιρετά όργανα ... » οπότε συμφωνώ και πάλι διότι οι υπερεθνικές ελίτ λειτουργούν στο παρασκήνιο όλο και πιο ανεξέλεγκτες.

    Έλα όμως που η αφελής, καλής -ίσως- διάθεσης, παιδευμένη και ανιδιοτελής αριστερά κατηγορεί όσους αρθρώνουν τέτοιες απόψεις ως «αντιμαρξιστές» και «συνωμοσιολόγους» !

    Η απλή επισήμανση γεγονότων και εξωφρενικών «συμπτώσεων» εξοβελίζεται από το πεδίο της πολιτικής και κοινωνικής έρευνας και κριτικής ως άκυρη «συνωμοσιολογία».

    Μήπως τελικά θα έπρεπε να γίνουμε λίγο ποιο «πονηροί», λίγο περισσότερο «της πιάτσας» μπας και βγάλουμε καμιά άκρη περί του τι επί τέλους παίζεται σ’ αυτόν τον έρμο πλανήτη;
    Λέω, μήπως;
    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails