Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Malawi – Αντιστάθηκε στο ΔΝΤ και στάθηκε στα πόδια του



Θεωρείται μία εκ των φτωχότερων χωρών της Αφρικής. Το όνομά της υπήρξε επί σειρά ετών συνώνυμο του λιμού και του θανάτου από ασιτία και υποσιτισμό, ενώ το 14% των κατοίκων ηλικίας 15 έως 49 ετών είναι φορείς του ιού HIV. Οι πολύμηνες περίοδοι ανομβρίας στοίχιζαν καθημερινά έως το 2005 τη ζωή σε δεκάδες υποσιτισμένους κατοίκους του Μαλάουι, καθώς η χώρα ήταν αναγκασμένη να εισάγει το ήμισυ των ειδών πρώτης ανάγκης και διατροφής από το εξωτερικό. Ηταν Ιούλιος του 2002 όταν ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, Χορστ Κέλερ, ομολογούσε ότι οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί είχαν υποχρεώσει το Μαλάουι να πουλήσει τα αποθέματα σιτηρών, προκειμένου να αποπληρωθούν οι οφειλές προς τους τραπεζίτες, σε μια χρονική περίοδο κατά την οποία οι κάτοικοί του βρίσκονταν αντιμέτωποι με το φάσμα του λοιμού.


Τα τελευταία ωστόσο χρόνια όλοι μιλούν για το «θαύμα του Μαλάουι», για τον «Δαβίδ» της Αφρικής ο οποίος τόλμησε να? αντιμιλήσει στον «Γολιάθ» των πανίσχυρων ιδρυμάτων της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, καταφέρνοντας εντός μιας πενταετίας όχι μόνο να εξαλείψει την πείνα από τη χώρα αλλά και να εξάγει μέρος της αγροτικής παραγωγής.

Το 90% των κατοίκων καλλιεργεί το δικό του κομμάτι γης, μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος της χώρας, Μπινγκού Ουά Μουταρίκα, ο οποίος διαθέτει ένα αγρόκτημα. Οι μικροκαλλιεργητές ελέγχουν το 75% της αγροτικής παραγωγής και λαμβάνουν το 80% των εσόδων από τις εξαγωγές.

Τα πρώτα σημάδια του «θαύματος» άρχισαν να εμφανίζονται το 2005, λίγους μήνες μετά την εκλογή για πρώτη φορά του Μουταρίκα στην προεδρία.
Αγνοώντας τις επιταγές του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο Μουταρίκα προχώρησε στην εφαρμογή ενός αναπτυξιακού προγράμματος, μειώνοντας την τιμή ενός σακιού λιπάσματος από τα 35 στα 5 ευρώ και αυτή της συσκευασίας δύο κιλών σπόρων από τα 3 στα 0,15 ευρώ...

Η κρατικά υποστηριζόμενη διανομή λιπάσματος ήταν αντίθετη προς τις «ντιρεκτίβες» των διεθνών τραπεζιτών, ωστόσο το αποτέλεσμα ήρθε να δικαιώσει τον Μουταρίκα. Εντός 2,5 ετών η παραγωγή αυξήθηκε σχεδόν κατά 200%. Η τοπική αγορά αναγεννήθηκε, ο τομέας των μεταφορών άρχισε να κινείται ανοδικά, κατασκευάστηκαν δρόμοι και ο πληθωρισμός άρχισε να μειώνεται, περιορίζοντας σημαντικά τον αριθμό των θυμάτων από την πείνα, έως ότου αυτός εξαλείφθηκε οριστικά.

Στο πλαίσιο των εργασιών της Διεθνούς Διάσκεψης για τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας που ξεκινούν αύριο και θα ολοκληρωθούν στις 22 Σεπτεμβρίου, η περίπτωση του «οικονομικού θαύματος του Μαλάουι» αναμένεται να παρουσιαστεί ως παράδειγμα επιτυχημένου μοντέλου ανάπτυξης σε μια σειρά αφρικανικών χωρών. Ειναι χαρακτηριστικό ότι ο μέσος όρος παραγωγής στο Μαλάουι ανήλθε λόγω του αναπτυξιακού προγράμματος από 600 κιλά σιτηρά ανά εκτάριο στους 1,6 τόνους.

Μπορεί οι σοδειές να είναι πολύ καλές, ωστόσο ειδικοί εκτιμούν ότι για να μην αποδειχθεί αποτυχημένο σε βάθος χρόνου το τολμηρό «πείραμα» του προέδρου της χώρας Μπινγκού Ουά Μουταρίκα πρέπει να αλλάξουν οι βασικές δομές της γεωργίας του Μαλάουι με χρήση εξειδικευμένης γνώσης και τεχνογνωσίας. «Ξοδεύουμε πολλά χρήματα για λίπασμα αλλά παραμελούμε την υπόλοιπη γεωργία», τονίζει στο «Spiegel» ο οικονομολόγος Αντριου Κουμπατίρα, σύμφωνα με τον οποίο πρέπει να προωθηθεί η ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, η κατασκευή αρδευτικών καναλιών και η αγορά θεριζοαλωνιστικών μηχανών. «Οσο επενδύουμε σε λίπασμα τόσο λιγότερα χρήματα θα έχουμε για σχολεία, δρόμους και νοσοκομεία», προσθέτει ο Κουμπατίρα.

Πριν από πέντε χρόνια η επιβίωση του 40% του πληθυσμού εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ξένη ανθρωπιστική βοήθεια. Σήμερα oι μικροκαλλιεργητές ελέγχουν το 75% της αγροτικής παραγωγής και λαμβάνουν το 80% των εσόδων από τις εξαγωγές.

Ανδρέας Κατσούλης  -   ΠΡΕΖΑ TV
.

12 σχόλια:

  1. @Martina

    Καλή ευχή αλλά δεν το βλέπω.
    Εμάς μας έχουν δεμένους χειροπόδαρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Martina, μη το Ελπιζεις ,εμεις δεν ειμαστε ΜΑΛΑΟΥΙ εμεις ειμαστε μ......αν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @grsail .. Γιατί ταυτίζετε τη μοίρα σας με τη μοίρα των αγορών?

    @taspa.. το τελευταίο που χρειάζεται μια ιδέα για να γίνει πράξη είναι η ελπίδα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Martina

    Μάλλον δεν έχεις αντιληφθεί ότι η χώρα έχει στην ουσία καταληφθεί. Παραδόθηκε ακριβώς από αυτούς που θα έπρεπε να την προστατέψουν.
    Ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας είναι - προς το παρόν τουλάχιστον - όχι μόνο πολύ φοβισμένος αλλά και τραγικά ανίσχυρος. Δεν ταυτίζουμε καμία μοίρα απλώς η πραγματικότητα είναι περισσότερο γκρίζα από ότι πιθανώς φαντάζεσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Grsail

    Λέτε να μην το έχω αντιληφθεί ?.. Δεν αποκλείω τίποτα.. Ωστόσο θα σας προέτρεπα να ξαναδείτε το ιστορικό της ανταλλαγής σχολίων με μεγαλύτερη ψυχραιμία. Το να μου απαντάτε πως είμαστε «δεμένοι χειροπόδαρα» - όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του – και άρα χαμένοι από χέρι δεν περιγράφει παρά μια κατάσταση αδιέξοδη που δεν επιτρέπω να με αφορά . Για το κράτος (εξουσία) δεν δίνω δεκάρα τσακιστή. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο άνθρωπος. Και ο άνθρωπος όταν τον έχουν δεμένο χειροπόδαρα επιβάλλεται να κάνει το παν για να λυθεί – όλοι μαζί ή ο καθένας μόνος του. Αυτός που θα λυθεί ας είναι το παράδειγμα και για τους υπόλοιπους δεμένους. Αλλά ξέρετε τι συμβαίνει? Είναι πολύ ευκολότερο να κοιτάμε τους ομοίως δεμένους και να παρηγοριόμαστε από το να ρίξουμε μια ματιά στους λυμένους ή έστω αυτούς που προσπαθούν ώστε να επιδιώξουμε και εμείς με τη σειρά μας το ίδιο.
    Και για να σας βοηθήσω.. Ας δει ο καθένας μόνος του τι είναι αυτό που τον έδεσε χειροπόδαρα – θα βρούμε τόσα κοινά ! -. Μόνο, και μόνο τότε θα γίνουμε το «όλοι μαζί».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Martina
    Πρόκειται για εξαιρετική ευχή όμως τα προβλήματα της χώρας (και της Ευρώπης) δεν είναι από αυτά που λύνει ο κάθε ένας μόνος του. Αυτό ίσως είναι και το κεντρικό πρόβλημα διότι την στιγμή αυτή φαίνεται ότι, όπως και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Ελλάδα δεν υπάρχει (ακόμη) γνήσια εκπροσώπηση των πολιτών. Οι ελπίδες για να "λυθούν τα δεσμά" είναι εξαιρετικά περιορισμένες εάν μια τέτοια προσπάθεια δεν ξεκινήσει πανευρωπαϊκά. Έχω την εντύπωση ότι η εποχή των εθνικών λύσεων πέρασε πλέον οριστικά. Είδες που παρ' όλα τα σκάνδαλα, την αναξιοπιστία, τα εξωφρενικά μέτρα και την απαξία της χώρας κανείς δεν αντιδρά; Τι να σημαίνει αυτό έραγε; Ότι οι πολίτες είναι άχρηστοι ή ότι βρισκόμαστε σε μια πολύ δυσάρεστη και πολύ σκοτεινή μεταβατική περίοδο; Το να διατυπώνει κανείς ευχές είναι ελπιδοφόρο και ευχάριστο (και σχετικά εύκολο). Το δύσκολο είναι να αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της εποχής του στην σωστή τους διάσταση και να εκτιμά το μέγεθος των δυσκολιών που εμπεριέχει η λύση τους. Ομολογώ ότι δεν είμαι αισιόδοξος και αυτό διότι δεν βλέπω εξελίξεις και λύση σε τέτοιου είδους θέματα και σε ένα χρονικό βάθος που να με ικανοποιεί. Εύχομαι και εγώ με την σειρά μου να βγούν αληθινοί οι αισιόδοξοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @grsail

    Κατ αρχήν ΔΕΝ εύχομαι αλλά ΟΥΤΕ και ελπίζω.. Αυτά είναι για όποιον « αντιλαμβάνεται τα προβλήματα της εποχής του στην σωστή τους διάσταση και εκτιμά το μέγεθος των δυσκολιών που εμπεριέχει η λύση τους.» . Οντως αυτή είναι μια οπτική που μπορεί να ακινητοποιήσει άχρι θανάτου..

    Λέτε πως έχετε « την εντύπωση ότι η εποχή των εθνικών λύσεων πέρασε πλέον οριστικά.» Δεν βλέπετε πως αυτό ακριβώς είναι και το ζητούμενο από την μεριά των περιβόητων «αγορών» ?
    Μια μικρή ιστορική αναδρομή θα σας πείσει. Τα έθνη και κατ επέκταση τα κράτη άρχισαν να παίρνουν την σημερινή τους μορφή κατά τον 18ο αιώνα.. Τι συνέβη τότε? Η βιομηχανική επανάσταση ζητούσε αγορές..γιατί αγαπητέ, τι να την κάνεις την παραγωγή χωρίς την κατανάλωση?.. Οι μικρές κοινότητες έχουν ένα μειονέκτημα , είναι πολλές και δεν ελέγχονται εύκολα και κυρίως..άμεσα.. Και ο άνθρωπος ζει μόνο μια ζωή..αφήστε που στο μεταξύ μπορεί και να πεθάνει..Δεν υπήρχε λοιπόν χρόνος για χάσιμο. Ο πόλεμος δεν αποτελεί ανάπτυξη, ανοίγει όμως τον δρόμο για «ανάπτυξη». Η μονάδα δηλαδή το άτομο, υποτάχτηκε στο συνολικό εθνικό «καλό» με άμεση συνέπεια την αποδυνάμωσή του. Η δε άνοδος του βιοτικού επιπέδου εν είδει καρότου μετατράπηκε σε ευαγγέλιο, με τους εξωτερικούς κινδύνους ως το απαραίτητο μαστίγιο. Η αστυφιλία διέλυσε τις κοινότητες , αποξένωσε τους ανθρώπους και τους κατέστησε εξαρτημένους. Στις σημερινές κοινωνίες δυτικού τύπου τα ψυχοφάρμακα αποτελούν μέσο επιβίωσης. Ευχαρίστως παίξαμε το παιχνίδι τους βαυκαλιζόμενοι με μια αέναη ευφορία και υλική ευμάρεια , χρηματοδοτούσαμε και καμιά ΜΚΟ, δίναμε και κάτι ψιλα σε αγαθοεργίες και είχαμε και την συνείδησή μας ήσυχη. Ταυτόχρονα η μεταξύ μας αλληλεγγύη πήγαινε περίπατο. Ο ένας κοίταζε να βγάλει το μάτι του άλλου. . Η διάσπαση του ατόμου επήλθε και σε κοινωνικό επίπεδο. Αναπτύχτηκαν οι παντός είδους γιαλαντζί ελευθερίες με υποθήκη την αυθεντική, αδιάσπαστη και αδιαίρετη ελευθερία . Αλλά κανένα θαύμα δεν κρατάει πάνω από τρεις μέρες και το ψέμα – είναι της μοίρας του - έχει μικρό κύκλο ζωής.
    Από τη στιγμή που ο πολίτης κατέστη - οικειοθελώς αλλά εν τη αγνοία του - άχρηστος και ανίσχυρος να διαπραγματευτεί την ίδια του τη μοίρα το σχέδιο επετεύχθη..κοινώς μας την έκατσαν την βάρκα και χαμπάρι δεν πήραμε.
    Αλλά σίγουρα τα ξέρετε όλα αυτά.

    Το να κοιτάξουμε πίσω δεν αποτελεί αντιδραστική συμπεριφορά. Επιβάλλεται να κοιτάξουμε πίσω για να αναγνωρίσουμε τι δεν κάναμε σωστά , να επαναδιαπραγματευτούμε διαστρεβλωμένες έννοιες – η εκπαίδευση εδώ έπαιξε τον κύριο ρόλο - και στην συνέχεια να προχωρήσουμε. Γιατί αν παίρνεις συνέχεια τον ίδιο δρόμο είναι σίγουρο πως αυτός θα σε βγάζει στο ίδιο πάντοτε σημείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Martina - 01/02

    Δεν δέχομαι το σχόλιο περί «ακινητοποίησης μέχρι θανάτου». Η δράση (και η πολιτική) δεν γίνεται απλώς για την δράση αλλά προσβλέπει σε αποτελέσματα στο ορατό μέλλον. Όταν δεν υπάρχει ορατή προοπτική, ακόμη και ο γνησιότερος επαναστάτης θα λυγίσει ή απλώς θα αρχίσει – φθειρόμενος – να πολιτικολογεί.

    Κατά τα άλλα συμφωνώ με όσα γράφεις.

    Το πρόβλημά μας το «εθνικό» είναι ότι η Οικονομική Ελίτ είναι παραδοσιακά πουλημένη στον ξένο παράγοντα (από τότε που ο Μιαούλης έκαψε τον Ελληνικό στόλο αν θυμάσαι), δεν έχει εθνική – με την καλή έννοια – συνείδηση, είναι απίθμενα άπληστη και δεν έχει κανένα ηθικό φραγμό.

    Η Οικονομική Ελίτ (500 – 1000 οικογένειες) λοιπόν, είναι εντολέας και προϊστάμενη της Πολιτικής Ελίτ. Η Πολιτική Ελίτ διαπλέκεται με την Οικονομική και έχει χαρακτηριστικά ακόμη χειρότερα από αυτά των αφεντικών της όντας εξαρτώμενη πλήρως από τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες αλλά και από τους ξένους πατρώνους.

    Η χώρα αυτή ιδρύθηκε ελέω μεγάλων δυνάμεων (κυρίως Μ. Βρετανίας) είναι δοτή και ετερόφωτη οπότε μάλλον δεν θα είναι ποτέ σε θέση να χαράξει μόνη της τον δρόμο της.

    Σαν να μην έφταναν όλα αυτά βρεθήκαμε χωρίς να το καταλάβουμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο και δεν διαθέτουμε ουδόλως γνήσια πολιτική εκπροσώπηση αφού οι πολίτες είμαστε φοβισμένοι και ανοργάνωτοι και η λεγόμενη Αριστερά φρόντισε να μετατραπεί ανεπανόρθωτα σε μια ρόμπα και μάλιστα ξεκούμπωτη.

    Αυτό είναι το Ελληνικό μοντέλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Martina - 02/02

    Το Ευρωπαϊκό μοντέλο (εν ολίγοις) είναι ένα τσαμπί χώρες συνδεδεμένες όπως – όπως στο οικονομικό επίπεδο και μόνον, που υπακούουν τυφλά στον τερατώδη μηχανισμό των Βρυξελλών ο οποίος με την σειρά του υπακούει τυφλά στο Εβραιο – Αμερικάνικο παγκόσμιο εσμό που δήθεν εκπροσωπεί και διαιωνίζει ως «προστάτης» και «θεματοφύλακας» το ηθικά, οικονομικά και πολιτικά χρεωκοπημένο πράγμα, το οποίο σήμερα ονομάζεται Δύση.

    Να συμπληρώσω εδώ ότι στην «Δύση» επίσης δεν υπάρχει γνήσια πολιτική εκπροσώπηση των πολιτών και η αριστερά αποτελεί απλώς ένα απεχθές κατάντημα ή – στην καλύτερη περίπτωση – ένα ατυχές χιουμοριστικό φολκλόρ πολλαπλά ξεφτιλισμένο και βιασμένο νουμεράδα από τους νεο-φιλελε των τελευταίων δεκαετιών (από Θάτσερ μέχρι σαλτιμπάγκους Σαρκοζήδες και Μπερλουσκόνηδες).

    Τέτοια "κουβάρια" όπως αυτό που περιέγραψα δεν είναι δυνατόν να λυθούν σε κανένα εθνικό επίπεδο. Οι πολίτες της Ευρώπης πρέπει κάποια στιγμή - επί τέλους - να αναλάβουν τον ρόλο που τους επιβάλλεται από την ιστορία.

    Αυτά τα λίγα είχα να σου πω περί «ακινητοποίησης μέχρι θανάτου» και περί «αισιοδοξίας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @grsail
    Νομίζω και να με συμπαθάτε πως διολισθένετε στο ατόπημα της αυτοαναίρεσης και θα σας εξηγήσω αμέσως παρακάτω.

    Αυτό που λέτε «Η δράση (και η πολιτική) δεν γίνεται απλώς για την δράση αλλά προσβλέπει σε αποτελέσματα στο ορατό μέλλον» είναι αυτό ακριβώς που μας οδήγησε σε αυτήν την εντελώς δυσάρεστη κατάσταση που ζούμε τώρα. Η ΒΙΑΣΥΝΗ.
    Η μέχρι τώρα δράση και πολιτική σε τι προσέβλεπε?.. στην άμεση και πάση θυσία άνοδο του «βιοτικού» επιπέδου η οποία ακριβώς επειδή υπήρξε μονομερής – έτσι βόλευε- τέθηκε δηλαδή σε μια βάση καθαρά υλιστική και η όποια πνευματικότητα περιορίστηκε σε σουαρέ, ανοιχτές, πασατέμπο ως επί το πλείστον συζητήσεις παντός είδους, και λοιπές κοσμικότητες ως μια γαρνιτούρα πνευματικής καλλιέργειας , ένα είδος budgie jumping που λόγω αύξησης των επιπέδων αδρεναλίνης στο σώμα μας προσδίδει την ψευδή εκείνη αίσθηση της ελευθερίας ενώ την επόμενη μέρα μας περιμένει απλήρωτη η δόση ενός άχρηστου καταναλωτικού δανείου που θα μας στείλει στη δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι . 5 μέρες – και αυτό στην καλύτερη – δουλεύουμε αλλά το week end τρέχουμε με 200 στην παραλιακή..



    Αναφέρεστε στον «γνησιότερο επαναστάτη» και λέτε πως «. Όταν δεν υπάρχει ορατή προοπτική, ακόμη και αυτός θα λυγίσει ή απλώς θα αρχίσει – φθειρόμενος – να πολιτικολογεί.». Τι σημαίνει επαναστάτης για σας?. Γιατί στο δικό μου γλωσσάρι ο επαναστάτης έχει άλλη χροιά. Ο επαναστάτης και ετυμολογικά να το πάρουμε είναι κάποιος που επανά- στέκεται, κοιτάζει δηλαδή σε άλλη κατεύθυνση πέραν της καθεστηκυίας και οραματίζεται, όχι για να δει κατ ανάγκη με τα δικά του μάτια το όραμά του πραγματοποιημένο αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά μιας και το έχει ήδη σχηματοποιήσει μέσα του. Ο επαναστάτης θέτει τις βάσεις για τους επόμενους και οι επόμενοι για τους επόμενους..εμείς, πότε επαναστατήσαμε ο καθένας ατομικά ώστε στη συνέχεια να θέσουμε τις βάσεις και για τους επόμενους?.. πότε λέμε να το τολμήσουμε? Όταν ο χρόνος θα είναι ο κατάλληλος?.. και περιμένοντας να δημιουργούν οι συνθήκες εκ των άνωθεν ? πάλι για μας χωρίς εμάς?
    Αρκετά μιλήσαμε, πολιτικολογήσαμε , αγαπηθήκαμε στον ωραίο μας καθρέφτη αναμασώντας τσιτάτα ως ελάχιστη επίδειξη της άπειρης γνώσης μας αλλά στο δια ταύτα ..αναμένουμε τον μεσσία...

    Μου αναφέρετε πως έχουν τα πράγματα και σας ρωτώ.. Ενώ συμβαίνουν όλα όσα γράφετε - ενώ το άτομο/πολίτης έχει πειστεί και εκχωρήσει την αυτοδιάθεσή του σε αντιπροσώπους και αυτοί με τη σειρά τους σε άλλους «αντιπροσώπους» και πάει λέγοντας, μέσα από μια αλυσίδα αέναων εκχωρήσεων και αντιπροσώπων όπου ουκ έσται τέλος- εξακολουθείτε ωστόσο να θεωρείτε δεδομένο πως αυτό το κουβάρι δεν δύναται να λυθεί σε εθνικό επιπέδο αλλά είναι σίγουρο – κατά την άποψή σας - πως θα λυθεί σε πανευρωπαικό ή ακόμα και σε παγκόσμιο εν τέλει. Πως?.. μέσω των ίδιων διεφθαρμένων πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους ?

    Καλείτε τους πολίτες – τη βάση θέλω να υποθέτω- της Ευρώπης και πολύ καλά κάνετε.. αλλά μήπως θα έπρεπε πρώτα να δημιουργηθούν τα μικρά εκείνα κύτταρα/κοινότητες ένθεν και ένθεν που θα λειτουργήσουν πάνω σε νέες υγιείς βάσεις – από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο – ώστε να αποτελέσουν τα απαραίτητα εκείνα σώματα επικοινωνίας?.
    Εαν ο σχηματισμός αυτών των σωμάτων δεν αποτελεί κίνητρο για δράση τότε τι αποτελεί κίνητρο?.. μήπως το επόμενο δελτίο ειδήσεων των 8?

    (όπως βλέπετε δεν είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα αλλά κάποια θέλουν να μας κάνουν να το πιστέψουμε ... η αδυναμία μας δεν είναι παρά η επιθυμία μας να παραμείνουμε ανεύθυνοι)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Martina
    Καλώς, καλώς.
    Επειδή όμως πέραν αυτών που ακροθιγώς υποστήριξα θα πρέπει να συνεκτιμηθεί ότι οι εναλλακτικές πολιτικές (και αναφέρομαι πρώτα και κύρια στην Αριστερά) δεν διαθέτουν ούτε καν τα θεωρητικά εργαλεία για να ερμηνεύσουν και να προετοιμάσουν δράση στις τρέχουσες συνθήκες θα ήθελα παρακαλώ να μου πείτε με ακρίβεια αν είναι δυνατόν : εσείς τι προτείνετε;

    Βλέπετε ότι ο μέσος πολίτης από τον Ατλαντικό μέχρι τα Δαρδανέλια και από την Μάλτα μέχρι την Νορβηγία έχει την στιγμή αυτή κάποια ευκαιρία ή διέξοδο για γνήσια, αποτελεσματική και - φυσικά - οργανωμένη πολιτική δράση; Και αν ναι τότε ποιά είναι αυτή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails