Σκιές στην ομίχλη … (ή το παρόν ως παρελθόν)

Παρακάτω η απάντηση του κ. Λ. Κύρκου σε ερώτηση για το Μνημόνιο στην σημερινή συνέντευξή του στο Βήμα:

«Το μνημόνιο δεν μπορεί να είναι η αρχή και το τέλος αυτής της χώρας. Δεν μπορεί να είναι το μόνο σχέδιο για το παρόν και το μέλλον. Χρειάζεται ο τόπος μια διαφορετική πορεία. Αναγνωρίζω βεβαίως την κρισιμότητα των στιγμών, την ύπαρξη του χρέους, τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα. Σε καμία όμως περίπτωση με αφορμή αυτές τις ανάγκες δεν πρέπει να καταστραφεί η κοινωνική συνοχή του τόπου, να βρεθούν στο περιθώριο οι οικονομικά αδύναμοι. Την κρίση δεν τη δημιούργησε ο απλός λαός».

Καταλάβατε;

Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα (φοβάμαι μάλιστα ότι δεν υπάρχει  τίποτα  να καταλάβω).

Κατάλαβα μόνο ότι υπερήλικες, πότε Λεωνίδες και πότε Μίκηδες, με μεγάλη απόσταση από τα τεκταινόμενα και μηδενική - εκ’ των πραγμάτων - συμμετοχή, μιλούν για πράγματα που (πλέον) ούτε γνωρίζουν ούτε κατανοούν φθείροντας έτσι καίρια το όποιο ιστορικό τους κύρος. Με τις σιβυλλικές, υπερφίαλες και κενές νοήματος δηλώσεις τους απλώς πυκνώνουν την ομίχλη μέσα στην οποία βολοδέρνει επί δεκαετίες η Ελληνική αριστερά

.