από την ΚΑΤΕΡΙΝΑ
Στις 10 Απριλίου του 1970 ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος, εξαγγέλλει τη δημιουργία της «Συμβουλευτικής Επιτροπής». Στο τότε Τύπο της Χούντας, περιγράφεται σαν ένα μέτρο φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος.
Έχοντας μια στοιχειώδη εντιμότητα ο Γιώργος Παπαδόπουλος- δηλαδή αυτό που λαϊκά λέγεται , ότι τουλάχιστον ...φορούσε παντελόνια-, δεν ονομάζει την επιτροπή "Βουλή "ή ..."μικρή Βουλή", παρά τις συμβουλές του τότε...επικοινωνιακού επιτελείου του, και καταχειροκροτείται από τα μέλη της Συμβουλευτικής όταν τους αναλύει τους σκοπούς της «Επαναστάσεως». Το σώμα της Συμβουλευτικής «αποστολήν έχει να υποβοηθή συμβουλευτικώς την Εθνικήν Κυβέρνησιν».
Ο Σταύρος Ζορμπαλάς στο βιβλίο «Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα», περιγράφει την Συμβουλευτική ως εξής «Διέλυσαν οι δικτάτορες την παλιά βουλή που ασκούσε κάποιο αμυδρό έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία και στη θέση της έβαλαν τη Συμβουλευτική Επιτροπή, που στο πρότυπο της βουλής του Φράνκο και της φασιστικής συντεχνιακής βουλής της Πορτογαλίας αποτελούνταν από διορισμένους και άβουλους εκπροσώπους του καθεστώτος με αποκλειστικά συμβουλευτική για τους δικτάτορες γνώμη»
Η θέση του μέλους της «Συμβουλευτικής» ήταν έμμισθη, με «μηνιαία αποζημίωση» όχι μεγαλύτερη από τις απολαβές Γενικού Γραμματέα Υπουργείου, συν τα οδοιπορικά και -στην περίπτωση του προέδρου- έξοδα παραστάσεως
Πέρα από τις αντιδράσεις της Αριστεράς, ακόμα και ο πιο συντηρητικός κόσμος, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απο το Παρίσι, ο Γεώργιος Ράλλης, ή ο Δημήτρης Παπασπυρος ο τελευταίος Πρόεδρος της νόμιμης Βουλής καταδικάζουν απερίφραστα τα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής ως «υποτελείς», «εγκαθέτους» και «μη ελεύθερους Έλληνες».
Μάλιστα ο Δημήτρης Παπασπύρου μηνύεται για εξύβριση της ...Συμβουλευτικής και ασκείται δίωξη εναντίον του. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σε τότε δήλωση του, τον υπερασπίζεται γράφοντας «μόνο υποτελείς και εγκάθετοι, δηλαδή τεταγμένοι να επιδοκιμάζουν τον αφέντην των, άρα εστερημένοι της ιδιότητος του ελευθέρου και υπερηφάνου Ελληνος πολίτου ήτο δυνατόν να χειροκροτήσουν ή να ανεχθούν τας στρεφομένας εναντίον ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας και εμμέσως εναντίον ολόκληρου του ελληνικού λαού ύβρεις και συκοφαντίας».
Ο ...γνωστός Κρις Γουντχάουζ στο βιβλίο του “The Rise and Fall of the Greek Colonels”, γράφει ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή υπήρξε το «μόνο μέτρο της χούντας που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά φασιστικό».
Όλες αυτές τις μέρες που οι διάφορες κότες, κοτούλες και άλλα παραδείσια πτηνά Βουλευτές του ΠΑ"Σ'ΟΚ...κάνουν ψευτομαγκές στα μόνα αλώνια που γνωρίζουν, στα τηλεπαράθυρα και διαρροές στους δικούς τους δημοσιογράφους, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, και νομίζοντας ότι θα διασώσουν το φτηνό και πρόστυχο σαρκίο τους από την λαϊκή κατακραυγή για το «κοινωνικό πραξικόπημα» που κάνει το Κυβερνών Κόμμα, η Κυβέρνηση ΠΑ«Σ»ΟΚ, καταργώντας σε μια νύχτα Νόμους που αντέχουν απο το 1920-αυτους του νόμους που σεβάστηκαν κατακτητές, χούντες και φασίστες-, στο μυαλό μου στριφογυρίζει η ...εντιμότητα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, να μην ονομάσει το ...σώμα που συγκρότησε Βουλή. Απλά ...Συμβουλευτική Επιτροπή.
Όλοι αυτοί οι τζάμπα μάγκες, όλες αυτές οι κότες ...οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Λαού, οι Βουλευτές του ΠΑ"Σ"ΟΚ που εξευτελίζουν την Βουλή και την καταντούν Συμβουλευτική Επιτροπή, που καταργούν και την έννοια της αντιπροσώπευσης και την έννοια της Δημοκρατίας, ας κρεμάσουν τα παντελόνια τους στο βεστιάριο της Βουλής, και ας πάνε στο αεροδρόμιο να υποδεχτούν με βάγια και δάφνες τον Αρχηγό τους, που σήμερα μας κάνει την τιμή να επισκεφτεί την χώρα μας.
Έχοντας μια στοιχειώδη εντιμότητα ο Γιώργος Παπαδόπουλος- δηλαδή αυτό που λαϊκά λέγεται , ότι τουλάχιστον ...φορούσε παντελόνια-, δεν ονομάζει την επιτροπή "Βουλή "ή ..."μικρή Βουλή", παρά τις συμβουλές του τότε...επικοινωνιακού επιτελείου του, και καταχειροκροτείται από τα μέλη της Συμβουλευτικής όταν τους αναλύει τους σκοπούς της «Επαναστάσεως». Το σώμα της Συμβουλευτικής «αποστολήν έχει να υποβοηθή συμβουλευτικώς την Εθνικήν Κυβέρνησιν».
Ο Σταύρος Ζορμπαλάς στο βιβλίο «Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα», περιγράφει την Συμβουλευτική ως εξής «Διέλυσαν οι δικτάτορες την παλιά βουλή που ασκούσε κάποιο αμυδρό έλεγχο στην εκτελεστική εξουσία και στη θέση της έβαλαν τη Συμβουλευτική Επιτροπή, που στο πρότυπο της βουλής του Φράνκο και της φασιστικής συντεχνιακής βουλής της Πορτογαλίας αποτελούνταν από διορισμένους και άβουλους εκπροσώπους του καθεστώτος με αποκλειστικά συμβουλευτική για τους δικτάτορες γνώμη»
Η θέση του μέλους της «Συμβουλευτικής» ήταν έμμισθη, με «μηνιαία αποζημίωση» όχι μεγαλύτερη από τις απολαβές Γενικού Γραμματέα Υπουργείου, συν τα οδοιπορικά και -στην περίπτωση του προέδρου- έξοδα παραστάσεως
Πέρα από τις αντιδράσεις της Αριστεράς, ακόμα και ο πιο συντηρητικός κόσμος, όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απο το Παρίσι, ο Γεώργιος Ράλλης, ή ο Δημήτρης Παπασπυρος ο τελευταίος Πρόεδρος της νόμιμης Βουλής καταδικάζουν απερίφραστα τα μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής ως «υποτελείς», «εγκαθέτους» και «μη ελεύθερους Έλληνες».
Μάλιστα ο Δημήτρης Παπασπύρου μηνύεται για εξύβριση της ...Συμβουλευτικής και ασκείται δίωξη εναντίον του. Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος σε τότε δήλωση του, τον υπερασπίζεται γράφοντας «μόνο υποτελείς και εγκάθετοι, δηλαδή τεταγμένοι να επιδοκιμάζουν τον αφέντην των, άρα εστερημένοι της ιδιότητος του ελευθέρου και υπερηφάνου Ελληνος πολίτου ήτο δυνατόν να χειροκροτήσουν ή να ανεχθούν τας στρεφομένας εναντίον ολόκληρου του πολιτικού κόσμου της χώρας και εμμέσως εναντίον ολόκληρου του ελληνικού λαού ύβρεις και συκοφαντίας».
Ο ...γνωστός Κρις Γουντχάουζ στο βιβλίο του “The Rise and Fall of the Greek Colonels”, γράφει ότι η Συμβουλευτική Επιτροπή υπήρξε το «μόνο μέτρο της χούντας που μπορεί να χαρακτηριστεί κυριολεκτικά φασιστικό».
Όλες αυτές τις μέρες που οι διάφορες κότες, κοτούλες και άλλα παραδείσια πτηνά Βουλευτές του ΠΑ"Σ'ΟΚ...κάνουν ψευτομαγκές στα μόνα αλώνια που γνωρίζουν, στα τηλεπαράθυρα και διαρροές στους δικούς τους δημοσιογράφους, υποτιμώντας την νοημοσύνη μας, και νομίζοντας ότι θα διασώσουν το φτηνό και πρόστυχο σαρκίο τους από την λαϊκή κατακραυγή για το «κοινωνικό πραξικόπημα» που κάνει το Κυβερνών Κόμμα, η Κυβέρνηση ΠΑ«Σ»ΟΚ, καταργώντας σε μια νύχτα Νόμους που αντέχουν απο το 1920-αυτους του νόμους που σεβάστηκαν κατακτητές, χούντες και φασίστες-, στο μυαλό μου στριφογυρίζει η ...εντιμότητα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, να μην ονομάσει το ...σώμα που συγκρότησε Βουλή. Απλά ...Συμβουλευτική Επιτροπή.
Όλοι αυτοί οι τζάμπα μάγκες, όλες αυτές οι κότες ...οι εκπρόσωποι του Ελληνικού Λαού, οι Βουλευτές του ΠΑ"Σ"ΟΚ που εξευτελίζουν την Βουλή και την καταντούν Συμβουλευτική Επιτροπή, που καταργούν και την έννοια της αντιπροσώπευσης και την έννοια της Δημοκρατίας, ας κρεμάσουν τα παντελόνια τους στο βεστιάριο της Βουλής, και ας πάνε στο αεροδρόμιο να υποδεχτούν με βάγια και δάφνες τον Αρχηγό τους, που σήμερα μας κάνει την τιμή να επισκεφτεί την χώρα μας.
Βρίσκω το άρθρο, καταρχήν, τολμηρό. Με την έννοια οτι έχουμε καταντήσει μια κοινωνία ΚΑΙ ταμπού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μιλάμε για την χούντα, εκτός από το να την βρίζουμε για πρόσκτηση "προοδευτικών" περγαμηνών, όπως δεν μιλάμε και για τα εγκλήματα των Ισραηλινών, εκτός από το να λέμε για όσα έπαθαν από τους Ναζί.
Σε αντιστοιχία και ανάποδα, το παρόν άρθρο τολμά να μιλήσει απλά για την χούντα χωρίς ούτε κατα διάνοιαν να την υμνεί ή να την υπερασπίζεται. Επιτέλους, για διάφορα θέματα, πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε την εσχάτως λέξη κλισέ των "προοδευτικών" -"το αυτονόητο"- και σε πλαίσια έξω από αυτά που την χρησιμοποιεί η παρακρατική προπαγάνδα με εμετική συχνότητα και αφαιρετική απλότητα επιχειρημάτων.
«Αυτονόητο» το ένα «αυτονόητο» το άλλο, στο τέλος μας γίναμε χέρσο οικόπεδο.
Στο προκείμενο του θέματος, είμαι απο αυτούς που χομπίζουν με το να ψάχνουν τα πράγματα προς την κατεύθυνση των πηγών. Έχω παραδεχτεί την Χούντα σε αρκετά πράγματα χωρίς να έχω διάθεση να την λατρέψω κιόλας.
Το τελευταίο, όμως, θα συμβεί στο τέλος, όπως την πάνε την δουλειά η σάρα και η μάρα που μας έχουν κατσικωθεί τα τελευταία χρόνια σαν "ελέω θεού βασιλεία" που μας την ταΐζουν ως "Δημοκρατία".
Στην τελική αν ανέβει επάνω ένας, η μια συγκεκριμένη ομάδα, για να φάει θα δίνει και κάποια σημασία στο χωράφι που λυμαίνεται γιατί θα το θεωρεί δικό του. Ενώ όλο αυτό το κοπριτο-σκυλολόι που έχει μαζευτεί στην καμπούρα μας, μαύροι της δώθε άκρης, κατα-κόκκινοι, κόκκινοι, πράσινοι, μπλέ, σκουρο-μπλέ, μαύροι της άλλης άκρης, δεν το βλέπει σαν δικό του χωράφι, όμως, όχι με την δημοκρατική έννοια αλλά με την "μπάτε σκύλοι αλέστε".
Κοιτάει ο καθένας να φάει οτι προλάβει πριν έρθει ο επόμενος, δεν του μένει χρόνος ή διάθεση να κάνει κάτι για το κοινό οικόπεδο, λέγοντας «σάματις είναι δικό μου; φάτε αδέρφια πριν έρθουν οι επόμενοι», και, έρχονται οι επόμενοι για να στρώσουν το τραπέζι με μια από τα ίδια μέχρι να μην μείνει τίποτα. Γιατί δεν φτάνει που είναι μιλιούνια, κανείς από αυτούς δεν φυτεύει, κανείς δεν συντηρεί, κανείς δεν καλλιεργεί, εκτός ίσως από τα pay roll της δημοσιογραφίας.
Η δημοσιογραφία που υποτίθεται εφευρέθηκε από την Δημοκρατία ακριβώς για να εγγυάται την γνησιότητα της και έχει καταντήσει σε ποσοστό 110% ύπουλη προπαγάνδα του εκάστοτε νεμόμενου το οικόπεδο.
Τώρα που το σκέφτομαι, αν υπήρχε ένα μαγικός τρόπος να ανήκει η χώρα μόνο σε φωτισμένους διαδόχους (στην πράξη καρα-σούπερ-ντούπερ-αποκλείεται να βρισκόταν τρόπος) δεν θα με χάλαγε καθόλου να είμαι «υπήκοος» αντί «πολίτης».
Άει σιχτίρ κι ακόμα παραπέρα!
@Άναυδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν το έχεις αντιληφθεί ακόμα;
Η χώρα ήδη ανήκει σε "φωτισμένους διαδόχους".
Πρόκειται για τις οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου με ελάχιστες μικρο-παραφυάδες εδώ και εκεί.
Οι οικογένειες αυτές (με τους λίγους κολητούς / παραφιάδες) λειτουργούν πολλές δεκαετίες τώρα ως εκφραστές, υπάλληλοι και διαχειριστές του ξένων και εσωτερικών κεφαλαιοκρατών. Οι δε εσωτερικοί κεφαλαιοκράτες είναι συνήθως πειθήνια όργανα των εξωτερικών (βλ. κυρίως ΗΠΑ).
Το "μοντέλο" αυτό είναι θλιβερά απλό και θλιβερά επαναλλαμβανόμενο.