Είναι η δεύτερη φορά που μου συμβαίνει μέσα σε λίγες μέρες. Πρόκειται για οδυνηρή εμπειρία που οδηγεί σε απογοήτευση και φόβο. Αφορμή αποτέλεσε μια (από τις πάρα πολλές) συζήτηση για το γενικότερο κοινωνικό τοπίο και τα οικονομικά προβλήματα της χώρας.
Απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με όλα τα γνωρίσματα που κανονικά θα του επέτρεπαν μια σφαιρική και νηφάλια αντίληψη για τα πράγματα. Έναν άνθρωπο με αξιοσημείωτη παιδεία αλλά και με ρόλο και ευθύνες μέσα στην κοινωνία που θα περίμενε κανείς ότι θα τον κρατούσαν σε επαφή με την πραγματικότητα και την ουσία των πραγμάτων.
Όμως όχι φίλοι μου. Πέρα από την εμφανή αδυναμία συζήτησης αφού οποιαδήποτε άποψη διαφορετική από την δική του ήταν εκ των προτέρων «άχρηστη» και απορριπτέα, είδα μπροστά μου ένα χαρακτηριστικό δείγμα συνείδησης που φτιάχτηκε από την τρέχουσα προπαγάνδα και που «κλείδωσε» - εξακολουθώ να ελπίζω, όχι οριστικά – στα τρέχοντα κλισέ και στην γενική απαξία του «άλλου» χάνοντας παντελώς την ουσία των πραγμάτων.
Οι άνθρωποι αυτοί μου δημιουργούν πραγματικό φόβο όταν τους βλέπω και τους ακούω να θεωρούν ότι τα προβλήματα στο ασφαλιστικό οφείλονται σε κυρίες που κάνουν βεντούζες από το βράδυ για να διογκωθούν οι κιρσοί και να σφετεριστούν 200 ευρουλάκια από το Ελληνικό δημόσιο, ξεχνώντας το όργιο εκατοντάδων εκατομμυρίων που στήθηκε με εταιρείες και πολιτικούς ημέτερους που καλά κρατεί για δεκαετίες. Οι παιδευμένοι αυτοί Έλληνες αδυνατούν να αντιληφθούν τις διαφορές στο επίπεδο της τάξης των μεγεθών. Χάνουν την σημασία των πραγμάτων – ελπίζω όχι συνειδητά – υποστηρίζοντας ένα σύστημα και ένα πλέγμα αποφάσεων που ίσως να τους μειώνει ελαφρά το επίπεδο ζωής αλλά τους παρέχει ασφάλεια αφήνοντάς τους στη ουσία στο απυρόβλητο.
Οι άνθρωποι αυτοί διαχέουν (εξαφανίζοντάς τες) τις διαχρονικές ευθύνες με την νοοτροπία του «φταίμε όλοι» και είναι πρόθυμοι να «δώσουν» τους συν-πολίτες και την χώρα τους αφού «όλοι θέλουν να αρπάξουν» και «η χώρα δεν παράγει τίποτα».
Οι άνθρωποι αυτοί εμφανίζουν ημιμάθεια αλλά και απόλυτη αφομοίωση της εμετικής τρέχουσας προπαγάνδας κι αυτό διαθέτοντας μυαλά που κανονικά θα έπρεπε να είναι θετικά, ελεύθερα και να εξασκούν οξεία κριτική στην επιχειρούμενη καταστροφή της χώρας. Έτσι παράγεται πλέον η πιο γνήσια μορφή απογοήτευσης. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή υποβάθμιση της ζωής των Ευρωπαίων όπου η χώρα μας έπαιξε και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο πότε πειραματόζωου και πότε σκιάχτρου, αλλά αυτοί – όπως θα έλεγε και ο Σαββόπουλος: ντίπ !
Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καρφωμένη στο μυαλουδάκι τους μέσα την comμe il faut άποψη ότι για το Ελληνικό πρόβλημα «φταίνε οι Έλληνες που είναι σπάταλοι» (sic). Ξεχνούν όμως ότι μαζί με τους Έλληνες είναι σπάταλοι και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί και οι Πορτογάλοι και οι Ισλανδοί και οι Ιρλανδοί και οι Βρετανοί και οι … άκουσον – άκουσον … Γερμανοί. Θα έπεσε φαίνεται καμία επιδημία σπατάλης στους Ευρωπαϊκούς λαούς αλλά «το φαινόμενον» επεκτείνεται και πέραν του Ατλαντικού ακόμη αφού το εκεί Δημόσιο Χρέος είναι μεγαλύτερο από το Ελληνικό.
Οι άνθρωποι αυτοί αρνούνται στην πραγματικότητα να σκεφτούν και να αντιληφθούν τον βαθύτατο συστημικό χαρακτήρα του Δημόσιου Χρέους στην Δύση, αυτό θα τους ξεβόλευε ίσως και θα τους δημιουργούσε δυσκολίες ύπνου και πεπτικές διαταραχές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καν εξετάσει απλά δεδομένα της δικής μας οικονομίας και δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το συστηματικά αποσιωπούμενο Ιδιωτικό Χρέος της Ελλάδας είναι ιδιαίτερα χαμηλό (από τα χαμηλότερα της Ευρωζώνης, περίπου 55% του ΑΕΠ) πράγμα που από μόνο του πιστοποιεί ότι ο Έλληνας ούτε σπάταλος ούτε «λαμόγιο» είναι. Οι κατάπτυστοι χαρακτήρες τύπου ρήτορα της Siemens, τύπου νόμιμου και ηθικού, τύπου ταχυδρόμου και τύπου κατοίκου (στο νοίκι) της Διονυσίου Αρεοπαγίτου δεν μπορούν να χαρακτηρίσουν έντεκα εκατομμύρια Έλληνες.
Οι άνθρωποι αυτοί δεν ενοχλούνται καθόλου από το γεγονός ότι αυτοί που εκτέλεσαν τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο είναι ελεύθεροι (διότι έτσι είναι οι διαδικασίες !!) και εμφανίζουν όψιμα σημεία λατρείας της ταξικής διάρθρωσης της κοινωνίας «διότι κακώς ορισμένοι θεώρησαν ότι έχουν δικαιώματα σε άνετη ζωή». Μου είναι πραγματικά αδύνατον να ερμηνεύσω τέτοια φαινόμενα χωρίς να μου περάσει από το μυαλό κάποιας μορφής ιδιοτέλεια ως συστατικό της εξήγησης, διότι αυτοί οι Έλληνες οι λαύροι κατά των Ελλήνων και της χώρας τους, συνήθως ανήκουν εκεί όπου θα έπρεπε τέτοιες αντιλήψεις να μην «χωρούν»: στο πλέον μορφωμένο και προνομιούχο κομμάτι της μεσαίας τάξης.
Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν την κινούμενη άμμο πάνω στην οποία, τραγικά ανυποψίαστη, στηρίζεται η χώρα …
.
Αδελφέ, ακριβώς το ίδιο πρόβλημα είχα με έναν καθηγητή των ΤΕΙ Καβάλας, την τελευταία εβδομάδα που πήγα στην Καβάλα (κατάγομαι απο εκεί).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στην καφετέρια, έρχισε να λέει πώς καλά κάνει η κυβέρνηση και μειώνει τους μισθούς, διότι όλοι είμαστε τεμπέληδες και μικροκλέφτες.
Ειναι ΠΑΣΟΚος, ωστόσο παλια φαινόταν άνθρωπος που μπορούσε να σκεφτεί πέντε πράγματα..
Οργίστηκα, άρχισα να φωνάζω, και το κατάστημα με παρακάλεσε να μην κάνω φασαρία..
Συμπέρανα, πώς ο άνθρωπος είναι ικανός να υιοθετήσει και το πλέον ανορθολογικό επιχείρημα,προκειμένου να μην καταρριφθούν οι εμπιστοσύνες του και ξεμείνει απο ιδεώδη..
Τότε, θα βρεθει στην δύσκολη θέση να σκεφτεί, να αναθεωρήσει, να συγκρουστεί..
Αυτή είναι η καλή εκδοχή. Τού αφελούς ΠΑΣΟΚου, πού ολοένα και σπανίζει.
Η άλλη εκδοχή, που ισχύει κατα κόρον, ειδικά στην επαρχία, είναι ότι ξεπληρώνουν με αυτο τον τρόπο την υποχρέωσή τους έναντι του κόμματος για την εργασιακή ή κοινωνική θέση που κατέλαβαν με τις πλάτες του..
@vripol
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω την εντύπωση ότι η πρώτη εκδοχή, αυτή του αφρελούς πασόκου, ίσως να είναι και η πλέον επικίνδυνη.
Ο εύπιστος, αυτός που φοβάται να αλλάξει ή φοβάται να σκεφτεί είναι μια χαμένη υπόθεση που ακτινοβολεί ήττοπάθεια και μιζέρια στο περιβάλλον του.
Υπάρχει όμως και η εκδοχή αυτών που ενδόμυχα απεχθάνονται και την χώρα και τους συν-πολίτες τους - γιατι προβάλλουν ίσως πάνω τους τον ίδιο τους τον εαυτό - και το εκφράζουν υπερθεματίζοντας τα άδικα και καταστροφικά μέτρα.
Η τρίτη εκδοχή του ιδιοτελούς 'κομματάρχη' είναι μάλλον η πλέον ανώδυνη αφού οι περισσότεροι μπορούμε πλέον να αναγνωρίζουμε και να απομονώνουμε τους επίγονους του ... Μαυρογυαλλούρου.
Πάντως ελικρινά σου λέω ότι εξοργίζομαι και εγώ εκτός ορίων όταν ακούω διάφορους να αυτο-μαστιγώνονται ως πειθήνια οικόσιτα την στιγμή ακριβώς που χρειάζεται αντίδραση και άμυνα στην επίθεση των νεο-φιλελε γερακιών.
@vripol
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα. Έκανες μια εξαιρετική παρουσίαση αυτών που αυτο-μαστιγώνονται και καλούν εμάς να κάνουμε το ίδιο.
Είναι ένα φαινόμενο τους τελευταίους 2-3 μήνες που με κάνει να θέλω να κοπανήσω το κεφάλι μου στον τοίχο απο τα νεύρα που μου βγαίνουν όποτε τους αντιμετωπίζω.
Δεν ξέρω, τους πληρώνουν;
Εδώ, σε γραφείο οργανωμένο είσαι, και ο προιστάμενος δεν ξέρει πάντα αν και πόσο δουλεύεις. Αυτοί πως και είναι τόσο "ταγμένοι" λειτουργώντας μόνοι τους;
Είναι ψυχικά διαταραγμένοι;
Τότε θα πρόκειται για κάποιο εξαπλούμενο σύνδρομο, και εξηγούμενο επιστημονικά με μηχανισμούς αντίστοιχους του συνδρόμου της Στοκχόλμης(;), εκείνο τέλοσπαντων με τους ομήρους που ξέρετε. Δλδ, εδώ στην τρέχουσα περίπτωση των… αυτό-μαστιγούμενων, μπορεί να οφείλεται στον χαμό και στην πίεση που νοιώθουμε γύρω μας τελευταία. Τι να πω δεν ξέρω.
@Grsail
Τέτοιες εμπειρίες άρχισα να έχω και εγώ, σταδιακά εδώ και μερικά χρόνια.
Μου δόθηκε η δυνατότητα συν τω χρόνω να μιλήσω προσωπικά με ανθρώπους που θαύμαζα, ή σεβόμουν, ή αναγνώριζα ως μεγέθη προσωπικότητας, απο απόσταση. Ξέρεις, εφημερίδες, ομιλίες, άρθρα σε περιοδικά, τέτοια. Συγγραφείς, γνωστούς αρθρογράφους, και γενικότερα δημόσια πρόσωπα.
Ε ρε παιδιά. Απο κοντά, σχεδόν όλοι, μα σχεδόν όλοι, ήταν παρ'τον ένα βάρα τον άλλον απο λαλακία, ανεγκεφαλίτιδα, και κυρίως ΚΛΙΣΑΡΙΣΜΕΝΗ ΠΑΡΩΠΙΔΑ.
Μιλάμε, τελικά, οτι η πλειοψηφία όσων ξέρουμε σαν δημόσια πρόσωπα-διαμορφωτές κοινής γνώμης, δεν πρέπει να είναι τίποτα περισσότερο απο πρόσωπα που είχαν μια σχετική ευχέρεια λόγου ή σκέψης αλλά προωθήθηκαν απλά γιατί το όποιο κατεστημένο τους έκρινε ως βολικούς για τις επιδιώξεις του, και ελεγχόμενους.
Δεν ξέρω τι ΑΛΛΟ να υποθέσω.
@Άναυδος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλλο που θα μπορούσαμε να υποθέσουμε είναι ότι συμπεριφέρονται έτσι από καθαρή ιδιοτέλεια.