Το άρθρο αυτό με το παραπάνω διάγραμμα δημοσιεύτηκε από τον Γιώργο Καισάριο στο Market-Talk.net με τίτλο «Το σημαντικότερο διάγραμμα του αιώνα για αυτούς που ζουν στην Ελλάδα». Το αναδημοσιεύω προς κριτική και σκέψη:
Σήμερα θέλω να σας παρουσιάσω ένα διάγραμμα που τα λέει όλα. Σε αυτό το διάγραμμα είναι συμπυκνωμένα ότι έχω γράψει από το 2002 και σήμερα. Είναι ο λόγος που έχουμε καταντήσει εδώ που είμαστε, είναι ο λόγος που έχουμε τους χαμηλότερους μισθούς και θα είναι ο λόγος που θα πτωχεύσουμε (κυριολεκτικά) αν δεν αλλάξει κάτι πολύ σύντομα (που δεν το βλέπω).
Διαδώστε σας παρακαλώ αυτό το άρθρο στο facebook, twitter και στείλε το email στους φίλους σας. Είναι το σημαντικότερα διάγραμμα που σας ενδιαφέρει αν ζείτε στην Ελλάδα.
Το πόσα λεφτά παίρνει ένας εργαζόμενος δεν έχει και πολύ σχέση με το αν είναι δίκαιος αυτός ο μισθός η όχι, αλλά πόσα παίρνει σε σχέση με αυτά που παράγει.
Αν για παράδειγμα εσύ παράγεις €500 την ήμερα για τον εργοδότη σου, τότε θεωρητικά δικαιούσαι να πάρεις ένα μισθό €200 την ήμερα.
Αν όμως παράγεις €100, τότε κατά πάσα πιθανότητα όσα και να παίρνεις είναι πολλά, διότι ο εργοδότης σου μάλλον μπαίνει μέσα (παράγει με χασούρα).
Το πιο κάτω διάγραμμα δείχνει την ποσοστιαία μεταβολή του unit labor costs στην ΕΕ από το 2000 (κόστος ανά μονάδα εργασίας).
Όπως δείχνει, παρόλο που ξέρουμε ότι στη Γερμανία οι μισθοί είναι αρκετά υψηλοί, το κόστος ανά μονάδα παραγωγής στην Γερμανία είναι το χαμηλότερα στην Ευρώπη. Που σημαίνει ότι ο εργοδότης μπορεί να σε πληρώνει περισσότερα από ότι στην Ελλάδα διότι τα βγάζει με το παραπάνω.
Για να το πούμε και λίγο αλλιώς, αν ήμουν μια βιομηχανία αυτοκινήτων, η Ελλάδα θα ήταν η τελευταία χώρα που θα σκεφτόμουν να επενδύσω, διότι το κόστος ανά μονάδα παραγωγής μου θα με έκανε μη ανταγωνιστικό. Είτε δεν θα μπορούσα να πουλήσω καθόλου αυτοκίνητα, η θα είχα λίγο η καθόλου κέρδος.
Βέβαια υπάρχουν εκατοντάδες μεταβλητοί που επηρεάζουν αυτό το διάγραμμα. Το ότι για παράδειγμα, δεν έχει αυξηθεί το κόστος ανά μονάδα εργασίας στην Γερμανία τώρα και πολλά χρονιά, δεν σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι δεν παίρνουν αυξήσεις. Μπορεί να σημαίνει ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει κάνει τεχνολογικές επενδύσεις τέτοιες που, αυξήθηκε η συνολική παραγωγή χωρίς να χρειάζονται περισσότερα εργατικά χέρια.
Επίσης το διάγραμμα απλά μας λέει την ποσοστιαία μεταβολή από το 2000 και όχι το ακριβές νούμερα. Από την άλλη, είναι εντυπωσιακό ότι ενώ εμείς έχουμε χάσει 35 μονάδες από το 2000, η Γερμανία έχει χάσει ελάχιστα.
Αυτό που έχει σημασία είναι για να αλλάξει η κατάσταση θα πρέπει να γίνουν πάρα πολλές αλλαγές στη χώρα μας. Το πόσο παίρνει ο μέσος εργαζόμενος δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι τι παράγει για αυτό που παίρνει.
Και για να μπορούμε να παράγουμε περισσότερο χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση της οικονομίας από το ΜΗΔΕΝ. Όσοι αδυνατούν να το καταλάβουν αυτό, δυστυχώς δεν έχω άλλο τρόπο να σας πείσω.
ς (27/03/2010, Market-talk.net)
Grsail,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο unit labor cost δεν ειναι το ιδιο με τους μισθους. Φερ' ειπειν για την ελλαδα αυξανοταν με 2.8% ανα χρονια (κατω απο την παραγωγικοτητα), ενω το real compensation to labor με 1.9%.
Στη Γερμανια το real compensation to labor αυξανοταν με 0.4% ανα χρονια.
Δες σχετικο αρθρο που ειχα ανεβασει στο http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/03/made-in-germany-6.html
To διάγραμμα, δεν ξέρω ποιος το έκανε αλλά οδηγεί σε 100% λάθος συμπεράσματα. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μπήκε σε πάρα πολλές υπηρεσίες η πληροφορική. Κάθε ένας υπολογιστής πολλαπλασιάζει την παραγωγική δύναμη του εργαζόμενου χωρίς ταυτόχρονα να αλλάζει την αμοιβή του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λοιπόν προφανές ότι σε χώρες με μεγάλη βιομηχανική παραγωγή όπου το παραπάνω γεγονός είναι ιδαίτερα έντονο να παρουσιάζεται μια κάμψη στο γράφημα. Σε χώρες που τους έμεινε μόνο το γκαρσονιλίκι όπως στην Ελλάδα αυτό δεν φαίνεται τόσο έντονα.
Επίσης δεν κατάλαβα γιατί αν ο εργαζόμενος παράγει 500 να είναι δίκαιο να παίρνει 200 και όχι 400? Το τελευταίο 100 το χαρίζω στην επιχείρηση για τα λειτουργικά έξοδα.
@cynical
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έχω δει το άρθρο στο YPYC.
Ναι, ‘unit labor cost’ και ‘real compensation to labor’ είναι διαφορετικά πράγματα.
Το διάγραμμα αφορά στο συνολικό κόστος παραγωγής που είναι χρήσιμος δείκτης για την πραγματική παραγωγική συμπεριφορά μιας οικονομίας. Και από ότι φαίνεται δεν τα πάμε καθόλου καλά.
Δεν έχω τρόπο να διασταυρώσω τους αριθμούς του Καίσαρη αλλά καλό είναι να κρατάμε αυτή την συζήτηση ανοικτή.
@vassilis
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως έγραψα και πριν, δεν έχω τρόπο να διασταυρώσω τους αριθμούς του Καισάριου.
Αυτό που λες για τους υπολογιστές μάλλον προσμετρείται στο unit labor cost.
Όσον αφορά στο 500 και 200 κλπ νομίζω ότι ήταν απλώς παράδειγμα και δεν εννοούσε με κάποια ακρίβεια τα νούμερα ο ποιητής :-)
Επιτέλους η συζήτηση γίνεται ουσιαστική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την παρουσίαση
Το χαμηλό επίπεδο μισθων και απολαβών ,είναι τέτοιο που η πολιτική αγακάκτηση είναι απαράδεκτα ήπια.
Απο την άλλη όταν αυτό δεν σχετίζεται με την ρηχότητα που έχει η οικονομπία μας,κάνουμε την μισή σκέψη.
Χαρακτηρηστικό ότι ανεξάρτητα από το πολιτικό επίδικο ναι ή οχι στην σταση πληρωμών,δεν υπάρχει ουτε ενας σοβαρός οικονομολόγος που να μην θέτει προβλημα παραγωγικότητας.
Μπράβο!!
@LEFT LIBERAL SYNTHESIS
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεώρησα το γράφημα χρήσιμο.
Αυτό που πραγματικά μου κάνει εντύπωση είναι η δυσκολία να βρεθούν επίσημα στοιχεία. Η συζήτηση για την παραγωγικότητα και την σύγκριση της Ελλάδας με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ είναι ακόμη ανοικτή. Όμως προχωράμε σιγά σιγά ... όπως οι υπνοβάτες :-)
εγώ πάλι νομίζω ότι αυτό το γράφημα εξηγεί καλύτερα ότι ζούμε
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/S7HVtHHlFqI/AAAAAAAAOng/jdxyNXB-N24/s1600/saupload_9_9_09poverty_f1_1.jpg
@Ανώνυμος 19:34
ΑπάντησηΔιαγραφήτο έχω δει στο You Pay Your Crisis, πολύ γενικότερο από το δικό μου και εντελώς ανατριχιαστικό :-(