Οι ιθαγενείς και οι αυτόχθονες

Παρά τα χιλιάδες άρθρα και τις άπειρες συζητήσεις, πιστεύω ότι το μεταναστευτικό είναι ένα πολύπλευρο και επίκαιρο ζήτημα που απέχει πολύ από του να έχει εξαντληθεί.

Για τον λόγο αυτό θεώρησα ως καλή ιδέα να συγκεντρώσω όσο καλύτερα μπορούσα, σε ένα ενιαίο κείμενο, όλα τα επιχειρήματά που χρησιμοποίησα σε μια πρόσφατη μπλογκο-συζήτηση προσθέτοντας και κάποιες επί πλέον σκέψεις.

Στις εποχές που ζούμε η ποικιλία στον πληθυσμό και στις κουλτούρες είναι πλούτος. Το λέω γιατί θεωρώ ότι οι ανοικτές και ‘ποικίλες’ κοινωνίες μπορούν να αναπτύξουν ανεκτικότερους και περισσότερο ενεργούς πολίτες. Μπορούν να εκτιμήσουν και άλλες κουλτούρες και τρόπους σκέψης εκτός από την δική τους. Μπορούν ευκολότερα να ζήσουν και να αναπτυχθούν στις συνθήκες που διαμορφώνονται στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία η οποία είτε μας αρέσει είτε όχι είναι ανεπίστρεπτο γεγονός. Η ποικιλία πιστεύω ότι διαμορφώνει ανθρώπους που έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να βρεθούν κοντά σε αυτό που λέμε «χαρά της ζωής» απαλλαγμένοι από τεχνιτούς φραγμούς, φοβίες, αγκυλώσεις και συμπλέγματα.

Όλα τα μεγάλα κράτη από την Αυτοκρατορία του Αλέξανδρου, τις δύο Ρωμαϊκές Αυτοκρατορίες και την Οθωμανική αλλά και μέχρι την σημερινή Αμερική, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο (κατ' εξοχήν), Κίνα (με πάνω από 50 εθνότητες !), Ρωσία και Ινδία είναι πολυπολιτισμικά. Όλα τα μεγάλα (και ισχυρά) κράτη χωρίς εξαίρεση.

Φαίνεται απόλυτα λογική και δίκαιη μια δέσμη μέτρων που θα περιλαμβάνει αυτόματη απόδοση Ελληνικής ιθαγένειας μετά από εύλογο χρονικό διάστημα νόμιμης παραμονής (πχ πέντε χρόνια), αυτόματη απόδοση Ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά με την γέννησή τους και δικαίωμα ψήφου σε όλους τους μετανάστες που έχουν ήδη αποκτήσει ιθαγένεια.

Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται πόσο απαραίτητο είναι πλέον αυτό είτε πέφτουν στην κατηγορία των ιδιαίτερα επιβλαβών ακόμη και για τον εαυτό τους υπέρ-ελλήνων (sic) που ερωτοτροπούν (πλατωνικά ή όχι) με τον φασισμό, είτε είναι απλώς ανυποψίαστοι. Αν δεν προχωρήσουμε άμεσα και αταλάντευτα σε ορθολογική και κοινωνικά προοδευτική αντιμετώπιση του μεταναστευτικού κινδυνεύουμε να βουλιάξουμε την χώρα σε έναν εφιάλτη ξενοφοβίας και υποβόσκοντος ρατσισμού. Κινδυνεύουμε να διαχωρίσουμε την κοινωνία μας σε δυο στρατόπεδα: «εμείς» και «οι άλλοι». Τα υπερσυντηρητικά και θνησιγενή κόμματα όπως το ΚΚ και το ΛΑΟΣ δεν θα διστάσουν να εκμεταλλευτούν το ανοικτό πρόβλημα στήνοντας επικίνδυνα μικρό-πολιτικά παιχνίδια.

Αυτό το ψευτο-δίλημμα που πρόσφατα εφευρέθηκε «έλληνας γεννιέσαι ;» ή «έλληνας γίνεσαι ;» είναι μια ύπουλη παγίδα που αν κάποιος καταφέρει να την προσπεράσει αντιλαμβάνεται ότι και οι δύο εκδοχές είναι επικίνδυνα φορτισμένες : η μία με απόρριψη του άλλου που «δεν γεννήθηκε» και η άλλη με την αναγωγή της «ελληνικότητας» σε υπέρτατη ιδιαιτερότητα – στόχο !

Τείνω όλο και περισσότερο να υιοθετήσω την άποψη ότι ισχυρότερο δικαίωμα ψήφου έχει ένας νόμιμος μετανάστης που ζει, εργάζεται και κάνει οικογένεια εδώ παρά ένας αμερικανοέλληνας που έρχεται μια φορά στα δέκα χρόνια (μόνο για να μας πει τι ωραία που είναι εκεί και πόσο άσχημα είναι εδώ) και δεν έχει στην ουσία κανέναν δεσμό με την χώρα.

Είναι καιρός κάποιοι Έλληνες με ή χωρίς εισαγωγικά να ξυπνήσουν ή να συνετισθούν.

Οι μετακινήσεις των πληθυσμών σήμερα είναι απείρως ευκολότερες από ότι στην εποχή του Αλέξανδρου ή των Ρωμαίων. Επίσης ούτε ο Αλέξανδρος ούτε οι Ρωμαίοι εξάντλησαν τους τοπικούς πόρους των κατακτήσεών τους, εξαθλίωσαν τους πληθυσμούς και μετά τους ‘φόρεσαν’ και έναν εμφύλιο όπως γίνεται στην Αφρική και στην εγγύς Ανατολή. Αυτά τα έκανε η λεγόμενη Δύση σήμερα οπότε και λούζεται τις επιπτώσεις. Ο πλανήτης ‘μίκρυνε’ και είναι κοινός για όλους μας, αυτή είναι η εξέλιξη και δεν σταματάει όσο και να φωνάζουμε.

Η ισχυρή και ιδιοτελής Δύση άφησε συνειδητά τον κόσμο χωρίς πόρους και χωρίς δυνατότητες ανάπτυξης (βλ. Ρουάντα, Νιγηρία, Αίγυπτος, Αιθιοπία, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Υεμένη κλπ κλπ). Έχει ενδιαφέρον το παράδειγμα του Μπαγκλαντές όπου σε μια έκταση όσο η Ελλάδα κατοικούν περίπου 165 εκατομμύρια άνθρωποι. Η οικονομία τους είναι μικρή και εξαθλιωμένη διότι δεν τους αφέθηκε κανένα περιθώριο ανάπτυξης.

Η Γερμανία έχει περίπου 20% μεταναστευτικό πληθυσμό τον οποίο έχει αφομοιώσει σχεδόν πλήρως. Η Βρετανία στηρίζει σήμερα την οικονομία της και στους μετανάστες. Ένα μεγάλο μέρος του Αγγλικού ΕΣΥ λειτουργεί χάρις σ’ αυτούς. Η κουλτούρα, η μουσική ακόμη και τα μεγάλα τους Πανεπιστήμια κρατήθηκαν ζωντανά και ανταγωνιστικά χάρις στους μετανάστες.

Η χώρα μας μπορεί και πρέπει να αφομοιώσει νέο πληθυσμό στο επίπεδο του 10 έως 25 %. Το ίδιο γενικά θα συμβεί σε όλη την Ευρώπη μέσα στις επόμενες δύο έως τέσσερεις δεκαετίες. Αντί για γκρίνια και εθνικιστικούς λεονταρισμούς είναι νομίζω προτιμότερη καλή προετοιμασία και περισσότερη οργάνωση.

Τα ψηφοθηρικά παιχνίδια των κομμάτων με τους ομογενείς, με τους μετανάστες, με τους αγρότες κλπ δεν μπορούν να μας κάνουν να χάνουμε την ουσία. Οι «ξενόφερτοι πολίτες», όπως τους ονομάζουν ορισμένοι, δεν μπορούν να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό της χώρας μας. ( … μακάρι να μπορούσαν διότι δεν μπορεί να γίνει χειρότερο). Υπερεκτιμάται συχνά (από φόβο ;)  η επίδραση που μπορεί να έχει ένα 10 ή 20% μεταναστών στον πληθυσμό και στην χώρα γενικά.

Επίσης ας λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι οι νόμιμοι μετανάστες με δικαίωμα ψήφου, εν πολλοίς, θα ψηφίσουν «στατιστικά» όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος, άρα τι αλλάζει ; Αυτό το υποστηρίζω διότι η προπαγάνδα, τα ψηφοθηρικά ‘δωράκια’ και η τηλεόραση θα κάνουν μια χαρά την δουλειά τους για όλα τα κόμματα τα οποία θα αναγνωρίσουν φυσικά μια καλή ευκαιρία να μεγαλώσουν την ‘πελατειακή’ τους βάση. Γι’ αυτό δεν έκανε θερμές δηλώσεις υπέρ των μεταναστών ο Πάπας και ο δικός μας Αρχιεπίσκοπος ; για την «πελατειακή βάση» ;

Οι Μετανάστες ήρθαν (στην μέγιστη πλειοψηφία τους) στην Ελλάδα:

- σπρωγμένοι από τα παιχνίδια ιδιοτέλειας της Δύσης και την ασυδοσία της κακώς εννοούμενης παγκοσμιοποίησης

- όχι για να αλώσουν τις τοπικές κοινωνίες

- όχι για να δημιουργήσουν εκ του μηδενός εθνικές μειονότητες

- όχι για να αλλοιώσουν τα εκλογικά σώματα

- όχι για να πάρουν την δουλειά του ντόπιου

Οι μετανάστες ήρθαν στην Ελλάδα κυνηγώντας, πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής της δικής τους και των παιδιών τους, ένα καλύτερο αύριο, το δικαίωμα στην ζωή.

Τα μεγάλα λάθη μας :

(1) κλείνουμε ως ηλίθιοι δούλοι τις πόρτες προς την υπόλοιπη Ευρώπη και ζητάμε από τους εαυτούς μας το ακατόρθωτο : να εντάξουμε στις κοινωνίες μας πολύ γρήγορα πάρα πολλούς ανθρώπους. Μετατρέπουμε τεχνητά την χώρα από χώρα προορισμού και χώρα διέλευσης σε χώρα προορισμού αποκλειστικά.

(2) ομολογήσαμε την ανικανότητά μας και διεθνώς και εκχωρήσαμε κυριαρχικά δικαιώματα στο τυχάρπαστο και ομιχλώδες FRONTEX αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο την θέση μας στην περιοχή.

(3) ως πρόβατα για σφαγή οδηγηθήκαμε στην υπογραφή της κατάπτυστης συμφωνίας ‘Δουβλίνο 2’ ενώ θα έπρεπε να επιμείνουμε στην αναλογική συμμετοχή – με βάση πληθυσμό και οικονομία - στην αντιμετώπιση του προβλήματος από όλες τις χώρες της ΕΕ.

(4) η άστοχη και χωρίς κανένα περιεχόμενο η αποτέλεσμα δαιμονοποίηση της Τουρκίας (ότι τάχα επίτηδες μας στέλνει τα φορτία μεταναστών) από τους δεξιόστροφους υπερ-έλληνες (sic) και τις σταλινικές παραφυάδες τους, οδήγησε στον πλήρη αποπροσανατολισμό και την αποδυνάμωση κάθε γνήσιας προσπάθειας για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

(5) οι ντόπιοι ‘μάγκες’ ελληναράδες βρήκαν ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους ανθρώπους ως ‘κρέας’ δηλ. φθηνή και αδήλωτη εργασία (θα θυμάστε τις κρυμμένες στα ψυγεία μετανάστριες στην περιοχή της Βέροιας) εις βάρος φυσικά του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού. Γι αυτό όμως και πάλι δεν φταίνε οι μετανάστες παρά ο εσμός των «ελλήνων» κερδοσκόπων.

(6) Αντί να λάβουμε ειλικρινή και αποδοτικά μέτρα για οργάνωση, διαχείριση του προβλήματος και ομαλή ένταξη των νόμιμων μεταναστών, ξεπέφτουμε σε χαζό-εθνικιστική υστερία και ξενοφοβικό πυρετό.

Υπενθυμίζω ότι η χώρα μας έχει πάρει ενεργότατο μέρος στα παιχνίδια της Δύσης στις χώρες των ανθρώπων που φοβάται. Οι ‘διευκολύνσεις’ στην Σούδα, οι μεταφορές ‘αμυντικών’ υλικών από τον Αστακό, ο στρατός μας στο Αφγανιστάν, η συμμετοχή μας σε ‘νηοψίες’ του ΝΑΤΟ, η προσυπογραφή μας για κυρώσεις στην Περσία, η υποστήριξή μας στην εισβολή του Ιράκ τι είναι ; Νομίζετε ότι αυτά δεν έχουν κόστος ; Η δική μας η χώρα τα έκανε, τώρα λοιπόν … φάτε τα ! Δηλαδή ας αντιμετωπίσουμε τώρα και τις επιπτώσεις.

Αν δεν θέλουμε μετανάστες τότε ας πάψουμε να καταστρέφουμε τις χώρες τους. Είναι πάρα πολύ απλό.

Καλύτερα όμως να πάψουμε την γρίνια και να μετατρέψουμε το πρόβλημα σε ευκαιρία. Στο κάτω κάτω η υπό λογικές προϋποθέσεις απόδοση ιθαγένειας είναι περισσότερο ζήτημα νομικό και κοινωνικό παρά εθνικό αφού το «έθνος» ούτε θίγεται με κάποιο τρόπο, αλλά ούτε και συμμετέχει ως οντότητα στην διαδικασία απόδοσης της ιθαγένειας.

Η συμπεριφορά των εκπροσώπων της ορθόδοξης εκκλησίας η οποία πρόσφατα, με αφορμή το νομοσχέδιο για την μετανάστευση που βρίσκεται – ακόμη - υπό συζήτηση, συνοψίζεται στις παρακάτω δύο παραλλαγές :

(A) Ο αρχιεπίσκοπος, αξιοποιώντας και την σημαδιακή συμμετοχή του σε υπουργικό συμβούλιο, έσπευσε να κάνει θετικές προς τους μετανάστες δηλώσεις. Κίνηση που στην βάση της είναι θετική άσχετα αν υπάρχουν υποψίες ότι μακροπρόθεσμα αποσκοπεί απλώς στην διεύρυνση της πελατειακής βάσης της ορθοδοξίας στην χώρα μας.

(B) Μια σημαντική ομάδα όμως από άλλους «ιεράρχες» (sic) εκφράστηκαν με διχαστικό και ανήθικο τρόπο τρομάζοντας το κοινό τους, συδαυλίζοντας την ανησυχία και υπερτονίζοντας τις αρνητικές πλευρές του προβλήματος. Οι άνθρωποι αυτοί για μια ακόμη φορά έκαναν επίδειξη της προκλητικής ανευθυνότητάς και της απίστευτης αναλγησίας τους στο κοινωνικό επίπεδο. Η μακρόχρονη ιδεολογική (και όχι μόνο) διαπλοκή τους με τον ακραίο υπερ-συντηρητισμό φαίνεται ότι καθορίζει πλήρως τις ιδέες και τις πράξεις τους. Παρ’ όλο που η πολιτεία δεν μπορεί να μας προστατεύσει από αυτούς με την νομική και θεσμική της θωράκιση, οι ίδιοι θα πρέπει να ντρέπονται βαθιά για την ανεπίστρεπτη κατάντια τους.

Η Ευρώπη, όπως την γνωρίζαμε, μεταλλάσσεται ταχύτατα. Για να μιλήσουμε με βιολογικούς όρους, όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι η επιβίωση μιας κοινωνίας και μιας αντίστοιχης κουλτούρας απαιτεί ελάχιστο δείκτη γεννητικότητας 2,11 παιδιά ανά γυναίκα. Στην Ευρώπη έχουμε κατά μέσο όρο 1,38 παιδιά ανά γυναίκα και αυτό δεν είναι δυνατόν να αναστραφεί (δεν υπήρξε ποτέ ιστορικό προηγούμενο), το αντίθετο μάλιστα, φαίνεται να επιδεινώνεται ελαφρά !

Ο φόβος και η άρνηση, η απόρριψη και η αλαζονεία, η φυλετική προσέγγιση και η νοοτροπία της ‘καθαρότητας’ δεν έχουν να προσφέρουν λύσεις. Έχουν να προσφέρουν μονάχα δάκρυα και αίμα !

.