Σάββατο 1 Αυγούστου 2009

«Πελεκούσαν τα πρόσωπα στις μετόπες»



- Σημάδι για σκοποβολή είχε γίνει η λεοντοκεφαλή του Παρθενώνα τον 19ο αιώνα.
- Το 1986, ο Μαν. Κορρές κατά την προσπάθεια καθαίρεσης μετώπης
- Ο διεθνούς φήμης Ελληνας σκηνοθέτης συγκέντρωνε τότε το υλικό για την παραγωγή της ταινίας του, που πρόσφατα λογοκρίθηκε.

Άρθρο του Μανόλη Κορρέ, πηγή : εδώ

Προ ετών, ο αναστηλωτής του Παρθενώνα Μανόλης Κορρές μετέφερε συζητώντας με τον Κώστα Γαβρά τη βεβαιότητα των αρχαιολόγων, όπως προέκυψε από την επιστημονική παρατήρησή τους, ότι ανθρώπινο χέρι, και των χριστιανών, κατέστρεψε το μνημείο.
«Ολες οι μετόπες του Παρθενώνα βόρειας και δυτικής πλευράς έχουν υποστεί βαριά απολάξευση. Ολες οι κεφαλές των αναγλύφων πελεκήθηκαν άγρια, εκτός της 32ης μετόπης της βόρειας πλευράς γιατί τάχα απεικόνιζε σκηνή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ολα αυτά τεκμαίρονται επί τη βάσει της παρατήρησης των αρχαιολόγων, γιατί δεν υπάρχει καμία πηγή της εποχής εκείνης που να αναφέρεται σε αυτή την καταστροφή.

Οι χριστιανοί πελεκούσαν τα πρόσωπα, αυτό είναι σχεδόν βέβαιο. Από την άλλη πλευρά μετέτρεπαν τους αρχαίους ναούς σε εκκλησίες. Κι αυτή η συνήθειά τους απέβη σωτήρια για μερικά μνημεία, όπως για παράδειγμα για τον ναό του Ηφαίστου στο Θησείο που μετετράπη σε ναό του Αγίου Γεωργίου κι έτσι σώθηκε. Αλλιώς, ενδεχομένως να είχε λιθολογηθεί και να μην είχαμε τίποτα από αυτόν.



Σε μια εποχή παρακμής σαν κι αυτή του 4ου-5ου αιώνα μετά Χριστόν, δεν υπήρχαν πολλές επιλογές. Περιβάλλον προστασίας των μνημείων δεν υπήρχε. Το αντίθετο θα έλεγα.

»Αλλά ας αφήσουμε εκείνη την εποχή και ας έρθουμε στον 19ο αιώνα. Το 1827 οι Τούρκοι ανατίναξαν με πυρίτιδα το χορηγικό μνημείο του Θρασύλου, στη νότια Κλιτύ, πάνω από το θέατρο του Διονύσου. Λίγο αργότερα ο Πιτάκκης, ο πρώτος Ελληνας αρχαιολόγος, συγκέντρωσε τα υπολείμματα των μαρμάρων του Θρασυλίου με σκοπό να τα χρησιμοποιήσει για την αναστήλωσή του.
Το 1850 ήταν όλα έτοιμα για να αρχίσει η ανοικοδόμησή του με τα αρχαία μάρμαρα που είχαν συγκεντρωθεί. Εξαιτίας όμως μιας μικρής διακοπής του προγράμματος αυτού λόγω οικονομικών δυσκολιών, τα περισσότερα αρχαία μάρμαρα εκλάπησαν και αφού πελεκήθηκαν απ'όλες τις πλευρές χρησιμοποιήθηκαν στην ανακατασκευή της Ρωσικής Εκκλησίας του Σωτήρα στην οδό Φιλελλήνων. Σήμερα, τα μάρμαρα αυτά αποτελούν βαθμίδες, μαρμαροποδιές, επισκοπικό θρόνο, θωράκια, κιονίσκους αυτής της εκκλησίας.
Οπως καταλαβαίνετε, και το τεράστιο άγαλμα του Διονύσου που κάποτε έστεκε στην επίστευση του μνημείου του Θρασύλου θα είχε καταστραφεί τελείως αν δεν τύχαινε να το έχει απομακρύνει από εκεί και να το μεταφέρει στο Λονδίνο ο Ελγιν.

»Θα σας πω και κάτι ακόμη, για να δείτε τι εκτίμηση είχαν οι συμπατριώτες μας στον Παρθενώνα κατά τον 19ο αιώνα. Στη δεκαετία του 1860 άρρενες έφηβοι, γιοι αστών Αθηναίων, ανέβαιναν στη γιορτή της Αναστάσεως στην Ακρόπολη και ασκούνταν στη σκοποβολή. Πυροβολούσαν με τα όπλα τους τη λεοντοκεφαλή που είχε απομείνει στη βορειοανατολική γωνία του Παρθενώνα. Τέτοια επίδειξη παλικαριάς.
Γι' αυτό, δεν απορώ για το τι έκαναν οι χριστιανοί τον 4ο και 5ο αιώνα. Ηταν μια εποχή παρακμής. Κι αν θέλετε το βρίσκω ασήμαντο, μπροστά στην καταστροφή που επέβαλε ο Χριστιανισμός για αιώνες στον ελληνικό πολιτισμό.
Καταστράφηκε ολοσχερώς το οδικό δίκτυο, ερήμωσαν οι πόλεις, κατέρρευσε η οικονομία, το χρηματοπιστωτικό σύστημα των αρχαίων, καταλύθηκαν τα πάντα. Χάθηκε ένα κολοσσιαίο κεφάλαιο του ελληνικού πολιτισμού μέσα σε δύο αιώνες. Οι επιστήμες σταμάτησαν, όλα όσα είχαν ώς τότε δημιουργηθεί, οι κατακτήσεις της ανθρώπινης σκέψης και φιλοσοφίας, κατέρρευσαν».

grsail :

... δεν παραλείπω να προσθέσω το κείμενο του Αλέξανδρου Μάντη που είναι το εξής :

"Αξιομνημόνευτη και σοβαρή δοκιμασία υπέστησαν τα μνημεία της Ακρόπολης στα χέρια των Χριστιανών. Στο φανατισμό τους οφείλεται η βάρβαρη απολάξευση των μετοπών τριών πλευρών του Παρθενώνα, της ανατολικής, της βόρειας και της δυτικής, η καθαίρεση των εναετίων γλυπτών του μέσου του ανατολικού αετώματος, για την εξασφάλιση του απαραίτητου φωτισμού της αψίδας κατά την μετατροπή του Παρθενώνα σε χριστιανική εκκλησία (5ος-6ος μ. Χ. αι.)..."
.

12 σχόλια:

  1. Καλημέρα. Είμαι η Μερόπη. Είδα ότι γράφτηκες στους αναγνώστες μου και ήρθα να σε επισκεφθώ. Τώρα κατάλαβα πού βρήκες το ιστολόγιο μου.
    Αλήθεια δεν σε παραξένεψε κι εσένα αυτή η εκστρατεία του antinews εναντίον του Γαβρά? Ή μόνο εγώ έμεινα εμβρόντητη? Αντί να στηλιτεύσουν αυτή την απαράδεκτη ενέργεια λογοκρισίας, στράφηκαν εναντίον του Γαβρά. Και παραβλέπουν ότι ακόμα και ο ίδιος ο Διευθυντής του Μουσείου, ο Παντερμαλης ομολογεί την καταστροφή του Μνημείου από τους Χριστιανούς. Εγώ πάντως παραξενεύτηκα πολύ, δεν το περίμενα.
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Meropi
    Καλημέρα,
    Δεν παραξενεύτηκα ιδιαίτερα από το antinews. Ο κάθε ένας υποστηρίξει τις θέσεις του ανάλογα με αυτά που πιστεύει η και ανάλογα με τα συμφέροντα που εκπροσωπεί.

    Αυτό που με πείραξε και με δυσαρέστησε είναι η μισσαλοδιξία, η υποκρισία αλλά και η άγνοια που απέπνεαν πολλά από τα σχόλια των αναγνωστών όπου - ακόμα χειρότερο - φαίνονταν να ήταν νεαρά άτομα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ grsail

    Στη μακραίωνη ιστορία του τόπου μας (του στενού, εθνικού, αλλά και του ευρύτερου, 'ανθρώπινου τόπου') υπήρξαν, σε σπάνιες, μοναδικές περιπτώσεις, εκείνοι που διανοήθηκαν και θέλησαν να δώσουν στην πέτρα τη μορφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, αρθρώνοντας έτσι στο εγκόσμιο στερέωμα την ανάλογη πρόταση πολιτισμού και αναπτύσσοντας παράλληλα τη δομή της ευφυίας τους, και υπήρξαν (και υπάρχουν) κατά κανόνα κι εκείνοι που αποκόλλησαν, μετέφεραν, εμπορεύτηκαν και κατέστρεψαν μετά της όποιας κερδοσκοπικής ή μεταφυσικής μανίας τους, τα ίδια μάρμαρα, αρθρώνοντας με τη σειρά τους την πρόταση του δικού τους πολιτισμού και τη δομή της δικής τους ευφυίας.

    Το πρόβλημα με τον τρέχοντα, νεοελληνικό πολιτισμό μας, είναι οτι δεν ανήκει ούτε καν στους δεύτερους (αφού δεν διαθέτει καν ευφυία). Διότι οι καταστροφείς μιας πρότασης πολιτισμού, διακατέχονται τουλάχιστον από το πάθος της 'νέας' πρότασης, της δικής τους κοσμοθεωρίας, όποια και αν είναι αυτή, ακόμα και αν είναι μια 'σκοτεινή' και αυτοκαταστροφική κοσμοθεωρία.
    Οι νεοέλληνες, αντιθέτως, δεν καταθέτουν καμία απολύτως πρόταση. Και πώς να την καταθέσουν εξάλλου, όταν ο λόγος (και η ζωή τους) συνίσταται μόνο από φράσεις (και δράσεις) κλισέ, που όχι μόνο δεν δύνανται να συνιστούν πρόταση πολιτισμού, αλλά ούτε καν στοιχειωδώς εγκυρη γραμματική φράση, αφού δεν ανταποκρίνονται σε καμία έλλογη δομή.

    Το εθνικόν μας όραμα, η εθνική μας συνείδηση, εκφράζεται πλέον από την συνεχή αναδιατύπωση φράσεων του τύπου "θα πάμε την Ελλάδα μπροστά" 'η "εμπρός μαζί για μια νέα ξανά". Το μόνο δε, που έχουν σύσσωμοι οι νεοέλληνες να αντιτάξουν, πέρα από την αδιαφορία και την άγνοιά τους, είναι ο φόβος, ο αποτροπιασμός, οι απειλές και η προσπάθεια δαιμονοποίησης πρός ό,τι έλλογο δύναται να αρθρωθεί.

    Ωστόσο αυτό, δεν βλέπουμε να το κάνουν μόνο κάποιοι, σε αντίθεση με κάποιους άλλους. Δεν βλέπουμε δηλαδή ο κόσμος να είναι χωρισμένος σε καλούς ή κακούς, παρανοϊκούς ή έλλογους, ένθεους ή άθεους, δεξιούς ή αριστερούς, έντιμους ή άτιμους, κόκκινους ή πράσινους, αλλά να αποτελείται μόνο από άνευρους, ανόητους και τελματικούς, αδιέξοδους ρόλους. Ακόμα και οι φορείς της λεγόμενης Αριστεράς, η κατ’ ευφημισμόν προοδευτική μερίδα του τόπου, αναμένουν πάντα το φιρμάνι που θα βγάλει ο Χότζας τους, για να αρχίσουν, ρυθμικά, να το παπαγαλίζουν.

    Έχουν στήσει όλοι τους, ως 'αυτονόητα', τα πανομοιότυπα μαγαζάκια της διανοητικής απουσίας τους και η μόνη δύναμη τους, είναι η δύναμη που τους παρέχει ο 'τρέχων πολιτικός και νομικός πολιτισμός' που εννοείται πως προσπαθούν όλοι να εξυγειάνουν και που πολλοί απ' αυτούς, τον καταγγέλουν και από πάνω - ενώ είναι οι ίδιοι που επισήμως τον αρθρώνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για παράδειγμα, αντιπαθούμε την αστυνομία, και είμαστε εμείς που την οπλίζουμε, μέ όσα αποστρεφόμαστε. Την επινοούμε, την εγκαθιρδύουμε, της ζητάμε να μας προστατεύει από τους 'κακούς', και μετά την κατηγορούμε και ως 'απολίτιστη' λες κι εμείς οι υπόλοιποι, που την έχουμε επιφορτίσει να κάνει, αυτά ακριβώς που φοβόμαστε μήπως και μας κάνουν εμάς οι ‘άλλοι’, θεωρούμαστε πολιτισμένοι.

    Μας είχε κάνει εντύπωση, στα γεγονότα του Δεκέμβρη, που τα περισσότερα δεκαπεντάχρονα παιδιά που εξέφραζαν, τότε στα κανάλια, την λύπη και τον αποτροπιασμό τους για τον ‘αδικο’ χαμό του μικρού Αλέξανδρου, και παράλληλα, την οργή τους προς την αστυνομία, έλεγαν "πως σκοτώθηκε ‘άδικα’, ο συνομίληκός τους, χωρίς να έχει κάνει απολύτως τίποτα". Που σημαίνει, πως μέσα στο μυαλό αυτών των παιδιών, υπάρχει και η έννοια του ‘δικαιου’ φόνου ενός παιδιού ή του οποιουδήποτε, αν έχει κάνει κάτι - και όχι απολύτως τίποτα.

    Αυτή η νοοτροπία, του να πρέπει να τιμωτηθείς, αν κάνεις αυτό ή εκείνο, διατρέχει τους πάντες και τα πάντα και εκφράζεται ποικιλοτρόπως από τους πάντες προς τα πάντα.
    Είναι δε πάνω ακριβώς στην ευρεία αποδοχή αυτής της νοοτροπίας, που στηρίζεται η όποια καταπίεση, η όποια εκμετάλευση, η όποια αλλοτρίωση. Διότι μόνο με την ευρεία συνειδησιακή και θεσμική αποδοχή τους από την κοινωνία, δύνανται, για παράδειγμα, οι κερδοσκόποι να κερδοσκοπούν. Το ελευθερία ή θάνατος έχει μετατραπεί στις μέρες μας σε αλφαμπανκ ή γιούρομπανκ σε κοσμοτέ ή βόνταφον και στο νούμερο επανάσταση, ένα, 1821! Άλλες επιλογές, δεν υπάρχουν, δεν κατατίθενται.

    Οι καλλίφωνοι, κουλτουδιάρηδες καλλιτέχνες και ηθοποιοί μας, ξελαρυγγιάζονται στα διαφημιστικά σποτ των τραπεζών και των πάσης φύσεως υπηρεσιών, και πληρώνονται εκατομύρια προκειμένου να μας ελκύσουν προς μια ζωή, που εννοείται πως καταστιλιτεύουν με την ‘καλλιτεχνική’ τους δράση, και κανείς δεν βγαίνει να τους υποσημειώσει απλώς και μόνο το τραγελαφικό της θέσης τους. Από όλους, θεωρούνται λογικές και αυτονόητες τέτοιες δράσεις. Βραβεύονται κι από πάνω. Τα δε θύματα τους, οργανώνονται και σε φαν κλαμπ 'ποιότητας' που αντιστρατεύονται την 'μη ποιότητα'. Το πιο ευφυές πρότυπο, που λανσάρεται, είναι αυτό του διασκεδαστή Λαζόπουλου, που όπως ο ίδιος λέει, τους τα παίρνει από τη μια και τους βρίζει από την άλλη. Ή του κοσμοπολίτη Καφετζόπουλου, που αφού συμβάλει στο να γεμίσει κάθε λόφος της πατρίδας μας με κεραίες κινητής τηλεφωνίας, προσχωρεί μετά στους οικολόγους, προφανώς για να εξιλεωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν μας ενδιαφέρει λοιπόν και τόσο, ούτε το πρόβλημα αφορά αποκλειστικά και μόνο, το αν οι χειρότεροι, είναι οι όσοι ρασοφόροι μας λένε να γυρίζουμε και το άλλο μας μάγουλο, όταν μας κτυπούν, ενώ παράλληλα, μας απειλούν με την αιώνια κόλαση και την εγκόσμια κατακραυγή. Αυτοί είναι απλώς γραφικοί.

    Με όλους τους υπόλοιπους, είναι το πρόβλημα, που δικαίως - καθώς νομίζουν - και κάνουν ό,τι μπορούν, για να επεκταθεί όσο γίνεται περισσότερο το τέλμα, και θέλουν μετά να καταλογισθούν ευθύνες, να ξεσκεπατούν και να τιμωρηθούν οι ‘ένοχοι’.

    Διότι όλοι, εντοπίζουν το 'κακό' πέραν του εαυτού τους και όλοι, θέλουν να καταλογισθούν ευθύνες και να τιμωρηθούν οι 'ένοχοι'. Τίποτε άλλο δεν ακούς πλέον γύρω σου. Ούτε καν έστω μια πρόταση για γενική αμνηστία, που θα ήταν και η δικαιότερη για όλους, μια και είτε μέσα στις φυλακές είναι κανείς, είτε έξω, στο ίδιο και απαράλλαχτο χάλι ζει. Μας βάζουν χέρι αδιακρίτως, όσοι μπορούν (και χώνουμε κι εμείς το βρωμόχερό μας, όπου μπορούμε). Είτε νοούμαστε ως γονείς και σύντροφοι και φίλοι, είτε νοούμαστε ως συγκρατούμενοι και αποτρόπαιοι βαρυποινίτες, όλοι χουφτώνουμε ό,τι μας κάτσει. Εδώ 'έξω' μάλιστα, δύνανται να σου βάζουν χέρι, να σε απειλούν και να σε μανιπιουλάρουν ακόμα και πεντράχρονα παιδάκια, προκειμένου να τους 'αγοράζεις' αυτό που θέλουν ανά πάσα στιγμή.

    Τώρα, αν τα μάρμαρα του Παρθενώνα τα γκρέμισαν ρασοφόροι ή σατανιστές, βρεττανοί ή πολυνήσιοι, λίγο θα πρέπει να μας νοιάζει. Αυτό που θα πρέπει να μας νοιάζει, είναι πως είτε με σπασμένα και κλεμμένα, είτε με αποκατεστημένα και επανακτιθέντα τα μάρμαρα του Παρθενώνα, παραμένουμε αιωνίως ενσαρκωτές των ίδιων άνευρων, ανόητων, απάνθρωπων και αδιέξοδων ρόλων που υποδυόμαστε.

    Η δε ‘διαφορά’ των μεγάλων και των ισχυρών, έναντι των μικρών και ανίσχυρων, είναι οτι οι μεγάλοι και ισχυροί, δεν νοιάζονται και τόσο, ούτε ιδρώνει τό αυτί τους, από τις όποιες κραυγές απόγνωσης τους καλούν να εκπολιτιστούν. Διότι και το γνωρίζουν πως δεν είναι πολιτισμένοι, και δεν τους νοιάζει να γίνουν. Αυτοί, μόνο τρώνε και νομίζουν πως γαμάνε, επειδή καταφέρνουν να τους ‘κάθονται’ πληρωμένες πόρνες. Οι μικροί και ανίσχυροι, όμως, που νομίζουν πως είναι πολιτισμένοι, και που δεν είναι παρά υπάλληλοι των πρώτων, είναι που ανθίστανται περισσότερο σε ό,τι έλλογο και ανθρώπινο και που θα έρθουν, κάνοντας το ‘καθήκον’ τους να σε συλλάβουν, εξ ονόματος του αφεντικού τους.

    Όλα αυτά βέβαια, δεν τα γράφουμε, αγαπητέ grsail, προκειμένου να επισημάνουμε το περιττό των ανάλογων αναρτήσεων και σχολιασμών, εδώ ή αλλού, ούτε για να αναδιατυπώσουμε την λαϊκή παροιμία 'εδώ καράβια χάνονται, βαρκούλες αρμενίζουν' όσο για να διατρανώσουμε κι εμείς, συμπορευόμενοι με την όποια προσπάθεια προς την ίδια κατεύθυνση, την αναγκαιότητα άρθρωσης έλλογου δημόσιου λόγου.

    Σ' ευχαριστούμε.

    Υ.Γ.1 Ρανεβού στον Ιππόδρομο, την ώρα της μεγάλης εξόδου μας, τρίτο παλούκι αντιφρονούντων, δεξιά... αριστερά... ή στο κέντρο... δεν έχει σημασία.

    Υ.Γ.2 Το θέμα δεν είναι αν θα μας βάλουν παντού κάμερες. Το θέμα είναι τι θα μας δουν να κάνουμε, μέσα από αυτές τις κάμερες. Ας τους μολύνουμε λοιπόν με τον ιο της ανθρωπιάς, όσοι είμαστε φορείς του. Μπορεί να είναι πιο μεταδωτικός από τον ιό της γρίπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητοί ανώνυμοι,

    Οι ‘πολιτισμοί’ διαφέρουν, φυσικά και κρίνονται ανάλογα με την εσωτερική τους συνάφεια με τις βασικές αξίες που οδηγούν το Είδος στην εξέλιξή του ... Όσο και αν την μετέφεραν ή την εμπορεύτηκαν η ‘ακρόπολη’ στέκει εκεί συμβολίζοντας το Ευγενικό ...

    Και μόνο η χρήση του όρου ‘νεο-ελληνικό’ καταργεί την έννοια του πολιτισμού και προβάλλει αυτή του ιστορικού βιασμού.

    Εθνικό όραμα ; Εθνική συνείδηση ; Βαριές εκφράσεις, άπιαστες, χωρίς αποδέκτες και χωρίς θεράποντες.

    Η ‘αριστερά’ είναι μάλλον το σύνολο των ανθρώπων που τρωνε με το αριστερό χέρι ή ξύνουν με αυτό την μύτη τους. Ειλικρινά δεν βλέπω άλλο περιεχόμενο στον φορτισμένο χαρακτηρισμό ...

    Η κατάλυση της – όποιας – δημοκρατίας από τα δύο τρία ‘διαταγματάκια’ του κου Δένδια έπιασε την 'αριστερά' σε φάση αναδιάταξης των εσωτερικών δυνάμεων και αναδιευθέτησης των μεταχειρισμένων επίπλων (κυρίως των καρεκλών). Έτσι εξηγείται ίσως η αποχαυνωτική απάθεια, η ‘επαναστατική’ απραξία ... πασπαλισμένη και με λίγη υπερ-ώριμη ‘σωφροσύνη’ Σταλινικής κοπής ...

    Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος λειτούργησε ως εκφοβιστικό σύμβολο προς όλες τις κατευθύνσεις κυρίως διότι ήταν άδολος, άφθαρτος, αυθόρμητος και δεν ανήκε σε κανέναν από ‘αυτούς’ ...

    Να με συγχωρείτε αλλά δεν περίμενα από ανθρώπους που δεν ήξεραν να διαβάζουν και να γράφουν να υλοποιήσουν οποιοδήποτε εθνικό ή άλλο όραμα. Το ’21 έχει ίσως ένα ρομαντικό φόρτο αλλά το κρατίδιο αυτό, αποδεικνύεται ότι ήταν πάντοτε δοτό και ετερόφωτο ...

    Οι ‘καλιτέχνες’ πολλοί αλλά είναι και τα λεφτά πολλά φίλοι μου ...

    Οι μαυροφορεμένοι ‘μουλάδες’ έχουν ευλογήσει πλέον, δίνοντας του και μια μεταφυσική αίγλη, το απόλυτο τέλμα και τους εκφραστές του... Η τιμωρία των ‘ενόχων’ αποτελεί θεατρική παράσταση που δίδεται με μεμονωμένα θύματα που ‘σώζουν τον χορό’, αίμα (καμιά φορά και αθώο) που δίνει ζωή στα τοτέμ και στα ταμπού.

    Δεν μπορεί παρά να υπάρχει ελπίδα, ένας ναύτης που χάθηκε στην φουρτούνα πρόλαβε να γράψει στο ημερολόγιό του : «δεν κλαίω που θα πνιγώ, μον’ κλαίω που θα βιδιάσει».

    Δεν ξέρω γιατί αγαπώ τόσο πολύ αυτά τα μάρμαρα, μπορώ όμως να εξηγήσω γιατί μισώ την υποκρισία την διαστρέβλωση και το ψέμα.

    Ας μολύνουμε με αυτόν τον ιό, ας μολύνουμε γρήγορα ! Προτού πάθουμε όλοι ανοσία !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το να μην ξέρεις γράμματα - που σε μια ορισμένη σειρά, συνιστούν λέξεις, που αποτελούν επωνυμίες εννοιών - δε δημαίνει πως δεν μπορείς να συλλάβεις το εύρος των εννοιών, που αυτές οι λέξεις υποσημαίνουν. Δεν πεινάει κανείς λιγότερο, επειδή δεν ξέρει πως γράφεται η πείνα. Ούτε είναι κανείς περισσότερο ελεύθερος, επειδή έχει σπουδάσει νομικά.

    Ωστόσο... το ..."θα βιδιάσει'... τι σημαίνει; Το ψάξαμε, αλλά δεν το βρήκαμε:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ξέρουμε ας πούμε το Βίδο... νησάκι απέναντι από τη λιμάνι της νήσου της δικαιοσύνης, Κέρκυρας... Ξέρουμε τις εκφράσεις 'βιδώνομαι' ή 'μου 'χει λασκάρει η βίδα' που επίσης χρησιμοποιούν πολλοί οι Κερκυραίοι...

    Ελπίζουμε να μην είναι νέος Κερκυραϊκός όρος της Δικαιοσύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ανώνυμοι
    'θα βιδιάσει' ... θα καλοσυνέψει, 'θα μπουνατσάρει', το παράπονο του ναύτη το είχα βρει παλιά στο εξαιρετικό βιβλίο του Άποστόλη Δόμβρου 'Η Προικόννησος' :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σ' ευχαριστούμε grsail. Υπέροχος στίχος.

    Ακόμα και στην 'άγρια' φύση, καλοσυνεύει αργά ή γρήγορα. Οι θύελες κοπάζουν κάποτε...

    Στην 'ημιάγρια', αντιθέτως, που είναι η φύση της κοινωνίας, έχει να καλοσυνέψει κάτι χιλιάδες χρόνια.

    Το μνημόσυνο στις τόσες και τόσες θυσίες που έγιναν για την ελευθερία, γίνεται απλώς για κατανάλωση κονιάκ, καφέδων και παξιμαδιών. Έτσι στις μέρες μας, ασεβής προς την ελευθερία νοείται κανείς, όχι αν είναι ανελεύθερος, αλλά αν δεν καταναλώνει την 'πρέπουσα' στιγμή, την 'πρέπεουσα' ποσότητα κονιακ, καφέ και παξιμαδιών, ως ένδειξη σεβασμού στους 'αγώνες για ελευθερία'. Ο νόμος, δεν αφορά την ελευθερία, αλλά το πότε και τι είσαι αναγκασμένος να καταναλώνεις.

    Έχουμε την αίσθηση, πως κάθε λόγος που γίνεται για 'ανθρώπινα δικαιώματα', είναι λόγος ανελεύθερος. Γιατί, αντί να θεωρείται αυτονόητη η ελευθερία και να δύναται κάποιος να διεκδικεί μέσα στην επικράτειά της, το δικαίωμα στο λάθος (με την έννοια, πως θεωρείται αντιμετωπίσιμη και η απόκλιση από την ελευθερία, από τη στιγμή που νοείται μόνο 'κατά λάθος'), αντιθέτως, θεωρείται αυτονόητο το λάθος, μέσα στην επικράτεια του οποίου η ελευθερία, διεκδικεί δικαιώματα.

    Ζούμε δηλαδή, μέσα σε μια δημοκρατικώς εκλεγμένη ανελευθερία, μέσα στην οποία νομιμοποιούμαστε μόνο να διεκδικούμε το δικαίωμά μας στην ελευθερία. (Ένα τέτοιο καθεστώς, ωστόσο, είναι εκ θεμελίων του και αφ' εαυτού του ανατρέψιμο).

    Λέμε για την 'κατάκτηση' των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 'Κατάκτηση' έναντι ποιών; Δεν σου ακούγεται κι εσένα κάπως δουλοπρεπής μια τέτοια 'κατάκτηση'; (Θεωρεί για παράδειγμα ο Ομπάμα, ως 'θαύμα' το να μπορεί ένας μάυρος, απόγονος δούλων, να ηγείται της Αμερικής, σαν να ήταν άσπρος). Είναι σαν να θεωρούμε αυτονόητο το μη ελεύθερο, μέσα στο οποίο το ελεύθερο, θεωρεί κατάκτησή του, κάτι ανάλογο σαν 'θαύμα' δλδ, το να δικαιούται να αρθρώνεται.
    Γιατί αναρωτιόμαστε, τί είναι ευρύτερο του ελεύθερου, ώστε να δύναται να του παρέχει δικαίωμα ύπαρξης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Παρά το ό,τι οι αγώνες για τα 'ανθρώπινα δικαιώματα', ήταν αγώνες υπερ της ελευθερίας, η ίδια η έννοια του 'ανθρώπινου δικαιώματος' είναι μια έννοια που επινοεί ο ανελεύθερος άνθρωπος, προκειμένου να μιλήσει, μέσα σε ένα ανελεύθερο περιβάλλον, που θεωρείται απριόρι ως το γενικό, για την ελευθερία, που νοείται απριόρι ως το μερικό. Η ελευθερία, όμως, για τον όντως ελεύθερο, είναι η ευρύτερη και αυτονόητη δυνατή συνθήκη συλλογικότητας, δεν είναι δικαίωμα, δεν είναι το μερικό. Δικαίωμα, μπορεί να έχει κάποιος να είναι ηλίθιος και ανελεύθερος, αν δεν ενοχλεί τους ελεύθερους. Ως δικαίωμα, δεν δικαιούμαστε λογικώς να εκλαμβάνουμε τη δυνατότητα να είναι κάποιος ελεύθερος, διεκδικώντας την ελευθερία του από ηλίθιους και ανελεύθερους, όπως ισχύει στην κοινωνία.

    Οι ελεύθεροι, θα πρέπει να επινοήσουν τη δική τους γλώσσα. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι 'μουλάδες' που μοιράζουν δικαιώματα, καθώς και οι καταναλωτές αυτών των δικαιωμάτων, πως όλο αυτό το διανοητικό σύστημα παραγωγής της σκέψης, είναι φαύλο και αδιέξοδο. Ένα λογικό σφάλμα, ένα τέλμα που είναι εγκατεστημένο στον πυρήνα της συλλογικής αντίληψης. Ο ελεύθερος δεν διεκδικεί τίποτα και από κανέναν, αφού τίποτα και κανένας, δεν νοείται υπεράνω του ελεύθερου. Ακόμα και οι χριστιανοί, κάνουν λόγο για την ελευθερία, ως την ακρογωνιαία συνθήκη του 'πλασίματος' του ανθρώπου από τον υποτιθέμενο δημιουργό του. Κανείς δεν δύναται να διανοηθεί κάτι υπεράνω της ελεύθερης βούλησης. Και όμως, έχουμε συστήσει μια κοινωνία (θεοκρατική ή μη, λίγη σημασία έχει), που θεωρούνται αυτονόητα όλα τα άλλα, πλην της ελευθερίας. (Για παράδειγμα, δικαίωμα, έχουν οι όποιοι πιστοί, να πιστεύουν στον υποτιθέμενο από τους ίδιους θεό τους. Δικαίωμα, δεν νοείται για κάποιον που δεν πιστεύει, το να μην πιστεύει. Διότι το να μην πιστεύεις σε κάτι που δεν βλέπεις, δεν είναι δικαίωμα, είναι αυτονόητο. Το να πιστεύεις, είναι δικαίωμά σου, αν το θέλεις. Δικαίωμα, επομένως, είναι η πίστη, δεν είναι η αντίληψη. Διότι δεν παίρνω από κανέναν την άδεια να βλέπω. Για να νομίζω, όμως και να πιστεύω, παίρνω την 'άδεια' από τον ελεύθερο Λόγο)

    Η πιο ανόητη φράση που έχει ακουστεί, είναι πως η ελευθερία του καθενός, σταματά εκεί που αρχίζει (και σταματά ανάλογα) η ελευθερία του άλλου. Ενώ αυτό που ισχύει λογικά, είναι πως η ελευθερία του οποιουδήπουτε, ξεκινά από κει που ξεκινά και η ελευθερία του άλλου. Διότι ελεύθερος είναι κανείς, μόνο αν προϋποθέτει ως αυτονόητη και μεριμνά για την ελευθερία του άλλου, ο οποίος με τη σειρά του προϋποθέτει ως αυτονόητη και μεριμνά για την ελευθερία του πρώτου. Μέσα σε μια τέτοια σχέση, δεν χωράνε δικαιώματα και άλλες τέτοιες διανοητικές αηδίες. Όπως και μέσα στον έρωτα, δεν χωράνε προγαμιαία συμβόλαια.

    Σ' ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ανώνυμοι
    ... όμως η ελευθερία του καθενός που - φυσικά - αρχίζει και συμπορεύεται μαζί με την ελευθερία του άλλου είναι ντελικάτη και εύθραυστη όταν θίγεται από τους 'άλλους' ... εξ' ου και η ανάρτησή μου με τίτλο "... ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ! "

    ... να είστε καλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails