Η περιβόητη (... και όχι διαβόητη) «Σχολή της Χάλκης»

Με αφορμή το ενδιαφέρον άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου «Στο μάτι της Ουάσιγκτων το status quo στο Αιγαίο» (Κόσμος του Επενδυτή, 11.7.2009), έκανα μερικές σκέψεις τις οποίες θεώρησα πρέπον να καταγράψω και εδώ.


Προσωπικά δεν θα έκανα την παραμικρή παραχώρηση στην Τουρκία για την περιβόητη «Σχολή της Χάλκης».

Η «σχολή» αυτή ενδιαφέρει τον ασπρομάλλη αχυράνθρωπο που το παίζει (άνευ ντροπής) «οικουμενικός» και τους πέραν του Ατλαντικού στενούς φίλους και εντολείς του !

Βέβαια η ιδέα της ανάληψης της πνευματικής ηγεσίας των μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων Ορθόδοξων από το Ρωσικό πατριαρχείο και οι συμπαρομαρτούντες πολιτικές «παρενέργειες» γεμίζουν τους υπερατλαντικούς «φίλους» μας με πανικό ... αλλά αυτό με αφήνει παγερά αδιάφορο !

Οποιαδήποτε Ελληνική παραχώρηση διδόμενη ως αντάλλαγμα για την επαναλειτουργία της «σχολής», κατά την ταπεινή μου άποψη αποτελεί – ή εν’ πάσει περιπτώσει – προσομοιάζει με εθνική μειοδοσία, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη, βαρύτερη λέξη.

Οι Αμερικάνοι, πιεζόμενοι από πολιτικό φόβο αλλά και από τα εβδομήντα εκατομμύρια των φονταμενταλιστών Ευαγγελιστών της χώρας τους, ας δώσουν ανταλλάγματα στους Τούρκους από το δικό τους «σακούλι» και όχι από το δικό μας !

Η διαφαινόμενη ενασχόληση των ΗΠΑ με τα ελληνοτουρκικά και η κατεύθυνση «λύση σε όλα τώρα» την οποία φαίνεται να προωθούν οι τεχνοκράτες σύμβουλοι του Χουσεϊν Ομπάμα δεν προμηνύει τίποτε καλό για την χώρα μας !

Και ειδικά την περίοδο αυτή κατά την οποία στο «τιμόνι» της εξωτερικής μας πολιτικής βρίσκεται η κα Θεοδώρα Μητσοτάκη εκ’ Κρήτης που τρέφει – για προσωπικούς της φυσικά λόγους - τόσο «τρυφερά» αισθήματα για οτιδήποτε το Υπερατλαντικό ...
.