Κανείς δεν μπορεί να παρακάμψει το γεγονός ότι το περιεχόμενο και ο αντικειμενικός ορισμός των εννοιών καθορίζεται σε βάθος χρόνου, από την πρακτική εμπειρία και τις άμεσες παραστάσεις που προκύπτουν για κάθε έναν από εμάς σε σχέση με τις έννοιες αυτές.
Ο συνηθισμένος ‘καθημερινός’ άνθρωπος με το περιορισμένο ίσως θεωρητικό υπόβαθρο και τον ακόμη ποιο περιορισμένο (από τις καθημερινές ανάγκες) χρόνο για σκέψη δεν είναι σε θέση να ορίσει πχ την έννοια της Δημοκρατίας.
Μπορεί όμως – σε διαισθητικό επίπεδο – να αντιληφθεί ότι η έννοια της Δημοκρατίας καθ’ αυτή είναι φθαρμένη και αμφίβολη δεδομένου ότι έγινε αντικείμενο στρέβλωσης και καπηλείας από σειρά κρατών, κυβερνήσεων και καθεστώτων αρχίζοντας από την ‘Λαϊκή Δημοκρατία’ της Στάζι και καταλήγοντας στην ‘Δημοκρατία’ των Bush.
Με αυτήν την έννοια και ο όρος ‘εθελοντισμός’ είναι φθαρμένος. Η χρήση του παραπέμπει σε κερδοσκοπικές φιέστες τύπου ‘Ολυμπιακοί Αγώνες’, σε αμφίβολα ‘χαμόγελα’ ή λαμπερές από το παιχνίδισμα των διαμαντιών με το φως ‘ελπίδες’.
Εδώ ίσως κάνω μία σύμμειξη του όρου ‘εθελοντισμός’ με τον όρο ‘μη κυβερνητική οργάνωση’ (ΜΚΟ) αλλά δεν είναι από λάθος.
Η επιλεκτική χρηματοδότηση και η αδιαφανής υποστήριξη από τους κρατούντες (επίσημοι φορείς διαχειριζόμενοι από εκλεγμένους) ή από οικονομικά κέντρα (ελεύθερη οικονομία) παραμόρφωσαν τόσο την βάση της προς τα έξω εικόνας πολλών από τους μηχανισμούς ‘εθελοντικής δράσης’ και ΜΚΟ όσο και την προβολή (εμπιστοσύνη ή αξιοπιστία) των κοινωνικών αυτών μορφωμάτων στην συνείδησή μας.
Φοβάμαι ότι κάποιες από τις ‘έννοιες πρότυπα’ έχουν συνειδητά ή όχι φθαρεί στην κατανόηση και σκέψη μας. Αυτό από μόνο του δημιουργεί αρνητισμό, επιφύλαξη και αδράνεια.
Χρειάζεται επανακαθορισμός περιεχομένου και εννοιολογικό ‘καθάρισμα’ πριν δούμε την επανάληψη δημιουργικής πολιτικής και κοινωνικής δράσης [ που να ξεπερνά τα όρια ‘άμορφης διαμαρτυρίας’ ].
Έως τότε ... ‘Φοβού τους Δαναούς ... ‘ ή ακριβέστερα ‘Ας παραμένουμε θετικά υποψιασμένοι’ διατηρώντας όμως την ετοιμότητά μας να αγκαλιάσουμε το αυθεντικό και το καινούργιο. Μέσα στον περίπλοκο συρφετό ... υπάρχουν και αυτά!
.
Ο συνηθισμένος ‘καθημερινός’ άνθρωπος με το περιορισμένο ίσως θεωρητικό υπόβαθρο και τον ακόμη ποιο περιορισμένο (από τις καθημερινές ανάγκες) χρόνο για σκέψη δεν είναι σε θέση να ορίσει πχ την έννοια της Δημοκρατίας.
Μπορεί όμως – σε διαισθητικό επίπεδο – να αντιληφθεί ότι η έννοια της Δημοκρατίας καθ’ αυτή είναι φθαρμένη και αμφίβολη δεδομένου ότι έγινε αντικείμενο στρέβλωσης και καπηλείας από σειρά κρατών, κυβερνήσεων και καθεστώτων αρχίζοντας από την ‘Λαϊκή Δημοκρατία’ της Στάζι και καταλήγοντας στην ‘Δημοκρατία’ των Bush.
Με αυτήν την έννοια και ο όρος ‘εθελοντισμός’ είναι φθαρμένος. Η χρήση του παραπέμπει σε κερδοσκοπικές φιέστες τύπου ‘Ολυμπιακοί Αγώνες’, σε αμφίβολα ‘χαμόγελα’ ή λαμπερές από το παιχνίδισμα των διαμαντιών με το φως ‘ελπίδες’.
Εδώ ίσως κάνω μία σύμμειξη του όρου ‘εθελοντισμός’ με τον όρο ‘μη κυβερνητική οργάνωση’ (ΜΚΟ) αλλά δεν είναι από λάθος.
Η επιλεκτική χρηματοδότηση και η αδιαφανής υποστήριξη από τους κρατούντες (επίσημοι φορείς διαχειριζόμενοι από εκλεγμένους) ή από οικονομικά κέντρα (ελεύθερη οικονομία) παραμόρφωσαν τόσο την βάση της προς τα έξω εικόνας πολλών από τους μηχανισμούς ‘εθελοντικής δράσης’ και ΜΚΟ όσο και την προβολή (εμπιστοσύνη ή αξιοπιστία) των κοινωνικών αυτών μορφωμάτων στην συνείδησή μας.
Φοβάμαι ότι κάποιες από τις ‘έννοιες πρότυπα’ έχουν συνειδητά ή όχι φθαρεί στην κατανόηση και σκέψη μας. Αυτό από μόνο του δημιουργεί αρνητισμό, επιφύλαξη και αδράνεια.
Χρειάζεται επανακαθορισμός περιεχομένου και εννοιολογικό ‘καθάρισμα’ πριν δούμε την επανάληψη δημιουργικής πολιτικής και κοινωνικής δράσης [ που να ξεπερνά τα όρια ‘άμορφης διαμαρτυρίας’ ].
Έως τότε ... ‘Φοβού τους Δαναούς ... ‘ ή ακριβέστερα ‘Ας παραμένουμε θετικά υποψιασμένοι’ διατηρώντας όμως την ετοιμότητά μας να αγκαλιάσουμε το αυθεντικό και το καινούργιο. Μέσα στον περίπλοκο συρφετό ... υπάρχουν και αυτά!
.
εν αναμονή, το λοιπόν....!
ΑπάντησηΔιαγραφή