Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

Για την Παιδεία – και πάλι!

Στο σημερινό (8/2/09) άρθρο του κυρίου Γιανναρά στην Καθημερινή με τίτλο ‘Καθηλωμένοι σε μηδενική βάση ’ διαβάσαμε διάφορες θέσεις τόσο έντονες όσο και ακατανόητες.

Κατ’ αρχήν το άρθρο βρίθει από χαρακτηρισμούς όπως ‘... συνδικαλιστικές μαφίες των μειοψηφικών κομμάτων’, ‘... δύστυχα μαθητούδια έχουν στρατωνιστεί ....’, ‘... μειοψηφικά κομματικά απολειφάδια του Κοινοβουλίου’, ‘... τα κομματικά απολειφάδια διεκδικούν μερίδιο εξουσίας με όπλο την βία ...’, ‘συνεχίζουν ... το πραξικόπημα του 1946 – 1949’.

Αυτό το πάθος που διαφαίνεται στο κείμενο είμαι βέβαιος ότι προκύπτει από το ειλικρινές ενδιαφέρον και την πραγματική αγάπη του κυρίου Γιανναρά για την παιδεία, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι άλλο από μία γενική κριτική των πάντων, με απαξιωτικές αιχμές προς τους νέους (το λιγότερο που χρειαζόμαστε σήμερα).

Εκτός του πάθους θα πρέπει να θυμόμαστε ότι είμαστε η τελευταία χώρα της Ευρώπης σε ποσοστά επενδύσεων επί του ΑΕΠ, ότι σύγχρονη παιδεία χωρίς κονδύλια δεν γίνεται. Το νοικοκύρεμα που – πολύ σωστά - προτείνεται δεν αναιρεί την ανάγκη νέων πόρων.

Ίσως το πλέον αποτελεσματικό εργαλείο νοικοκυρέματος θα ήταν (για την τριτοβάθμια εκπαίδευση) να αφεθεί επί τέλους αυτόνομη και πραγματικά αυτοδιοίκητη με από κοινού αποδεκτά κριτήρια σοβαρής αξιολόγησης, που θα προβάλλεται φυσικά και στην ροή των κονδυλίων, να επιτελέσει το έργο της.

Δεν είναι η ώρα και η εποχή να υποστηρίζουμε ή να υπονοούμε πράγματα όπως ‘ ... καταργήστε την εκμαυλιστική φενάκη της δωρεάν παιδείας ...’. Και αυτό το προσβλητικότατο ‘ ... φτάσαμε από τον Καβάφη στον Αλαβάνο’ σε τι χρειαζότανε;

Μήπως ο Συνασπισμός με το τρεμάμενο 5% και το ελάχιστο κοινωνικό βάρος ευθύνεται για το επίπεδο της Ελληνικής Εκπαίδευσης; Μήπως οι ευθύνες της ‘ημι-αστικής και ‘ημι-άρχουσας’ τάξης της χώρας μας είναι μεγαλύτερες; (βέβαια το συντριπτικά μεγάλο ποσοστό των δικών της παιδιών ημι-σπουδάζει στο εξωτερικό!)

Καλό το άρθρο και οι ‘υπερβολές’ του ως εργαλείο αφύπνισης αλλά ίσως θα ήταν προτιμότερες μια σειρά από θέσεις και προτάσεις ή ακόμη και μια ανοικτή επιστολή προς τους κκ Μπαμπινιώτη και Βερέμη που καλώς ή κακώς κρατούν τα ηνία στην διαδικασία εξεύρεσης λύσεων για την παιδεία.

Τι να την κάνουμε την πολιτική γκρίνια; Χρειαζόμαστε επειγόντως Παπανούτσους και Γληνούς για να ανοίξουν τα παράθυρα ... Που είναι;

8 σχόλια:

  1. Καλά τα λες κύριε, αλλά ποιος πρέπει τελικά να κουνηθεί; Ο υπουργός παιδείας έχει τη θέληση, δεν έχει τις γνώσεις. Οι συν αυτώ έχουν τις γνώσεις, αλλά όχι τη θέληση. Έτσι ο μύλος γυρίζει και στον τόπο μένει. Πείτε στη γραμματέα σας ότι τα ηνία γράφονται με (η) "κρατούν τα ινία", προτελευταία πράγραφος του κειμένου σας.
    Φιλικά
    Γερμανοηπειρώτης/Φραγκφούρτη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστά 'τα ηνία' γράφονται με 'η', σας ευχαριστώ θερμά !

    Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το θέμα 'αρμοδίως', φοβάμαι ότι δεν έχουν ούτε τις γνώσεις αλλά ούτε και την θέληση!

    Γερμανοηπειρώτης (?!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟλύ καλά τα λέτε... Δυστηχώς τα πράγματα είναι περίπλοκα...
    Οσον αφορά το "πραγματικά αυτοδιοίκητη "... αν γίνει κάτι τέτοιο ίσως οφελούνται συγκεκριμένα άτομα...έχει νόημα αυτό που λέμε... σε εκλογές προέδρων/πρυτανεων, η προπαγάνδα που γίνεται είναι αηδιαστική,,, δεν μπορειτε να φανταστείτε...αν δε τα ζήσετε, και δυστηχώς οι ακόλουθοι βάζουν παροπίδες. Φεύγουν καθηγητές που πραγματικά αξίζουν και έρχονται γλύφτες...αν λοιπόν είναι αυτοδιοίκητη η παιδεία σε καθε ίδρυμα δεν θα αλλάξει κάτι...αξιοπρέπεια και ήθος χρειάζεται, τίποτα άλλο.
    Αυτή είναι η ταπεινή μας άποψη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν θα ασχοληθώ με το "επί παντός" του κ. Γιανναρά, αν και πολλές φορές συμφωνώ μαζί του σε άλλα θέματα...όμως οι λεκτικοί εντυπωσιασμοί του κουράζουν και δεν διερευνούν την ουσία.

    "να αφεθεί επί τέλους αυτόνομη και πραγματικά αυτοδιοίκητη με από κοινού αποδεκτά κριτήρια σοβαρής αξιολόγησης" (για την τριτοβάθμια εκπαίδευση)

    Νομίζω ότι κάποτε πρέπει να δούμε σοβαρά το θέμα της αξιολόγησης...πολύ σοβαρά.
    Υπάρχουν κριτήρια μετρήσιμα... το θέμα είναι ποιος θα θέσει τα κριτήρια, με ποιο σκοπό και στόχο και φυσικά...ποιος θα μετράει.


    "Χρειαζόμαστε επειγόντως Παπανούτσους και Γληνούς για να ανοίξουν τα παράθυρα ... Που είναι;"

    Στους δρόμους είναι, αγαπητέ Θανάση-μου επιτρέπεις ελπίζω- στους δρόμους.
    Απλά η ιστορική αναγκαιότητα τους φοράει άλλα ρούχα.

    Τα νέα, τα πολύ νέα παιδιά, έχουν γνώμη. ένα καλύτερο σχολείο χρειάζονται και αίσθημα ασφάλειας, για να διαμορφώσουν άποψη και έποψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ο Χ. Γιανναράς (κινητή βιβλιοθήκη θα τον έλεγα) λέει πολλά ενδιαφέροντα αλλά κάπου σαν να ... κολλάει, από απλές και φωτεινές θέσεις μπορεί ξαφνικά να πεταχτεί σε υπερσυντηρητικές θεωρήσεις ... με μπερδεύει.

    Για την αξιολόγηση κοίταξε αν θέλεις το σχόλιό μου στο post της CYNICAL "Η Βιομηχανία των Πιστοποιήσεων" [ περιμένω σχόλιο :-)) ]

    www.blogger.com/comment.g?blogID=2514838281959678995&postID=1284084484384448839

    ... είναι στους δρόμους αλλά χωρίς κοινωνικό βάρος και θεσμική ισχύ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @
    grsail

    Ίσως και ο ίδιος ο Γιανναρας να μπερδεύεται που και που με "ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει"...
    Κατά τα άλλα και εκλεκτός και θαρραλέος είναι.

    Θα σχολιάσω το θέμα της αξιολόγησης μόλις προλάβω. Θέλει μελέτη το κείμενό σου.

    "... είναι στους δρόμους αλλά χωρίς κοινωνικό βάρος και θεσμική ισχύ !"

    Α, η ρομαντική μου πλευρά είπε ότι οι Παπανούτσοι και οι Γληνοί είναι στους δρόμους...
    Ελπίζω ακόμη. Δεν μπορώ να ζήσω διαφορετικά, πρώτα πρώτα ως μάνα, αν δεν ελπίζω στο νεο που...
    έρχεται (;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Big Mama

    Κι εγώ ελπίζω στο νέο που έρχεται ... ίσως είναι πολύ περισσότερο λαμπερό απ' ότι νομίζουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails