Ώθηση στην αναγνώριση των κολεγίων δίνει το Πρωτοδικείο Αθηνών

Το πρωτοδικείο Αθηνών δικαίωσε το κολέγιο, το οποίο προσέφυγε, ζητώντας να αναγνωριστούν τα πτυχία του γαλλικού πανεπιστημίου με το οποίο συνεργάζεται και σε ακαδημαϊκό επίπεδο.

Φυσικά αναμένεται να ακολουθήσουν την ίδια πολιτική και τα υπόλοιπα κολέγια. Για ποιο λόγο δεν υπάρχει μια αρχή που να δικαιώνει τους αποφοίτους των δημόσιων ιδρυμάτων που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα.

Επίσης είναι σημαντικό να σχολιάσουμε και να εκθέσουμε ένα σημαντικό πρόβλημα. Υπάρχουν πολλοί καθηγητές οι οποίοι πληρώνονται και κατέχουν θέσεις χωρίς να το αξίζουν (όχι τόσο με βάση τις γνώσεις που έχουν όσο με τις γνώσεις που μεταφέρουν στην εκπαιδευτική κοινότητα) αφού δεν κάνουν ουσιαστικό μάθημα.

Κανείς δεν μιλάει γι αυτό παρόλο που είναι κοινό μυστικό σε όλα τα ιδρύματα της χώρας, υπάρχουν "εκπαιδευτικοί" που υποστηρίζοντας έναν ανώτερο τους κατέχουν μια θέση και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματικός έλεγχος ... Μάλλον αυτοί περνιούνται για έξυπνοι.

Αδιαμφισβήτητα υπάρχουν εκπαιδευτικοί οι οποίοι ασκούν πραγματικό λειτούργημα, αλλά εκτίμηση μας είναι ότι αυτοί είναι η μειοψηφία.

- το βρήκα στο BLOG TOU FITITI

σχόλιο (1) του grsail :
Αυτό το περίεργο 'franchising' διαφόρων σχολών και δήθεν Πανεπιστημίων αποτελεί προφάνώς χορό της ανεύθυνης κερδοσκοπίας και πρωτοτυπία (άλλη μία) της Ελληνικής πραγματικότητας. Φοβάμαι ότι προς χάριν του ιδιωτικού τομέα θυσιάζεται ο πολιτιστικός χαρακτήρας της Ελληνικής εκπαίδευσης. Η επιλογές αυτές έχουν καθαρά πολιτικό χαρακτήρα και είναι μέσα στα πλαίσια άκρατου νεο-φιλελευθερισμού.
Προσέξτε την πρόταση στο πάνω κείμενο : "Για ποιο λόγο δεν υπάρχει μια αρχή που να δικαιώνει τους αποφοίτους των δημόσιων ιδρυμάτων που δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα."

σχόλιο (2) του grsail : Φανταστείτε κάποιο 'κολέγιο' να ζητούσε στην Γερμανία ίση αναγνώριση με το Πολυτεχνείο του Μονάχου ή στην Γαλλία με την Ecole Normale ...

σχόλιο (3) του grsail : Το να παραμένουν τα Πανεπιστήμια κλειστά λόγω καταλήψεων αποτελεί το καλύτερο μέσο υποστήριξης των κολεγίων, της καταστρατήγησης του αρθρου 16 και γενικά της υποβάθμισης του Ελληνικού Πανεπιστήμιου. Ουδείς 'πιέζεται' από το κλείσιμο των ιδρυμάτων, ουδείς στενοχωρείται (πάει στο γήπεδο και στα σκυλάδικα για να ξεδώσει), ουδείς ενδιαφέρεται. Αντίθετα το φαινόμενο αξιοποιείται αντίστροφα και προσθέτει επιχειρήματα στους πολέμιους της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Αυτήν την απλή αλήθεια 'αδυνατούν' να αντιληφθούν η κομματικές ηγεσίες των φοιτητών. Φαίνεται ότι το κομματικό συμφέρον είναι υπεράνω όλων!