Οι πρωταγωνιστές της πολιτικής (και πολιτιστικής) ισοπέδωσης αρέσκονται συνειδητά και υποκριτικά να συγκρίνουν και να εξομοιώνουν πράγματα ανόμοια.
Οι εκπρόσωποι της γενιάς των 700 ευρώ είναι νέοι που προσπαθούν, που συνήθως έχουν – με κόπο – σπουδάσει και μπορούν να προσφέρουν κάτι στον εαυτό τους και στην κοινωνία.
Αντίθετα ο ανυποψίαστος ΜΑΤατζής αποφασίζει, σε ηλικία που άλλοι ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο, να κερδίσει την ζωή και το μέλλον του δέρνοντας ανθρώπους.
Αυτές οι δύο αφετηρίες δεν έχουν τίποτα το κοινό εκτός από τις μηνιαίες αποδοχές. Απέχουν όσο το φως από το σκοτάδι όσο ο Άνθρωπος από το Ζώο όσο η ζωή από τον θάνατο.
Και αυτό το «καταδικάζουμε την βία απ’ όπου και αν προέρχεται» με κούρασε πια!
Κουράστηκα να καταδικάζω την σπασμένη τζαμαρία το ίδιο με τον θάνατο ενός ανθρώπου, τις παλαιστινιακές σφεντόνες το ίδιο με τα εβραϊκά F16, τους κατεστραμμένους κάδους το ίδιο με τις κατεστραμμένες οικονομίες, τα 700 ευρώ του κακοπληρωμένου επιστήμονα που ξενυχτάει και παράγει κάτι με τα 700 ευρώ των ΜΑΤ ...
Δεν είναι όλα ίδια ... μα καθόλου ίδια!
Οι εκπρόσωποι της γενιάς των 700 ευρώ είναι νέοι που προσπαθούν, που συνήθως έχουν – με κόπο – σπουδάσει και μπορούν να προσφέρουν κάτι στον εαυτό τους και στην κοινωνία.
Αντίθετα ο ανυποψίαστος ΜΑΤατζής αποφασίζει, σε ηλικία που άλλοι ονειρεύονται να αλλάξουν τον κόσμο, να κερδίσει την ζωή και το μέλλον του δέρνοντας ανθρώπους.
Αυτές οι δύο αφετηρίες δεν έχουν τίποτα το κοινό εκτός από τις μηνιαίες αποδοχές. Απέχουν όσο το φως από το σκοτάδι όσο ο Άνθρωπος από το Ζώο όσο η ζωή από τον θάνατο.
Και αυτό το «καταδικάζουμε την βία απ’ όπου και αν προέρχεται» με κούρασε πια!
Κουράστηκα να καταδικάζω την σπασμένη τζαμαρία το ίδιο με τον θάνατο ενός ανθρώπου, τις παλαιστινιακές σφεντόνες το ίδιο με τα εβραϊκά F16, τους κατεστραμμένους κάδους το ίδιο με τις κατεστραμμένες οικονομίες, τα 700 ευρώ του κακοπληρωμένου επιστήμονα που ξενυχτάει και παράγει κάτι με τα 700 ευρώ των ΜΑΤ ...
Δεν είναι όλα ίδια ... μα καθόλου ίδια!
Καπετάνιο, θα ήθελα απλώς να επισημάνω πως τα νεα παιδιά που μπαίνουν στην αστυνομία, δεν νομίζω ότι έχουν όνειρο να πλακώνουν στο ξύλο ή να σκοτώνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μάνα του, ο πατέρας του, η κοινωνία, ΕΜΕΙΣ δηλαδή, τον σπρώξαμε να βολευτεί στην αστυνομία και να μην ιδρώσει (κατά τας γραφάς) για τον άρτον τον επιούσιον.
Φυσικά είναι παραμύθι ότι παίρνουν 700 ευρώ, ίσως όταν πρωτοδιορίζονται να παίρνουν λίγα παραπάνω από τόσα, αλλά σύντομα με τα διάφορα επιδόματα φτάνουν τα 1500 και τα 2000 ευρώ, και είναι μια χαρά γαμπροί για προίκα. Εαν μιλάμε δε για μπατσίνες, είναι πρώτης τάξεως νύφες! Εσύ εαν πας σε μια Τράπεζα σαν ελεύθερος επαγγελματίας και ζητήσεις ένα στεγαστικό, θα σου ζητάνε την μάνα σου και τον πατέρα σου, εαν πάει ένας μπατσούλης, θα του δώσουν το δάνειο αμέσως!!!
Συνταξιοδοτούνται πολύ νωρίτερα από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, το όνειρο του κάθε κακομοίρη Έλληνα γονιού, να βγει το κωλοπαίδι του νωρίς στην σύνταξη, και να κάααααθεται!!!
Πολύ σύντομα, ο νεος μπάτσος, θα καταλάβει ότι τα 1000 και τα 1500 ευρώ είναι πολύ λίγα για να ζήσει αξιοπρεπώς, να κάνει οικογένεια, παιδιά, κλπ, και... καταλήγει πορτιέρης ή παρκαδόρος σε νυχτερινά κέντρα, καταλήγει νταβατζής, έμπορος ηρωϊνης, προστάτης, μικρολοπωδύτης (λοπωδίτης ή λωποδίτης?), και τελικά καταλήγει σε μεγαλύτερα κόλπα.
Άλλωστε, όταν κάνει την δουλειά του, οι δικηγόροι, οι δικαστές, οι πολιτικοί, ΕΜΕΙΣ δηλαδή, φροντίζουμε έτσι ώστε να σαπίζουν στην φυλακή τα πρεζόνια, και να είναι έξω όλοι οι απατεώνες!!! Πόσο μ@λ@κ@ς να είναι τελικά ο μπατσούλης, αργά ή γρήγορα θα καταλάβει ότι θα ψωμολυσάει, εκτός κι αν μπει κι αυτός στα κόλπα, όπως όλοι οι άλλοι.
Τον πιο βλάκα απόλους, θα τον στείλουν στα ΜΑΤ, που θα τον έχουν καταντήσει να βαράει και να ρίχνει χημικά στους γονείς του (συνταξιούχους διαδηλωτές), στα παιδιά του (μαθητές-φοιτητές) ή στα αδέλφια του (όλους εμάς τους υπόλοιπους)...
Κάποιοι εξ αυτών, θα την δουν Ράμπο, και σαν τον ήρωα τους τον Σταλόνε, θα πάρουν κάποια στιγμή της πρωτοβουλία να σκοτώσουν κι έναν Αλέξη, που θα μπορούσε να είναι ο γιός μας, καπετάνιε.
Γι αυτό, όταν κάποιοι αγανακτισμένοι σπάνε τις βιτρίνες μας, εγώ καταλαβαίνω την αγανάκτηση τους, και λυπάμαι που δεν κάνουν πολύ περισσότερα. Εμείς είμαστε παχύδερμα καναπεδάκηδες, βολεμένοι, βυθισμένοι στον μικρόκοσμο μας, στην (ανύπαρκτη) "ασφάλεια" μας, και αγανακτούμε για την αστυνομική βία, αλλά και για το καμμένο αμαξάκι μας.
Όταν θα μας φάνε ζωντανούς τα παιδιά μας, ίσως ξυπνήσουμε. "Μικροαστοί, θα σας φάνε ζωντανούς, τα παιδιά σας, κανίβαλοι θα γίνουνε!" τραγουδούσε πριν από 20 χρόνια ο Τζιμάκος, ίσως και παραπάνω, δεν θυμάμαι ακριβώς. Προφητικό τραγούδι.
@AmanAM
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είμαστε 'ΕΜΕΙΣ' αυτοί. Τα γονίδιά τους δεν είναι ίδια με τα δικά μας!
Και τα παιδιά μας δεν θα μας φάνε ζωντανούς, φοβάμαι ότι προλάβαμε να τα 'φάμε' εμείς ...