Ανυποψίαστοι και γι αυτό προνομιούχοι...

Όλοι ασχολούμαστε με τους μιλγουοκι μπακς που κέρδισαν στο NBA (National Basketball Association) και το κάνουμε θέμα που ένας έγχρωμος είναι Έλληνας λες και είναι κάτι αξιοπερίεργο (ή μήπως εδώ υποβόσκει ένας καλά κρυμμένος αντίστροφος ρατσισμός;).

Το NBA είναι ένας Αμερικάνικος βαθιά συστημικός θεσμός με τζίρους που ξεπερνούν τα έξι (6) δις ευρώ. Το σύστημα προωθεί ανώδυνα πρότυπα (με την δική τους βέβαια αποδοχή).

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα για εμάς τους Έλληνες που πανηγυρίζουμε και αισθανόμαστε υπερήφανοι…

___

«Ατίθασα μέλη, διαφανή ρούχα,/ γλοιώδη στόματα υποκριτικά,/ ανυποψίαστα, μηδενικά/ πλάσματα, και γι’ αυτό προνομιούχα…» (“Αποστροφή”, Κώστας Καρυωτάκης)

Ιωαννίδης: Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα , τα ακατανόητα, αντιφατικά και αποσπασματικά μέτρα (COVID), με ξεπερνούν

 

Ο καθηγητής Παθολογίας, Έρευνας και Πολιτικής Υγείας και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford και διευθυντής του Κέντρου Έρευνας Πρόληψης του ίδιου πανεπιστημίου , Γιάννης Ιωαννίδης (σοβαρός επιστήμονας κι όχι μεγαλολαμόγιο/συνωμοσιολόγος τύπου Anthony Fauci):

Ως άνθρωπος της Επιστήμης που υπηρετώ ειδικά τον χώρο της επιδημιολογίας επί δεκαετίες αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα , τα ακατανόητα, αντιφατικά και αποσπασματικά μέτρα, με ξεπερνούν κατά πολύ . Ίσως να πρόκειται για μια νέου τύπου επιδημιολογία , διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο, την οποία πλέον αδυνατώ να κατανοήσω και να παρακολουθήσω.

Αυτό που επικρατεί είναι ένας πανζουρλισμός μέτρων με ρυθμό καταιγισμού πυροβόλου, που είναι αντιφατικά και αλληλοαναιρούμενα όπως πχ το αλαλούμ των μέτρων στην εστίαση αλλά και ο τρόπος ταξιδιού από και προς τα νησιά, με αποτέλεσμα να οδηγούν σε πλήρη σύγχυση τους πολίτες. Μέτρα σοβαρής επιδημιολογικής επιτήρησης δεν υπάρχουν , ούτε στρατηγική Δημόσιας Υγείας και πίσω από την μονομέρεια των εμβολιασμών ως «πανάκεια» , ουσιαστικά κρύβεται η ανυπαρξία ουσιαστικών μέτρων διακοπής της αλυσίδας μετάδοσης του ιού και των παραλλαγών του.

Αν και είναι ακόμη νωρίς, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι η μετάλλαξη Δέλτα είναι η πλέον μεταδοτική αλλά με όχι ανησυχητική θνητότητα . Οι εμβολιασμοί είναι ένα από τα πολύτιμα εργαλεία ως προς την αποτελεσματικότητα τους μετά από τις δύο δόσεις και το πέρας δύο εβδομάδων . Θα πρέπει όμως να είναι στοχευμένοι στις μεγάλες ηλικίες και τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού κατά απόλυτη προτεραιότητα. Αντίθετα οι εκτιμήσεις για τις νεότερες ηλικίες και τα παιδιά, είναι εντελώς διαφορετικές ως προς το κόστος – όφελος και για την δημόσια υγεία και για την αναλογία ως προς τις ομάδες του πληθυσμού που στη πραγματικότητα θα έπρεπε να πειστούν κι όχι να υποχρεωθούν έμμεσα ή άμεσα να εμβολιαστούν .

Δεν φτιάχνουν μετάλλια για αυτό το είδος γενναιότητας

 Διήγηση πρώην πεζοναύτη του Β’ πολέμου (από την ταινία Lucky):

Πάντα σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους στα νησιά, που κρύβονταν στις σπηλιές, επειδή μας φοβόντουσαν. Οι Γιαπωνέζοι τους είπαν ότι πήγαμε να βιάσουμε και να τους σκοτώσουμε όλους. Έτσι, όταν ασφαλίσαμε την παραλία και οι ντόπιοι που επιβίωσαν απ' αυτή την καταραμένη μάχη, άρχισαν να πετάνε τα παιδιά τους από τους βράχους, και στη συνέχεια να πέφτουν και οι ίδιοι. Υποθέτω ότι νόμιζαν ότι η αυτοκτονία ήταν καλύτερη από το να μας αντιμετωπίσουν.

Θυμάμαι αυτό το μικρό κορίτσι, δεν θα ήταν πάνω από επτά, ντυμένη με κουρέλια.

Δεν ξέρω, μας είδε που ερχόμασταν, υποθέτω, και ακριβώς στη μέση του πουθενά, έξω από μια τρύπα ή όπου κι' αν ήταν και είχε αυτό... Θεέ μου, αυτό το όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπό της.

Και δεν ήταν προσποιητό, ήταν κάτι που έβγαινε από κάπου μέσα, από το κέντρο της ύπαρξής της. Θεέ και κύριε, σ' αυτό το χάος, κάτι τέτοιο πραγματικά ξεχωρίζει.

Σταμάτησε μπροστά μας. Ήμασταν εκεί, μέσα στα σκατά, ανθρώπινα μέλη παντού, ούτε δέντρο δεν είχε μείνει. Και να χαμογελάει από αυτί σε αυτί.

Έτσι είπα στον διπλανό μου, είπα... "Κοίτα δω, έχουμε κάποιον που είναι χαρούμενος που μας βλέπει."

Και μου είπε, "Δεν είναι χαρούμενος που σε βλέπει, είναι Βουδιστής. Νομίζει ότι θα τη σκοτώσουμε και χαμογελά στη μοίρα της."

Όταν σκέφτομαι το όμορφο πρόσωπο του μικρού κοριτσιού, και αυτό το χαμόγελο, στη μέση αυτής της φρίκης, και πώς προκάλεσε χαρά… Δεν φτιάχνουν μετάλλια για αυτό το είδος γενναιότητας.