Η Ahed Tamimi δεν
ήταν παρά ένα αθώο δεκαεπτάχρονο κορίτσι που αυθόρμητα αντιστάθηκε στην βία και
στο μισανθρωπισμό ενός φασιστικού καθεστώτος. Αυτό που την χαρακτήριζε πέρα από
την αθωότητα, την ειλικρίνεια και το θάρρος, ήταν η γνησιότητα και η αλήθεια της
αντίδρασης μιας έφηβης απέναντι στην άγρια επιθετικότητα, τον παραλογισμό και
την αδικία.
Ήταν εξαιρετικά
λυπηρό για μένα όταν την είδα να εμπλέκεται πλέον ως είδος προς ‘έκθεση’, να
γίνεται δηλαδή αντικείμενο εκμετάλλευσης από τον ένα ή τον άλλο πολιτικό φορέα.
Έφτασαν να βάλουν
στο στόμα του δεκαεπτάχρονου παιδιού ξύλινα τσιτάτα και τετριμμένες μεγαλοστομίες
όπως ‘κάποιος από εμάς πρέπει να θυσιάσει κάτι για να μην υποφέρει και περάσει
το ίδιο πράγμα η επόμενη γενιά’ κλπ
Μα ποια επόμενη
γενιά; Αυτή η ίδια είναι η επόμενη γενιά.
Τα άτομα και
οι φορείς που εμπλέκονται σε αυτό το είδος εξαργύρωσης του προσώπου και των πράξεων
της Ahed Tamimi διαπράττουν κατά τη γνώμη μου την πλέον επαίσχυντη μορφή
καπηλείας. Κρίμα.
