Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Τουρκία





Το καθεστώς του Ερντογάν και οι άνθρωποί του ούτε τη δημοκρατία ενισχύουν ούτε αθώοι είναι. Όπως και να ‘χει όμως, η κυβέρνηση αυτή ακολουθεί εδώ και λίγα χρόνια ανεξάρτητη πολιτική διεκδικώντας τη θέση της ως μεσαία περιφερειακή δύναμη. Η Τουρκία δέχεται πολύπλευρη και ολομέτωπη επίθεση μέσα και έξω από τα σύνορά της, γιατί στέκεται εμπόδιο στα σχέδια των ΗΠΑ για παγκόσμια μονοπολική ηγεμονία. Σχέδια που αποτελούν ίσως τον χειρότερο εφιάλτη της ανθρωπότητας.

Η Τουρκία Αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αγορές παγκοσμίως με πληθυσμό ογδόντα εκατομμυρίων το 60% του οποίου είναι κάτω των 35 ετών. Μία στις τέσσερις μεγαλύτερες εταιρείες στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική σχετίζονται με τουρκικά συμφέροντα, ενώ το 65% των βιομηχανικών εξαγωγών από τις περιοχές αυτές περνάει από την Τουρκία. Επιπλέον, σε παγκόσμια κλίμακα σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, η Τουρκία έως το 2017 θα ήταν (είναι;) η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στον κόσμο, μετά την Κίνα και την Ινδία, και έως το 2050 θα ήταν (είναι;) η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης μετά το Ηνωμένο Βασίλειο.

Ο κατασκευαστικός τομέας της χώρας είναι από τους πρώτους στον κόσμο, ενώ παράλληλα είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής τηλεοράσεων και συσκευών dvd στην Ευρώπη. Αποτελεί τον 6ο μεγαλύτερο παραγωγό ειδών ένδυσης στον κόσμο και το 2ο μεγαλύτερο προμηθευτή της Ευρώπης. Τέλος, είναι ο 7ος πιο δημοφιλής τουριστικός προορισμός στον κόσμο.

    Τουρκία                            Ελλάδα
Πληθυσμός                     79.749.461                       10.767.827
Μέσος όρος Ηλικίας      28,8 ετών                          42,8 ετών
Βρεφική Θνησιμότητα  23,07 στα 1.000                 4.92 στα 1.000
ΑΕΠ                               960 δις ευρώ                      215 δις ευρώ
Ρυθμός ανάπτυξης         3%                                      (-)4% -συμψηφιστική διαφορά 7%
Κατά κεφαλήν               11.538 ευρώ                       19.308 ευρώ
Ανεργία                          9%                                      24%
Δημόσιο Χρέος              40,04% του ΑΕΠ              161,3%
Εξωτερικό Χρέος           254,9 δις ευρώ                  448,7 δις ευρώ
Ανάπτυξη Βιομηχανίας  9,2%                                  -8,5% -συμψηφιστική διαφορά 17,7%
Εξαγωγές                        118,6 δις ευρώ                  20,52 δις ευρώ

Και σκεφτείτε, με βάση αυτά τα νούμερα και τους ρυθμούς, πως θα ήταν (είναι;) αυτοί και πως εμείς το 2020. Πως θα μεγάλωναν (μεγαλώσουν;) και σε τι χώρα τα δικά τους εγγόνια και σε τι τα δικά μας.

Θανάσης Κοντονάτσιος
 

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Μα πως, μα τι; Αφού το είπε ο Μάρξ!




[ Εντούτοις, σ' ένα σημείο της επιχειρηματολογίας του ο Πουλαντζάς υποχρεώνεται να υποστηρίξει: «Εδώ προφανώς υπάρχει μια σειρά από κρατικές λειτουργίες, π.χ. η κοινωνική ασφάλιση, οι οποίες κατά κανένα τρόπο δεν μπορούν να αναχθούν στην πολιτική κυριαρχία» (Poulanlzas 1978. σελ. 11). Στην πασίγνωστη αυτή προβληματική έχει απαντήσει επανειλημμένα η μαρξιστική ανάλυση: Κρατικές λειτουργίες όπως η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση, κ.λπ. αποτελούν προϋποθέσεις και συνιστώσες της διαδικασίας αναπαραγωγής της εργασιακής δύναμης, και ως τέτοιες εντάσσονται στους γενικούς όρους διευρυμένης αναπαραγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας. Έτσι, παρότι αποτελούν αποτελέσματα της ιστορικής διαδικασίας της πάλης των τάξεων, αποτελούν επίσης σήμερα απαραίτητα στοιχεία της καπιταλιστικής «πολιτικής κυριαρχίας». ]

Το παραπάνω είναι η υποσημείωση 6 στο άρθρο του Γιάννη Μηλιού «Από τη ‘συντριβή της κρατικής μηχανής’ στην ‘κρίση και μετεξέλιξη’ του κράτους» - (Η θεωρητική τομή στο έργο του Ν. Πουλαντζά), που μπορείτε να το βρείτε εδώ αφού το κείμενο έτσι κι αλλιώς αξίζει να διαβαστεί.

Το σταχυολόγησα εδώ ως ατόφιο παράδειγμα της τόσο ενοχλητικής ιδεοληπτικής ασθένειας που ονομάζεται «το είπε ο Marx». Αποτελεί επίσης εξαίρετο δείγμα δογματισμού τόσο, ώστε θα μπορούσε άνετα να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια του κόσμου ως παράδειγμα τρόπου σκέψης προς αποφυγήν. Ο κ. Γιάννης Μηλιός αποδομεί εντελώς μέσα στις 16 περίπου σελίδες του άρθρου του το έργο του Νικού Πουλαντζά διότι ο τρόπος σκέψης του και τα θέματα που θέτει φαίνεται πως δεν βολεύουν την ολύμπια μαρξική σιγουριά της Ελληνικής (και όχι Ευρωπαϊκής) αριστεράς που ανατέλλει με την λαχτάρα κατάληψης της κυβέρνησης (για την εξουσία βλέπουμε…). Ένα κείμενο απογοητευτικό κι ένας οιωνός κακός, πολύ κακός, για τα μελλούμενα.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails