…
Στα τέλη του 1920 (ο Λένιν) επανέρχεται σε αυτήν (θέση
του 1917) με μια διαφορετική μορφή: Οι μπολσεβίκοι ‘εν ονόματι της εργατικής
τάξης’ θα αναλάβουν να βγάλουν τη χώρα από τη βαρβαρότητα [ … ] και να αναπτύξουν
τις παραγωγικές δυνάμεις.
[ … ]
Ο Λένιν επιμένει πάνω σε αυτή την άποψη και με
αδίστακτο χέρι καταφέρει άγρια χτυπήματα προπαντός εναντίον του τμήματος
εκείνου της εργατικής τάξης που αντιδρά σε αυτόν και που εξακολουθεί να μιλάει
τη γλώσσα της Επανάστασης.
Οι απεργίες καταστέλλονται με τη βία. Η εξέγερση
των ναυτών της Κροστάνδης (με το σύνθημα ‘κάτω οι Μπολσεβίκοι ζήτω τα Σοβιέτ’)
πνίγεται κυριολεκτικά στο αίμα.
[ … ]
Το 10ο Συνέδριο το Μάρτη του 1921
καταργεί τις εργατικές κολεκτίβες, παραδίδει δηλαδή τα εργοστάσια στο κόμμα,
και διαγράφει την Εργατική Αντιπολίτευση που απαιτούσε να μείνουν τα εργοστάσια
στα χέρια των εργατών, που κατάγγελλε το κόμμα ότι σφετερίζεται την εξουσία των μαζών και που
διατύπωνε καθαρά από τότε την άποψη ότι αυτό που πάει να γίνει με τον καταναγκασμό
των μαζών δεν είναι Σοσιαλισμός αλλά κρατικός Καπιταλισμός.
…
Από το επίμετρο του Άγι Στίνα (Σπύρος Πρίφτης) στο βιβλίο ‘Ρωσική Επανάσταση’
της Ρόζας Λούξεμπουργκ, έκδ. ύψιλον, σ.105-106
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου