Για διάφορους περίπλοκους λόγους που δεν είναι της παρούσης, έτυχε να ταλαιπωρηθώ ιδιαίτερα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Η εγγενής αλλεργία μου σε διαφόρων ειδών λαθροχειρίες, αλαζονείες και απύθμενα ιδιοτελή «εγώ» αποδείχτηκε ιδιαίτερα ακριβή – σε όλα τα επίπεδα – για εμένα και την οικογένειά μου.
Παρ’ όλα αυτά το ηθικόν παραμένει ακμαιότατον και η ελπίδα, ως εσωτερική φλογίτσα καθαρή και όλο υποσχέσεις, παραμένει ζωντανή.
Στο σπινθήρισμα αυτής της φλογίτσας λοιπόν και στην αφέλειά μου που δεν λέει να με εγκαταλείψει τόσα χρόνια τώρα, οφείλεται η αναμονή μου για ένα άμεσο θετικό σημάδι, μια ύστατη απόδειξη φιλότιμου από τους τριακόσιους καλοφαγωμένους και καλομαθημένους αντιπροσώπους που αυτός ο λαός για λόγους που ακόμη – να με συγχωρείτε – δεν έχω καταλάβει, τους έστειλε στην Ελληνική Βουλή.
Περίμενα να βρεθούν λίγες θαρραλέες φωνές, μα πολύ λίγες, που να ξεπλύνουν την ντροπή και από όλους τους υπόλοιπους: Να πουν όχι στην υποτέλεια της χώρας, όχι στην εγκληματική καταστροφή της κοινωνίας μας, όχι στον εξανδραποδισμό των πολιτών.
Όμως αυτό το ΟΧΙ δεν ήλθε … οι Βάρβαροι μπήκαν ήδη στην Πόλη !
Πίστευα ότι η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν ότι χειρότερο έτυχε στον τόπο για δεκαετίες όμως δυστυχώς έκανα λάθος ... όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, υπάρχουν και χειρότερα. Ο ψεύτης και λαοπλάνος Παππούς μαζί με τον ανεύθυνο και ανερμάτιστο Πατέρα μας κληρονόμησαν το χειρότερο από όλα τα χειρότερα: τον σημερινό «πρωθυπουργό» …
Ντροπή σ’ αυτόν για τις καταστροφικές (κατ’ εντολή) πράξεις του, ντροπή όμως μεγαλύτερη και σε εμάς τους Έλληνες που τον βάλαμε εκεί που είναι.
.
