Το άχτι
Ορισμένα όντα οδηγούμενα, εν μέρει, από ηλιθιότητα,
γεμάτα δηλητήριο και μισαλλοδοξία, ξέθαψαν ένα κείμενο του Δ. Τσάτσου του 1993
και θρέφουν με αυτό τις πολιτικές τους ονειρώξεις αδιαφορώντας για τον τόπο τους,
για τους ανθρώπους και για την λογική.
Δεν πρόκειται για ανήθικους που ‘αντιπολιτεύονται’
πάνω στα αποκαΐδια με σκίτσα του Νέρωνα, εκμεταλλευόμενοι με τον πιο χυδαίο
τρόπο στους νεκρούς, το φόβο και την δυστυχία, αλλά για εσωτερικά βουλιαγμένους
υπανθρώπους δηλητηριασμένους από την ιδιοτέλεια και το μίσος.
Δεν θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από την
ελληνική συντηρητική παράταξη, όμως κάποιοι -λίγοι έστω- υποψιασμένοι
εκπρόσωποί της θα έπρεπε να έχουν πιά αντιληφθεί ότι η ανοχή και η συμπόρευσή τους
με αυτόν που υποτίθεται πως ‘οδηγεί’ την παράταξή τους όταν ο ίδιος επιδεικνύει
τόση εμπάθεια και τόσο βαθιά ευτέλεια στην συμπεριφορά και στον πολιτικό του
λόγο, όχι μόνο τους απομακρύνει από κάθε πιθανότητα επαφής με την εξουσία αλλά τους
εκθέτει στα μάτια ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου