Τρίτη 26 Απριλίου 2016

Επετειακό... (ή για την Άνοιξη)




Νικηφόρος Λύτρας – Αναμονή (1900)


... ... ... 
Εγώ κοιμάμαι, μα η φωνή μου ξαγρυπνά.
Του αγαπημένου μου η φωνή.
Χτυπά η πόρτα.

Άνοιξε, αγάπη μου.
Πανέμορφή μου εσύ.
Άνοιξε να μπω, περιστέρι μου αδελφή μου.
Έχει νοτίσει το κεφάλι μου η δροσιά και το νυχτιάτικο τ’ αγιάζι τα μαλλιά μου.

Πώς να ντυθώ αφού επλάγιασα γυμνή;
Πώς να λερώσω τα πλυμένα μου τα πόδια;
Νοιώθω ένα θρόισμα στα σπλάχνα μου γλυκό, καθώς τα δάχτυλα του ψάχνουν για το σύρτη.

Πετιέμαι απάνω, να του ανοίξω – δε βαστώ – κι από τα χέρια μου σταλάζουν στάλες σμύρνα.
Πιάνω το μάνταλο ν’ ανοίξω.
Τι να δω;
Όλο το μάνταλο πλημμύρισε από σμύρνα.

Και του ανοίγω.
Μα έχει φύγει.
Έχει χαθεί
... ... ...
Άσμα Ασμάτων Θ΄ κεφ. Ε΄2

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails